Zij is een onuitgesproken verlangen
dat kolkt en draait
dat drijft en weer zinkt
tot zelfs het licht van de vuurtoren
priemend en draaiend in de nacht.

Zij is een eiland 
verafgelegen in haar oceanen
van witblauwe gevoelens
met de onschuld van een kind
zij trotseert de verleiding
van de terugkeer naar het vasteland
de storm beukt op haar in
zij laat niet los.

Zij is de vulkaan
met de rookpluim om de top
zij wacht en wacht
zonder woorden
maar haar lichaam ontkent niet
dat wat zo diep in haar leeft
het onuitgesproken verlangen
als een borrelende eruptie

Ingrid Lenaerts