Een verdwaald jong konijn vol wanhoop zoekt en zoekt maar vindt zijn weg niet meer het huilt dikke hete tranen het zit vol hels verdriet want het vindt zijn mama niet de maan met haar gouden stralen hoort het bange konijn klagen toont al haar erbarmen schijnt uit volle kracht het licht in de nacht op de weg naar de konijnenpijp Het verdwaald konijn wuift doet een vreugdesprong en dankt de gouden maan Zij die waakt over de nacht sluit het konijn in haar grote hart dat zijn thuis vond gezond en wel.
Ingrid Lenaerts
|