Zij heeft Maria echt de laan uitgestuurd zomaar zonder meer.Zij is zichzelf niet meer Ze is bang van die geprojecteerde in de spiegel Zie ze daar lopen die heks zegt ze en ze beeft
Zij daagt haar uit tot dezelfde boodschap ze krijgt ze niet kwijt,ze meesmuilt krijst lacht vloekt op diezelfde afstand ver of kortbij als de kwelgeest van een ongekende tweelingzus
Ze draagt dezefde kleren die heks en huilt uit alle weemoed dezelfde ogen rood Ze blaast haar warme adem in het gezicht reikt haar de hand.De andere blijft koud
zo eenzaam dichtbij.
Ingrid Lenaerts
|