Daar is Emiel, mijn jongen die daar van lang geleden zegt ze me.Zij droeg hem toen naar bed dat kind. Hij was zo lief en vertelde de hele wereld dat hij soldaat zou worden van de grote oorlog
Dat Emiel nu Justin is verandert niets Ze is tevreden dat hij gekomen is,h ij is flink Haar zoon is flink en heet nu ook Emiel Maar ze was nooit zwanger toch was daar de zoon.
Ze vraagt Emiel om nooit meer weg te gaan Waarom is hij altijd onderweg naar hier ? Moet hij nu alweer vertrekken ? Ze kijkt uit ze tuurt door het raam naar de mistige morgen
Ingrid Lenaerts
|