|
Nauwelijks nog te herkennen
alsof ze kookt met haar gifgroene dampen
en koppen op de golven
zoals de grijnslach van rijen saters
die dood en vernieling dansen
onder een grijs laag wolkendek
dat gedreven wordt door een zotte wind
een bende imaginaire paarden
die op hol slaan naar nergens.
De dijken zijn leeg geveegd
baden in plassen glimmende stenen
Het strand draagt een tonnenlast
nat zand dat verzopen berust
Een occasionele wandelaar is eenzaat
diep in de jekker gedoken
op zoek naar droogte
en wat warmte bij het vuur
binnenskamers
Ingrid Lenaerts
|
