De bloentuin treurt een beetje
bij al die grijze luchten
bij tonnen water
over zijn aardse pracht
De rozen zijn verstild
hun scharloken rode hoedjes druipen,
de bladranden vervagen
de anjers zijn teneergeslagen
bij bossen uiteen
werd hun kameraadschap beproefd,
de leeuwenbekjesdruilen
laten hun lipjes hangen
de salvia's houden zich niet meer recht
in het sompige modderveld
en de hortensia's meestal hemelsblauw
verwateren tot temige tantes
de tuinmeubelen staan naakt en nat
geen bezoeker wil hun diensten

Alle bloemen hebben seizoensverdriet
ze kunnen elkaar niet troosten
ze bidden tot de zon vol overgave
dat zij hun gebed mag verhoren
Wij kunnen mee acteren
de zon om warmte vragen
want we kunnen ze allen gebruiken .

Wel zon,waar blijf je?
Laat je zo niet smeken
doe jezelf wat meer eer aan.

Ingrid Lenaerts