|
Tranen vielen op mama's brief
toen ik las wat ze schreef
hoe ze daar in den vreemde
op die trektocht door het kale gebergte
door gemene rovers uitgeschud werd
Met haar reisgenoten werden ze gebonden
aan een oude doornboom
die aan de rand van het dorp bloeide
een oude man wist hen te bevrijden
uitte zijn grote verontwaardiging
mama schreef dat ze striemen droeg
zoals een martelaar aan een schandpaal.
Ze had alle sterren aan de hemel geteld
in een barkoude nacht
Niets romantisch meisje
deze sterrennacht
ik heb gehuild van eenzaamheid
Het was niet voor geliefden
Maar voor berooiden
liet ze me weten
Ze waren nu veilig onder dak
weldra keerden ze huiswaarts
Mijn ogen liepen vol,
ik liet mijn tranen de vrije loop.
Ingrid Lenaerts
|
