|
Al heel jong werd ik gefascineerd door kanalen
de waterkoffers vol geheimen der goden
waar alleen de luchtweerspiegeling toegang had
stoïcijnsch onverschillig voor de buitenwereld
Een reflectie van wolken en schaduw
als tweede huid boven het oppervlak
als dekdeken met spankracht van touwen
en daaronder had je het raden naar diepte
tenzij de grillige wind er zich mee moeide
het water ongenadig tegen de oevers sloeg.
Woelwater dat de drift der golven manifesteerde
bij regen en stortbuien eenzaam en verlaten
Ingrid Lenaerts
|
