Vleugellam en uitgedoofd zoals een jonge vogel na een mislukte vlucht zo zit ze te turen voor het raam met de leegte in haar iele hoofd over nog een nog leger liefdeslandschap waar de temperatuur onder nul daalde het ijs dat er kraakt onder staalblauwe lucht zo hard te moede in eenzaamheid
in zak en as heeft ze het schreien verleerd ziet geen vooruitgang in de gedachten meer alsof de stilstand der seizoenen ingetreden is een verdoving zoals eeuwige duisternis een zwart gat waarin ze verdwenen is waar ze nimmer uit ontsnapt Vleugellam en uitgedoofd
Ingrid Lenaerts
|