Nacht  loopt naast zijn onderdanen
die geen vragen stellen
hij dwingt hen in het gelid
van uur tot uur duisternis
een maan is zijn gezel
al dan niet met wolken

Nacht draagt zijn mantel
ondoordringbaar ver
het zonlicht dat verdween
hij spookt in schaduwen
hoeken en kanten
in kamers en bedden
hij zaait zalvend begerig 
voldoening en paniek 
liefde voor het lijf
paniek voor het leed

de nacht  draagt de macht
en niemand kan ontkomen
aan  de touwen die hij in handen heeft
zijn paard dat hij ment
tot de vroege morgen


Ingrid Lneaerts