Ergens op een uithoekje van de wereld
dan een toch  een heel kleine plek
in een oud vergeten dorp achter een schuur
waar een trein op de spoorwegberm langs flitst
waar hij razend voorbij dendert
daar staat een caravan
een afgedankte met meer dan zeven levens

hij ziet er wel gehavend uit , de verf bladert  af
zijn deur sluit niet en flappert er in de wind
de ramen zijn stuk en de zetels zijn dun
De caravan is nu  een toevluchtsoord
voor eenzamen van dagen en daklozen
tevens voor poezen die er zalig soezen
De caravan met zeven levens
vertrekt niet meer naar vreemde oorden
Hij kent er  nu zijn volledige rust
tot......

Ingrid Lenaerts