|
Laagstad waar ik woon en werk
waarin ik me verberg voor verdriet
met tonen lager dan mijn pijn
waar ik dans van groot plezier
met bokkensprongen groter
dan de geit die in mij woont
die ik nu ken en ervaar
zo zei men toch toen men mij nog zoeken ging
gewonnen verloren binnen de muren
van de grenzen die ik wou verleggen
toen men mij nog brandmerken wou
Nu ontziet men mij plezier en pijn
in een verkromd alfabet dat mij duldt
als fenomeen der moderniteit
mijn stad ik hou je voor bekeken
tot ik op mijn bek ga in jouw schoot.
Ingrid Lenaerts
|
