Zijn  taalkoorts ijlt in zijn  lijf
lijdt teveel aan vrouwelijkheid
te zacht te innemend of te week
hij moet zijn taal spieren geven
de ballen van de hengst
die de merrie  mint onvoorwaardelijk
niet dat slappe thee gedoe
de twijfel en  de angst

hij zal haar dooreen schudden
met de cymbalen naast het oor
de taal der verwonding
de korsten op zijn ware ego
Zal hij  dan tevreden zijn
de criticus met de gouden pen 
die slechts snep is voor het begrip
van de dichter en zijn dochter
van de taalkoorts die in hen rondwaart
als de gesel der flagellanten?

Aan mode heeft hij het land
gooit spieren ballen en hengsten door het raam
kruipt weer in zijn alterego 
tevreden als een spinnende kat

Ingrid Lenaerts