Als een ijsballerina schaatst ze over de baan die koude wasemt Ik hoor haar schrapen in de bochten ze wuift me lachend toe terwijl ik dromend toekijk He, afwezige oma salueert ze me in een volgende rondje "Je ziet nu dat wat ik kan " roept ze ze draait een pirouette als een windhaan ze verwijnt in de windingen van haar eigen lichaam en alweer schiet ze weg een voorbijflitsende jonge vogel met een rode wipneus en de sjaal die haar gestroomlijnd volgt Als ijsballerina schaatst ze mijn herinnering binnen die dag.
Ingrid Lenaerts
|