34E MARCHE DES AVIATEURS. / LES BERGEOTS. / HANZINELLE. 14/06/2014
34E MARCHE DES AVIATEURS.
LES BERGEOTS.
HANZINELLE.
Hanzinelle een deelgemeente Florennes, eigenlijk nog nooit van gehoord laat staan er gewandeld.
We starten met de wandeling in het midden van het dorpje met een prachtige kapel en een heel bijzondere pomp in natuursteen. Dan verder door de natuur, velden en akkers vol met veldvruchten, de veldwegen afgezoomd met bomen wat een prachtige zicht. Een heel eind door de velden en bossen wat prachtig. Hier staan ook mooie orchideeën. Wat prachtige vergezichten krijgen we te zien zo ver het oog rijkt velden met in de verte heuvels met bossen op, gewoon mooi.
Weer verlaten we de velden om het dorpje binnen gaan weer worden we getroffen door de mooie huizen in lokale steen, de deur en venster zijn omkleed met bakstenen die heel fel uitkomen tegen de grijze achtergrond. Midden in dorpje de kerk en wat prachtige huizen. Ook midden in het dorpje de oude wasplaats. Wij zijn hier in Oret.
We verlaten het dorpje en als we achterom kijken hebben een prachtig zicht op de kerk. Weer wat prachtige zichten op de omgeving en dan komen we terug aan ons vertrekpunt. Een fijne wandeling door een prachtige omgeving.
16E HASPENGOUWWANDELDAG. / WC. AVIAT SINT TRUIDEN. / SINT TRUIDEN. 11/06/2014.
16DE HASPENGOUWWANDELDAG.
WC. AVIAT SINT-TRUIDEN.
SINT-TRUIDEN.
Haspengouw was, wegens haar vruchtbaarheid, een relatief dichtbevolkt gebied en van belang in zowel de Romeinse tijd als tijdens de Merovingen (Austrasië) en later. De taalgrens loopt door dit gebied. Deze kwam tot stand nadat het Romeinse Rijk instortte en de Franken, die het gebied veroverden, de Gallo-Romeinse cultuur assimileerden terwijl noordelijk van Haspengouw vrijwel geen mensen woonden en de Romeinse cultuur minder aanwezig was.Haspengouw kenmerkt zich door een groot aantal kleine dorpen, vaak zogenaamde hoopdorpen. Vierkantshoeven zijn kenmerkend voor dit gebied. Haspengouw heeft ook een paar mooie steden, Tongeren, St Truiden en vandaag wandelen we in Sint Truiden.
We wandelen nu door het park langs de vijver waar eenden en ganzen aan te broeden zijn. We wandelen een heel eind door het stadje en komen zo aan de kerk. Wij nemen even de tijd om binnen te kijken. Sober maar mooi. Weer een eindje verder en we komen aan de Brustempoort. We wandelen door de laan langs het oude gasthuis en zo komen we aan het begijnhof.
Het begijnhof van Sint-Truiden of Begijnhof van Sint-Agnes is een typisch Vlaams begijnhof dat men tot het zogenoemde pleintype rekent. Het geheel van woningen en een infirmerie is gesitueerd rond een centraal gelegen kerk met voorplein, eertijds omgeven door bleekvelden, moestuinen en boomgaarden. Het werd in 1258 opgericht buiten de stadsmuren van Sint-Truiden bij de Cicindriabeek in het gehucht Schurhoven. Het betekende de aanvang van een bloeiende vrouwengemeenschap aan de rand van de stad, waar in zijn glorietijd meer dan 200 begijnen woonden.
De oudste delen van de begijnhofkerk dateren uit de 13e eeuw. De meeste woonhuizen zijn 17e- of 18e-eeuws, evenals de begijnhofhoeve met monumentale toegangspoort. In de Franse tijd werd het begijnhof onteigend en verkocht aan particulieren. De laatste begijn overleed in 1860. In 1928 werd de kerk voor de eredienst gesloten; in 1933 werd ze beschermd als monument en werd de kerk gerestaureerd. Een tweede grote restauratie, onder meer van de middeleeuwse muurschilderingen, vond plaats van 1975-81, waarna ze tot 1997 huisvesting bood aan het Provinciaal Museum voor Religieuze Kunst. Momenteel functioneert de kerk als tentoonstellings- en concertruimte.
Bezoek aan de begijnhofkerk is een ervaring die je zelden opdoet, de muurschilderingen zijn bijzonder en dat maakt deze kerk een waar museum. Na de kerk wandelen we even door het begijnhof. We wandelen nu naar het Speelhof. Het Speelhof was een ander buitenverblijf van de abdij, eveneens gelegen in een boomrijke omgeving. Hiervan resteren een 18e-eeuws poortgebouw, het herenhuis uit dezelfde periode en enkele dienstgebouwen. t Speelhof' werd in de 16e eeuw ingericht als 'speelhuis' voor de abdij. In de 18e eeuw werden het huis en de hoeve vernieuwd. De eenvoud en de ligging in het groen zijn charmant.
Op dit stedelijk domein wandelen we, er is een rozentuin, Finse looppiste en een petanquebaan. Het fietsroutenetwerk passeert langs de dreef en van op het terras van de 'Afspanning' kun je even rusten. Wij wandelen naar de moestuin worden bloemen, groenten en kruiden gekweekt In de oude kasteeltuin langs de moestuin worden prachtige rozen verzorgd door de Rozenkring. Wij wandelen achteraan in een overstromingsgebied met houten wandelpad en door het bos we komen zo aan de startplaats van de Verborgen Moois van Sint Truiden en wandelen verder naar het stadspark.
Het stadspark is bijna 4 ha groot en aangelegd op de tot puin vervallen stadswallen. Drie schilderachtige vijvers met rustieke bruggetjes zijn het domein van zwanen, ganzen, eenden en sierduiven. We wandelen nog een eindje op het tracé van de stadsomwalling, in de 11e eeuw gebouwd door abt Adelardus II en in 1675 door de Franse koning Lodewijk XIV ontmanteld. Nog even verder en we komen terug aan ons vertrek waar deze toch mooie wandeling eindigt.
PAREL VAN HASPENGOUW. / LOONSE TSJAFFELEERS. / HOEPERTINGEN 12/01/2015.
PAREL VAN HASPENGOUW.
LOONSE TJAFFELEERS.
HOEPERTINGEN.
Een korte wandeling vandaag om het wandelweekend af te sluiten. Vertrek in Hoepertingen aan de kerk en kasteel. Waterkasteel gelegen tegenover de kerk.
Waarschijnlijk gebouwd door Jan-Willem van Scharenberg in het eerste kwart van de 17de eeuw, nadat hij in 1617 de heerlijkheid en het kasteel van Hoepertingen kocht van Ernest d'Arenbergh de La Marck. Een gotische, mergelstenen muurnis in het interieur is de enige rest van dit oudere gebouw, waarvan een beschrijving van 1476 vermeldt dat het een omgracht huis was met pachthof. Onder druk van zijn schuldeisers verkoopt baron de Scharenberg de heerlijkheid en het kasteel in 1688 aan Pierre-Louis, baron de Sluse de Bihain. In 1788 komen heerlijkheid en kasteel in het bezit van de familie de Stenbier de Wideux, die het behoudt tot 1888. Tot het begin van deze eeuw bewoond door hun afstammelingen, Roly de Vien, vervolgens de Moffarts, waarna het door baron Edmond de Moffarts in 1929 aan de zusters annunciaten van Heverlee, de huidige eigenaars, wordt verkocht. Zij richten er een landelijke huishoudschool in op. In 1985, onder de benaming Mariagaarde, omgevormd tot bezinningscentrum, aangevuld met een vormingscentrum en verblijfsaccomodatie. Tegenover de classicistische Sint-Vedastuskerk uit 1788. De kerk werd gebouwd in opdracht van de abdis van de abdij van Herkenrode. De romaanse toren dateert uit de 12de eeuw en is een overblijfsel van de eerste kerk. Het gotische koor uit de 15de eeuw is een overblijfsel van de tweede kerk. We wandelen van uit het vertrek langs verschillende mooie hoeven er zijn nog verscheidene 17de- en 18de-eeuwse boerderijen waaronder de d'Awanswinning die uit een oude 17de-eeuwse kern werd vergroot naar een U-vormig complex in 1799. In de tweede helft van de 19de eeuw werd het een gesloten hoeve.
Dan wandelen we de velden in, laagstamboomgaarden stukken aan een stuk. Eigenlijk is dit niet het landschap van Haspengouw. Is de afgelopen 50 jaar gecreëerd door de fruitboeren. Gelukkig zijn er hier en daar nog hoogstamboomgaarden bewaard. Het weer zit niet mee is wel droog maar zo bewolkt het is donker en zo krijgt alles nog een mis troostende zicht. We blijven bijna de rest van de wandeling in de velden en zo komen we terug in Hoepertingen. Hier eindigt onze wandeling bij de Loonse Tsjaffeleers.
37E MARCHE DE LA CITADELLE. / LES SPITANTS DE NAMUR. / NAMUR 11/01/2015.
37E MARCHE DE LA CITADELLE.
LES SPITANTS DE NAMUR.
NAMUR-NAMEN.
Vandaag wandelen we Namen, vertrek in het Arsenal. Is een deel van de citadel waar ze wapens en buskruit bewaarden. We wandelen nu de Samber over en gaan nu naar de citadel. De Citadel ligt op een 100 meter hoge heuvel boven de stad Namen. Het ligt op een strategische plaats op de plek waar de rivier de Samber uitmondt in de Maas. Het is één van de grootste burchten van Europa.
Een stukje geschiedenis: Waarschijnlijk werd deze heuvel 8.000 jaar geleden al bewoond. Ook de Romeinen gebruikten deze plaats al als fort. De eerste stenen wallen dateren ergens uit de vroege middeleeuwen. Vanaf de 10e eeuw wordt het complex de hoofdzetel van de Graven van Namen. Tot aan 1429 zullen in totaal 23 graven elkaar opvolgen. In dat jaar neemt Filips de Goede het gebied in en wordt Namen bij het Hertogdom Bourgondië gevoegd. Tot aan de onafhankelijkheid van België is het fort vaak belegerd en valt het in Spaanse, Oostenrijkse, Franse en Nederlandse handen. Tussen 1816 en 1825 werd het gehele complex door de Nederlanders herbouwd. Na de Belgische Revolutie komt het fort definitief in Belgische handen. In 1893 werd een deel van het complex door Koning Leopold II aan de stad afgedragen. Op dit gedeelte wordt het park, de Esplanade, aangelegd. In 1975 wordt het hele fort aan de stad overgedragen en wordt het terrein gedemilitariseerd. In 1977 verlaten de laatste commando's het fort.
Vandaag is het één van de mooiste en belangrijkste erfgoedplekken van Wallonië. Waar grote inspanningen geleverd worden om dit stukje erfgoed te bewaren en nuttig te gebruiken. We klimmen de berg op naar de citadel. We kiezen voor de route door de ondergrondse gangen. Het is bijzonder om door de gangen te kunnen. We komen uit de gangen en zijn een heel eind geklommen. Nog even en we zijn boven op het paradeplein. We steken het over en komen dan in het park van de citadel.
We wandelen even door het park en dan komen we aan het kasteel van Namen. We wandelen verder en komen aan onze eerste controlepost even rusten en dan weer verder. Na een tijdje komen we langs kasteel Valetckka een klein kasteeltje met een gele vierkante toren. Wat verder wandelen langs de mooi oude huizen, zijn hier duidelijk in de betere wijk van de stad. Nu wandelen we het bos in wat modder maar het is zeker de moeite om door te wandelen. We komen langs een oude grenssteen spijtig kunnen we de tekst niet meer ontcijferen. We zijn nu in Wepion. Nu komen we langs een prachtig gebouw een kasteeltje in een park mooi wel. Nu hebben we een stevige klim voor de voeten om in Wepion te komen.
We wandelen nu door het “Bois de la Marlagne” hier boven op de heuvel een prachtig gebouw, zijn eigenlijk we benieuwd wat het is. Na wat zoeken op internet vinden we wat het is “Centre Spirituel La Pairelle”. Nu dalen we af naar de Maas. En volgen deze tot op onze tweede rust post. Na de rust vangen we de laatste kilometers aan langs de Maas tot aan de samenvloeiing van Maas en Samber waar het monument van Koning AlbertI op zijn paard staat. Hier volgen we de Samber tot we terug aan het Arsenal zijn waar deze mooie tocht eindigt.
28E MARCHE DE LA CHOUFFE. / FORTE MARCHEURS EMBOURG. / EMBOURG 10/01/2015.
28E MARCHE DE LA CHOUFFE.
FORTS MARCHEURS EMBOURG.
EMBOURG-CHAUDFONTAINE.
We vertrekken met onze wandeling en vlug wandelen we Bois de la Picherotte binnen hier wandelen we door het dal met weerzijden steile hellingen wel prachtig om te zien. Op de hellingen bloeit er een struik met gele bloemen. Hoe verder we wandelen hoe steiler de wanden worden en hoge rotsen stekken omhoog.
We wandelen nu in Bois d’Embourg en beneden dondert de Ourthe door de vallei. De waterstand is vrij hogen de rivier treed op plekken buiten de oevers. En de bomen aan de zijkanten staan in het water. We wandelen verder en komen dan aan Chateau de Sainval. We zijn hier in Tilff. Één van de windwijzer in de vorm van een draak, mooi om te zien. Weer een stukje verder wandelen komen we in het dorpje Tilff.
Hier komen we aan het Domaine de Brunsode. Kasteel Brunsode of chateau de Tilff is een massief gebouw met twee torens naast elkaar, in Louis XIII-stijl. Het kasteel is gebouwd in de 17e eeuw op de fundamenten van een voormalige versterkt stenen huis met vierkante toren en omringd door een gracht,. De eerdere versterking bestond al in 1294 en heette Brunsode , vernoemd naar zijn eerste eigenaars. Ten zuiden van de burcht liggen de bijgebouwen in de traditionele stijl van de 16e eeuw . De geschiedenis van deze plaats gaat terug tot de 14e eeuw. De eerste eigenaar, vermeld in 1314 was Willelmo van Brunshorne . Later in 1377 was Wilhelmus van Brunishorne de eigenaar. Gilles de Ruyff of Ruve was in 1452 de belangrijke bezitter van het goed. John Seraing was de laatste bewoner in de lijn van de Gilles van Ruve dynastiie. Voor het eerst in twee eeuwen werd het kasteel en bijbehorende gebouwen in 1652.
Zo kwam Herman van Beringhen in het bezit van het kasteel. Herman van Beringhen was de meest belangrijke persoon in de geschiedenis van het kasteel Brunsode . Hij was de Grand baljuw van het graafschap.. Hij trouwde twee maal en zorgde ervoor dat zijn nakomelingen huwden in de belangrijkste families van die tijd. Hij was het ook die de middeleeuwse bouwwerken liet aanpassen naar de smaak van zijn tijd zodat hij in een veel gerieflijker woning kon vertoeven.Herman stierf in 1671 en ligt begraven in Tilff. In 1732 nam de familie van Mill zijn intrek in het kasteel. Zij vertrokken na 39 jaar weer in 1771. Marry Marguerite Josepha Piette erfde het kasteel. Zij huwde in 1776 met Knight Lambert van Planchar. In de 19e eeuw bewoonde de familie Malherbe het kasteel. Zij verkochten het kasteel weer op 31 maart 1826 aan Alexander Sebastien de Spirlet. In het begin van de 20e eeuw maakte het kasteel enkele slechte tijden mee. Het werd beschadigd tijdens een bombardement van Tilff in de Tweede Wereldoorlog en stond vele jaren leeg. Verval trad in en het kasteel was onderhevig aan. Brunsode veranderde langzaam in een ruïne.
Het dorp Tillf kocht het kasteel in 1972 en begon in 1975 met de renovatie. Het duurde tot 1998 voor de restauratie voltooid was. Enkele bijgebouwen wachten nog steeds op restauratie, maar het kasteel en enkele bijgebouwen zijn gered voor het nageslacht. Nu verlaten we het centrum en wanddelen het Bois d’Oblistaine in hier weer een paar stevige klimmen. En als we dalen komen we terug in Embourg, langs Fort Embourg en de tank terug naar ons vertrekpunt.
Een pracht van een wandeling alleen het weer zat behoorlijk tegen, wel redelijk zacht tot 12°C maar hevige wind en regen wat de wandelpaden in modderpoelen veranderen.
In Mechelen vindt u nog vele markante gebouwen zoals bijv. De Heerenhof, dat ruim 800 jaar geleden is begonnen met een boerenhof die door de Johanitters werd omgebouwd tot commanderij. Een aantal eeuwen later werd het een kasteelhoeve tot halverwege de jaren tachtig. Toen werd het gebouw, na een grootscheepse renovatie het bestuurscentrum van de gemeente Wittem.
Aan de rand van het dorp ligt de Commandeursmolen die nog steeds in gebruik is. Wandelend komt u ’t Höfke tegen, een verzameling van achttiende eeuwse vakwerkboerderijen met bloemrijke graslanden. Een van deze boerderijen is eigendom van Stichting Natuurmomenten en is geheel gerestaureerd. Het geheel is een beschermd dorpsgezicht.
Zo word Mechelen beschreven door VVV Zuid Limburg, maar eigenlijk is het niet overdreven, wat een prachtig dorpje. We vertrekken midden het dorpje wat een prachtig dorp met vele vakwerkhuizen die staan te pronken in de zomerzon. We wandelen het dorpje uit en steken de Mechelderbeek over die ten westen van Mechelen in de Geul uitmondt. Dan komen we aan de Wienberg. We wandelen nu over het voetpad “in de Mechel” een wijds landschap met kleine landschapselementen. Met prachtige zichten op de beboste heuvelruggen. Op de kruispunten staan de vele wegkruizen die versierd zijn met kleurrijke bloemenkransen.
We wandelen verder en komen zo in Elzet. Ook hier weer prachtige vakwerkhuizen en vakwerkboerderijen. Iets buiten Mechelen ligt het beschermd dorpsgezicht ’t Höfke, een verzameling van achttiende-eeuwse vakwerkboerderijen. Verder liggen in de directe omgeving gehuchten met de sprekende namen als Bommerig, Elzet, Hurpesch en Overgeul. We komen nu in Kleeberg met zijn Mechelerhof. Prachtig hier de vakwerkhuizen. We wandelen weer de natuur in met eindeloze vergezichten op de omgeving gewoon prachtig. We volgen nu een eindje de Geul. Een eindje verder komen we in Bissen weer worden we getrakteerd op vakwerkhuizen wat is het hier toch mooi.
We wandelen het dorpje uit en komen langs de Grindgroeve Bissen. Verder komen we in Overgeul. Nog even verder en komen we terug in Mechelen. Langs de Geul staan nog bunkers. Dan de Geul over en op de brug kijken we even in de Geul een zwerm vissen zien we.
En dan verder het dorpje binnen langs de verschillende prachtige vakwerkhuizen de oude brouwerij en dan langs kasteelhoeve De Heerenhof, een zogenaamde carréhoeve welke ruim 800 jaar geleden is begonnen als een boerenhof en door de Johanniterorde van Mechelen werd omgebouwd tot commanderij. Momenteel is in de Heerenhof een zorghotel en een hospice gehuisvest. Zo komen we terug aan ons vertrek en zo eindigt hier onze wandeling in Mechelen.
23E MARCHE DE L'EPIPHANIE. / LES ROTEUS DI HOUSSAIE. / BEYNE-HEUSAY 07/01/2015.
23E MARCHE DE L’EPIPHANIE.
LES ROTEUS DI HOUSSAIE.
BEYNE-HEUSAY.
Vandaag een wandeling in Beyne-Heusay. We hoopten op een mooie wandeling maar worden toch redelijk teleurgesteld. Als we de start verlaten moeten we een heel eind langs de steenweg, zeker niet aangenaam om te wandelen.
Als we dan eindelijk de steenweg verlaten worden we langs woningen geleid niks te zien als huizen en beton. Als we eindelijk eens een stukje interessants krijgen komen we op de oude spoorlijn “ligne 38”nu “Ravel 5” RAVEL of Ravelroute's zijn Oude Spoorwegzate‘s en Rivierdijken, die hedendagen volledig omgebouwd zijn tot Recreatieve fietspaden en wandelwegen. Maar vlug verlaten we de spoorweg en gaan het dorpje MAGNEE binnen. Langs de kerk en enkele mooie gebouwen en dan eindelijk een stukje de velden en weilanden in.
Hier eindelijk een paar mooie vergezichten over het landschap. En ook een paar mooie boerderijen. Dan weer een heel eind langs de steenweg om dan aan het einde van onze wandeling te komen. De hele wandeling is eigenlijk niet de moeite om er iets over te schrijven.
MARCHE DE JOUR. / AMIS MARCHEURS IVOZ. / IVOZ. 08/06/2014.
MARCHE DE JOUR.
AMIS MARCHEURS IVOZ.
IVOZ.
We komen aan in Ivoz en een hevig onweer barst los. We wandelen langs de Maas, grote boten passeren er. Wij wandelen langs de oever.
En komen zo in Val Saint Lambert. Val-Saint-Lambert is een kristal- en glasfabriek die sierglas, glazen en kristallen kunst- en gebruiksvoorwerpen produceert. Maar heeft ook een rijk verleden.
De fabriek is gevestigd op het terrein van de abdij van Val-Saint-Lambert, de vroegere cisterciënzerabdij van Sint-Lambertus, gesticht in 1202 en opgeheven in 1796. De romaanse kapittelzaal en het scriptorium van de abdij zijn gerestaureerd en worden tot vandaag gebruikt. In 1826 vestigden de stichters van de kristalfabriek zich op de gunstig gelegen site, vanwege de aanwezige ruime gebouwen, de nabijheid van steenkool en de mogelijk van vervoer over de Maas.
We wandelen door de ingangspoort het domein op. De 13e-eeuwse, vroeggotische kapittelzaal, het scriptorium en het daarboven gelegen slaapgelegenheden zijn onlangs gerestaureerd. Het gastenverblijf dateert uit de 17e eeuw. De monumentale toegangspoort, de domeinmuur, het hoofdgebouw, het abtenverblijf en het hospitaal zijn 18e-eeuws. Het fronton van het poortgebouw draagt de wapenspreuk van abt Simon de Harlez: Fortiter et candide ("Krachtig en duidelijk"). Het paleis van de abt dateert uit 1762-'65. Van het eens rijke interieur resteert slechts weinig.Aan de noordoostzijde ligt het restant van wat ooit de tuin was. In 1789, het jaar van de Luikse Revolutie, liet de laatste abt van Val-Saint-Lambert, Grégoire Falla, hier een fraai Belvédère aanleggen. De kristalfabrieken liggen ten zuiden van de abdijgebouwen. Wij verlaten het domein langs de parking en zo wandelen we het bos binnen.
Het bos van Seraing ook het bos van Val Saint Lambert genoemd was bezit van de abdij en er waren visvijvers voor de abdij. Een heel eind wandelen door het bos om dan terug aan de abdij aan te komen de schouw van het kristalfabriek komt in het zicht. Dan weer een eindje langs de Maas en terug aan ons vertrek. Ondanks de regen een mooie wandeling.
NIEUWJAARSTOCHT. / DE SCHOVERIK. / DIEPENBEEK. 05/01/2015.
NIEUWJAARSTOCHT.
DE SCHOVERIK.
DIEPENBEEK.
De Demer verdeelt Diepenbeek en vormt een scheidingslijn tussen de heidevlakte en het hoger gelegen gedeelte: hier is de bodem meestal zand-, leemachtig; kleiachtig op sommige hoogten. De oppervlakte is over het algemeen nogal heuvelachtig en sommige hoogten kunnen tot 60 m stijgen, dit wisselend landschap vormt een ideale plek om te wandelen.
Vandaag wandelen we vanuit Lutselus en zullen een paar mooie plekjes aandoen. Diepenbeek heeft een groot aantal natuurreservaten waar de wandelaars zich kunnen ontspannen en genieten van al het moois dat deze laten zien, vooral de vele vijvers met watervogels zijn vandaag te zien. We komen zo in de Dorpsbemden-Pomperik is een natuurgebied van 60 ha, gelegen in de valleien van de Demer en Kaatsbeek. Het gebied, dat op de overgang van de Kempen en Haspengouw ligt, kent een afwisselende bodemgesteldheid met zand, leem, en natte klei. De laatste werd aangevoerd door de overstromingen. Kenmerkend zijn de blauwgraslanden, die gedijen op voedselarme bodems met wisselende waterstand. Dit gebied bevat één der belangrijkste blauwgraslandcomplexen van Vlaanderen.
Wat verder komen we aan de Dauteweyers is een natuurgebied. Het 11 ha omvattende gebied bestaat uit een reeks vijvers, waaromheen zich verlandingszones bevinden. De vijvers zijn ontstaan door winning van ijzererts, welke plaatsvond in de 19e eeuw en in 1873 tot een einde kwam. Om de vijvers zijn elzenbroekbossen en vochtige weilanden te vinden. In het gebied komt de boomkikker voor. Op de vijvers zitten verschillende soorten eenden en ganzen. We wandelen verder door de prachtige natuur en komen op de rust post in Rooierheide aan. Het gebied was eeuwenlang een heidegebied ten noorden van Diepenbeek en de Demer, zoals het ook nog is weergegeven op de Ferrariskaart uit de jaren 1770. De Atlas der Buurtwegen uit het midden van de 19de eeuw duidt de gehuchtjes Miserik en Ginderover aan.
In 1912 werd in Rooierheide het klooster van Royerheide gebouwd, wat een aanzet gaf tot de ontwikkeling van het gehucht. In 1933 werd hier de Heilig Hartkerk van de passionisten opgetrokken. In de jaren 30 werd het gebied doorsneden door het Albertkanaal. Het klooster is er niet meer maar in de gebouwen is nu een rusthuis. Na de rust weer verder om weer een eind door het natuurreservaat te wandelen met zijn vijvers. Ook komen we enkele vakwerkhuizen tegen welke in Diepenbeek nog veel voorkomen. Zo komen we terug aan ons vertrekpunt waar we deze mooie wandeling afsluiten.
Vijlen is een dorpje met ruim 1500 inwoners (peiljaar 2005) in Zuid-Limburg, behorend tot de Nederlandse gemeente Vaals. Vijlen ligt op ongeveer 200 meter hoogte boven NAP en is daarmee het hoogst gelegen kerkdorp van Nederland.
Een bijzonderheid in Vijlen is het Vijlenerbos, is een langgerekt bosgebied dat zich uitstrekt over een lengte van ca. 8 km tussen Epen en het Drielandenpunt bij Vaals. Ongeveer 200 ha van de hoogste delen van het bos tussen Vijlen, Epen en Vaals bestaan uit tamelijk vlakke plateaus, de rest bestaat uit hellingen.
De tamelijk uitgestrekte hellingbossen worden gekenmerkt door forse hoogteverschillen van zo'n 100 meter. Het hoogste punt is met 323 meter het Drielandenpunt, het laagste ligt niet ver van de Geul op ca. 150 meter. In de lagere delen komen een aantal bronnetjes voor, waaruit in alle richtingen beekjes ontspringen, zoals de Cottesserbeek, de Berversbergbeek, de Klitserbeek, de Hermensbeek, de Lombergbeek, de Harleserbeek, de Hermansbeek en de Zieversbeek.
Wij wandelen vandaag in deze prachtige streek en genieten van onze eerste kilometers in het Vijlenerbos. Dan controlepost in het boswachters hut. We wandelen dan verder en komen in Hilleshagen. Hilleshagen is een buurtschap van Mechelen. Hilleshagen ligt op een heuvelrug die zich uitstrekt van de Vijlenerbossen tot aan Mechelen. Aan de zuidzijde van de buurtschap ligt dertig meter dieper in het dal de Lombergbeek.
Hier komen we prachtige vakwerkhuizen tegen die prachtig gelegen zijn. Maar vooral de weidse landschappen in de vallei zijn gewoon adembenemend. Wij wandelen van hieruit terug naar Vijlen. Waar een mooie wandeling eindigt.
37e GRANDE MARCHE DE L'AMITIE. / LES MARCHEURS DE L'AMITIE LANDENNE. 07/06/2014.
37E GRANDE MARCHE DE L’AMITIE.
LES MARCHEURS DE L’AMITIE LANDENNE.
MARCHES-LES-DAMES.
Marche-les-Dames ligt aan de linkeroever van de Maas, en men vindt er de mooiste klimrotsen uit de omgeving. Door deze unieke omgeving waar zowel water, bos als rots zich in één decor verenigd hebben, hebben de Belgische Paracommando's hier hun Trainingscentrum voor Commando's gevestigd. Niet ver van dit kampement is een mijn voor kalksteenwinning.
Marche-les-Dames kreeg vooral bekendheid door de tragische dood van de Belgische koning Albert I, die hier graag kwam klimmen, en op 17 februari 1934 bij een ongeval van de rotsen stortte, en ter plaatse overleed. De naam Marche-les-Dames verwijst naar een voormalige cisterciënzerinnenabdij, de abdij Notre-Dame du Vivier, die op deze plaats gesticht werd in het begin van de 12e eeuw door de echtgenoten van Naamse kruisvaarders die samen met Godfried van Bouillon waren vertrokken. Naar verluidt bleven de dames wier man niet terugkeerde, definitief in het klooster.
We vertrekken in het centrum van Marches-Les-Dames en passeren enkele prachtige oude huizen. Nabij de start de kasteelhoeve “ferme Warthet”. De kasteelhoeve is gelegen aan de ingang van een plaats genaamd "Bayet." Het omvat de boerderij, de kapel en de oude begraafplaats. De bouw van het kasteel dateert uit de Maas Renaissance (17-18 e eeuw), zoals blijkt uit de stijl van het gebouw. De context van de tijd betekent dat hij eerst een defensieve rol gehad. Als bewijs, de torens met schietgaten en gracht. Wat verder wandelen we langs de Rue Notre Dame du Vivier om dan aan de oude abdij te komen, wel spijtig dat alles hier leeg staat.
De abdij werd volgens sommige bronnen gesticht in 1103 door de echtgenotes van Naamse kruisvaarders die samen met Godfried van Bouillon waren vertrokken. Zij wier mannen niet terugkeerden, bleven permanent in het klooster. In 1146 werd de abdij bezocht door abt Bernard van Clairvaux. In de 13e eeuw verbond de abdijgemeenschap zich dan ook met de cisterciënzers. De abdij werd op 1 september 1796 door het regime van de Frane revolutionairen gedwongen ontbonden. Hun goederen werden hun ontnomen en de abdij werd geconfisqueerd en verkocht, maar door vrienden van de orde gekocht. Ook nadien bleven de gebouwen in gebruik door verschillende ordes en organisaties verbonden met de Kerk. Zo verbleven onder andere van 1981 tot 2000 de Monialen van de Monastieke Familie van Betlehem, Maria Ten-Hemel-Opgenomen en de Heilige Bruno in deze abdij, alvorens te verhuizen naar Opgrimbie.
Dan wandelen we het bos in en op de grote open plekken hebben we een wijds zicht op de velden en akkers.
Door de bossen en velden komen we in Boninne. We komen langs de “Ferme de la Vache” op 176meter hoogte. Prachtig gebouw in natuursteen dat tegen het “Petit Bois de Grande Salle” ligt. Tegen de heuvel staat de toren van” het Fort de Marchovellete” we wandelen even van het parkoers en wandelen de weg naar het fort binnen veel is er niet meer te zien wat diepe grachten het fort ligt in een bosje verscholen.
We verlaten het domein en wandelen verder langs oude boerderijen die wit gekalkt zijn. We wandelen nu Gelbresse binnen met de kerk op de heuvel hier is controlepost . wat verder langs d e weg een bron met wapenschild van het kasteel. Nu wandelen we terug naar Marche-Lez-Dame door de velden en het dorp komt weer in het zicht. Hier eindigt voor ons een mooie wandeling.
36E MARCHES DES CORSAIRES. / LES CORSAIRES DE SART-LEZ-SPA. / SART-LEZ-SPA 01/06/2014.
36E MARCHE DES CORSAIRES.
LES CORSAIRES DE SART-LEZ-SART.
SART-LEZ-SPA
Jalhay, de westelijke poort tot de Hoge Venen. De verschillende typische dorpjes waaruit de gemeente JALHAY bestaat, kijken uit over het meer van de Gileppe en zijn opgetrokken aan de rand van de bossen. Één van deze dorpjes is Sart-Lez-Spa.
Een woonoord met opmerkelijke tradities...
Een wandeling door de dorpjes en gehuchten, zoals bijvoorbeeld Solwaster, Surister en Herbiester of een wandeling over het marktplein van Sart, om U een kijkje te laten nemen in het typisch ardenner plattelandsleven of om een aantal prachtige huizen te bekijken van vroeger. Huizen, die aangepast zijn aan het hedendaagse leven, met liefde gerestaureerd en gebouwd met stenen uit de omgeving, met lage plafonds en kleine raampjes, vaak voorzien van balken en houtwerk met traditioneel ijzerbeslag.
Het vroegere plattelandsleven toonde niet graag zijn rijkdommen, als men die al had. Er zijn slechts enkele monumenten, die ons herinneren aan het verleden van deze dorpjes en hun vaak nogal roerig verleden. Ze zijn beslist de moeite waard om te ontdekken, zoals de versterkte kerktoren van Sart, zijn romaanse doopfonten, de prachtige maagd uitgesneden in hout in de kapel van Wayai; „lès Hôts Egrés” op de markt van Sart, een uniek huis, daterend uit de 17e eeuw. Ook een bezoekje waard zijn het oude gerechtsgebouw en de perronnen van Surister en Sart met vrijheidssymbool; voorheen misschien meer een symbool van trouw aan het Luikse Prinsdom van het oude regime.
We vertrekken met onze wandeling aan het voetbalplein en dan wandelen we het dorpje uit met zijn traditionele huizen en wandelen het bos binnen en komen zo in Wayai. Hier wandelen we eindje door het dorp langs de kapel en mooie oude boerderijen die ommuurd zijn. Langs landelijke wegen en boswegjes breng ons de wandeling naar Stockay. Bij een van de boerderijen zijn zwaluwen in een plas modder aan halen voor hun nestjes wat mooi om te bekijken druk zijn ze bezig om hun bekje vol met modder te stoppen en naar hun nestje te brengen en zo een huis te bouwen voor het nageslacht. We wandelen verder en komen zo in het bos gewoon prachtig.
Langs kabbelende beekjes en riviertjes wandelen we steken het beekje over de aangelegde houten brugjes. Hier stromen verschillende beekjes in het riviertje. We wandelen verder en komen in Solwaster. Langs Parfondbois met prachtige zichten over het mooie bosrijke landschap.
Na een flinke klim weer door mooie boslanen. We komen zo terug in Sart-Lez-Spa. Wat een prachtige wandeling.
We wandelen vandaag in Luxemburg, we vertrekken in het Naturpark Our.
Met haar landschappen waar panoramische hoogvlakten en kronkelende valleien elkaar afwisselen bieden de Luxemburgse Ardennen een uitzonderlijk natuurlijk schouwspel. De twee grote natuurreservaten bevinden zich eveneens in het Noorden van Luxemburg : het Natuurpark Our en het Natuurpark Öewersauer. Naast hun beschermende functie van de natuurlijke hulpbronnen, zijn de Ardennen ook het land van de heerlijke regionale producten. Hier vindt men met name de "Vum Séi" producten (kruiden, oliën, kruidenthees, granen etc.), alsook de microbrouwerijen, "Brasserie Ourdaller" en "Den Heischter".
We vertrekken in het park, hier het infocentrum van de Our. Infoborden vertellen ons het verhaal van het natuurpark. We wandelen door het park de natuur in. Langs een paar huizen waar zwaluwen aan nesten zijn toch mooi om hen zo te zien op hun nesten.
Het zijn huiszwaluwen: De huiszwaluw is een zwart-wit gekleurde vogel. De rug en bovenkant van de vleugels zijn zwart, van onder licht gekleurd bijna wit, een zwarte kopkap en het meest opvallend is de stuit, een witte vlek op de overgang tussen rug en staart. De lichaamslengte bedraagt 13,5 tot 15 cm. Het halfkomvormige nest wordt gemaakt van modder, onder overhangende dakranden. De vogel broedt meestal twee keer per jaar en elk legsel bestaat meestal uit vier tot vijf witte eieren. Beide partners bebroeden de eieren.
We wandelen het bos in en genieten van de vele insecten en vlinders die we hier kunnen zien, de natuur is gewoon prachtig. Wat vergezichten krijgen we voorgeschoteld, het is genieten van de pracht van de streek, een heel bijzonder mooi landschap. We wandelen door de velden, weilanden en bossen om zo in het volgende dorpje te komen. Holzthum en wat verder Schinker. Beide dorpjes liggen midden in het de natuur met mooie vergezichten.
We komen nu langs een bijzonder gebouw, ronde torens op elke hoek van het huis en wit gecshildert, heel oud ziet het er niet uit. Nog even verder en dan komt ons vertrekpunt terug in het zicht waar deze mooie wandeling eindigt.
41E MARCHE DE LA GILEPPE. / LES GOE-LANDS. / GOE. 29/05/2014.
41E MARCHE DE LA GILEPPE.
LES GOE-LANDS.
GOE.
Vandaag wandelen we in Goé. Ook Gulke, soms ook Geuleke genoemd. De naam kwam al in 1145 voor als Goleche, later als Golheis. Het dorpje ligt aan de Vesder. Het is hier dat we vandaag onze wandeling beginnen met een stukje langs de Vesder.
We zien ook dat het hier de prachtige huizen gebouwd met steen uit de lokale steengroeven. Wat verder komen aan het kerkhof waar een grote groep soldaten begraven zijn. Dan komen we aan de kerk. Deze is weer bijzonder het is een kerk met gedraaide toren. “Een gedraaide toren(spits), getordeerde of schroefvormige toren(spits) is een toren waarvan de spits in spiraalvorm gedraaid is. Deze is doorgaans gedekt met leien. Er zijn ongeveer honderd torens van dit type in Europa bekend.” Kerk Sint-Lambert zijn toren draait zeer licht maar helt duidelijk over in het bovenste deel. Deze neiging lijkt te wijten aan een gebrek aan onderdelen. Maakt deel uit van de vereniging van gedraaide torens.
Er bestaan er een stuk of honderd gedraaide toren die verdeeld zijn over de volgende landen. Frankrijk, Duitsland, Oostenrijk, België, Groot-Brittannië, Zwitserland, Denemarken en Italië. We wandelen nu verder door het dorpje met prachtige huizen. Het is altijd fijn om eens achterom te kijken en te zien van waar je komt en hoe mooi het is. Nu wandelen we de natuur in en we worden verwelkomt door prachtige vlinders. De “ Kleine Vos” zit op de gele bloemen en de kleuren zijn heel mooi. We wandelen nu he bos aan de Barrage binnen. Zo komen we aan de Barrage de la Gileppe.
Wat geschiedenis:
De oorspronkelijke muur was de oudste betonnen stuwdammuur van Europa. Het complex werd op 28 juli 1878 door koning Leopold II officieel geopend. De wateropnamecapaciteit van het stuwmeer bedroeg toen 13 miljoen m³, met een oppervlakte van 86 ha. Het oorspronkelijk doel van de stuwdam was het voorzien in bruikbaar water voor de textielindustrie in de omgeving van Verviers. In de periode 1968-1971 werd de dam met meer dan 10 m verhoogd. Sindsdien bedraagt de capaciteit van het meer 26,5 miljoen m³ bij een oppervlakte van 130 ha. Samen met de Weserstuwdam te Eupen voorziet het meer heden ten dage in drinkwater. Het belangrijkste kenmerk van de dam is een 13,5 meter hoge en 180 ton zware leeuw uit zandsteen. De leeuw staat bovenop de dammuur en werd zo neergezet zodat hij trots uitkijkt in de richting van de slechts 5 kilometer verwijderde grens met het toenmalige Pruisen.
We nemen ruim de tijd om hier wat rond te kijken en ook hier is er een controle en rust post. Altijd een plek waar je oude vrienden tegenkomt. We verlaten nu de barrage en wandelen nog een heel eind door de weilanden en zo komen we terug aan ons vertrek. Een mooie en aangename wandeling.
MARCHE DE LA DETENTE. / LES AMIS DU TUMULUS. / WAREMME. 28/05/14
MARCHE DE LA DETENTE.
LES AMIS DU TUMULUS.
WAREMME.
Waremme een stadje dat ons toch weer altijd lokt om te komen wandelen, niet zozeer het stadje maar wel de club en de wandeling. De stad Waremme/Borgworm wordt beschouwd als de hoofdstad van Haspengouw. Het gebied was al grotendeels bewoond sinds het Neolithicum. Gedurende de Romeinse tijd werden er verschillende « villae » neergezet in de buurt van de bekende Bavay-Cologne/Keulen heirweg die het doorkruiste.
Het is rond het kasteel dat Waremme/Borgworm zich zou ontwikkelen in de 11de eeuw. Deze kasteelkern werd omstreeks 1840 verwoest. Archieven vertonen echter een plan uit de 18de eeuw waarop goed te zien is hoe een aardheuvel uitgerust met defensieve elementen de stad beveiligde. Als omheinde kasteelstede en godsdienstig centrum zou het stadje zich ook heel gauw tot een kleine economische kern ontwikkelen, met een markt en het opleggen van tol. Ondanks haar belang als domaniaal centerpunt zou Waremme/Borgworm enkel het stadsstatus verwerven in de loop van de 14de en de 15de eeuw. Toen kwamen er verwijzingen naar « Goede Stad » in officiële documenten. In 1474 staat er ook een perron (of veranda), symbool van de privileges verworven door de stad.
De 18de eeuw, vol oorlogen en verwoesting, ruimde tenslotte plaats voor de stedelijke ontwikkeling kenmerkend van de 19de en de 20ste eeuw, met o.a. de aanleg van een spoorweg en het oprichten van een station. Een groot aantal wijken zal veranderen en zich verstedelijken, en een heleboel ouder erfgoed zal verdwijnen of verbouwd worden om Waremme/Borgworm haar « nieuw » gelaat te verlenen. Ons eerste mooie plekje dat we tegenkomen is een kerkje. We wandelen verder en komen zo aan het “Chateau de Sélys-Longchamps” het witte kasteel gelegen in een prachtig park is zeker een van de belangrijkste kastelen uit de streek. Het park van Longchamps vertegenwoordigt met zijn schittererende vergezichten, zijn schilderachtige tafereeltjes en vele prieeltjes één van de meest opmerkelijke getuigenissen van de Waalse landschapskunst uit de 19de eeuw. Het ligt rond een elegant onderkomen in "Empire"-stijl, dat in de plaats van een nog ouder kasteel gebouwd werd.
De oorspronkelijke inrichting van de Fransman Poidevin werd gewijzigd door de beroemde tuinarchitect Fuchs, die het zijn huidige vorm gaf, de samenstelling ervan verbeterde en ruimte schiep voor het wandelpad rondom de vijver. Destijds bezat het park een buitengwone collectie (door architect Michaux) uit Noord-Amerika ingevoerde bomen. Helaas zijn er nog maar enkele zeldzame specimen van de tuinbouw uit de 19de eeuw, die vroeger zijn trots vormde, over. We hebben het geluk dat we door het mooie park mogen wandelen, waardoor we een mooi zicht hebben het kasteel en het park. We wandelen door het park en genieten van de mooie natuur. Wat later komen we in Petit-Axhe. We komen zo aan “hexopoda”. Hexapoda in Waremme is het allereerste centrum dat volledig aan insecten gewijd is. De bezoeker leert er alles over de verschillende insecten, oftewel zespotigen (hexapoden): het belang voor het ecosysteem, gedaanteverwisselingen, communicatiewijzen, effecten op de mens, bedreigingen,... Tientallen levende insecten zijn te vinden in grote terraria, of bijen in de bijenkorf. Het parcours is gestoffeerd met foto’s, informatiepanelen, bewaarde dieren,... is een prachtig wandelgebied met veel infoborden, gewoon prachtig om door te wandelen.
We verlaten het domein en dan door het dorpje met een wit kasteeltje. Ook een grote Haspengouwse hoeve met pakka’s, weer verder met de wandeling en zo komen we terug aan het kasteel en dan door de dreef en zo terug naar de start. Een mooie wandeling gebracht door de wandelclub.
38E MARCHE HENRI SIMON. / LES GODASSES EN FOLIE. / SPRIMONT. 25/05/2014.
38E MARCHE HENRI SIMON.
LES GODASSES EN FOLIE.
SPRIMONT.
De streek rond Sprimont, de streek van de Ourthe en Ambléve is de streek van legendes die ontsproten zijn uit de verbeelding van de bewoners. Op het platte land hebben de bewoners zich veel dingen ingebeeld en om het kwaad tegen te gaan werden op de kruispunten kruizen en kapellen gebouwd. Zo is het een streek met een groot volksgeloof en vele eeuwenoude gebruiken.
Langs de vele wandelwegen krijgen we dan ook zicht op het volksgeloof. We starten met onze wandeling en gaan dan op verkenning in dit unieke stukje Wallonië. Landbouw is altijd al een belangrijke bron van inkomsten geweest in deze streek en op vele plaatsen kun je zien dat ze dit nog steeds belangrijk vinden en de herinnering eraan levend houden door oude landbouwwerktuigen te plaatsen. Door het dorp en dan de weidse natuur in, vele vergezichten over het landschap met zijn groene weilanden.
De grote huizen en boerderijen in lokale steen met zijn licht bruine kleur zijn zeer mooi en als de zon erop schijnt hebben ze een bijzondere glans die rijkdom uitstraalt. Kleine wegen door het landschap met meter hoge hagen zoomen de weilanden af. We wandelen door het landschap met veel afwisseling en mooie gebouwen van het ene dorp naar het andere. We komen in Hornay klein landbouwdorpje. We wandelen nu door een prachtig kleine voetwegje met de naam “Chemin des Meuniers” nu krijgen we zeker het mooiste gedeelte van de wandeling door een prachtig stuk natuur uitgestrekte graslanden met enkel bomen en hagen. Met de grote boerderijen erin en dan weer een heel eind niks dan weilanden. Zo komen we in Sendrogne.
Ook hier uitgestrekte weilanden die vol staan met wilde bloemen die druk bezocht worden door vlinders, vooral de kleine vos zien we hier. Hier word het landschap ook meer golvend waardoor het nog mooier word en ook beginnen hier bosjes tevoorschijn te komen. Na een hele tijd door het landschap komen we in Blindef. Het oude dorp word al in 882 in een oorkonde van het Prinsdom Stavelot vermeld. Gelegen op het kruispunt van de oude wegen en het riviertje ‘vieux Sarts”. De oude huizen met kalksteen blokken zijn zeker een extra.
We komen aan de kapel van St. Hubert en St. Vierge uit 1762, het kasteel met een vuierkante toren is een heel mooi plekje in het dorp. We wandelen door het dorpje en dan wandelen we de Rue de Sendrogne af naar het volgende dorp, hier zijn we eerder op de wandeling al geweest maar dan aan de andere zijde van het dorp hier ook weer de mooie huizen in lichtbruine kleur. Ook prachtige grote boerderijen met inrijpoort die de binnenkoer afschermen. Even later komen we in Ogné. Hier alleen prachtige vergezichten over het landschap wat een pracht.
Nog even verder wandelen en we komen terug aan ons vertrek. Na de afstempeling vatten we de terugweg aan maar nog even stoppen aan het kasteel van Xhygnez gebouwd in 1820. Zo eindigt onze wandeldag in de streek tussen de Ourthe en Ambléve.
32E MARCHE CHARLES QUINT. / LES 1000 PATTES DE PHILLIPPEVILLE. / FRANCHIMONT. 24/05/2014
32e MARCHE CHARLES QUINT.
LES 1000 PATTES DE PHILLIPPEVILLE.
FRANCHIMONT.
Franchimont een deelgemeente van Phillippeville. Daar wandelen we vandaag. Niet te verwarren met Franchimont (Luik), gemeente Theux. Het is een prachtige dag met blauwe hemel en wolken.
Wandelen in de provincie Namen is altijd een feest, veel afwisseling op het parkoers met velden en akkers, bossen en mooie gebouwen in natuursteen. De vergezichten over het landschap zijn indrukwekkend grote groene vlakten, mooi. We wandelen verder door het landschap en komen zo in Villers-le-Gambon. Een gemeente die ons verbaast met zijn mooie huizen en gebouwen. Wat mooi toch, de grijze natuursteen met op vele plaatsen rode bakstenen rond de venster en deur openingen wel bijzonder. Als de zon op de natuursteen schijnt zie je pas hoe mooi deze gebouwen zijn. We verlaten het dorp en wandelen terug de natuur in, veel groene vlakken met gras en de bomen die er opstaan geven een mooi contrast, zo mooi.
We wandelen nu een eindje op de oude spoorwegzate langs het station. Bijzonder is de manier waarop deze spoorlijnen aangelegd zijn, hoe ze de spoorlijn door de rotsen aangelegd hebben. Weer verder met onze wandeling, en komen in “Bois Saint Lambert” prachtig om door te wandelen.
Na een tijdje komen we weer in een dorpje terecht met een mooie kerk en wat prachtige huizen, wat verder een pracht van een kasteel, spijtig dat we er geen mooie foto van kunnen maken want het is een juweeltje. Kasteel van Merlemont met de hoeve vormen een prachtig geheel. Gelegen in de rue du Baron Northomb.
In de zaal is controle en rust nu verlaten we het dorpje en we wandelen door de prachtige natuur, groene weilanden met bloemen, en vele vlinders en insecten die van de zon en nectar genieten waardoor we een paar mooie foto’s konden maken. De kleine wereld van de insecten is een wonderlijke wereld van kleuren. Nog even verder wandelen en we wandelen Franchimont weer binnen, hier ook weer prachtige oude huizen. Voor ons de kerk, een mooi plaatje de kerk in grijze natuursteen het groene landschap en de blauwe hemel een prachtige plaatje om deze wandeling te beëindigen.
