MARCHE DES 2 RIVIERES. / MARCHE CLUB PEPINS. / PEPINSTER. 19/07/2015
MARCHE DES 2 RIVIERES.
MARCHE CLUB PEPINS.
PEPINSTER.
Aan het uiteinde van het dal van de Vesder ligt Pepinster, een mooi stadje omgeven door talrijke boomgaarden en waar het heerlijk wandelen is. De « église Saint-Antoine l’Ermite » heeft een verbazingwekkend interieur en een bijzonder sobere buitenkant. Zeker een omweg waard, want deze kerk is de énige echte getuige van religieuze neogotische stijl in Wallonië. Een vaak miskend detail !
We wandelen de Vesder over en dan een heel eind langs de rivier en dit is prachtig. Dan even verlaten we de oever en komen langs een paar mooi gebouwen in natuursteen war zijn deze toch mooi, ze passen geheel in de omgeving. Wat verder een kasteeltje met een kapel aan gelegen in een park. Dan wandelen we het bos in, en komen zo weer even aan de rivier. Het water zit er bruin uit door de regen van de laatste dagen. Dan komen we in Theux.
Vele prachtige huizen in Theux en een klein kasteeltje en kleine wegjes. Gewoon mooi om door te wandelen. Dan weer de vrije natuur in weer mooi nu veel dalen en klimmen wat stukjes bos en weilanden en dan een ferme klim maar de beloning is een prachtig zicht, hier even blijven staan om van het uitzicht te genieten. Wanneer we afdalen voor ons een kasteelhoeve wat verloederd wat spijtig is. Dan wandelen we er voorbij en ja hoor het ligt er verloederd bij spijtig zo een groot domein en zo prachtig gelegen in het landschap.
Dan weer verder dalen, klimmen en dalen naar de rivier toe, is wel wonderlijk hoe water zo een vallei heeft kunnen uitslijpen door de rotsen. Nog even en we zijn terug in Pepinster en een eindje langs de Vesder en we zijn terug aan ons vertrek. Het was een straffe wandeling maar toch mooi alleen spijtig dat het zon druilig weer is.
38E MARCHE DES CHARMILLES. / CLUB DE MARCHE DES CHARMILLES. / XHOFFRAIX. 18/07/2015
38E MARCHE DES CHARMILLES.
CLUB DE MARCHE DES CHARMILLES.
XHOFFRAIX.
We gaan vandaag een wandeling maken in Xhoffraix. We vertrekken in het centrum van het dorpje. Even verder een oude vakwerkhoeve waar tussen de balken alles opgevuld is met bakstenen, het is een groot gebouw. Wat verder een typische woning uit natuursteen en de bovengedeelte in vakwerk.
En dan komen we langs de “Charmilles” dit zijn huizenhoge hagen die voor de huizen staan om ze te beschermen tegen de koude en hevig winden in deze streek in de winter het zijn groene muren ter bescherming. Netjes geschoren en piekfijn onderhouden.
Dan verlaten we het dorpje om de natuur te gaan verkennen langs boswegjes. Al vlug wandelen we het “Parc naturel Hautes Fagnes – Eifel” binnen wat een prachtige zichten over de hoogste vlakte van België. Natuur op zijn best, langs de bekende plankenpaadjes door de natuur, veel vlinders komen we tegen, maar de zichten over het landschap zijn adembenemend.
De Hoge Venen
De Hoge Venen zijn ongetwijfeld één van de meest ongerepte stukjes natuur van de Ardennen en de Eifel. Door het strenge klimaat van deze streek, de hevige neerslag, de lange koude winters en een lage gemiddelde temperatuur (6,1°) zijn uiterst zeldzame plantensoorten uit Noord-Europa, de bergstreken en het Atlantische gebied hier behouden gebleven. Het huidige veenlandschap is grotendeels ontstaan onder invloed van de mens.
De oude landbouw- en veeteeltpraktijken, zoals het weiden, het bestrijden van kreupelhout, het binnenhalen van hooi en de ontginning van turf hebben geleid tot de vorming van open ruimten. Tot in de middeleeuwen daarentegen waren de Hoge Venen nog voor 90% bebost. Vanaf omstreeks 1840 (in de Pruisische periode) werd heel wat heideland herbeplant met sparren. Dit heeft geleid tot een aanzienlijke afname van de veenoppervlakte, voorheen de enige niet beboste zone. Dit kwam doordat het water naar de oppervlakte steeg, wat de vorming van een turf laag bevorderde. Deze kon zelfs een hoogte van enkele meters bereiken. De Hoge venen zijn de enige natuurlijke biotoop die tot vandaag is blijven bestaan. De handhaving ervan vereist aanzienlijke beschermingsmaatregelen.
Om de fauna en flora van de Hoge Venen te behouden, werd een oppervlakte van 4.500 ha beschermd als natuurreservaat (reeds in 1957). Dat reservaat kreeg in 1966 het Europees diploma voor natuurbehoud.
Hoe zouden we onze wandeling door dit prachtige gebied kunnen beschrijven?
Tijdens deze schitterende wandeling gaan we op verkenning in een bijzonder woest gebied. We trekken onmiddellijk, via knuppelpaadjes, naar de “Fagne du Freineu”. Het pad voert aanvankelijk door een open landschap, maar wat verderop moet u door een duister bos. Plots duiken, als een eilandje temidden van een leger sparren, de “Six Hêtres” (zes beuken) voor ons op, vroeger een rustplaats voor de herders van de omstreken. Een aandenken aan het landschap van vroeger, dat toen bestond uit uitgestrekte weilanden en heidevelden. Een knooppunt van wegen, waarlangs, tijdens de 17e eeuw, ijzer vanuit het Eifelgebied naar de smederijen van de Luikse regio werd getransporteerd. De natuur is er bijzonder woest.
Nu eens verdwijnt de weg tussen het struikgewas, dan weer houden knuppelpaden ons op het droge. Verderop heeft de Trôs Maret zich in de vallei ingegraven en een echte mini-canon gevormd. Over de volledige lengte kunnen we genieten van watervalletjes die ricocheren op een ondergrond van kwartsiet en zandsteen.
Na bijna de gehele wandeling over de Hoge Venen wandelen we naar Longfaye. Verder met onze tocht hier veranderd het landschap, we wandelen langs hoge rotsen over houten brugjes en dan dalen we af naar Xhoffraix waar deze toch wel bijzonder mooie wandeling eindigt.
Als het wandelen in Borgloon is gaan we meestal van bij ons thuis uit te voet naar het vertrek, ook vandaag doen we dit. We wandelen van het centrum van Borgloon naar de start in Voort. Voort ligt op de rand van de vallei van de Herkebeek en de Motbeek, welke laatste iets ten zuiden van de kom van Voort ontspringt. Het grootschalige landschap buiten de beekdalen behoort tot droog-Haspengouw. Hier worden voornamelijk granen en suikerbieten verbouwd. Het kasteelpark en de heerbaan zijn verdere elementen in het golvende landschap, dat een hoogte heeft van ongeveer 80 meter.
Na dat we ons ingeschreven hebben vatten we de wandeling aan we komen langs de dreef het kasteel van Voort. Het kasteel is gelegen in een zeer mooi park, dat vrijwel de hele vallei van de Herkbeek op het grondgebied van Voort beslaat. Het is aangelegd in Engelse stijl, de voormalige slotgracht werd omgevormd tot vijver. Een aantal merkwaardige, oude bomen, onder meer beuken, eiken en platanen. Toegang aan de zijde van de Romeinse Kassei via een smeedijzeren hek met initialen T B (Tornaco de Beghein) tussen geblokte, hardstenen pijlers; een tweede ingang tussen dito pijlers aan de zijde van de Benaetsstraat. Het eigenlijke kasteel wordt in november 1943 door brand verwoest. Het wordt niet meer heropgebouwd, zodat alleen de dienstgebouwen bewaard bleven. Het eigenlijke, thans verdwenen kasteel was, te oordelen naar de bewaarde foto's, een U-vormig, classicistische gebouw uit het derde kwart van de 18de eeuw, twee bouwlagen onder schilddak (leien). Het bevond zich ten noordoosten van de nog bestaande gebouwen.
We gaan verder en krijgen het kasteel van de Hulsberg en de Loreto kapel te zien. Gebouwd in 1882, op de plaats van de oude kluis van Hulsberg. Ruim gebouw in eclectische stijl, gelegen in een park in landschapsstijl; van de oorspronkelijke bomen resten nog een aantal exemplaren. Door zijn hoge ligging beheerst het kasteel de hele omgeving, en is in alle richtingen van ver zichtbaar. We wandelen wat verder en komen dan langs de Kapel en kluis van Hulsberg worden in 1689 gebouwd door Nicolaas Poislevache, deken van het kapittel van Borgloon, die de bedevaart naar Loreto in Italië maakte. De kluis was oorspronkelijk gelegen op de top van de Hulsberg, waar thans het kasteel staat. De eerste kluizenaar is Martin Derwael, genaamd Joseph. Eind 18de eeuw is Samuel Ulens eigenaar, die de kluis in 1810 aan Claes, eigenaar van het kasteel van Rullingen, verkoopt. Bij de aanvang van de bouw van het kasteel van Hulsberg in 1882 worden de gebouwen afgebroken en heropgebouwd aan de voet van de Hulsberg. De laatste kluizenaar overleed in 1897. De kluis deed nog enige tijd dienst als landbouwbedrijf; thans blijft alleen de kapel bewaard. Een gevelsteen binnen in het gebouw vermeldt de oprichting van de eerste kapel en het jaartal 1689. Op oude foto’s zijn de bomen nog te zien die rond de kapel stonden maar deze zijn enkele jaren geleden allemaal weg gedaan.
We wandelen voorbij de kapel en langs de boomgaarden en plantage. Terwijl het kasteel hoog boven ons uit troont. Op de helling naar het kasteel nog steeds prachtige hoogstambomen waar koeien onder grazen, een stukje Haspengouwse geschiedenis. Zo wandelen we nu terug naar ons vertrek. Het is altijd een plezier om in onze eigen stad te wandelen en telkens weer worden we verrast met mooie zichten die we nooit beu worden.
19E MARCHE DES TROIS SOURCES. / LES AMIS DU HENRY FONTAINE. / GRAND-HALLET. 12/07/2015
19E MARCHE DES TROIS SOURCES.
LES AMIS DU HENRY FONTAINE.
GRAND-HALLET.
Grand-Hallet is een landbouwdorp in Droog-Haspengouw met nog veel akkerbouw en veeteelt. In de dorpskom staan nog verscheidene gerestaureerde oude huizen die gebouwd werden in tufsteen die in de plaatselijke groeve gedolven werd. We vertrekken met de wandeling en komen langs het kasteel en kasteelhoeve geheel in het wit geschilderd, een prachtige geheel.
En dan komen we aan de vertrekhal. Wij schrijven ons in en begroeten onze vriend Gerard Boes die aan de inschrijving zit en dan op weg voor de wandeling. Natuurlijk komen we langs vele landerijen en velden door, wij zijn hier ook in Haspengouw. Het is daarom niet minder mooi. Even later komen we langs de kasteelhoeve, nog altijd in gebruik als landbouwbedrijf. Weer wat verder en we komen in Petit-Hallet. Het is alleen de naam van het dorp dat verschild het landschap blijft het zelfde, we komen in het dorpje en daar is de controlepost in een grote Haspengouwse vierkantshoeve. Indrukwekkend met een grote koer en een grote schuur. Mooi.
We komen dan weer tussen de weilanden en akkers en langs de watermolen. De Moulin de la Caïade is een voormalige watermolen van het onderslagtype op de Henri Fontainebeek, een zijtak van de Kleine Gete. De molen bestond reeds voor 1841 en is tegenwoordig omgebouwd tot woning. Het metalen schoepenrad is vervallen. Nog wat verder door de velden, we komen langs de velden met vlas en er zijn al verschillende velden afgedaan.
Misschien even verduidelijken wat en waarom vlas blijft liggen op het veld.
Dat het vlas niet onmiddellijk van het veld wordt verwijderd heeft te maken met het rotingsproces, het roten. Hierdoor wordt de pectine die het lint bindt aan de vezel verwijderd. Dit heet dauwroten. Het vlas wordt dus terug plat op de akker gelegd en moet gekeerd worden, om een egale roting te verkrijgen. Ook hiervoor zijn er aparte machines ter beschikking. Tijdens het zogenaamde keren kan het vlas ook ontzaad worden. Dit is het keerrepelen, waarbij de zaadbollen enkele dagen later bij het keren verwijderd worden. Bij het trekrepelen wordt tegelijkertijd het stro van de zaadbollen ontdaan.Het trekken geeft het al of niet ongerepelde vlas.
Weer wat verder en we komen in Warsin. Hier ook weer prachtige boerderijen en dan weer verder terug naar Grand-Hallet. We komen langs een korenveld dat omrand is met brede rand akkerbloemen, de rand kleurt rood van de klaprozen. Wat is dit zo prachtig.
Weer een eindje verder. Zo komen we terug aan ons vertrek. Een mooie wandeling met afwisseling en toch verschillende interessante gebouwen.
Aan de samenvloeiing van de Warche en de Warchenne ligt de stad Malmedy, rustig in een uitzonderlijke groene vallei, door verschillende dorpen omringd en overgeheld. Toeristisch maar ook cultureel is Malmedy zeer aantrekkelijk. De belangrijkste charme van de gemeente is zijn natuurlijke groene en beboste omgeving. Het zijn de schilderachtige landschappen die ons even buiten de paden overvallen. Een uitzonderlijke fauna en flora begeesteren de wandelaars.
We vertrekken met de wandeling in de straat naar de “Tannerie” genaamd, het is de straat waar het vakwerkhuis staat die eigenlijk een schuur was waar huiden gedroogd werden, je kan het zien aan de vele venster die hier in staan. Het is een prachtig vakwerk gebouw. Verder met de wandeling. Langs een paar mooie oude huizen en dan de natuur in een eindje langs een riviertje en dan klimmen. Een heel eind door de prachtige natuur weilanden en langs bosjes en het is er prachtig.
Langs de weg van Malmedy naar Robertville hebben we deze drie dorpen waar de woningen verspreid liggen op de heuvels en de bergkammen; ze hebben een prachtig panorama van de heuvels naar de vallei en van de vallei naar de heuvels. Men kan er Baugnez, Géromont en de weg naar Xhoffraix, Longfaye en Stavelot en soms nog verder waarnemen. De arkozensteen wordt ontgonnen in een steengroeve op de hoogte van Boussire. Vele gevels oude en meer recente bewijzen de intense activiteit van deze exploitatie. We komen zo aan de kapel de Chôdes.
De kleine kapel, zichtbaar langs alle zijden van de weg dateerde van 1816 maar werd vernieuwd in 1932. Ze is opgedragen aan de heilige Quirinus. Een beetje verder tegenover de school is een oude boerderij uit de 18 de eeuw. We zijn nu in Gdoumont. Van hieruit wandelen we de uitgestrekte bossen in wat een prachtige zichten over dit fantastische stukje landschap. Hier zijn we werkelijk in een stukje ongerepte Ardennen met diepe dalen en veel bos. We wandelen op de hoogte en langs ons het diepe dal. Gewoon buiten gewoon. We zijn nog altijd in Gdoumont met zijn prachtige huizen in lokale steen die hier zo verzorg bijstaan ze zijn gewoon prachtig met de zon op de grijze muren. We komen aan een grote boerderij met woonhuis en stallingen en geheel ommuurd, mooi om te zien.
Nu wandelen we verder na een korte stop op de controlepost en we zijn nu in Chodes. Hier weer prachtige vergezichten en de weilanden zie vers gemaaid zijn en waar het hooi al geperst is in grote rollen, wat een verschil met enkele 10 tal jaren geleden dan lagen de weilanden vol met kleine bussels. Ook hier heeft de moderne landbouw intrede gedaan. Wat verder langs een kleine kapel en het uitkijkkiosk over Malmedy. Nu dalen we af naar Malmedy. We komen aan “De kruisweg” Hij werd in 1728 opgericht door de kapucijn Albert van Dinant op de heuvel van Livremont. De veertiende statie stelt een kapel voor die in al haar luister wordt gesteld op Goede Vrijdag om 15uur. Een lager gelegen uitzichtpunt laat U toe Malmedy van bovenaf te bewonderen.
Nu staan we terug in Malmedy. Langs “De kapucijnerkerk” Zij werd voltooid in 1626 en gewijd in 1631. De preekstoel en de twee biechtstoelen dateren van het einde van de XVIIe eeuw ; de maagd met het kind daarentegen is een beeldhouwwerk van Jean Delcour. Wij gaan even binnen kijken. Weer een eindje verder zo komen we terug aan ons vertrek. Wat een prachtige wandeling hebben we vandaag kunnen doen bedankt wandelvrienden van Malmedy. We hebben nog even de tijd en gaan even de stad in en gaan even “De kathedraal” bezoeken. Deze werd vanaf 1775 gebouwd als abdijkerk en opgedragen aan Petrus Paulus en Quirinus op 05/09/1784. In 1819 werd het een parochiekerk .Tijdens de korte periode van het bestuur van Baltia en het bisdom Eupen-Malmedy, tussen 1920 en 1925, werd ze verheven tot kathedraal.
Het hoofdaltaar is van marmer en dateert van 1877. Het marmeren altaar van de Heilige Maagd is van 1773.De preekstoel , evenals de vier biechtstoelen, dateren van 1770. In de kathedraal bevindt zich het reliekschrijn van Sint Quirinus. Tevens op te merken zijn de glasramen die vervangen werden ten gevolge van de bombardementen in december 1944. De beiaard dateert van1786 en bestaat uit 35 klokken die gegoten werden door Martin Legros uit Malmedy. Nog even langs de een paar mooie gebouwen en dan verlaten we Malmedy.
Het Geniemuseum is het enige museum gewijd aan de Genie van de Belgische Strijdkrachten. Het stelt de bezoeker voor zijn geschiedenis van 1830 tot op heden doorheen verscheidene thematische zalen te ontdekken. Op een buitenparcours, “Archeodrome” genaamd, worden eveneens voertuigen, genietuigen en brugslagmateriaal voorgesteld, in dienst van de Belgische Genie sinds de tweede Wereldoorlog. Het museum is militair en werd gewenst door de Genieautoriteiten in 1988. Het opende officieel zijn deuren in mei 2001. Het is nationaal en tweetalig. Het wordt beheerd door vrijwilligers.
VACANTIETOCHT. / DE SCHOVERIK. / DIEPENBEEK. 06/07/2015.
VACANTIETOCHT.
DE SCHOVERIK.
DIEPENBEEK.
Diepenbeek is gelegen in het Demerdal en ligt op de grens van de Kempen in het noorden en vochtig-Haspengouw in het zuiden. Zijbeken van de Demer zijn onder meer: Galgebeek en Kaatsbeek. De zuidgrens van de gemeente wordt gevormd door de Oudebeek en de Winterbeek.
We wandelen vandaag in verschillende natuurgebieden van Diepenbeek. We wandelen eerst de Dorpsbemden-Pomperik is een natuurgebied van 60 ha, gelegen in de valleien van de Demer en Kaatsbeek ten noorden van Diepenbeek. Dit gebied was eertijds een gemeenschappelijk weidegebied van de inwoners van Diepenbeek. Het was in bezit van de gemeente, die het in erfpacht gaf aan particulieren. Tot ongeveer 1900 werd het gebied gebruikt als hooiland, terwijl er runderen graasden na het hooien, dat wil zeggen vanaf augustus tot het begin van de winter, en in het voorjaar tot 1 april. Het hooien gebeurde vanaf april tot midden augustus, van de drogere randen naar het nattere middengedeelte toe. Na 1900 verdween de voorjaarsbegrazing, en vanaf de jaren 50 van de 20e eeuw werd ook de najaarsbegrazing gestaakt. Het natte middengedeelte werd toen beplant met populieren. In 1956 werd de Demer gekanaliseerd en aan de jaarlijkse overstromingen van het gebied kwam toen een einde. Men trachtte vervolgens het gebied voor landbouw geschikt te maken, doch dit mislukte.
Voor de aanleg van een autoweg werd nog een visvijver (de Pomperik) uitgebaggerd. In 1988 werd in de erfpachtovereenkomst opgenomen dat het maaischema gericht moest zijn op het behoud van de gewenste plantensoorten. Tussen 1987 en 1992 werden 34 ha in erfpacht overgedragen aan Natuurpunt. We wandelen ook in de Dauteweyers.
Het 11 ha omvattende gebied bestaat uit een reeks vijvers, waaromheen zich verlandingszones bevinden. De vijvers zijn ontstaan door winning van ijzererts, welke plaatsvond in de 19e eeuw en in 1873 tot een einde kwam. Om de vijvers zijn elzenbroekbossen en vochtige weilanden te vinden. In het gebied komt de boomkikker voor. Een prachtige wandeling in Diepenbeek.
41E MARCHE DES VACANCES. / LA RICHELLOISE. / RICHELLE – VISE. 05/07/2015.
41E MARCHE DES VACANCES.
LA RICHELLOISE.
RICHELLE – VISE.
We vertrekken in het centrum van Richelle, een plek met prachtige monumenten. De classicistische Sint-Firminuskerk uit 1777 met massieve vierkante kerktoren. Het kasteel van Richelle is een groot herenhuis. Het voormalig rechts hof van Richelle vlak bij de kerk en Het Hof van Aken waarvan de oudste delen dateren van 1671. Een prachtige plek de dorpskom van Richelle: rue de la Cour de Justice.
We verlaten de dorpskom en wandelen dan de velden en weiden in. Wat verder komt de kolenmijn van Blegny in zicht. Wat verder wandelen en we komen aan de controlepost, tot nu toe een pracht wandeling. Na de rust verder we zijn nu in Housse. Langs een paar uitzonderlijke mooie oude gebouwen, het zijn maar gewone woningen maar prachtig gelegen. We wandelen nu verder en komen in de Vallee de la Julienne. Een pracht van een vallei met vijvers, wat klimmen en dalen, veel bos. Met hier en daar een boerderij in de verte.
We komen ook langs een afgedekte mijnschacht. “Puits de mine 209081” staat op het paaltje. “Société Anonyme des Charbonnages d'Argenteau” weer verder langs vijvers en langs boswegen. Zo komen we aan de Kapel Notre Dame de Wixhou. En dan komen we aan het kasteel van Argenteau. Een prachtige geheel met een vierkantshoeve met toegangstoren en het kasteel erlangs van op deze weg is het al een indrukwekkende geheel. Wat als je het ziet vanop de Maas hoog gelegen op de rots.
Zo komen we terug in Richelle. Richelle ligt op een hoogte aan de rechteroever van de Maas tussen Luik en Wezet en aan de weg van Argenteau naar Dalhem die vanuit Argenteau een kronkelend en steil verloopt heeft en de spoorlijn tussen Luik en Maastricht. Richelle behoort tot de uiterste westrand van het Land van Herve met zijn typische weilanden en boomgaarden. En zo kunnen we genieten van deze prachtige streek.
10e MARCHE DU CHATEAU VERT. / MARCHEURS DU CHATEAU VERT DE HUY. / HUY. 04/07/2015
10e MARCHE DU CHATEAU VERT.
MARCHEURS DU CHATEAU VERT DE HUY.
HUY.
De wandeling vertrekt aan het “huis van de sluizen” vlak bij de Maas. Voor hun 10de verjaardag hebben ze een mooie wandeling uitgezet.
Een stukje langs de Maas langs het sluishuis en dan wandelen we meer het dorp in langs Ecomuseum, spijtig dat het niet open is anders waren we ven binnen gegaan. Dan verder langs de prachtige natuur met rotsen en bossen. Grote stukken bos met hier en daar een veld. Toch zeer mooi om in te wandelen. Dan komen langs een melkvee bedrijf, de koeien staan in de grote stallen en kijken ons aan als we voorbij gaan. We blijven klimmen en komen langs mooie oude gebouwen, kleine boerderijen in lokale steen.
Vooral de natuur is prachtig weer verder een heel eind door de bossen en langs de beekjes die kabbelend door het landschap slingeren. Dan klimmen we uit het bos door de weilanden en zo een natuurreservaat binnen, met veel vijvers waar de libellen en beekjuffers vliegen den de vele vlinders rond fladderen. Hier is het echt mooi we volgen het reservaat een heel eind en dan komen we langs een gebouw wat het geweest is niet duidelijk maar nu woont er een schilder in die hier zijn schilederijen tentoonstelt.
Wat verder een prachtige manege die zeker mooi gelegen is. Langs de kapel, en verschillende oude huizen en dan zijn we terug aan ons vertrek waar deze toch wel mooie wandeling eindigt.
Landelijk Heers, ligt midden van het Haspengouwse heuvellandschap in Zuid Limburg. Met 132,5 meter is het één van de hoogste punten in de streek. Het is een typische plattelandsgemeente waar akkerbouw en fruitteelt wordt gedaan. Dit verklaart de vele vierkantshoeves die je er nog vindt. Het glooiend landschap wordt gekenmerkt door holle wegen, talrijke boomgaarden en prachtige vergezichten.
Vandaag word de KLAPROZENROUTE ingewandeld. Door het jaarlijks maaien en het maaisel niet te laten liggen, geen pesticiden te gebruiken en niet om te ploegen ontstaan er kleurrijke bermen. Hoe voedselarmer de berm is, hoe mooier het kleurenpalet. Klaproos, margriet, koekoeksbloem, paardenbloem, ereprijs en marjolein zijn slechts enkele soorten die de bermen doen stralen. Zulke bloeiende bermen zijn een waar paradijs voor bijen, vlinders, hommels en tal van andere kleine insecten. We gaan even een bezoekje brengen aan de grote vierkantshoeven. De imposante vierkantshoeves die je aantreft laten er geen twijfel over bestaan: dit waren ooit voorname landbouwkernen. De rijkdom van de bodem weerspiegelt zich in bovengrondse welvaart.
We bezoeken de Herkenrodehoeve is één van de meeste indrukwekkende hoeves van Heers. Heers was vanaf de 12de eeuw één van de belangrijkste landbouwuitbatingen van de Abdij van Herkenrode. De oudste gebouwen van het huidige hoevecomplex, waaronder het woonhuis, dateren van 1649. De imposante dwarsschuur uit begin 18de eeuw was o.m. bestemd voor de opslag van tienden. Na een periode van verval en een jarenlange restauratie kun je deze tiendeschuur nu opnieuw bewonderen.
We wandelen wat rond op de hoeve gaan kijken waar ze brood bakken en de vele klaprozen die op het erf staan. We gaan ook even naar het vertrek van de wandeling en we gaan ook even naar de Michaelhoeve we kijken even rond op het erf. Nog wat rond gekeken en zo eindig voor ons een fijne dag.
Hoelbeek ligt in Vochtig-Haspengouw op een hoogte van ongeveer 70 meter, en de Meersbeek heeft haar bron iets ten zuiden van het dorp. Hoelbeek was en is een landbouwdorp zonder noemenswaardige industrie. Ten noorden van de kom liggen de bossen en landgoederen van Kasteel Jonckholt en Kasteel Groenendaal. Onze wandeling vertrekt aan de Sint-Adrianuskerk.
Deze neoromaanse zaalkerk werd gebouwd in 1926. Nu wandelen we naar de ruïne van Jonckholt. Goed verborgen in de bosrijke omgeving van Hoelbeek ligt de ruïne van het fort van Jonckholt. Wat er overgebleven is van deze post middeleeuwse versterking zijn de vier duidelijk herkenbare hoektorens waarin de verdedigingslinie plaats nam en het unieke dubbel grachtsysteem uit de periode van de eerste vuurwapens. Het geschud kon op deze manier niet rechtstreeks de meer dan één meter dikke stenen wal treffen. De mergelstenen fundamenten van de muren en de vier robuuste hoektorens lagen eeuwenlang begraven in de moerassige bodem voor ze werden blootgelegd. Jonckholt is nooit hoger opgebouwd geweest dan wat je nu ziet: een onvoltooid fort dat in allerijl is opgeworpen aan het begin van de Tachtigjarige Oorlog.
We wandelen rond Jonckholt door het domeinbos van Groenendaal is een oud loofbos dat behoorde tot het gelijknamige kasteel. Het bos ligt tussen de Kempen en Haspengouw waardoor een mozaïek aan flora het bos siert. Graslanden, loofbos en landbouwgebieden zorgen voor een afwisselend landschap in de regio van Groenendaal. Weer een eind door de velden om dan langs het Park bij het goed Vivario. Dan weer het bos in waar we aan de bron van de Meersbeek komen. We wandelen het bos uit door velden en langs akkers. Nog een beetje verder en we zijn terug in Hoelbeek.
We wandelen terug tot aan het Fort Jonckholt om er even in rond te wandelen en alles eens te bezien, in de grachten zitten vele groene kikkers. We wandelen terug naar de kerk waar onze wandeling eindigt.
Nu we toch hier zijn kunnen we even gaan kijken naar het kasteel Groenendaal.
Groenendaal is een verkeerde en late schrijfwijze voor het oorspronkelijke Croenendael of Croonendael. Croenendael was een Loons grootleen, dat samen met Hoelbeek en Jonckholt (confer Hoelbeek) één leengoed vormde, in het bezit van de heren van Jonckholt.
Eind 14de eeuw heeft een deling van de goederen plaats: Aleidis van Jonckholt, gehuwd met Godenoel van Elderen, heer van Elderen, erft Croenendael. Vervolgens komt het goed in het bezit van de familie Lamboy (1477). Midden 18de eeuw(1757) is de familie de Grady eigenaar van het goed. Het is Michel Joseph de Grady (+ circa 1786) die het oude, 17de-eeuwse kasteel in Maasstijl verbouwt tot zijn huidige, classicistische vorm, evenals de hoeve. In 1861 wordt het goed verkocht aan baron Emile de Rosen de Borgharen. Het is nog steeds in privé-bezit. Het geheel is gelegen in een Engels park, met resten van de voormalige omgrachting.
Het is prachtig gerestaureerd en kan goed gezien worden vanop de weg. Wat verder ligt de kasteelhoeve.
Het oorspronkelijke gebouw in Maasstijl, uit midden 17de eeuw - tweede helft 17de eeuw wordt in 1761 tot zijn huidige vorm verbouwd, datering op een windvaan. Gesloten hoeve, gelegen ten zuidoosten van het kasteel. Bakstenen gebouwen onder zadeldaken (leien voor het woonhuis), gegroepeerd rondom een rechthoekig erf. Huidige inrijpoort uit de 19de eeuw in de zuidelijke vleugel, die, naast het poortgebouw onder zadeldakje, stallen bevat. Bakstenen rondboogpoort, voorzien van hardstenen posten, imposten en sluitsteen. Zij vervangt waarschijnlijk de oorspronkelijke inrijpoort in de noordelijke vleugel, die naar de zijde van het kasteel was gericht.
Oorspronkelijk poortgebouw met duiventil, thans stal, ten noorden, eveneens geflankeerd door stallen. smeedijzeren muurankers (17de eeuw). 19de-eeuwse, rechthoekige staldeuren in houten omlijsting. Op de bovenverdieping, duiventil: rechthoekig venster in een houten omlijsting. De stal aan de rechterzijde behield resten van vakwerk, thans met bakstenen vullingen. De gevel aan de noordelijke zijde is voorzien van rechthoekige deuren in een vlakke, kalkstenen omlijsting en halfronde, bakstenen zoldervenstertjes.
Connecterra is de hoofdtoegangspoort van het Nationaal Park Hoge Kempen. Op de plek waar tot 1987 de steenkoolmijn van Eisden nog op volle toeren draaide, geniet je nu van een verrassend landschap van “bergen en meren” en hoge toppen met spectaculaire panorama’s! Connecterra verrast ons met een bijzonder stukje natuur in Vlaanderen.
We beginnen onze wandeling op de parking voor het hoofdgebouw van de mijn van Eisden. Het prestigieus gebouwencomplex van 1931 in neo-classicistische barokstijl. De invloed van de Franse aandeelhouders blijkt uit de keuze voor deze vormgeving. Het gebouw wordt voorafgegaan door een Franse tuin. Achter het gebouw de schachtbokken met hun respectieve losvloeren. Schachtbok I, boven de z.g. Puits de la Reine, naar het bezoek van koningin Elizabeth ter plaatse in 1922, was in 1921 volledig klaar; hij is 45 m hoog en het schachtwiel bevindt zich op 34,5 m hoogte. De losvloerinstallatie rond de schacht wordt uitgebouwd vanaf eind 1922. Schachtbok II dateert van 1926. In tegenstelling tot de metalen schachtbokken van de andere Belgische zetels zijn deze van Eisden opgetrokken in beton; het gebruik van beton liet een fijnere bouwstructuur toe en was goedkoper, maar star en niet aanpasbaar bij verzakkingen, zoals in de loop der jaren bleek. Elke schachtbok is voorzien van twee boven elkaar gelegen losvloeren; betonskeletten waartussen metalen structuren.
Wij wandelen het ontvangstgebouw in en dan gaan we de natuur in. Nog eens achterom kijken naar de twee schachtbokken. Dan wandelen we door het park, langs het insectenhotel. Dan wandelen we naar de waterzijde wat is het hier mooi. Midden in het meer twee hoge bergen. Wat mooi. Het is hier zo rustig en zo mooi het is genieten van alles wat we hier zien en horen. Wij wandelen rond het meer duizende kleine kikkers springen voor ons op en de libellen en waterjuffers vliegen rond en denken aan niks anders dan te zorgen voor het nageslacht.
Weer wat verder en aan de bank aan het meer houden we halte om te picknicken. Het is zalig om hier te zitten en de wind en het water te horen. Genieten van al dat moois. Dan weer een eindje verder en we komen nog aan een constructie van de oude mijn. Weer verder libellen, waterjuffers en vlinders kruizen onze weg. En dan kom de schachtbok weer in zicht. Ik neem de tijd om de schacht te beklimmen en word beloont met een prachtig zicht op de omgeving, dan weer verder tot aan het ontvangstgebouw waar we deze mooie wandeling afsluiten.
Wat een pracht, wat een rustgevend en ontspannende wandeling, volop genieten van deze toch wel bijzondere plek, eerst een plek waar zoveel activiteit was en naderhand heeft de natuur hier zijn plaats opgeëist en nu kunnen we van deze prachtige plek genieten.
MARCHE ADEPS DES TERRILS A LIEGE. / ADEPS. / LIEGE. 21/06/2015.
MARCHE ADEPS DES TERRILS A LIEGE.
ADEPS.
LIEGE.
Op drie minuten van het Luikse stadscentrum liggen de Coteaux de la Citadelle (de Flanken van de Citadel): doodlopende steegjes, smalle weggetjes, straatjes en trappen bedekken de steile hellingen van de Maasvallei. In het totaal zijn er vijftig geklasseerde monumenten en vijf geklasseerde sites. Onze wandeling vertrekt op de citadel en we gaan een aantal terrils aandoen, we zijn verwonderd over de rijke natuur die we hier vandaag gaan zien.
Eerst wandelen we even naar de “Executieplaats l'Enclos des Fusillés” op de citadel. Op deze plaats, in de citadel van Luik, zijn in de Tweede Wereldoorlog 271 mensen gefusilleerd. Zij worden, samen met andere slachtoffers herdacht met symbolische graven. In totaal zijn hier 317 symbolische graven, ook zijn er 98 echte graven van doodgeschoten verzetsstrijders. We wandelen even rond op de gedenkplaats en dan wandelen we verder op het parkoers. Dan weer verder langs kleine wandelpaden dan weer even door het bos en dan weer een eindje door de weilanden.
Het steenkoolbekken in de provincie Luik strekt zich uit vanaf Hoei (Huy) tot Luik en verder oostwaarts tot Battice. Reeds in de veertiende eeuw werd hier steenkool gedolven. Vanaf 1800 kende de steenkool- en metaalindustrie een enorme groei. Vanaf de steenkoolcrisis (1950) ging het bergaf met de steenkoolontginning in het Luikse. Verscheidene maatschappijen sloten ontginningszetels of fusioneerden. Eén voor één sloten de mijnen hun poorten. De laatste sluitingen waren in 1976 (Colard, Seraing), in 1977 (Hasard, Cheratte) en in 1980 (Blegny)
Hier passeren we onze eerste “terril Batterie Ancien”.
In 1859 werd de SA des Charbonnages de Bonne-Espérance et Batterie opgericht. De maatschappij had op dat moment koolmijnen in Vottem en Herstal. In 1927 worden de concessies van Violette (Jupille) en Wandre toegevoegd. In 1950 volgde een fusie met Bonne-Fin en Baneux tot de SA des Charbonnages de Bonne-Espérance, Batterie et Violette. De concessie had toen een oppervlakte van 1051 ha. In 1962 haalde Batterie een jaarproductie van 202000 ton. De mijn in Vottem werd gesloten op 4 juli 1965. De terrils van Batterie Ancien en Batterie Nouveau zijn bewaard gebleven. Alle gebouwen van de mijn in Vottem zijn verdwenen. Het terrein ligt grotendeels braak.
Wat verder komen we aan de “terril Batterie Nouveau”. We zijn hier in “Haut des Tawes” met zichten op de heuvels. Een eind over de terril het lijkt wel of we in een oerwoud wandelen dichte begroeiing met smalle paadjes. Dan verlaten we d eterril met een mooi zicht op de volgende. We komen in “Thier a Liege” hier een paar mooie huizen en zichten op de terrils. Dan komen we aan een kasteel. “Chateau Bernalmont” dit charmante middeleeuws kasteel was vroeger de woning van de mijndirecteur. Vandaag is er een hotel in gevestigd. Het golfterrein ligt op de terreinen van de “Grande Bacnure”
De SA des Charbonnages de la Grande Bacnure werd opgericht in 1924. De exploitatieschacht in Bernalmont heette "Gérard Cloes" (gesloten in 1960). De kolenwasserij was gevestigd langs de Maas in Coronmeuse. In 1920 kwam er een fusie met "Petite Bacnure". Deze mijn lag ook in Herstal en bleef open tot 1971. Alle installaties zijn momenteel verdwenen. Enkele schachtdeksels zijn nog zichtbaar. De terrils van Petite Bacnure en Bernalmont zijn bewaard gebleven net als enkele oude muren rond het terrein van Petite Bacnure. Op het mijnterrein van Grande Bacnure (Gérard Cloes) is een golfterrein aangelegd. Het nog bestaande kasteel van Bernalmont was vroeger de woning van de mijndirecteur.
Weer wat verder en we komen langs de ”Terril de la Petite Bacnure” en dan komen we aan de rustplaats” La Charlemagn’rie” een tentoonstelling en rustplaats. We nemen hier de tijd om even te verpozen en dan weer verder. We wandelen door Bernalmont en de terrils “de Bernalmont” en “Terril Belle Vue”
De SA du Charbonnage de Belle-Vue et Bien-Venue werd overgenomen door Hasard dat al mijnzetels had in Cheratte en Fléron. Belle-Vue sloot in 1968. Er is weinig bewaard van deze koolmijn. Op het terrein zijn nu enkele bedrijven gevestigd.
Nu wandelen we verder boven op het plateau met zicht naar beneden, onderons de Maas en de stad Luik. Het is een mooi stukje door de grasvelden en langs de bosjes mooi golvend landschap en zo komt de citadel weer in zicht waar deze toch wel mooie Terrilwandeling eindigt.
5E MARCHE D’ETE. / LES GUIBOLLES GUIBERTINES. / TANGISSART. 20/06/2015
5E MARCHE D’ETE.
LES GUIBOLLES GUIBERTINES.
TANGISSART.
Vandaag een wandeling in Waals Brabant. In Tangissart een deelgemeente van Court-Saint-Etienne. Is een groene en heuvelachtige gemeente, die bespoeld wordt door de Dyle, de Thyle en de Orne. Ze mag uitpakken met een netwerk van paden en wegen die fraaie wandelingen bieden.
De wandeling vandaag is er eentje die ons door een paar prachtige wandelwegen leidt “ Sentier Touristique” worden ze genoemd en het zijn echt pareltjes van kleine wegen die ons door het landschap brengen. We wandelen een eindje langs de spoorweg om dan in het bos terecht te komen. “Bois Ste-Catherine” mooi om door te wandelen en genieten van de natuur. Meter hoge varens en bloemen vergezellen ons op onze tocht. Uitgestrekte vergezichten op de open plekken in het bos en aan de randen prachtige huizen wit gekalkt met rozen tegen de gevels, gewoon mooi.
Nu wandelen we het bos terug in ”Bois de l’Heuchére” hier meer open plekken in het bos waar graslanden zijn en mooie zichten over het landschap, weer wat verder langs weilanden waar koeien rustig grazen en zo wandelen we naar Faux. En dan keren we weer naar Tangissart. Wat een mooie wandeling hebben we hier vandaag gedaan. Nog even langs een paar mooie oude huizen en dan zijn we terug aan ons vertrek.
MIDWEEKWANDELTOCHT. / WSV. DE VELDLOPERS. / GULPEN. 17/06/2015
MIDWEEKWANDELTOCHT.
WSV. DE VELDLOPERS.
GULPEN.
Het dorp ligt aan de zuidzijde zelf tegen de Gulperberg aan gebouwd. De berg is een uitloper van het Plateau van Crapoel dat hier steil eindigt. Verder zuidelijker liggen op de hellingen van het plateau enkele bossen: het Dunnenbos, het Wagelerbos en daarachter het Schweibergerbos. De noordzijde van het dorp is op de zuidhelling gebouwd van de Beversberg, waarnaast de Dolsberg ligt. De plaats zelf ontleent haar naam aan het riviertje de Gulp, dat dwars door het centrum van het dorp loopt en het dorpsgezicht typeert.
We wandelen het stadje uit langs het monument voor de Joden die omgekomen zijn door de nazi’s. Dan langs de vijver en de Watermolen. Op de Gulp ligt de watermolen Neubourger Molen wij passeren langs de achterzijde en zo wandelen we de dreef van het Kasteel Neubourg. Dan komen we langs het kasteel. Kasteel Neubourg is idyllisch gelegen in het dal van het riviertje de Gulp. Het kasteel is omgeven door bospercelen, fruitboomgaarden en weilanden. Kasteel Neubourg bestaat uit een hoofdgebouw en twee voorburchten, een aan noordzijde en een aan westzijde. Een lindendreef met toegangsbrug over de kasteelgracht leidt naar de imposante toegangspoort van de noordelijke voorburcht die wordt geflankeerd door twee slanke torens. Dit deel wordt ook wel aangeduid als 'eerste bouwhoeve'. De westelijke voorburcht heeft een eigen toegangspoort en is eigenlijk een boerderij, meestal 'tweede bouwhoeve' genoemd. Vandaag zijn er restauratie werken bezig en zo zal dit unieke monument bewaard kunnen blijven voor de toekomst. We wandelen verder langs weilanden en door een prachtige bomenlaan.
Het is prachtig wandelen in dit golvend heuvellandschap. Zo komen we in Euverem. De circa 35 huizen liggen rond de gelijknamige weg Euverem en de haaks daaropliggende Kampsweg richting Pesaken en Crapoel. De buurtschap bestaat uit twee straten en ligt in het dal van het riviertje de Gulp midden in het Zuid-Limburgse Heuvelland. Euverem ligt in een fraai landschap. Verschillende paaltjesroutes voeren wandelaars langs de buurtschap. Het pand Euverem 10, een fraaie vakwerkboerderij, is een rijksmonument. We wandelen verder en komen zo in Reijmerstok. Wat verder wandelen we door de mooie natuur.
Veel afwisseling bos en weilanden en ook een heel mooi. We komen ook langs het hopveld en dan maar dalen. Wat verder langs een mooie kasteelhoeve. Nog even langs een prachtige vakwerkhoeve. Dan weer eindje verder en dan langs de achterkant van het kasteel en dan komen we terug in Gulpen. Een pracht wandeling in een gezellige stadje waar de geur van koken hop overheerst. De naam Gulpen geniet bekendheid doordat de plaatsnaam in een lokaal biermerk is vernoemd: te weten Gulpener bier.
Vandaag een ADEPS wandeling. In Ombret, de gehuchten Ombret en Rawsa behoorden aanvankelijk tot de gemeente Amay. In 1842 werden de gehuchten van Amay afgesplitst in een nieuwe zelfstandige gemeente Ombret-Rawsa, met als hoofdplaats Ombret. Bij de gemeentelijke herindeling van 1977 werd Ombret ingedeeld bij de gemeente Amay en Rawsa bij de gemeente Modave. We wandelen het dorp uit en klimmen een heel eind.
Onze inspanning word beloont met een prachtig zicht op de Maas die zich door het dal slingert. We blijven klimmen en we komen langs prachtige gebouwen in lokale steen, mooi toch. We wandelen nu door het “bois de Bellegrange” een uitgestrekt bosgebied. Wel een mooi gebied met veel afwisseling groepen loofbomen en open vlakken wisselen af en het geeft alles een prachtig uitzicht en de afwisseling is welkom. We wandelen nu aan de rand van het bos en komen in “Rausa” verder door het bos en het is genieten van de natuur wat een verscheidenheid in bomen en struiken, vlinders en andere insecten. Wat verder komen we in het reservaat “ Landes d’Ombret” hier komen vele verschillende bloemen voor waardoor ook verschillende vlinders voorkomen, het is een prachtig stukje natuur met veel afwisseling. Stukken met struiken en bomen en dan weer een stuk weiland met veel verschillende grassen en bloemen. Zo komt het Vingerhoedskruid veel voor
.
Even voorstellen: Vingerhoedskruid wordt 30-150 cm groot. De plant heeft eironde tot lancetvormige bladeren, die aan de onderzijde grijs behaard zijn. De stengel en bloemstelen zijn bezet met korte, zachte haren. Vingerhoedskruid bloeit van mei tot oktober met meestal donkerrood gevlekte bloemen. Er zijn drie kleuren: donkerrood (hardroze), lichtpaars en wit. Om de rode vlek zit een witte rand. De witbloeiende planten worden soms als aparte soort gezien. De bloemkroon is 4-5 cm lang. De hommels moeten in de bloemkroon kruipen om bij de nectar te kunnen komen. Soms wordt echter een gaatje in de bloemkroon gebeten om zo bij de nectar te kunnen komen. Een plant kan meer dan negentig bloemen hebben en duizenden zaadjes.
Weer verder met de wandeling langs de mooie natuur, is genieten. We klimmen weer een heel eind en we worden weer beloont met een prachtig zicht op de Maas. Dan komen we terug aan ons vertrek, maar eerst nog even langs de kerk van Ombret (19eeuw) ligt in puin, maar het moet worden omgezet in huisvesting. De klokken worden tentoongesteld in het centrale plein van Amay , in de buurt van het college. Nog even en we zijn terug aan ons vertrek. Een prachtige wandeling.
35E MARCHE DES AVIATEURS. / LES BERGEOTS. / CORENNE 13/06/2015
35E MARCHE DES AVIATEURS.
LES BERGEOTS.
CORENNE.
We vertrekken in het centrum van Corenne, tegenover de kerk. Een grote hoeve “Le ferme Bilandre” met indrukwekkende gebouwen daar vertrekken we. En vlug wandelen we door het prachtige landschap, groene weilanden en hier en daar stroken bos, gewoon prachtig.
We wandelen tussen Corenne en Flavion. Wel prachtig om het dorp Flavion voor ons te zien gelegen in een dal. We wandelen nu het dorp binnen, een kasteeltje duikt voor ons op maar het is vervallen eigenlijk spijtig. Chateau de Flavion ook wel Chateau Closon genoemd tegenover de 19de eeuwse neoklassieke bijgebouwen, spijtig dat alles zo vervallen bij ligt. We wandelen door het dorpje langs de kerk en wat verder langs een prachtige kapel. Dan wandelen we weer door de velden naar Rosee.
We wandelen het dorpje binnen en een grote boerderij duikt voor ons op. “Ferme de la Laiterie” een statig gebouw, kasteelhoeve prachtige ligging. Door het dorpje prachtige huizen in grijze natuursteen en een grote boerderijen, wij wandelen nu langs het militairvliegveld van Florennes. Nog een heel eind door velden en langs de mooie omgeving en we komen terug in Corenne. Een mooie wandeling in een prachtige streek.
BEZOEK AAN GIVET.
We zijn dicht bij de Franse grens en gaan nog even naar GIVET voor een kort bezoekje.
BATTLE OF WATERLOO. / LES MARCHEURS DU HAIN. / BRAINE-L’ALLEUD. 07/06/2015.
BATTLE OF WATERLOO.
LES MARCHEURS DU HAIN.
BRAINE-L’ALLEUD.
Uitzonderlijke wandeling ter gelegenheid van de tweehonderdste verjaardag van de slag van Waterloo.
De Leeuw van Waterloo kennen we nog van uit de tijd van onze schoolreizen (begod is dat al lang geleden). Vandaag kunnen we een wandeling maken en ontdekken de strategische posities van Napoleon en Wellington, en als kers op de taart een beklimming van de heuvel met de Leeuw van Waterloo.
We vertrekken en al vlug komt de heuvel met de Leeuw in het zicht. We wandelen een eind door de velden om dan aan de kasteelhoeve Hougoumontte komen
De kasteelhoeve Hougoumont speelde een grote rol in de Slag bij Waterloo op 18 juni 1815. Hougoumont had een grote ommuurde tuin, een boomgaard en een park. Hougoumont lag tijdens de slag op de rechterflank van Wellingtons positie. Napoleon slaagde er niet in, ondanks herhaalde aanvallen, de hoeve te veroveren. De boerderij is sinds 1938 beschermd als monument. Wellington zag Hougoumont als steunpunt voor zijn defensie op de rechterflank dat hij niet uit handen wilde geven. Rond de Ferme Hougoumont werd bijzonder hard gevochten tijdens de slag van Waterloo. Ze werd achtereenvolgens door de Fransen en dan door de Engelsen bezet. Dat werd weer gevolgd door een belegering van de Fransen. De schuur en het kasteel brandden daarbij uit. Van het oorspronkelijke hoevekasteel stond dus niet veel overeind na een namiddag ongemeen hard vechten. In en rond de hoeve vielen naar schatting 6000 doden.
Vandaag een prachtige gerestaureerde kasteelhoeve. Dan weer verder met Jelle is voor het eerst dit allemaal ziet en vol verwachting hoopt de heuvel te beklimmen. Achter ons de heuvel met de leeuw.
We wandelen verder en komen aan de volgende halte met info bord, de Engelse Linies. Hier hebben we een zicht over het slagveld.
Het slagveld ten zuiden van Waterloo werd al snel tot beschermd gebied verklaard en is daarom nog grotendeels hetzelfde als 200 jaar geleden. De heuvel met de Leeuw van Waterloo is na de slag opgeworpen en biedt een mooi uitzicht over het slagveld. De meeste hoeves zijn ook nog aanwezig zoals Hougoumont op de rechterflank van Wellington, de la Haie Sainte in het midden en Papelotte op de linkerflank. Er staan vele monumenten voor alle strijdende partijen en zijn er musea in Waterloo, Ligny en Genappe.
Nu wandelen we door het vlakke landschap achter ons de ommuurde kasteelhoeve en langs ons de heuvel met Leeuw.
Constructie van het monument van Waterloo vond plaats tussen 1823 en 1826. Er was 290.486 m³ zand nodig om een 40 meter hoge heuvel op te richten. Op de top daarvan werd een 28 ton zware leeuw uit gietijzer geplaatst op een sokkel van 4,5 meter. De leeuw zelf is een ontwerp van de Mechelse beeldhouwer Jean-Louis van Geel. Een ondergrondse ring van bakstenen ondersteunt het monument. De ontwerper van het geheel was architect Charles Vander Straeten, particulier architect van de Prins van Oranje en uiteindelijk (Rijks-)Architect der Koninklijke Paleizen en Landsgebouwen (eerst enkel in de Zuidelijke Provinciën, later in het gehele Verenigde Koninkrijk der Nederlanden).
We wandelen weer verder voorbij een witte hoeve met gedenkplaat. We steken de grote weg over en volgen deze even. We komen nu voorbij de kolom van Victor Hugo. Tegenover staat het monument met gewonde arend die de Franse vlag vasthoud. We wandelen nu terug de velden in en de heuvel blijft ons aandacht trekken. Wat verder tussen de bomen duikt een toren op. We wandelen verder war dalen en dan weer wat klimmen en zo komen we aan een kleine kapel. Wat verder ligt de toren. We komen aan de “Ferme de la Papelotte”
Deze aan de oostkant van het slagveld van Waterloo gelegen herenboerderij was een belangrijk steunpunt voor de Engelse troepen van Wellington. Bij de gevechten brandde ze af, maar in 1860 werd deze gesloten hoeve gerestaureerd. Samen met het kasteel van Fichermont, verdedigd door de detachementen van Oranje-Nassau, bood ze beschutting voor de komst van het Pruisische leger.
We wandelen verder en komen nog een aantal kleine gedenkstenen voorbij.
Ook nog even voorbij een klooster en dan weer verder, dan wandelen we voorbij een groot deel van het slagveld, hier zal volgende week de slag van Waterloo herhaald worden, ze verwachten 40.000 bezoekers en de tribunes zijn volop in opbouw. Nu komen we aan onze controle post. Hier even rusten en wat bijpraten met wandelvrienden. Na rust vervolgen we onze route naar het ontvangst centrum van Waterloo.
DE HEUVEL MET DE LEEUW
Deze 40 meter hoge heuvel werd opgericht op de plaats waar naar verluidt de Prins van Oranje (1792-1849) werd verwond, vooraleer tot Koning der Nederlanden te worden gekroond (van 1840 tot 1849). De bouw van deze enorme aarden kegel nam drie jaar in beslag, van 1823 tot 1826. De leeuw die zich op de top verheft, symboliseert de overwinning der monarchieën.
De architect zegt er het volgende over: "steunend op een wereldbol kondigt hij de rust aan die Europa op de vlakten van Waterloo heeft veroverd". De top van de heuvel biedt uitzicht over heel het slagveld.
HET PANORAMA
Het panorama, een omvangrijk rond gebouw dat zich naast het bezoekerscentrum bevindt, herbergt het doek dat in 1912 door Louis Dumoulin werd geschilderd om het eerste eeuwfeest van de slag te vieren. Deze gigantische fresco heeft spectaculaire afmetingen, het dramatische onderwerp meer dan waardig: een omtrek van 110 meter en een hoogte van 12 meter. Het panorama werd ontworpen in de XIXe eeuw. De massieve en elegante constructie is ontworpen om er grote schilderijen in te herbergen, met een omvang tot 110 op 14 meter.
Als onderwerp voor panoramaschilderijen werden gewoonlijk beroemde veldslagen, religieuze hoogtepunten of landschappen gekozen. Het panorama werd in 2008 gerenoveerd. Als één van de weinige overgebleven panorama's is het authentiek historisch erfgoed. In het begin van de XXste eeuw waren deze grote reconstructies vrij gangbaar, maar met de tijd werden ze zeldzamer.
We nemen ruim de tijd om alles eens te bekijken en samen met Jelle beklimmen we de 240 trappen naar boven om van het prachtige panorama te genieten. Na ons bezoek is het nog maar een stukje tot de aankomst. Een pracht van een wandeling. Veel mooie dingen gezien en een stukje geschiedenis beleefd.
Vier dagen voor de Slag van Waterloo in juni 1815 trok Napoleon binnen in België. Het grondgebied van België weliswaar, want ons land bestond op dat moment nog niet. De beslissende dag voor Keizer Napoleon was op 18 juni 1815. Zijn Franse leger van 124.000 man werd ingeklemd door de coalitielegers. Het Engels-Hollandse leger van 97.000 manschappen werd aangevoerd door hun generaal Wellington en de prins Willem van Oranje, de latere koning van Nederland. Het Pruisische leger telde 117.000soldaten en werd geleid door veldmaarschalk Blücher. Na 8 uur intens strijdgewoel eindigt de veldslag met de nederlaag van de Franse troepen. Er werden bijna 9.500 doden en 32.000 gewonden geteld. Voor bezoekers is het uniek dat veel bewaard is gebleven: het slagveld, Napoleons hoofdkwartier, de boerderijen en diverse gebouwen. Het platteland rond Waterloo is afgebakend met 135 gedenktekens. Een aantal onder hen zijn opgericht ter ere van elk van de naties die op het slagveld vertegenwoordigd waren. Andere werden gebouwd door families, ter nagedachtenis van de dappere strijders van Waterloo. Het Franse leger verliet het slagveld in volledige chaos en trok zich via Charleroi terug over de Franse grens.
Napoleon keerde terug naar Parijs, dat hij op 21 juni 1815 bereikte, maar hij werd niet meer als keizer erkend. Een paar weken wachtte hij werkloos op het landgoed Malmaison bij Parijs. Een poging om naar Amerika te vluchten werd verijdeld omdat de Engelsen alle havens hadden afgegrendeld. Vervolgens vroeg hij politiek asiel aan in Engeland. Hij probeerde dat op diplomatieke wijze: Laat ik mij onderwerpen aan de edelmoedigste van mijn vijanden. Sint-Helena Napoleon kreeg asiel van de Britten, maar anders dan hij had verwacht. Hij werd als gevangene aan boord van het marineschip Northumberland vervoerd en na een tocht van 70 dagen afgezet op het afgelegen, verlaten Britse eiland Sint-Helena, in het zuidelijke deel van de Atlantische Oceaan. Nog zes jaar bracht Napoleon daar door voordat hij op 5 mei 1821 stierf. In 1840 werd zijn stoffelijk overschot naar Parijs overgebracht, en bijgezet in de Dôme des Invalides.
