GALLIARENTOCHT.

DE GELLIKER GALLIAREN.

EIGENBILZEN.

We wandelen vandaag in Eigenbilzen vertrek in de voetbalkantine en een stukje door het bos en dan een heel eind langs het Albertkanaal. Een lange rij grote bomen langs het kanaal waar veel veldbloemen staan en war vlinders en bijen hen tegoed doen aan de nectar. Wij wandelen verder terwijl de boten langs ons varen wel mooi. Dan wandelen we de het bos in langs een bunker langs vijvers we zijn nu in het natuurreservaat.

Het noorden van Eigenbilzen (Haenegoed, Zangerheide en Hoefaert) was in het Ancien Régime de onverdeelde eigendom van de adellijke familie de Heusch. Hun kasteel Zangerheide is weliswaar afgebroken maar de monumentale hoeve de erbij hoorde bestaat nog steeds. Hetzelfde geldt voor "Huize Hoefaert"; thans gelegen in het gelijknamig natuurreservaat. Nadat dit familiebezit door de aanleg van het Albertkanaal in tweeën verdeeld was, verkocht de familie Lamberts de toenmalige eigenaar, het gedeelte ten oosten van het kanaal in 1932 aan de gemeente Eigenbilzen. Vanaf 1976 is hiervan een ca 60 hectaren groot gebied als natuurreservaat beschermd. Het grootste gedeelte van dit reservaat ligt op het grondgebied van Gellik (Lanaken) maar is eigendom van de gemeente Bilzen. De benaming "Hoefaart"verwijst naar de hoefstallen waar de ridders hun paarden lieten beslaan. De natuurlijke vegetatie van de Hoefaart bestond uit een eiken-berkenbos. Zeker vanaf de middeleeuwen en wellicht reeds vroeger - de omgeving van Bilzen blikt immers op een zeer oude kolonisatie terug- werd dit loofbos stelselmatig gerooid of platgebrand en installeerde er zich een heidevegetatie. In het traditioneel middeleeuws landbouwsysteem werd de heide eeuwenlang beheerd en in stand gehouden door het grazend vee, vooral schaapskudden. De jonge boomscheuten werden afgevreten zodat het bos niet kon regenereren. Het herbebossingsdicreet van 1772, uitgevaardigd door Oostenrijks bewind luidde in deze regio een ware landschappelijke metamorfose in. Alle "woeste gronden" moesten immers herbebost worden. Men plantte naaldhout vooral als mijnhout geteeld. In de Hoefaart is het naaldhout nog steeds in de meerderheid. Op recent gerooide percelen ontwikkelen zich echter loofbosjes met vooral eiken en berken. De deels verlande vijvers in de beekdalen werden kunstmatig aangelegd.

De wandeling gaat het grootste gedeelte door dit natuurgebied. Een aangename wandeling waar we weer verschillende wandelvrienden tegen komen. Spijtig dat we de laatste kilometer in een stortbui moeten afwandelen, voor de rest een fijne tocht met als afsluiter een gezellige babbel met Andre.

43E MARCHE DES VACANCES.

LA RICHELLOISE.

RICHELLE-VISE.

Onze wandeling die vertrekt in Richelle. Een plein met de kerk en verschillende prachtige gebouwen, en de kasteelhoeve. We vertrekken en langs de ingang van het kasteel spijtig dat we het kasteel niet zien. Wel verder langs de kapel en dan verder langs een prachtige laan voorbij een industrieel gebouw hier zie je hoe de vroegere eigenaren lieten uitschijnen hoe rijk ze zijn. Verder langs de laan. Een heel eind door het bos waar het prachtig is om et wandelen, een brugje over en weer verder. Dan komen we aan de ”La Vallee de la Julienne” met vijvers en een speeltuin voor kinderen, een hele groep ganzen grazen tussen d evijvers en in d vijvers een paar schildpadden. Dan weer een heel eind door de bossen prachtig om te wandelen en te genieten van de stilte. Dan komen we aan de controlepost. Dan weer verder langs verschillende mooie huizen. Komen zo in Saint Remy. Hier kunnen we de prachtige huizen zien en een grote kasteelhoeve. Dan komen we terug aan de controlepost. Nog een paar kilometers en dan koen we terug aan ons vertrek. Een prachtige wandeling.

12DE MARCHE DU CHATEAU VERT.

MARCHEURS DU CHATEAU VERT DE HUY.

HUY.

Een wandeling in de omgeving van Huy. Natuur op zijn best. We wandelen door de velden en weilanden om zo komen we in Tihange. Met zijn kasteel en zijn kasteelhoeven. Als eerste komen we aan de kasteelhoeve bij de kerk. Met zijn ronde toren aan de straat zijde. Naar beneden wandelen w even het centrum in langs het gemeentehuis en daar staat het kasteel. In rode brikken gebouwd een indrukwekkend kasteel Tihange. Gebouwd in de 14de eeuw in Maaslandse stijl tot op heden i dit kasteel altijd bewoond. Nu staat het te koop. Het is gelegen op een indrukwekkend domein met tuinen. Alles is in originele staat bewaard. Wij wandelen verder en wandelen door een lange dreef, door het bos tot we aan het Chateau der Fond l’Eveque komen waar wij het domein op wandelen. Eerst bekijken we het prachtige kasteel en dan wandelen we het domein op. We zijn hier bij het “Institut Tibetain” een Boeddhistische instituut. Wat info over het Château du fond l’Evêque

Het Château du Fond l'Evêque ligt ingebed in een vallei tussen twee heuvels aan de rand van het Bos van Tihange. De oorsprong van deze plaatsnaam is niet erg duidelijk. Hoogstwaarschijnlijk komt 'Fond l'Évêque' van 'Fond le Vesque', zoals een aantal keer vermeld wordt in het register van het Gerechtshof van Tihange (XVe eeuw) of van 'Fonts l'Évêque' de oorspronkelijk benaming van deze plaats. In de VIIe eeuw vestigde Jean de Hermalle (of 'de Tihange') zich in deze omgeving omwille van enkele waterbronnen. Later werd hij 'Saint-Jean l'Agneau' genoemd, Jan van het Lam, omdat hij zo zachtaardig was. Zo deed de ronde dat zelfs de kikkers stopten met kwaken om hem niet te stoten tijdens zijn meditatie. Jan van het Lam werd bisschop van Tongeren en Maastricht van 622 tot 624. Hij stierf op gevorderde leeftijd ergens tussen 640 en 646 in zijn kasteel in Tihange. Pas in geschriften uit de XVe eeuw wordt er melding gemaakt van sporen van een rustiek gebouw waar er in de tijd al, niet veel van overbleef. Er wordt ook herhaaldelijk melding gemaakt van enige landbouwactiviteit. In de XVI de eeuw wordt het domein eigendom van Martin Badin de Hosten, schepen van Huy van 1528 tot 1591. Het domein draagt dan de naam Fond le Vesque. Tussen 1771 en 1778 stelde Joseph de Ferraris, veldmaarschalk van de Oostenrijkse Nederlanden, op last van keizerin Maria Theresia en keizer Jozef II de zogeheten Ferrariskaart of Kabinetskaart op (Carte-de-Cabinet) van de Oostenrijkse Nederlanden en het Prinsbisdom Luik, aan de hand van opmetingen ter plaatse. Op deze kaart vinden we op kaartblad '153, Huy' de vermelding van een Chateau Fond de l'Évêque. In de loop van de tijd verbleven hier talrijke families en veranderde dit verblijf geregeld van uitzicht. De gebouwen zoals wij ze vandaag kennen werden in 1921 onder supervisie van de bankier Charles Fabry opgetrokken. Het huidige kasteel ligt verborgen in een groot park en is bereikbaar via een lange dreef. Het kasteel bestaat uit gebouwen die rond een centrale binnenplaats liggen en die uit verschillende tijdperken dateren. De vijver links van het kasteel suggereert dat het kasteel vroeger beschermd werd door een vestinggracht. Rechts van het gebouw bevindt zich de toegangspoort die dateert van 1793. De noordelijke vleugel, gemaakt uit baksteen en kalksteen op een fundering in zandsteen, werd uitgebreid verbouwd in 1925.

Op het domein staan verschillende boeddhistische tempels het is aangenaam om op het domein rond te wandelen, wij moeten verder met onze wandeling. We wandelen verder en komen zo in Huy zelf niet in het centrum, maar we komen langs een prachtig kasteel en bijgebouwen en dan nog even verder zijn we terug op ons vertrek een prachtige wandeling hebben we vandaag gehad.

VAKANTIETOCHT.

DE SCHOVERIK.

DIEPENBEEK.

Vakantie begint met een gratis wandeling bij onze wandelclub De Schoverik. Elke eerste maandag van de maand is wandelen in Diepenbeek. En elke keer komen vele wandelaars om hier te wandelen. Vandaag vertrekken we uit zaal De Kei. Het is werkelijk een vakantietocht, de zon van de partij met mooi blauwe luchten en veel groen van de natuur wat wil je nog meer. Rustig samen met Chris en Sloefke wandelen we door het Diepenbeekse landschap. Eerst een stukje door de straten met weer zo typische voor Diepenbeek het vakwerkhuis. Ook lang een mooie tuin. Dan een heel eind door de velden vol met mais en granen, toch verwonderlijk hoe op korte tijd de natuur veranderd, het graan over enkele dagen nog fris groen begint nu te rijpen en met een gouden gloed over de velden. Dan na een poosje komen we terug langs bosranden en daar staan vele kruiden te bloeien en de insecten genieten van de nectar, ongelooflijk hoeveel insecten er op één bloem zitten het is gewoon prachtig om te bekijken en niet te vlug door te gaan. De kleine wereld van de insecten zo kleurrijk is zeker de moeite om te bewonderen en stil te staan met de verscheidenheid. Langs de weg kunnen we er van genieten en we wandelen verder. We worden verrast op mooie vergezichten met de blauwe hemel met witte wolken de kleuren pracht van goud, groen, blauw en wit doet ons even staan te blijven om deze mooie prent in ons op te nemen. We komen onze vriend Herman van Radio VRD tegen die ook op de wandeling is en kunnen even bij praten. We vervolgen onze weg tot we aan de Crijt kapel komen, deze heeft een lange geschiedenis omstreeks 1804 werd er een lemen kapel gebouwd omdat het Crijt bespaard gebleven is tijdens de “Boerenkrijg” in 1958 werd ze afgebroken en heropgebouwd zoals ze vandaag nog altijd bijstaat. Nog even verder en we komen terug aan ons vertrek. Een mooie en aangename wandeling bij onze wandelclub.

MARCHE DE LA CAMARADERIE.

LES ROUBALEUS.

SERAING.

De naam Seraing roept grijze beelden, vuur en cokes op, maar is eigenlijk vooral een uitgestrekte groene zone van 1.200 ha die gaat van de bossen van la Vecquée tot die van Saint-Jean. Dit is de eerste gedeelte van de wandeling bossen, uitgestrekte bossen wel mooi om te wandelen. Stilte is hier koning. De groene reuzen (beuken en eiken), vergezellen ons tijdens de wandeling, eigenlijk is het hier zo fijn om te wandelen et genieten van al het moois dat deze bossen ons geven. Na een tijdje een kilometer of vier verlaten we het bos en komen in Boncelles waar controle is. Op een paar kilometer van het centrum van Luik staat het nieuwe museum op de talud van het Fort van Boncelles. Je ontdekt er heel wat over het militaire erfgoed van de laatste twee wereldoorlogen. De tentoonstellingszalen zijn gewijd aan Wereldoorlog I, Wereldoorlog II en de Slag om de Ardennen tijdens de winter van 1944. Langsheen het didactische parcours ontdekt je de geschiedenis van het Fort van Boncelles tijdens deze conflicten. Langs het didactische en ludieke parcours doorheen het museum zien we tal van unieke stukken en materiaal uit die tijd afkomstig uit privécollecties. Vlaggen, Belgische en Duitse uniformen, wapens, munitie, obussen, militaire kaarten, foto's... Buiten staan verschillende pantservoertuigen opgesteld. Een nieuw toeristisch interpretatiecentrum en museum over de militaire geschiedenis van ons land van 1830 tot vandaag. Hier blijven we even om de tentoonstelling te bezoeken. Voor de wandelaars speciaal tarief 3 ipv 6€. Het is zeker de moeite en op het terras kun je zitten en genieten van een koffie. Na de controle maken we een lus in het bos en komen terug op de controlepost. Dan weer verder langs de ingang van het Fort van Boncelles. En dan nog even en we zijn terug op ons vertrek. Ondanks men zou denken dat Seraing een industriestad is waar toch nog veel natuur te beleven is.

Bijlagen:
Seraing Rou.jpeg (46.9 KB)   

Nieuwe wandelpaden Het Visserijpad

WSV DE SCHOVERIK

DIEPENBEEK.

Vandaag eens het nieuwe wandelpad “Het Visserijpad” proberen. Vertrek aan de café “De Schoverik”. Een leuke plek met een grote parkeerplaats. We vertrekken met de wandeling, als eerste komen we langs de kapel tussen twee grote bomen en dan wandelen we de landerijen in. We hebben hier veel landerijen op onze tocht, weilanden waar de koeien grazen of zoals nu neerliggen wat verder een akker met graan en dan weer wat verder wandelen we tussen de mais.   Een heel eind door kleine veldwegen en zo kunnen we van de prachtige omgeving wandelen. Dan wandelen we weer een eindje door het dorp langs een van de vele vakwerkhuizen die hier nog staan in Diepenbeek.

De vakwerkbouw ontstond vanuit het streven naar een steeds vastere constructievorm. Deze zoektocht begon bij de integratie van vlecht- en leemwerk in een houten skelet. Over het tijdstip waarop dit in Vlaanderen gebeurde, bestaan verschillende meningen. Aangenomen wordt dat de vakwerkbouw in Vlaanderen ingang vond tussen de 11de en de 15de eeuw en haar hoogtepunt bereikte tussen de 14de en de 16de eeuw. Vakwerkbouw komt in heel Vlaanderen voor, maar enkel in Limburg bleven vele honderden panden bewaard. Afhankelijk van de streek valt een streekeigen densiteit, typologie, bouwwijze en leemtechniek te onderscheiden. In de alluviale vlakte van de Demer in midden-Limburg, waar de leemstreek overgaat in de zandleemstreek, treft men de belangrijkste concentraties vakwerkbouw aan in de gemeenten Alken, Diepenbeek, Kortessem, Sint-Lambrechts-Herk, Stevoort, Wellen, Ulbeek en Zepperen.

We wandelen verder door de velden langs weilanden met koeien en paarden. Zo komen we terug aan ons vertrek. De nieuwe wandellussen zijn zeker de moeite om eens te bewandelen. Na de wandeling de afstempeling in  het  Schoverik café  in Lutselus.

JOURNEE F.F.B.M.P. DE LA MARCHE.

COMITE PROVINCIAL DE LIEGE.

HAMOIR.

De Ourthe en de Neblon, die hier vredig tussen kalksteenrotsen stromen, hebben tussen de steile rotswanden ingesloten landschappen doen ontstaan. Deze rotsformaties hebben allen verschillende namen zoals “Rochers de la Vierge” “Maagdenrotsen”. Al vlug wandelen we langs de Ourthe en over de prachtige brug met zijn vier bogen, het water in de rivier staat zeer laag en je kun de kano’s horen schuren over de bodem van de rivier. Langs prachtige oude gebouwen wandelen we verder, we blijven een heel eind langs de rivier wandelen waar we prachtige zichten hebben op de omliggende velden. We wandelen aan de ene zijde op en komen later terug langs de overzijde en toch is iedere keer weer anders. We komen langs een prachtige hoeve met een vierkante toren wat een prachtig gebouw gelegen in de omliggende weilanden waar de koeien grazen wat kan er mooier zijn. Weer verder met onze tocht en we komen in Xhignesse. Het hoort bij de plaats Hamoir en ligt ongeveer 1 kilometer ten noorden daarvan. Xhignesse bestaat uit enkele boerderijen en huizen rondom een kerk, die op een heuveltje ligt. De huizen zijn heel bijzonder de ene uit hardsteen en de andere bepleisterd en wit geschilderd met een prachtige tekening. Dan komt de controle en van hieruit klimmen we naar het plateau waar we over wandelen en hebben hier prachtige vergezichten over het landschap gewoon prachtig om beneden in de weilanden de koeien zien liggen. Dan wandelen we het bos gedeelte in hier weer een heel nadere belevenis, hoge hellingen die aflopen naar het riviertje begroeid met varens. Dan komen we aan de hoge rotsen de  Site van "Rochers de la Vierge" en "Vallon de Bléron" geliefde plekken voor klimmers. Wij wandelen verder en komen in Comblain –la- Tour. Langs het kasteel Detienne vandaag een vakantiehuis voor Poolse kinderen. Prachtige huizen in hardsteen. Verder naar Parc Biron. Het Kasteel en het Park van Biron. Dit imposante gebouw dateert uit het eind van de 18e, begin van de 19e eeuw en is gebouwd van kalksteen. In het dorp Comblain-la-Tour stond een oude middeleeuwse toren uit de 16e eeuw, waar omheen in de 19e eeuw de bijgebouwen van het kasteel werden gebouwd. Hierdoor kreeg het geheel een typische Condruzische uitstraling. Vandaag de dag bevindt zich de bibliotheek in het gebouw, maar ook de Ardense Academie en andere culturele verenigingen. In het park verschillende oude bomen. Alles in harmonie met elkaar. Hier controle en dan verder komen we aan het station. Dan terug langs de Ourthe weer een prachtig stuk van de wandeling heel veel afwisseling met prachtig natuur. Langs een camping en dan komen we weer langs de prachtige hoeve met toren end an zijn we terug in Hamoir. Hier eindigt onze prachtige wandeling in Hamoir.  

INTERNATIONALE WANDERING RUND UM HAUSET.

MICKY-MAUSE HAUSET.

HAUSET.

Vandaag een wandeling in Hauset, deelgemeente van Raeren. De wandelclub is er eentje van het duistsprekende gedeelte van België. De rivier de Geul doorsnijdt het dorpje. We vertrekken tegenover de kerk ne dalen zo af en dan volgen we voor het eerst de Geul langs kleine kerkwegels. Wat wel mooi is, de kleine paden met aan een zijde de Geul en de andere bosjes en weilanden. Wat verder komen we voorbij de Sint-Rochuskapel een beschermt monument tezamen met de omgeving, de kapel staat op een heuveltje met oude bomen. Verder in het dorp een paar prachtige oude gebouwen. Een vakwerkhuis uit 1692 nog zeer mooi bewaard en prachtig onderhouden een pareltje. Verschillende prachtige huizen met de benedenverdieping uit natuursteen en de boeven verdieping in vakwerk welke opgevuld is met brikken. Prachtig. Verder wandelen en daar komt de Hammerbrug in het zicht. We wandelen verder dalen een eindje af en dan komen we aan de brug. Het viaduct overspant de vallei van de Geul. Het is onderdeel van spoorlijn 37, net voorbij de aansluiting met de HSL 3 en wordt ook gebruikt door de hogesnelheidstreinen van en naar Duitsland. Het viaduct is 200 m lang en wordt beheerd door Infrabel. De brug werd vernieuwd de oude brug werd afgebroken omdat ze zwaar beschadigt was in de beide oorlogen en ze de  trillingen van de hoge snelheidstrein niet kon verdragen. Benden de brug staat nog een bunker die diende om de oude brug te beschermen. We wandelen nu door het dal van de Geul. Een heel eind door de vallei om zo komen we aan het einde van het Aachener Wald, hier staan prachtige villa’s. we wandelen verder weer een heel eind door de prachtige natuur, weilanden bosjes en veldwegen gewoon prachtig. Wat hier ook nog veel voorkomen zijn de oude wegwijzer, grote hardstenen stenen met de afstand tot de volgende plek erin gebeiteld zij hebben de tands des tijd overleeft en zijn voor de wandelaars nog steeds belangrijke wegwijzers. Zo wandelen we stilaan terug naar Hauset langs Geulpromenade. Zo komen we terug  an de kerk waar deze toch prachtige wandeling eindigt. We hebben genoten van de wandeling en al de mooie plekken die we gezien hebben.

44e MARCHE EN HASBAYE.

LA SAVATE ALLEUROISE.

ANS.

Als je even de tijd neemt om op te zoeken wat er allemaal te zien is in Ans zou je denken dat dit toch een mooie wandeling ging worden. Niks minder waar het eerste gedeelte door de straten en niks te zien buiten een omwegje langs de vijver, gelukkig word het even beter na de controle als we het laatste stukje over de oude spoorweglijn wandelen. En eindigen langs het park met oude bomen. Veel meer kan ik niet vertellen over deze wandeling.

MARCHE D’APRES-MIDI.

LES PEDESTRIANS DE CLERMONT-SUR-BERWINNE.

THIMISTER-CLERMONT.

Onze wandeling vandaag vertrekt in FROIDTHIER. Vroeger hield de trein halt in Froidthier, een dorpje dat floreerde ten tijde van het lakenbedrijf dat werd gerund door de familie van mijnheer Mathieu SNOECK en dat werk verschafte aan menige arbeider. Een hevige brand in 1888 legde het bedrijf helemaal in de as. Dat betekende voor vele werknemers het begin van de uittocht naar de streek van Verviers. Vandaag is Froidthier de meest groene entiteit van de gemeente Thimister-Clermont en een ideale plek voor wandelaars, meer bepaald de gehuchten Corbillon, Winandchamps, Les Trixhes, Bruyères en Chaumont. Opmerkelijk is dat naam van Chaumont (letterlijk: warme berg) fel contrasteert met die van Froidthier. Froidthier is niet langer bereikbaar via het spoor, maar de oude ijzerweg 38 (de "ligne 38") lokt nog altijd veel bezoekers – wandelaars, fietsers of ruiters – tot nagenoeg in het centrum van het dorp waar het bescheiden kerkje een nis heeft met een standbeeld van Sint-Gillis en zijn hinde, en waarvan de bouw dateert uit 1845. Op onze wandeling komen we oude hoeven tegen. De meerderheid van de oude hoevegebouwen van de gemeente dateren uit de 18e eeuw. Er zijn nog enkele restanten uit de 17e eeuw zichtbaar en veel verbouwingen dateren uit de 19e eeuw. Hierbij werden er vooral drie soorten materialen gebruikt: breuksteen, rode baksteen en kalksteen. Er bestonden in deze streek steengroeven en steenbakkerijen. Maar Thimister-Clermont staat ook voor de pittoreske en verwelkomende charme die de wandelaars tegemoet komt langs de typische landschappen, wandelpaden en wegen doorheen gehuchten en weilanden en die van de gemeente een onvervalst groen paradijs maken. Deze oude spoorlijn, die in 1957 definitief voor het treinverkeer werd afgesloten, vormt nu een opmerkelijk wandelparcours in het Land van Herve. : dankzij de oude ijzerweg « CHENEE-PLOMBIERES » (de lijn 38) kan de wandelaar de entiteit helemaal doorkruisen en genieten van adembenemende uitzichten langs het parcours van Ravel (een netwerk van routes voor trage reizigers) de wandelaars en fietsers.  Dit van beton gespaard gebleven parcours combineert een aparte landelijke charme met groene ingebedde zones en verhoogde spoorwegbermen van waar men een prachtig uitzicht heeft over de omringende natuur van het plateau van Herve. Nog steeds via de "lijn 38" komen  achtereenvolgens voorbij het gehucht "Blockhouse" en daarna in de deelgemeente Froidthier, meer bepaald in het gehucht "Chaumont" waar u over de gelijknamige brug moet die in zijn oude glorie werd hersteld. Maar eerst komen we nog in Clermont baadt in een bucolisch en landelijk decor, waarin de Berwinne en de Bèfve rustig voortkabbelen. Clermont oogt als een oud dorp dat beschermd is onder een glazen stolp. Weer door de prachtige natuur het groene landschap en dan weer naar ons vertrekpunt. Prachtig deze wandeling.

19e HASPENGOUWWANDELDAG.

W.C AVIAT. ST TRUIDEN.

ST TRUIDEN.

Vertrek in St Truiden en we wandelen al vlug naar Halmaal. We komen aan de kerk van Halmaal en gaan even op het kerkhof kijken hier enkele mooi oude grafzerken. Weer een eindje verder en komen aan de Halmaal molen  en ook  Maasrode Molen genoemd. Is  een watermolen op de Molenbeek aan Maasrode.  Deze bovenslagmolen fungeerde als korenmolen. In 1147 was er reeds sprake van een watermolen op deze plaats. De huidige molen is 19e-eeuws. Het is een bakstenen gebouw met laadvenster, deel uitmakend van een boerderij. Het bovenslagrad, dat in 1990 nog vervangen werd door een nieuw metalen exemplaar, bevindt zich aan de zuidoostgevel. Hier is de benedenbouw in natuursteen, en de bovenbouw in versteend vakwerk. Het sluiswerk en een deel van het binnenwerk is nog aanwezig. De molen is echter niet meer maalvaardig. Een eindje verder van de wandeling ligt het ‘Hof van Maasrode’, destijds een belangrijke pachthoeve van het kasteel ‘Schoor’ van Velm. Het woon huis is nog prachtig de stallingen zijn in renovatie en worden woonhuizen, het is prachtig gelegen omgeven door groen. Nu wandelen we het overstromingsgebied Halmaal binnen. Hier hebben lokale kunstenaars verschillende kunstwerken gemaakt allemaal betrekking tot water. De route is aangegeven met een eendje. Wij wandelen door het landschap en genieten ervan, we komen zo aan de vijver. Hier houden we even halt om van de natuur te genieten van de eenden en libellen op de vijver. We wandelen verder langs de beek en door de beemden en opeens staan we aan Stayen. Hier staat de 2 watermolen. De Stayenmolen ook wel de Staaienmolen of Vettersmolen is een watermolen op de Molenbeek  Deze bovenslagmolen fungeerde als korenmolen, en tegenwoordig produceert hij ook elektriciteit. Het huidige bouwwerk dateert echter voornamelijk van 1865. Het molenhuis is een hoog bakstenen gebouw van drie verdiepingen en een zolder. Zowel het binnenwerk als het buitenwerk zijn nog aanwezig en de molen is maalvaardig. Naast maalstoelen is er ook een haverpletter die door een elektromotor wordt aangedreven. Behalve het molenhuis zijn er nog enkele andere gebouwen die alle om een binnenplein staan gegroepeerd. Tot 1980 bleef de molen in bedrijf. In 1997 werd de molen beschermd als monument en, samen met de omgeving, als dorpsgezicht. Van 2009-2010 werden de gebouwen gerestaureerd. Het bovenslagrad, sinds 1912 ingebouwd onder een houten constructie, kwam weer open te liggen. Het binnenwerk werd gerenoveerd. Ook werd toen voorzien in elektriciteitsopwekking (40 MWh/jaar).  Nog even en we zijn terug aan ons vertrek. Een prachtige stukje St truiden.

42e INTERNATIONALER VOLKSWANDERTAG.

WANDERFREUNDE MURRINGEN.

MURRINGEN.

Vandaag een wandeling in de Oost kantons, bijna op de grens van ons land. Vertrek aan de kerk, de neogotische Sankt-Antoniuskerk uit 1926. We wandelen door het dorp langs een prachtig tuin met vijver en dan verder door het prachtige landschap van de oost kantons. We wandelen nu naar het natuurgebied “Holzwarchetal” De natuurbeschermingsorganisatie BNVS begon in 1978 met het opkopen van grond die biologisch gezien zeer waardevol is. De gebieden bestaan uit soortenrijke, extensief beheerde, vochtige graslanden. Het Natuurreservaat Holzwarchetal kent een hoge biodiversiteit omdat het land alleen op traditionele wijze werd bewerkt. Het Natuurreservaat Holzwarchetal varieert qua hoogte tussen de 560 en 650 meter boven zeeniveau. Het gebied ontleend zijn naam aan de rivier de Holzwarche, die ontspringt vanaf een nabijgelegen plateau in de buurt van de plaats Losheimergraben, op een hoogte van 660 meter. Het gebied staat bekend om zijn botanische rijkdom. Vogelrichtlijnsoorten die men in het Holzwarchetal kan aantreffen zijn de zwarte ooievaar (Ciconia nigra), wespendief (Pernis apivorus), rode wouw (Milvus milvus), watersnip (Gallinago gallinago), ruigpootuil (Aegolius funereus), ijsvogel (Alcedo atthis), zwarte specht (Dryocopus martius), grauwe klauwier (Lanius collurio), klapekster (Lanius excubitor) en paapje (Saxicola rubetra). Onder de habitatrichtlijnsoorten bevinden zich de blauwe vuurvlinder (Lycaena helle), vale vleermuis (Myotis myotis) en rivierdonderpad (Cottus gobio). Voor deze soorten worden aanvullende beschermingsmaatregelen genomen. Dit zeer rijke gebied aan vogels, planten en vlinders is zeer waardevol, wat een voorrecht om hier te kunnen wandelen en te genieten van de prachtige natuur. We wandelen door het gebied en genieten van de prachtige kleuren van de gele brem in de  groene omgeving. We zien ook verschillende vlinders en zien ook de prachtige vergezichten over het landschap al vlug komen we terug in Murringen en zijn zo weer op ons vetrekplaats. Ondanks de korte afstand is het toch een mooie wandeling geworden, hopelijk word mijn knie terug de oude en kunnen we terug onze gewone afstanden wandelen.

MARCHE DE JOUR.

AMIS MARCHEURS IVOZ.

IVOZ.

Ivoz-Ramet is een plaats en deelgemeente van de gemeente Flémalle. We komen in Ivoz en dadelijk zien we het kasteel van Chokier daar boven op de rots liggen, wat spijtig einde maart is dit prachtige kasteel vernield door een brand vernield, hopelijk word het ooit eens hersteld. We gaan ons laten inschrijven en dan op weg voor de korte afstand. Nog enkele weken geduld en we kunnen terug onze normale afstanden doen.  Een stuk wandelen we langs de Maas en hebben er mooie zichten op de Maas.  Een eind verder komen in Val Saint Lambert  is een kristal- en glasfabriek in  Seraing. De fabriek is gevestigd op het terrein van de abdij van Val-Saint-Lambert, de vroegere cisterciënzerabdij van Sint-Lambertus, gesticht in 1202 en opgeheven in 1796. De romaanse kapittelzaal en het scriptorium van de abdij zijn gerestaureerd en worden tot vandaag gebruikt. In 1826 vestigden de stichters van de kristalfabriek zich op de gunstig gelegen site, vanwege de aanwezige ruime gebouwen, de nabijheid van steenkool en de mogelijkheid van vervoer over de Maas. Vandaag is deze site één van de belangrijkste historische, industriële site van België. Wij wandelen over het domein en wandelen zo het bos in. Waar even verder de controlepost is.  Een heel eind door de prachtige omgeving en dan weer langs de  oude fabriekshallen waar nu  een nieuw project word ontwikkeld om er huizen op te bouwen en de hallen te bewaren. Zo verlaten we de site en keren terug naar Ivoz. Ondanks de korte afstand toch een fijne wandeling.

VINKENTOCHT.

WSV DE SCHOVERIK.

DIEPENBEEK.

Wandeling bij de Schoverik, vertrek in de Helstraat. Diepenbeek aan de Demer heeft niet de pretentie dat het alles heeft, maar het mag gezien worden, het mag beleefd worden. Veel groene plekjes, die je al wandelend  vindt langs goed uitgerust paden, historische gebouwen die hun verleden in hun gewelven meetorsen…Je snuift er bovendien de geur van het platteland. Je voelt de aantrekkingskracht van de schrale Kempen, de nabijheid van het vruchtbare Haspengouw. De natuur is de sterkste troef van Diepenbeek met zijn 4 natuurreservaten (De Maten, Dauteweyers, Dorpsbemden-Pomperik, Nietelbroeken) en de unieke ‘Keizelboomgaard’. Alle natuurgebieden zijn vrij toegankelijk voor wandelaars. Sommige stukjes zijn dat niet omwille van hun wetenschappelijk belang en de soms zeer zeldzame biotopen die er in voorkomen. Vandaag verkennen we het gedeelte waar de landbouw de bovenhand heeft. Langs veldwegen waar je kunt genieten van de wandeling, de velden en de boerderijen, vele zijn vandaag hun originele bestemming kwijt en zijn woonhuizen geworden, gelukkig zijn ze ni ook bewaard voor de volgende generaties. Zoals de lemen huizen die in deze streek nog veel voorkomen. De vakwerkhuizen met zorg hersteld en dikwijls zo genoveerd dat het kleine parels in het landschap zijn. Wie ‘Haspengouw’ zegt, denkt meteen ook aan ‘graanzolder’ en tegelijk aan een grote ‘vierkantshoeve’. Toch mogen we niet vergeten dat er naast die grote complexen ook kleinere traditionele exploitaties bestaan die onder het ancien régime de meerderheid uitmaakten. Ze waren meer bescheiden en op schaal van hun eigenaars. Huizen in hout met lemen muren. Er resten vandaag nog weinig vakwerkhuizen. Bij dit bouwprocedé was hout het belangrijkste materiaal en het werd gebruikt als raamwerk. Daartussen bevond zich een vlechtwerk met een invulling van stro en leem. Enkel een stenen sokkel scheidde de bodem van de vergankelijke materialen. Voor het gebruik van baksteen gemeengoed werd en het oude procedé verving, waren de meeste woningen in onze dorpen in vakwerk gebouwd en dat bleef zo tot de helft van de 19e eeuw. Er zijn nog enkele zeldzame voorbeelden te vinden, bijna uitsluitend schuren. Sommige zijn slechts gedeeltelijk bewaard gebleven.

HAZELAARTOCHT.

WSV DE TROTTERS.

HEUSDEN-ZOLDER.

Vandaag wandelen we in Midden Limburg. Een regio zo verschillende en toch nog de groene long van Limburg. Maar ook de streek met zijn steenkool verleden en de nieuwe industrieën. Een streek met veel afwisseling, valleien en bossen, heidevlakten en natuurreservaten. Gewoon zalig om in te wandelen zeker als de wandeling hoofdzakelijk door de bossen en  natuur gaat.  Vandaag wandelen we bijna de hele wandeling door het bos, spijtig dat we de korte afstand doen anders waren we tot op de kluis van Bolderberg geweest. Hopen dat mijn knie vlug hersteld is en we terug onze normale afstand kunnen wandelen. We wandelen in het natuurgebied van Bolderberg. Natuurgebied de Bolderberg maakt deel uit van het oudste beschermde landschap in Vlaanderen. De heuvel is een levende getuigenis van hoe Vlaanderen er ooit uitzag zo’n 3,5 a 11 miljoen jaar geleden: een grote zee. Het zand dat zich toen afzette veranderde in de loop der tijd door verwering in harde ijzerzandsteen. Op de plekken waar de bodem zachter was, zoals in de valleien, verweerde of erodeerde de ijzerzandsteen. Daarom troont de Bolderberg nu mooi tussen de valleien van de Laambeek en de Bolderbergbeek zo’n 20 meter boven de omgeving uit.  Vroeger stond de getuigenheuvel bekend als ’Barreberg’. Van die openheid bleef rond 1980 niet veel meer over: aanplantingen en verboste heide bepaalden het uitzicht. Limburgs Landschap vzw wil met haar natuurbeheer meer openheid creeëren. Zo ontstaan niet alleen prachtige verzichten maar ontstaat ook opnieuw boomrijke heide. En hier wordt systematisch aan gewerkt, nu ook met lopen Life + project 3Water. Het natuurgebied de Bolderberg is natuurlijk meer dan de heuvel alleen. Onderaan bevindt zich bijvoorbeeld een zone, het zogenaamde Sneppekot, met kwel waar zich natte heide en hoogveen ontwikkelen. Dat betekent dat je er gagel, dopheide, veenpluis, talrijke veenmossen en zelfs beenbreek kan aantreffen. Limburgs Landschap vzw heeft zich ook over enkele verlaten vijvers en graslanden ontfermd. Ter hoogte van de Weyerman kan je daar nu genieten van het uitzicht over drie plassen die in 2006 werden ingericht voor de boomkikker. We wandelen door het gebied alleen één ding is spijtig het geluid van Terlamen van de auto’s is storend voor de rest een prachtige wandeling.

MARCHE D’APRES-MIDI.

CERCLE DES MARCHEURS DE SAIVE.

SAIVE.

Onze wandeling vertrekt in de kazerne van Saive, Kw DE CUYPER-BENIEST.  Juist voor de oorlog, ging het Belgisch leger een kazerne bouwen in Haute-Saive, juist in het midden van het oude park van het kasteel van Méan. Voor vele jonge dienstplichtigen, rijmt Saive gedurende lange tijd met legerdienst. Het is in 1932, bij de versterking van de vestingplaats Luik, dat beslist wordt een nieuw kwartier te bouwen in Saive. Begonnen in 1939 worden de werken onderbroken door de Duitse invasie op 10 mei 1940. Bij de bevrijding wordt ze door enkele Amerikaanse eenheden bezet tot in 1945. Desondanks alleen de blok B afgewerkt was, ontvangt de kazerne vanaf 1946 het 20ème Bataillon de Fusiliers. (als onderrichters voor het 3ème Corps de Forestiers.) In 1951 is de kazerne eindelijk afgewerkt. Zij herbergt artillerietroepen als onderricht centrum. De laatste artillerie eenheid verlaat het kwartier in 1961 en de gebouwen, die te leiden hebben van slecht onderhoud en gebrek aan verwarming vervallen snel.  In 1973 beslist het departement defensie de herwaardering van de site en in 1974 vervoegt het Centre d'instruction n° 1 Saive. Zij blijven er 20 jaar. Van 1994 tot 1996 komt het 4ème Bataillon Quartier Général et Transmissions er zich installeren om het hoofdkwartier van de eerste gemechaniseerde Divisie te steunen. Nu volgen er drie jaar van renovatiewerken tot in 2001. Indien het overleven van het kwartier bedreigd werd kent het kwartier sinds mei 2003 een nieuwe jeugd door het aankomen van 2 eenheden die uit Duitsland komen. Het 4de Chasseurs à Cheval en het 2de Jagers te Paard hebben hun blijde intrede gedaan in Saive de 12 mei 2003. Dan door de reorganisatie word de kazerne van Saive verlaten en vandaag zijn er een aantal diensten van de gemeente in ondergebracht en een deel van de gebouwen zijn ze aan afbreken. We vertrekken met de wandeling en in een modderplas zijn de zwaluwen modder aan halen voor hun nesten een geweldig schouwspel. Aan en af vliegen ze, even neerzitten een bekje vol met modder en weer weg. Het zijn huiszwaluwen. Wat verder komen we aan het kasteel de Méan.  De familie de Méan speelde gedurende verschillende eeuwen een belangrijke rol in het prinsbisdom Luik. In 1648 verleende keizer Ferdinand III erfelijke adel aan een de Méan. In 1694 werd de titel van baron van het Heilig Roomse Rijk verleend door keizer Leopold I aan Pierre de Mean en zijn vier broers, onder wie Karel de Méan (1604-1674), vader van Jan Ferdinand de Méan.  In 1745 verleende de keurvorst van Beieren, Maximiliaan III, de titel graaf de Méan de Beaurieux aan baron Pierre de Méan, het kasteel eens een prachtig domein met boerderij ligt er verlaten en verloederd bij de hoeve is al niet veel beter aan toe tegenover ligt achter een hoge muur een nieuw kasteel. We wandelen verder door het dorpje en genieten van de mooie plekken. Door het dorp en zo terug naar de kazerne waar de wandeling eindigt.

SAFF WALK.

WC AVIAT SINT-TRUIDEN

BRUSTEM

Saffraanberg: Oord met pedagogisch karakter

Bij het begin van de XXste eeuw liet de kloosterorde van de Ursulinen een kostschool bouwen, met de bedoeling er meisjes uit de bemiddelde Europese families een waardige opvoeding te geven. Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog kwam hieraan een einde. Kort na de oorlog kocht de Belgische Staat het gebouw voor het bescheiden bedrag van 2 miljoen en vestigde er de pupillenschool; in de jaren ‘30 werd de kadettenschool er ondergebracht. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Saffraanberg een belangrijke schakel in het Duitse luchtverweer en deed dienst als hoofdkwartier van de nabijgelegen basis van Brustem. De school behield echter haar pedagogisch karakter en de bezetter gebruikte de school om vrouwen op te leiden tot assistent-luchtverkeersleiders. Tijdens het testen van een nieuw begeleidingssysteem van de geallieerde vliegtuigen ontsnapte de school, als bij wonder, aan een luchtbombardement. In de periode tussen de twee oorlogen werd Evere het centrum voor de opleiding van militair luchtverkeer. In het debacle van mei 1940 gaat de band met de voorganger van de school verloren. Het is pas in 1944 dat de “Belgian Initial Training School” haar deuren kan openen binnen de Belgische afdeling van de Royal Air Force (RAF), te Snailwell (Engeland). Naast de basisopleiding voor piloten vinden we er ook een “Technical Training School”. Pas in oktober ’46 werd de school naar Saffraanberg overgebracht. Maar de “British touch” heeft zich nog jaren nadien doen gelden. Niet alleen werd het uniform van de RAF nog gedragen, maar vooral de onderwijsmethoden ondergingen nog altijd de Britse invloed. De theoretische kennis bleef beperkt tot een minimum ten voordele van een uitgebouwde praktische aanpak, ondersteund door een uitgebreid pakket van didactisch materieel.

De feniks herrijst uit zijn as

Op 8 augustus 1948 worden de gebouwen door een hevige brand verwoest. Alle materieel is totaal onbruikbaar. Van het Ursulinenklooster blijven alleen nog de muren en de kelders over. De Technische School vindt voorlopig onderdak in de Ambiorix-kazerne van Tongeren. Ondertussen start in Saffraanberg de heropbouw. Op de plaats van het voormalig klooster wordt een reusachtig gebouw opgetrokken. In deze koude-oorlogsperiode groeit het aantal leerlingen aan tot 2000. Heel vlug worden houten barakken gebouwd om het gebrek aan lokalen voorlopig te verhelpen. In 1967 heeft het hoofdgebouw met grote problemen af te rekenen: deuren gaan klemmen, ramen springen stuk… het gebouw stort zelfs gedeeltelijk in. Door een lek in de ondergrondse waterleiding spoelen de fundamenten met duizenden liters water weg. Het enorme gebouw is volledig onstabiel. Er moet vlug een oplossing worden gevonden. In 1968 worden uiterst moderne prefab-schoolgebouwen opgetrokken. De blauwgrijze gebouwen, waarvan de levensduur op 15 jaar was geschat, zijn nog steeds in gebruik. Vandaag start onze wandeling hier. Onze vriend Rudy Dessers organiseert er de Saff wandeling voor de 10de keer. Wij vinden het fijn om met hem et gaan wandelen deze wandeling is anders dan deze we gewoon zijn te doen de opbrengst gaat naar verschillende goede doelen. Het is de eerste wandeling sedert mijn operatie van de knie en zullen het maar 5kilometer worden en eens kijken of het gaat. We wandelen een eind op het domein en dan de velden in om een kleine toer rond het domein te maken. Als we terug komen gaan we eten in de kantine en  nog even in de vertrekhal. Een prachtige organisatie met meer dan 1800 deelnemers.   

OPENING VERBORGEN MOOIS BEELVUEBOS KORTESSEM.

REGIONAAL LANDSCHAP HASPENGOUW EN VOEREN.

VLINDERS.

VERBORGEN MOOIS BELLEVUE.

NATUURWANDELING. KORTESSEM.

REGIONAAL LANDSCHAP HASPENGOUW EN VOEREN.

Op de grens van de gemeenten Kortessem en Borgloon ligt één van de grootste aaneengesloten bossen van Haspengouw. Hier komen nog tal van oude bosplanten voor. De Winterbeek kronkelt zich een weg door haar bossige vallei. In het zuiden bouwden de heren van het kasteel “Opleeuw” hun jachthuis, nu gekend als het kasteel Belle Vue. De wandelingen vertrekken in het Hemelspark. Aan het startpunt van de wandeling richtte de Vlaamse Landmaatschappij een schitterende natuurspeelplek  in voor kinderen en niet alleen voor kinderen maar volwassen kunnen genieten van de natuur in dit prachtige park. Na het Hemelpark wandelen we naar het Bellevuebos dat 105 hectare groot is en vorm één van de grootste bossen in Haspengouw. Het is een mooie wandeling door het bos en er veel afwisseling in soorten en de vele wilde bloemen en kruiden zijn bijzonder en trekken vlinders aan. Een korte afstand leggen we af buiten het Bellevuebos en wandelen een eindje door de velden om dan terug in het bos terecht te komen. Op zondag word deze wandeling officieel geopend en we gaan natuurlijk ook. Het Hemelpark is de plek waar we moeten zijn. Na de toespraken en receptie kunnen we de wandeling ook doen, vandaag zijn Seppe en Jelle erbij en Jozef en Heidi komen ook. Hier kunnen we met verschillende wandelvrienden en greenspotters even kennis maken en dan vatten we de wandeling aan gezellig te samen met Jozef, Heidi en Jelle en Seppe. Een prachtige namiddag.