ANSBACH

Van 1398 tot 1791 was Ansbach de hoofdstad van het vorstendom Ansbach. Ansbach, de voormalige residentie van de markiezen van Brandenburg-Ansbach, ligt prachtig aan de historische burchtenroute en heeft een enorm aantal historische bezienswaardigheden te bieden, iets wat je op het eerste gezicht niet achter het stadje zou zoeken. Monumenten als de Hofkanzlei, de kerken St. Johannis en St. Gumbertus, de residentie en de schitterende orangerie in de Hofgarten getuigen van een lange geschiedenis. de orangerie, die tussen 1726 en 1728 naar Franse voorbeelden is gebouwd, ook een eersteklas bezienswaardigheid als er toevallig geen festival is. En hetzelfde geldt voor de residentie – 27 barokke, luisterrijke pronkruimten, waaronder de twee etages tellende feestzaal, het spiegelkabinet en de tegelzaal, die voorzien is van circa 2.800 tegels uit de beroemde faience-manufactuur van Ansbach. Eveneens uit het midden van de 18e eeuw is de synagoge, die van de buitenkant enigszins onooglijk overkomt, maar wel een van de belangrijkste bewaard gebleven barokke synagogen in Zuid-Duitsland is. Tegenwoordig is er geen joodse gemeente meer en dient het gebouw als gedenkplaats en museum. Kaspar Hauser: bedelaar en edelman. De markiezen en bouwmeesters uit de barokperiode hebben in Ansbach sporen nagelaten, maar ook een van de meest raadselachtige figuren uit de recente geschiedenis: Kaspar Hauser. Als in lompen gehulde bedelaar was hij in 1828 in Neurenberg opgedoken, maar toen hij in 1833 in de Hofgarten in Ansbach werd doodgestoken, was hij veranderd in een jonge edelman, die gedistingeerd, leergierig en hoffelijk was. Tot op de dag van vandaag weet niemand precies wie hij was, hoewel er veel over gespeculeerd is. Ter ere van de grote onbekende is er een indrukwekkend monument geplaatst, en een gedenksteen op de plek waar hij vermoord is, verder is er een geheel nieuwe afdeling in het Markgrafenmuseum aan hem gewijd en is er nog zijn graf, met het opschrift "Raadsel van zijn tijd, van onbekende afkomst, overleden onder mysterieuze omstandigheden". We wandelen door de stad en langs het kasteel. Spijtig dat het regent en daarom is ons bezoek wat aan de korte kant.

LEUTERSHAUSEN

LOTOS GARDEN ROTHENBURG

PW. ALTSTADTBLICK.

TSV 2000 ROTHENBURG.

ROTHENBURG OB DER TAUBER.

In Duitsland zijn er honderden PW of permanente wandelingen. Deze worden op dezelfde manier georganiseerd als gewone wandelingen met één verschil je kunt ze het hele jaar rond bewandelen. Deze van Rothenburg gaan we vandaag eens uit proberen. Wij hebben geluk een parkeerplaats tegenover het hotel waar de wandeling vertrekt en je moogt er onbeperkt parkeren, zodat we ruim de tijd hebben om deze wandeling te doen. Onze startkaarten gehaald in het hotel en we zijn op weg, langs het kerkhof zo de stad uit. Wij klimmen omhoog om boven de stad te wandelen maar eerst een heeleind door het bos prachtige wandelwegen met mooie vergezichten over het dal. We volgen een eind de beek en komen aan onze eerste watermolen: Obere Walkmühle. Mooi gelegen in het dal. Dan weer verder langs een verlaten steengroeve verder door het bos. Wat verder komen we aan de tweede molen deze is veel groter en heeft veelbijgebouwen gelegen rond een grote koer: Haltenmühle uit 1689. Nu steken we de Tauber over en draaien de Natursteig op een lange weg door nhet bos met veel natuur en dit is genieten. Veel afwisseling klimmen, enge paden en hoge rotsen. Nu komen we aan de controle. Om te bewijzen dat je de wandeling gedaan heb zijn er onderweg “zelfcontroles” welke je moet vermelden op de startkaart, voor ons maakt het niet juit maar voor de IVV wandelaars is het belangrijk om de juiste stempels te hebben voor hun IVV stempel. Wij weer verder. Alles is wel heel goed aangegeven en wij weer verder. We komen aan onze derde molen, wat een gebouw, spijtig het waterrad ligt op het erf maar het gebouw deze molen uit de 16de eeuw was een bijzondere molen de naam zegt het al “Hammerschmiede” deze molen werd aangedreven door een waterrad dat op zijn beurt een andere rad aandreef die dan de hamer op en neer liet gaan. Nu weer verder met onze wandeling. We leren regelmatig nieuwe dingen bij zoals “der Furt” is een oversteekplaats in de rivier waar de boeren met paard en kar over konden steken. Weer wat verder. We komen in een klein gehucht met enkele huizen en een grote schuur, hier liggen nog wat tandwielen voor de deur en wat verder een houten overdekte brug. Nu klimmen we een heel eind. Tot onze verbazing komen we aan een kuuroord.wat een prachtige gebouwen we wandelen geheel rond het kasteel en kunnen het van alle kanten bekijken. En dan hoog boven het Taubertal waar de Romantische Straße en de Burgenstraße elkaar kruisen verheft zich het unieke silhouet van de voormalige Freie Reichsstadt Rothenburg. Hier gaan we de stad verkennen wat een prachtig stad sprookjes achtig vakwerkhuizen torens ommuurde stad veel kleur en een aangename sfeer. We genieten van onze wandeling door de stad. Er is zoveel te zien dat het moeilijk is om te beschrijven. Rothenburg heeft verschillende belangrijke kerken die bezocht kunnen worden. De binnenste stadsmuur uit 1172 en de buitenste stadsmuur van 1360-1388 zijn zeker ook een bezoek waard, evenals de verschillende stadspoorten. Feitelijk is ieder huis in de oude stad een monument en vele van de openbare gebouwen zijn te bezoeken. Het aanbod is zo groot, dat het onmogelijk is om alles in één dag te bezoeken. Rothenburg heeft een uitermate romantisch karakter door zijn goed bewaard gebleven middeleeuwse binnenstad. Al wandelend kan je urenlang door de smalle straatjes en stegen dwalen en steeds weer nieuwe tot de verbeelding sprekende geveltjes en andere voorbeelden van stedelijk schoon tegenkomen. We genieten van onze rondwandeling in de stad en kunnen er niet aan weerstaan om het vastgelegde parkoers te verlaten en in de straten te gaan kijken het heeft ook allemaal niet zoveel belang wij genieten van deze mooie stad en op een paar uur en kilometers steek het nu ook niet. We blijven voor een lange tijd in Rothenburg om zoveel mogelijk te bekijken. Maar uiteindelijk moeten we toch een einde maken aan deze wel heel bijzondere PW Rothenburg. Het was een aangename en vooal mooie wandeling uit twee delen de natuur rond Rothenburg met zijn watermolens en de oude stad. Één woord prachtig.

42e INTERNATIONALE VOLKSWANDERTAGE.

WANDERFREUNDE SACHSEN.

SACHSEN b ANSBACH.

De wandeling vandaag is een stuk korter bij. Vertrek in het clublokaal van de wandelclub. De wandeling brengt ons door de velden vandaag veel stiller geen boeren op de velden, het is zondag en betekend voor het katoholieke Bayern zondagsrust. Het is aangenaam te wandelen in de velden hier wel meer afwisseling dan gisteren. Meer bos en meer kleine velden. In de bossen vliegen honderden vlinders. Verschillende soorten gewoon prachtig om te zien kunnen hier ook verschillende foto’s maken van vlinders. Het is genieten. Een eind langs de spoorweg en dan komen we langs een oude boerderij die alleen in het bos staat. Gedeeltelijk uit hout opgetrokken wat hier wel meer voorkomt dat de schuren en stallingen uit hout opgetrokken zijn. We blijven een heel eind door het bos wandelen tot we aan de rand komen hier dan ook wat weilanden met paarden en een stuk land met een grenssteen, spijtig dat hij zo verweerd is dat je bijna niet meer kunt zien wat erop staat. Dan wandelen we langs de Waldweg een bosweg aangelegd 1979. Een prachtig weg door het bos. We komen zo weer een eind langs een bloemen weg met veel vlinders, en een bijzondere vlinder kunnen we op foto vastleggen “ de kolibrievlinder” ben blij dat de foto geluk is. Dan dalen we af naar Sacksen de kerk komt in zicht en we komen terug aan het clubhuis waar onze wandeling eindigt. Een mooie en aangename wandeling in Sacksen.

Afstand Unterbreitenau – Sacksen 31 kilometer.

Afstand wandeling 11 kilometer.

BEZOEK AAN LICHTENAU.

Lichtenau is een gemeente met de status van Markt. Een Marktgemeinde is een gemeente die beschikt over het marktrecht, waarbij de gemeente ook formeel de titel Markt kan gebruiken. In Duitsland wordt het begrip in Beieren nog gebruikt. Lichtenau ligt aan de Burgenstrasse. Het is een bijzonder stadje met een vestiging. Het fort Lichtenau gaat terug tot een middeleeuwse waterburcht. 1406 Nuremberg kocht de plaats en het kasteel Lichtenau van Frederik II. Of Heideck . Vanwege de ligging van Lichtenau als een tactische voorpost van de keizerlijke stad Neurenberg op het grondgebied van de markgraaf van Brandenburg-Ansbach waren vaak spanningen en vernietiging tijdens militaire conflicten in de geschiedenis. Het fort Lichtenau is een meesterwerk van architectuur uit de Renaissance, zelfs als ze militair op het moment van de voltooiing ervan in het dal niet goed tegen belegeringsartillerie was te verdedigen bijzondere plek. Wij kunnen er een bezoekje aan brengen, we wandelen de stadspoort binnen en we balanden terug in de tijd wat een prachtige huizen rond het marktplein de kleine straatjes verbergen prachtige bouwwerken, binnen de wallen de brouwerij Weissbraühaus en wat verder de brouwerij Hauff-Bräu sinds 500 jaar. We wandelen door het binnenstadje langs de kerk en bloemenplein en dan wandelen we de ingangspoort van de vestiging binnen. Deze is een schilderij op zijn eigen wat prachtige beelden en wat een uitstaling heeft dit allemaal het maakt indruk op je als je hier binnen wandeld zo indrukwekkende muren we wandelen de verdieping op waar je een kindruk krijgt van de grote van het bolwerk en hoe het over het stadje uitkijkt en het verdedigigt en hoe het stadje onder de hoede van de vestiging ligt. We wandelen rond dikke muren, vierlnkte hoektorens en in hhet midden twee ronde torens; we dalen af naar de beneden verdieping hier is de uitstaling nog indrukwekkender hoe moet je zoiets beschrijven het neemt je de adem weg als je en binnen wandelt en je heb ogen te kort om alles te bekijken. Wat een prachtig gebouwen. We wandelen rond en zo komen we aan de uitgang die ons terug binnen de muren van de stad brengt. Hier de toegangspoort naar het stadje een mooi gebouw. We wandelen nog wat rond de stad en ook nog even rond de stadsmuren. Een prachtig kleine stad in Franken. Na ons bezoek aan Lichtenau even naar Geslau rijden om hier even rond het stadje te wandelen opzoek naar een eetgelegenheid. Spijtig niks open in Geslau. Wij rijden door naar Buch am Wald in Gasthof SCHWAN een gezellig gasthof met vriendelijke mensen en vooral goed en niet duur. We genieten van het eten en blijven hier nog ven zitten. Na ons avondeten keren we terug naar Unterbreitenau. De avond valt over Franken en het is te mooi om binnen te zitten we gaan even een rondje wandelen door de omgeving. We kiezen voor Rondwandeling 6 Unterbreitenau – Oberndorf –Unterbreitenau. Je moet niet te veel voorstellen van deze kleine dorpje, veel huizen zijn er niet en ze liggen rond elkaar, ons dorpje telt maar een paar huizen een stuk of zeven allemaal boerderijen, wel prachtige oude boerderijen verschillende nog met vakwerk en dan de uitgestrekte landerijen de avondzon die over het landschap nederdaalt wat prachtig toch de herten die door het graan lopen we zien ze springen en achter ons huis de boer zijn geiten wat mooi. Een fijne afsluiting van een prachtige dag.

WANDELING GÄNHEIM.

DJK GÄNHEIM.

GÄNHEIM bei ARNSTEIN/FRANKEN.

Onze eerste wandeling in Bayern/Franken is in Gänheim. Een dorpje nabij Arnstein. Franken is een regio in Bayern die gekenmerkt word door zijn ligging en zijn eigenheid. Prachtige steden vind men in Franken zoals Arnstein. Franken is ingedeeld in 3 delen -Neder-Franken of Unterfranken, Middel-Franken of Mittelfranken en Opper-Franken of Oberfranken. Gänheim ligt in Mittelfranken. We vertrekken met de wandeling even buiten het dorpje en hebben dadelijk een idee welke wandeling wij vandaag gaan doen. Het prachtige landschap met velden, weilanden en bossen, heuvelend. Met een rijke dorpsgeschiedenis en tradities, de vele prachtige oude huizen en boerderijen zijn de moeite om ven bij stil te staan. We wandelen de velden in, de boeren zijn al volop bezig om het graan in te halen, wat een enorme stukken velden zijn dit hier zover het oog rijkt graanvelden aan één stuk. Wat ook opvalt zijn de stukken onbewerkt gronden waar de vogels, bijen en vlinders hun voedsel vinden. Het is hier een traditie om stukken landbouwgrond onbewerkt te laten of in te zaaien met wilde bloemen voor de bijen en vlinders. Ook langs de wegen staan overal bloeiende bloemen wat het zo mooi maakt. We wandelen door de velden en genieten van de mooie omgeving vol afwisseling. Tot we in hte volgende dorpje komen; enkele huizen telt het maar hier is onze rustpost. Na de rust nog 4 kilometer te gaan nog even omkijken naar de prachtig boerderij en dan weer verder. Velden en akkers, graanvelden zover het oog rijkt met hier en daar een bosjes. Langs de akkers verschillende distels nog nooit gezien zo vele verschillende soorten en allen worden bezocht door vlinders en bijen. Zo komzn we stilaan terug richting Gänheim. Als we afdalen ligt het dorpje voor ons in het dal. Op het plein staat een meiboom geplant en een prachtig monument, tegenover een vakwerkhoeve. Dan een eind door het dorp, mooie oude huizen met in de gevel een heiligen beeld, ook vele boerderijen dragen een wapenschild en zijn uit de 16de en 17de eeuw. Wel prachtig onderhouden. Een lust voor het oog hoe hier alles bewaard en gekoesterd word. Zo komen we terug aan ons vertrek. Een prachtige wandeling en aangename kennismaking met de streek en het dorp.

Gaslau tot Gänheim 88 kilometer.

Afstand wandeling 11 km.

BEZOEK AAN OCHSENFURT.

De naam Ochsenfurt komt van de os. Op de plek waar nu Ochsenfurt ligt, lag vroeger een voorde (Furt) in de rivier waar koeien (Ochsen) konden oversteken. Ochsenfurt - Die Stadt der Türme. De stad van de torens. Als grootste stad in Landkreis Würzburg en met de rivier langs zijn zijde. De historische Altstadt word bijna geheel omringt door een muur met talrijke stadstorens en torens omringt. De stad bezit prachtige bezinswaardigheden met vele prachtige vakwerkhuizen die bijdragen tot de charme van deze stad. We wandelen de stad binnen door een van de stadspoorten. We komen dadelijk aan een van de vele torens die de stad bezit, hier is er een smidse in tentoongesteld, deze toren is een van de oudste van de stad. Prachtige huizen en op elke oude gebouw een heiligenbeeld. Prachtig, aan de kerk bij de hoofdstraat rijen vakwerkhuizen wit gekalkte met rood hout wat een prachtig beeld geeft. In de zelfde straat aan de kerk zijn de oude bronnen opnieuw aangebarcht zodat het oude weer in zijn volle glorie verschijnt. In de hoofdstraat gezellig terrasjes. Al ben je hier in een vrij grote stad de zwaluwen wonen midden in de stad en niemand stoort er zich aan. Het sadhuis is ook bijzonder met zijn torentje met uurwerken en een hoofd. Voor het stadshuis een fontein met kruis. We wandelen verder door de stad. We slenteren door de stad geven onze ogen de kost zoveel mooi te zien. Aan de buitenzijde hebben we een mooi zicht op de Mains en de vele mensen die hier komen genieten van de stroom. We maken ook een wandeling buiten de stadmuren. Hier is het prachtig een groene laan die rond de stad loop met zichten op de mooiste gebouwen van de stad zoals het kasteel en vele oude kunstwerken. We wandelen verder tot aan het einde en gaan dan weer het stadje binnen. We nemen de tijd om op een buiten terras te genieten van een heerlijke Frankische maaltijd. Na de maaltijd nog even door de stad langs het voormalige klooster en over de brug terug naar onze auto, wat een prachtige stad is Ochsenfurt. Deze dag is zeker een geslaagde dag.

MIDWEEKWANDELTOCHT.

WSV. DE VELDLOPERS.

GULPEN.

Gulpen-Wittem is het kloppend hart van het Zuid-Limburgse heuvellandschap. De omgeving staat bekend om haar schitterende landschap. De heuvels maken het on-Nederlands mooi! Als je van wandelen houdt, in Gulpen-Wittem kunt u heerlijk in de frisse lucht de overweldigende natuur ontdekken. In het centrum van Gulpen ligt de Gulpener Bierbrouwerij. Net buiten Gulpen ligt kasteel Neuborg. Het kasteel werd gebouwd in de 14e eeuw, verbouwd en vergroot in de 18e eeuw en weer gerestaureerd rond 1950. Momenteel wordt weer een restauratie uitgevoerd. Het is een kasteel met vorstelijke allure. Het heeft statige oprijlanen, een prachtige toren en is omgeven door een gracht. Het kasteel is privébezit en niet te bezoeken. De Neuborgermolen, ook wel pannenkoekenmolen genoemd, dateert uit 1712 en heeft het grootste waterrad van Nederland. Aan de zuidoost zijde van Gulpen ligt de Gulperberg. Voor wandelaars en wielrenners is de Gulperberg, met haar hoogte van 157 meter, een bekende kuitenbijter. We wandelen door het dorp en langs de vele mooi plekjes en natuur die Gulpen ons bied zo komen we dan in Wahlwiller. Wahlwiller is ontstaan langs de oude Romeinse hoofdweg van Maastricht naar Aken. De naam van het dorp is tweeledig; ‘Wahl’ betekent ‘Waals’. In het begin van onze jaartelling werden de Kelten door de Germanen ‘Walen’ genoemd. Later werd hiermee de ‘Romaans-sprekenden’ aangeduid. ‘Willer’ heeft (evenals het dorp Nijswiller) te maken met Romeinse hoeven: ‘willer’ is afgeleid van het Latijnse ‘villare’, wat tot een villa behorend wil zeggen. Wahlwiller heeft sinds 2004 het predicaat Wijndorp gekregen vanwege de 3 (kleine) wijngaarden die op de hellingen aan de noordkant van het dorp liggen. De Wittemer wijngaard is de oudste van de drie en tévens een van de oudste wijngaarden van Nederland. De eerste wijnstokken werden al in 1971 geplant. In Wahlwiller ligt de Sint Cunibertuskerk. Deze kerk geniet grote bekendheid door de wandschilderingen en kruiswegstaties van Aad de Haas (1920-1972). Deze Rotterdamse schilder voltooide de schilderingen in 1949, op 29-jarige leeftijd. De kerk zelf dateert vermoedelijk uit de eerste helft van de twaalfde eeuw. Het is een van de oudste zaalkerkjes van Nederland. Van zeer oude oorsprong is de 'Hoeve Lanterne' aan de oostzijde van Wahlwiller. De oudste vermelding is van 1442. Het huidige woonhuis is gebouwd in 1813, zoals blijkt uit het jaartal in de steen boven de ingang. De rest van het complex dateert vooral uit de 18e eeuw. Langs velden en weilanden langs golvende wegen gaan we terug naar Gulpen. Een aangename wandeling in Gulpen.

45E MARCHE INTERNATIONALE.

MALMEDY-MARCHE.

MALMEDY.

Aan de samenvloeiing van de Warche en de Warchenne ligt de stad Malmedy, rustig in een uitzonderlijke groene vallei, door verschillende dorpen omringd en overgeheld. De belangrijkste charme van de gemeente is zijn natuurlijke groene en beboste omgeving. Aan de voet van de Hoge Venen, op een hoogte van 340 meter ligt Malmedy in de vallei van de Warche . Meerdere kleine waterlopen doorkruisen de regio, treuzelen in de weiden of laten zich vallen van de top. Het zijn de schilderachtige landschappen die ons even buiten de paden overvallen. Een uitzonderlijke fauna en flora begeesteren ons als vrienden van de natuur. De natuur is, zonder tegenspraak de grootste te ontdekken rijkdom, mooiste en meest genereuze. De bossen velden en rivieren zijn beschermd. De rust en de stilte overheersen, en geven aan de wandelaar de mogelijkheid de dagelijkse beslommeringen te vergeten. Wij wandelen door deze prachtige streek onze wandeling bied ons veel afwisseling nu weer een stuk natuur, riviertjes en bos, dan weer komen we in het volgende dorpje, G’Doumont. Een klein dorpje waar de tijd stilstaat enkele huizen en boerderijen maar de natuur op zijn best. We wandelen door dit prachtige landschap genieten van wat de natuur ons te bieden heeft. Nu en dan even stilstaan om de pracht op te nemen of even te praten met onze vrienden wandelaars. Op de controlepost even uitblazen en dan weer verder terug richting Malmedy. Even hebben we een prachtig zicht op de stad benden in het dal de typische kerk van Malmedy met zijn twee torens valt dadelijk op wij dalen verder langs velden en weilanden en komen zo terug in de stad Malmedy. Wij kuieren nog wat rond in de stad, en dan komen we terug aan ons vertrek waar deze toch wel mooie wandeling in de Oostkantons eindigt.

GALLIARENTOCHT.

DE GELLIKER GALLIAREN.

EIGENBILZEN.

We wandelen vandaag in Eigenbilzen vertrek in de voetbalkantine en een stukje door het bos en dan een heel eind langs het Albertkanaal. Een lange rij grote bomen langs het kanaal waar veel veldbloemen staan en war vlinders en bijen hen tegoed doen aan de nectar. Wij wandelen verder terwijl de boten langs ons varen wel mooi. Dan wandelen we de het bos in langs een bunker langs vijvers we zijn nu in het natuurreservaat.

Het noorden van Eigenbilzen (Haenegoed, Zangerheide en Hoefaert) was in het Ancien Régime de onverdeelde eigendom van de adellijke familie de Heusch. Hun kasteel Zangerheide is weliswaar afgebroken maar de monumentale hoeve de erbij hoorde bestaat nog steeds. Hetzelfde geldt voor "Huize Hoefaert"; thans gelegen in het gelijknamig natuurreservaat. Nadat dit familiebezit door de aanleg van het Albertkanaal in tweeën verdeeld was, verkocht de familie Lamberts de toenmalige eigenaar, het gedeelte ten oosten van het kanaal in 1932 aan de gemeente Eigenbilzen. Vanaf 1976 is hiervan een ca 60 hectaren groot gebied als natuurreservaat beschermd. Het grootste gedeelte van dit reservaat ligt op het grondgebied van Gellik (Lanaken) maar is eigendom van de gemeente Bilzen. De benaming "Hoefaart"verwijst naar de hoefstallen waar de ridders hun paarden lieten beslaan. De natuurlijke vegetatie van de Hoefaart bestond uit een eiken-berkenbos. Zeker vanaf de middeleeuwen en wellicht reeds vroeger - de omgeving van Bilzen blikt immers op een zeer oude kolonisatie terug- werd dit loofbos stelselmatig gerooid of platgebrand en installeerde er zich een heidevegetatie. In het traditioneel middeleeuws landbouwsysteem werd de heide eeuwenlang beheerd en in stand gehouden door het grazend vee, vooral schaapskudden. De jonge boomscheuten werden afgevreten zodat het bos niet kon regenereren. Het herbebossingsdicreet van 1772, uitgevaardigd door Oostenrijks bewind luidde in deze regio een ware landschappelijke metamorfose in. Alle "woeste gronden" moesten immers herbebost worden. Men plantte naaldhout vooral als mijnhout geteeld. In de Hoefaart is het naaldhout nog steeds in de meerderheid. Op recent gerooide percelen ontwikkelen zich echter loofbosjes met vooral eiken en berken. De deels verlande vijvers in de beekdalen werden kunstmatig aangelegd.

De wandeling gaat het grootste gedeelte door dit natuurgebied. Een aangename wandeling waar we weer verschillende wandelvrienden tegen komen. Spijtig dat we de laatste kilometer in een stortbui moeten afwandelen, voor de rest een fijne tocht met als afsluiter een gezellige babbel met Andre.

43E MARCHE DES VACANCES.

LA RICHELLOISE.

RICHELLE-VISE.

Onze wandeling die vertrekt in Richelle. Een plein met de kerk en verschillende prachtige gebouwen, en de kasteelhoeve. We vertrekken en langs de ingang van het kasteel spijtig dat we het kasteel niet zien. Wel verder langs de kapel en dan verder langs een prachtige laan voorbij een industrieel gebouw hier zie je hoe de vroegere eigenaren lieten uitschijnen hoe rijk ze zijn. Verder langs de laan. Een heel eind door het bos waar het prachtig is om et wandelen, een brugje over en weer verder. Dan komen we aan de ”La Vallee de la Julienne” met vijvers en een speeltuin voor kinderen, een hele groep ganzen grazen tussen d evijvers en in d vijvers een paar schildpadden. Dan weer een heel eind door de bossen prachtig om te wandelen en te genieten van de stilte. Dan komen we aan de controlepost. Dan weer verder langs verschillende mooie huizen. Komen zo in Saint Remy. Hier kunnen we de prachtige huizen zien en een grote kasteelhoeve. Dan komen we terug aan de controlepost. Nog een paar kilometers en dan koen we terug aan ons vertrek. Een prachtige wandeling.

12DE MARCHE DU CHATEAU VERT.

MARCHEURS DU CHATEAU VERT DE HUY.

HUY.

Een wandeling in de omgeving van Huy. Natuur op zijn best. We wandelen door de velden en weilanden om zo komen we in Tihange. Met zijn kasteel en zijn kasteelhoeven. Als eerste komen we aan de kasteelhoeve bij de kerk. Met zijn ronde toren aan de straat zijde. Naar beneden wandelen w even het centrum in langs het gemeentehuis en daar staat het kasteel. In rode brikken gebouwd een indrukwekkend kasteel Tihange. Gebouwd in de 14de eeuw in Maaslandse stijl tot op heden i dit kasteel altijd bewoond. Nu staat het te koop. Het is gelegen op een indrukwekkend domein met tuinen. Alles is in originele staat bewaard. Wij wandelen verder en wandelen door een lange dreef, door het bos tot we aan het Chateau der Fond l’Eveque komen waar wij het domein op wandelen. Eerst bekijken we het prachtige kasteel en dan wandelen we het domein op. We zijn hier bij het “Institut Tibetain” een Boeddhistische instituut. Wat info over het Château du fond l’Evêque

Het Château du Fond l'Evêque ligt ingebed in een vallei tussen twee heuvels aan de rand van het Bos van Tihange. De oorsprong van deze plaatsnaam is niet erg duidelijk. Hoogstwaarschijnlijk komt 'Fond l'Évêque' van 'Fond le Vesque', zoals een aantal keer vermeld wordt in het register van het Gerechtshof van Tihange (XVe eeuw) of van 'Fonts l'Évêque' de oorspronkelijk benaming van deze plaats. In de VIIe eeuw vestigde Jean de Hermalle (of 'de Tihange') zich in deze omgeving omwille van enkele waterbronnen. Later werd hij 'Saint-Jean l'Agneau' genoemd, Jan van het Lam, omdat hij zo zachtaardig was. Zo deed de ronde dat zelfs de kikkers stopten met kwaken om hem niet te stoten tijdens zijn meditatie. Jan van het Lam werd bisschop van Tongeren en Maastricht van 622 tot 624. Hij stierf op gevorderde leeftijd ergens tussen 640 en 646 in zijn kasteel in Tihange. Pas in geschriften uit de XVe eeuw wordt er melding gemaakt van sporen van een rustiek gebouw waar er in de tijd al, niet veel van overbleef. Er wordt ook herhaaldelijk melding gemaakt van enige landbouwactiviteit. In de XVI de eeuw wordt het domein eigendom van Martin Badin de Hosten, schepen van Huy van 1528 tot 1591. Het domein draagt dan de naam Fond le Vesque. Tussen 1771 en 1778 stelde Joseph de Ferraris, veldmaarschalk van de Oostenrijkse Nederlanden, op last van keizerin Maria Theresia en keizer Jozef II de zogeheten Ferrariskaart of Kabinetskaart op (Carte-de-Cabinet) van de Oostenrijkse Nederlanden en het Prinsbisdom Luik, aan de hand van opmetingen ter plaatse. Op deze kaart vinden we op kaartblad '153, Huy' de vermelding van een Chateau Fond de l'Évêque. In de loop van de tijd verbleven hier talrijke families en veranderde dit verblijf geregeld van uitzicht. De gebouwen zoals wij ze vandaag kennen werden in 1921 onder supervisie van de bankier Charles Fabry opgetrokken. Het huidige kasteel ligt verborgen in een groot park en is bereikbaar via een lange dreef. Het kasteel bestaat uit gebouwen die rond een centrale binnenplaats liggen en die uit verschillende tijdperken dateren. De vijver links van het kasteel suggereert dat het kasteel vroeger beschermd werd door een vestinggracht. Rechts van het gebouw bevindt zich de toegangspoort die dateert van 1793. De noordelijke vleugel, gemaakt uit baksteen en kalksteen op een fundering in zandsteen, werd uitgebreid verbouwd in 1925.

Op het domein staan verschillende boeddhistische tempels het is aangenaam om op het domein rond te wandelen, wij moeten verder met onze wandeling. We wandelen verder en komen zo in Huy zelf niet in het centrum, maar we komen langs een prachtig kasteel en bijgebouwen en dan nog even verder zijn we terug op ons vertrek een prachtige wandeling hebben we vandaag gehad.

VAKANTIETOCHT.

DE SCHOVERIK.

DIEPENBEEK.

Vakantie begint met een gratis wandeling bij onze wandelclub De Schoverik. Elke eerste maandag van de maand is wandelen in Diepenbeek. En elke keer komen vele wandelaars om hier te wandelen. Vandaag vertrekken we uit zaal De Kei. Het is werkelijk een vakantietocht, de zon van de partij met mooi blauwe luchten en veel groen van de natuur wat wil je nog meer. Rustig samen met Chris en Sloefke wandelen we door het Diepenbeekse landschap. Eerst een stukje door de straten met weer zo typische voor Diepenbeek het vakwerkhuis. Ook lang een mooie tuin. Dan een heel eind door de velden vol met mais en granen, toch verwonderlijk hoe op korte tijd de natuur veranderd, het graan over enkele dagen nog fris groen begint nu te rijpen en met een gouden gloed over de velden. Dan na een poosje komen we terug langs bosranden en daar staan vele kruiden te bloeien en de insecten genieten van de nectar, ongelooflijk hoeveel insecten er op één bloem zitten het is gewoon prachtig om te bekijken en niet te vlug door te gaan. De kleine wereld van de insecten zo kleurrijk is zeker de moeite om te bewonderen en stil te staan met de verscheidenheid. Langs de weg kunnen we er van genieten en we wandelen verder. We worden verrast op mooie vergezichten met de blauwe hemel met witte wolken de kleuren pracht van goud, groen, blauw en wit doet ons even staan te blijven om deze mooie prent in ons op te nemen. We komen onze vriend Herman van Radio VRD tegen die ook op de wandeling is en kunnen even bij praten. We vervolgen onze weg tot we aan de Crijt kapel komen, deze heeft een lange geschiedenis omstreeks 1804 werd er een lemen kapel gebouwd omdat het Crijt bespaard gebleven is tijdens de “Boerenkrijg” in 1958 werd ze afgebroken en heropgebouwd zoals ze vandaag nog altijd bijstaat. Nog even verder en we komen terug aan ons vertrek. Een mooie en aangename wandeling bij onze wandelclub.

MARCHE DE LA CAMARADERIE.

LES ROUBALEUS.

SERAING.

De naam Seraing roept grijze beelden, vuur en cokes op, maar is eigenlijk vooral een uitgestrekte groene zone van 1.200 ha die gaat van de bossen van la Vecquée tot die van Saint-Jean. Dit is de eerste gedeelte van de wandeling bossen, uitgestrekte bossen wel mooi om te wandelen. Stilte is hier koning. De groene reuzen (beuken en eiken), vergezellen ons tijdens de wandeling, eigenlijk is het hier zo fijn om te wandelen et genieten van al het moois dat deze bossen ons geven. Na een tijdje een kilometer of vier verlaten we het bos en komen in Boncelles waar controle is. Op een paar kilometer van het centrum van Luik staat het nieuwe museum op de talud van het Fort van Boncelles. Je ontdekt er heel wat over het militaire erfgoed van de laatste twee wereldoorlogen. De tentoonstellingszalen zijn gewijd aan Wereldoorlog I, Wereldoorlog II en de Slag om de Ardennen tijdens de winter van 1944. Langsheen het didactische parcours ontdekt je de geschiedenis van het Fort van Boncelles tijdens deze conflicten. Langs het didactische en ludieke parcours doorheen het museum zien we tal van unieke stukken en materiaal uit die tijd afkomstig uit privécollecties. Vlaggen, Belgische en Duitse uniformen, wapens, munitie, obussen, militaire kaarten, foto's... Buiten staan verschillende pantservoertuigen opgesteld. Een nieuw toeristisch interpretatiecentrum en museum over de militaire geschiedenis van ons land van 1830 tot vandaag. Hier blijven we even om de tentoonstelling te bezoeken. Voor de wandelaars speciaal tarief 3 ipv 6€. Het is zeker de moeite en op het terras kun je zitten en genieten van een koffie. Na de controle maken we een lus in het bos en komen terug op de controlepost. Dan weer verder langs de ingang van het Fort van Boncelles. En dan nog even en we zijn terug op ons vertrek. Ondanks men zou denken dat Seraing een industriestad is waar toch nog veel natuur te beleven is.

Bijlagen:
Seraing Rou.jpeg (46.9 KB)   

Nieuwe wandelpaden Het Visserijpad

WSV DE SCHOVERIK

DIEPENBEEK.

Vandaag eens het nieuwe wandelpad “Het Visserijpad” proberen. Vertrek aan de café “De Schoverik”. Een leuke plek met een grote parkeerplaats. We vertrekken met de wandeling, als eerste komen we langs de kapel tussen twee grote bomen en dan wandelen we de landerijen in. We hebben hier veel landerijen op onze tocht, weilanden waar de koeien grazen of zoals nu neerliggen wat verder een akker met graan en dan weer wat verder wandelen we tussen de mais.   Een heel eind door kleine veldwegen en zo kunnen we van de prachtige omgeving wandelen. Dan wandelen we weer een eindje door het dorp langs een van de vele vakwerkhuizen die hier nog staan in Diepenbeek.

De vakwerkbouw ontstond vanuit het streven naar een steeds vastere constructievorm. Deze zoektocht begon bij de integratie van vlecht- en leemwerk in een houten skelet. Over het tijdstip waarop dit in Vlaanderen gebeurde, bestaan verschillende meningen. Aangenomen wordt dat de vakwerkbouw in Vlaanderen ingang vond tussen de 11de en de 15de eeuw en haar hoogtepunt bereikte tussen de 14de en de 16de eeuw. Vakwerkbouw komt in heel Vlaanderen voor, maar enkel in Limburg bleven vele honderden panden bewaard. Afhankelijk van de streek valt een streekeigen densiteit, typologie, bouwwijze en leemtechniek te onderscheiden. In de alluviale vlakte van de Demer in midden-Limburg, waar de leemstreek overgaat in de zandleemstreek, treft men de belangrijkste concentraties vakwerkbouw aan in de gemeenten Alken, Diepenbeek, Kortessem, Sint-Lambrechts-Herk, Stevoort, Wellen, Ulbeek en Zepperen.

We wandelen verder door de velden langs weilanden met koeien en paarden. Zo komen we terug aan ons vertrek. De nieuwe wandellussen zijn zeker de moeite om eens te bewandelen. Na de wandeling de afstempeling in  het  Schoverik café  in Lutselus.

JOURNEE F.F.B.M.P. DE LA MARCHE.

COMITE PROVINCIAL DE LIEGE.

HAMOIR.

De Ourthe en de Neblon, die hier vredig tussen kalksteenrotsen stromen, hebben tussen de steile rotswanden ingesloten landschappen doen ontstaan. Deze rotsformaties hebben allen verschillende namen zoals “Rochers de la Vierge” “Maagdenrotsen”. Al vlug wandelen we langs de Ourthe en over de prachtige brug met zijn vier bogen, het water in de rivier staat zeer laag en je kun de kano’s horen schuren over de bodem van de rivier. Langs prachtige oude gebouwen wandelen we verder, we blijven een heel eind langs de rivier wandelen waar we prachtige zichten hebben op de omliggende velden. We wandelen aan de ene zijde op en komen later terug langs de overzijde en toch is iedere keer weer anders. We komen langs een prachtige hoeve met een vierkante toren wat een prachtig gebouw gelegen in de omliggende weilanden waar de koeien grazen wat kan er mooier zijn. Weer verder met onze tocht en we komen in Xhignesse. Het hoort bij de plaats Hamoir en ligt ongeveer 1 kilometer ten noorden daarvan. Xhignesse bestaat uit enkele boerderijen en huizen rondom een kerk, die op een heuveltje ligt. De huizen zijn heel bijzonder de ene uit hardsteen en de andere bepleisterd en wit geschilderd met een prachtige tekening. Dan komt de controle en van hieruit klimmen we naar het plateau waar we over wandelen en hebben hier prachtige vergezichten over het landschap gewoon prachtig om beneden in de weilanden de koeien zien liggen. Dan wandelen we het bos gedeelte in hier weer een heel nadere belevenis, hoge hellingen die aflopen naar het riviertje begroeid met varens. Dan komen we aan de hoge rotsen de  Site van "Rochers de la Vierge" en "Vallon de Bléron" geliefde plekken voor klimmers. Wij wandelen verder en komen in Comblain –la- Tour. Langs het kasteel Detienne vandaag een vakantiehuis voor Poolse kinderen. Prachtige huizen in hardsteen. Verder naar Parc Biron. Het Kasteel en het Park van Biron. Dit imposante gebouw dateert uit het eind van de 18e, begin van de 19e eeuw en is gebouwd van kalksteen. In het dorp Comblain-la-Tour stond een oude middeleeuwse toren uit de 16e eeuw, waar omheen in de 19e eeuw de bijgebouwen van het kasteel werden gebouwd. Hierdoor kreeg het geheel een typische Condruzische uitstraling. Vandaag de dag bevindt zich de bibliotheek in het gebouw, maar ook de Ardense Academie en andere culturele verenigingen. In het park verschillende oude bomen. Alles in harmonie met elkaar. Hier controle en dan verder komen we aan het station. Dan terug langs de Ourthe weer een prachtig stuk van de wandeling heel veel afwisseling met prachtig natuur. Langs een camping en dan komen we weer langs de prachtige hoeve met toren end an zijn we terug in Hamoir. Hier eindigt onze prachtige wandeling in Hamoir.  

INTERNATIONALE WANDERING RUND UM HAUSET.

MICKY-MAUSE HAUSET.

HAUSET.

Vandaag een wandeling in Hauset, deelgemeente van Raeren. De wandelclub is er eentje van het duistsprekende gedeelte van België. De rivier de Geul doorsnijdt het dorpje. We vertrekken tegenover de kerk ne dalen zo af en dan volgen we voor het eerst de Geul langs kleine kerkwegels. Wat wel mooi is, de kleine paden met aan een zijde de Geul en de andere bosjes en weilanden. Wat verder komen we voorbij de Sint-Rochuskapel een beschermt monument tezamen met de omgeving, de kapel staat op een heuveltje met oude bomen. Verder in het dorp een paar prachtige oude gebouwen. Een vakwerkhuis uit 1692 nog zeer mooi bewaard en prachtig onderhouden een pareltje. Verschillende prachtige huizen met de benedenverdieping uit natuursteen en de boeven verdieping in vakwerk welke opgevuld is met brikken. Prachtig. Verder wandelen en daar komt de Hammerbrug in het zicht. We wandelen verder dalen een eindje af en dan komen we aan de brug. Het viaduct overspant de vallei van de Geul. Het is onderdeel van spoorlijn 37, net voorbij de aansluiting met de HSL 3 en wordt ook gebruikt door de hogesnelheidstreinen van en naar Duitsland. Het viaduct is 200 m lang en wordt beheerd door Infrabel. De brug werd vernieuwd de oude brug werd afgebroken omdat ze zwaar beschadigt was in de beide oorlogen en ze de  trillingen van de hoge snelheidstrein niet kon verdragen. Benden de brug staat nog een bunker die diende om de oude brug te beschermen. We wandelen nu door het dal van de Geul. Een heel eind door de vallei om zo komen we aan het einde van het Aachener Wald, hier staan prachtige villa’s. we wandelen verder weer een heel eind door de prachtige natuur, weilanden bosjes en veldwegen gewoon prachtig. Wat hier ook nog veel voorkomen zijn de oude wegwijzer, grote hardstenen stenen met de afstand tot de volgende plek erin gebeiteld zij hebben de tands des tijd overleeft en zijn voor de wandelaars nog steeds belangrijke wegwijzers. Zo wandelen we stilaan terug naar Hauset langs Geulpromenade. Zo komen we terug  an de kerk waar deze toch prachtige wandeling eindigt. We hebben genoten van de wandeling en al de mooie plekken die we gezien hebben.

44e MARCHE EN HASBAYE.

LA SAVATE ALLEUROISE.

ANS.

Als je even de tijd neemt om op te zoeken wat er allemaal te zien is in Ans zou je denken dat dit toch een mooie wandeling ging worden. Niks minder waar het eerste gedeelte door de straten en niks te zien buiten een omwegje langs de vijver, gelukkig word het even beter na de controle als we het laatste stukje over de oude spoorweglijn wandelen. En eindigen langs het park met oude bomen. Veel meer kan ik niet vertellen over deze wandeling.

MARCHE D’APRES-MIDI.

LES PEDESTRIANS DE CLERMONT-SUR-BERWINNE.

THIMISTER-CLERMONT.

Onze wandeling vandaag vertrekt in FROIDTHIER. Vroeger hield de trein halt in Froidthier, een dorpje dat floreerde ten tijde van het lakenbedrijf dat werd gerund door de familie van mijnheer Mathieu SNOECK en dat werk verschafte aan menige arbeider. Een hevige brand in 1888 legde het bedrijf helemaal in de as. Dat betekende voor vele werknemers het begin van de uittocht naar de streek van Verviers. Vandaag is Froidthier de meest groene entiteit van de gemeente Thimister-Clermont en een ideale plek voor wandelaars, meer bepaald de gehuchten Corbillon, Winandchamps, Les Trixhes, Bruyères en Chaumont. Opmerkelijk is dat naam van Chaumont (letterlijk: warme berg) fel contrasteert met die van Froidthier. Froidthier is niet langer bereikbaar via het spoor, maar de oude ijzerweg 38 (de "ligne 38") lokt nog altijd veel bezoekers – wandelaars, fietsers of ruiters – tot nagenoeg in het centrum van het dorp waar het bescheiden kerkje een nis heeft met een standbeeld van Sint-Gillis en zijn hinde, en waarvan de bouw dateert uit 1845. Op onze wandeling komen we oude hoeven tegen. De meerderheid van de oude hoevegebouwen van de gemeente dateren uit de 18e eeuw. Er zijn nog enkele restanten uit de 17e eeuw zichtbaar en veel verbouwingen dateren uit de 19e eeuw. Hierbij werden er vooral drie soorten materialen gebruikt: breuksteen, rode baksteen en kalksteen. Er bestonden in deze streek steengroeven en steenbakkerijen. Maar Thimister-Clermont staat ook voor de pittoreske en verwelkomende charme die de wandelaars tegemoet komt langs de typische landschappen, wandelpaden en wegen doorheen gehuchten en weilanden en die van de gemeente een onvervalst groen paradijs maken. Deze oude spoorlijn, die in 1957 definitief voor het treinverkeer werd afgesloten, vormt nu een opmerkelijk wandelparcours in het Land van Herve. : dankzij de oude ijzerweg « CHENEE-PLOMBIERES » (de lijn 38) kan de wandelaar de entiteit helemaal doorkruisen en genieten van adembenemende uitzichten langs het parcours van Ravel (een netwerk van routes voor trage reizigers) de wandelaars en fietsers.  Dit van beton gespaard gebleven parcours combineert een aparte landelijke charme met groene ingebedde zones en verhoogde spoorwegbermen van waar men een prachtig uitzicht heeft over de omringende natuur van het plateau van Herve. Nog steeds via de "lijn 38" komen  achtereenvolgens voorbij het gehucht "Blockhouse" en daarna in de deelgemeente Froidthier, meer bepaald in het gehucht "Chaumont" waar u over de gelijknamige brug moet die in zijn oude glorie werd hersteld. Maar eerst komen we nog in Clermont baadt in een bucolisch en landelijk decor, waarin de Berwinne en de Bèfve rustig voortkabbelen. Clermont oogt als een oud dorp dat beschermd is onder een glazen stolp. Weer door de prachtige natuur het groene landschap en dan weer naar ons vertrekpunt. Prachtig deze wandeling.

19e HASPENGOUWWANDELDAG.

W.C AVIAT. ST TRUIDEN.

ST TRUIDEN.

Vertrek in St Truiden en we wandelen al vlug naar Halmaal. We komen aan de kerk van Halmaal en gaan even op het kerkhof kijken hier enkele mooi oude grafzerken. Weer een eindje verder en komen aan de Halmaal molen  en ook  Maasrode Molen genoemd. Is  een watermolen op de Molenbeek aan Maasrode.  Deze bovenslagmolen fungeerde als korenmolen. In 1147 was er reeds sprake van een watermolen op deze plaats. De huidige molen is 19e-eeuws. Het is een bakstenen gebouw met laadvenster, deel uitmakend van een boerderij. Het bovenslagrad, dat in 1990 nog vervangen werd door een nieuw metalen exemplaar, bevindt zich aan de zuidoostgevel. Hier is de benedenbouw in natuursteen, en de bovenbouw in versteend vakwerk. Het sluiswerk en een deel van het binnenwerk is nog aanwezig. De molen is echter niet meer maalvaardig. Een eindje verder van de wandeling ligt het ‘Hof van Maasrode’, destijds een belangrijke pachthoeve van het kasteel ‘Schoor’ van Velm. Het woon huis is nog prachtig de stallingen zijn in renovatie en worden woonhuizen, het is prachtig gelegen omgeven door groen. Nu wandelen we het overstromingsgebied Halmaal binnen. Hier hebben lokale kunstenaars verschillende kunstwerken gemaakt allemaal betrekking tot water. De route is aangegeven met een eendje. Wij wandelen door het landschap en genieten ervan, we komen zo aan de vijver. Hier houden we even halt om van de natuur te genieten van de eenden en libellen op de vijver. We wandelen verder langs de beek en door de beemden en opeens staan we aan Stayen. Hier staat de 2 watermolen. De Stayenmolen ook wel de Staaienmolen of Vettersmolen is een watermolen op de Molenbeek  Deze bovenslagmolen fungeerde als korenmolen, en tegenwoordig produceert hij ook elektriciteit. Het huidige bouwwerk dateert echter voornamelijk van 1865. Het molenhuis is een hoog bakstenen gebouw van drie verdiepingen en een zolder. Zowel het binnenwerk als het buitenwerk zijn nog aanwezig en de molen is maalvaardig. Naast maalstoelen is er ook een haverpletter die door een elektromotor wordt aangedreven. Behalve het molenhuis zijn er nog enkele andere gebouwen die alle om een binnenplein staan gegroepeerd. Tot 1980 bleef de molen in bedrijf. In 1997 werd de molen beschermd als monument en, samen met de omgeving, als dorpsgezicht. Van 2009-2010 werden de gebouwen gerestaureerd. Het bovenslagrad, sinds 1912 ingebouwd onder een houten constructie, kwam weer open te liggen. Het binnenwerk werd gerenoveerd. Ook werd toen voorzien in elektriciteitsopwekking (40 MWh/jaar).  Nog even en we zijn terug aan ons vertrek. Een prachtige stukje St truiden.

42e INTERNATIONALER VOLKSWANDERTAG.

WANDERFREUNDE MURRINGEN.

MURRINGEN.

Vandaag een wandeling in de Oost kantons, bijna op de grens van ons land. Vertrek aan de kerk, de neogotische Sankt-Antoniuskerk uit 1926. We wandelen door het dorp langs een prachtig tuin met vijver en dan verder door het prachtige landschap van de oost kantons. We wandelen nu naar het natuurgebied “Holzwarchetal” De natuurbeschermingsorganisatie BNVS begon in 1978 met het opkopen van grond die biologisch gezien zeer waardevol is. De gebieden bestaan uit soortenrijke, extensief beheerde, vochtige graslanden. Het Natuurreservaat Holzwarchetal kent een hoge biodiversiteit omdat het land alleen op traditionele wijze werd bewerkt. Het Natuurreservaat Holzwarchetal varieert qua hoogte tussen de 560 en 650 meter boven zeeniveau. Het gebied ontleend zijn naam aan de rivier de Holzwarche, die ontspringt vanaf een nabijgelegen plateau in de buurt van de plaats Losheimergraben, op een hoogte van 660 meter. Het gebied staat bekend om zijn botanische rijkdom. Vogelrichtlijnsoorten die men in het Holzwarchetal kan aantreffen zijn de zwarte ooievaar (Ciconia nigra), wespendief (Pernis apivorus), rode wouw (Milvus milvus), watersnip (Gallinago gallinago), ruigpootuil (Aegolius funereus), ijsvogel (Alcedo atthis), zwarte specht (Dryocopus martius), grauwe klauwier (Lanius collurio), klapekster (Lanius excubitor) en paapje (Saxicola rubetra). Onder de habitatrichtlijnsoorten bevinden zich de blauwe vuurvlinder (Lycaena helle), vale vleermuis (Myotis myotis) en rivierdonderpad (Cottus gobio). Voor deze soorten worden aanvullende beschermingsmaatregelen genomen. Dit zeer rijke gebied aan vogels, planten en vlinders is zeer waardevol, wat een voorrecht om hier te kunnen wandelen en te genieten van de prachtige natuur. We wandelen door het gebied en genieten van de prachtige kleuren van de gele brem in de  groene omgeving. We zien ook verschillende vlinders en zien ook de prachtige vergezichten over het landschap al vlug komen we terug in Murringen en zijn zo weer op ons vetrekplaats. Ondanks de korte afstand is het toch een mooie wandeling geworden, hopelijk word mijn knie terug de oude en kunnen we terug onze gewone afstanden wandelen.