Met de gulden sleutelbloem adopteert Borgloon een echt Loons plantje. Fleurig geel kondigen de bloemen de lente aan. De gulden sleutelbloem is te vinden in kamgrasweilanden, die typisch verschijnen daar waar in steile hellingen een kalkrijke laag dagzoomt. Zulke laag komt voor op de flanken van de heuvel waarop de stad Borgloon gelegen is. Dit verklaart het cirkelvormige verspreidingspatroon van de gulden sleutelbloem. De stad wordt als het ware liefdevol omringt door dit tere bloempje. Kamgrasweilanden zijn een zeldzaam vegetatietype, waarvan de gulden sleutelbloem een goed herkenbare en aantrekkelijke kensoort is. De hoge biodiversiteit van een kalkrijk kamgrasweiland is het resultaat van een fragiel evenwicht. Als dit evenwicht verstoord wordt, gaan enkele soorten overheersen, en verdwijnt de typische vegetatie. Bescherming en goed beheer voor de gulden sleutelbloem is in het voordeel van vele zeldzame soorten.

EUREGIO TROPHY

WSV DE VELDLOPERS.

GULPEN. NL.

Het landschap is het basiskapitaal van de gemeente Gulpen. Het grondgebied van de gemeente Gulpen behoort tot het Zuid-Limburgse heuvellandschap. De karakteristiek van deze streek is uniek in Nederland! In het golvende landschap van Gulpen liggen nostalgische kernen en gehuchten verscholen tussen groene weiden en hoogstamboomgaarden.

DE ZWARTE RIDDER
 

Het landschap is reliëfrijk en bestaat uit lichtgolvende plateaus, afgewisseld met relatief diep ingesneden beekdalen van de Geul, Gulp, Eyserbeek, Selzerbeek, met flauwe en steile hellingen. Voor een fijnere verfijning van het reliëf zorgen de zij- of droogdalen, grubben, dellen, graften, holle wegen en voormalige groeven.

Naast het reliëf zijn de verspreid liggende bossen, natuurgebieden, kleine landschapselementen met hagen, poelen, bronnen, weilanden, akkers boomgaarden, landgoederen en historische gebouwen: kastelen, kerken, kloosters, molens, vakwerkboerderijen zijn beeldbepalend. Dit is het prachtige kader waarin we wandelen vandaag. Vertrek in het centrum met de Herberg de Zwarte Ridder en verschillende grote boerderijen.

 
SCHEULDER

We wandelen voorbij het Berghof en dan langs de velden, weilanden en bosrijke gebieden. Het golvend landschap is hier werkelijk prachtig. Mergel kom je hier ook tegen, verwerkt in de hoeves dan weer een volledige boerderij uit mergel dan weer eentje met speklagen van baksteen en mergel. Ook wandelen we langs poelen, waar al leven in komt de kikkers zijn al wakker.

Dan komen we in Scheulder, een deelgemeente van Margraten. Het kerkdorp Scheulder (Schuller, Schuiler) is gelegen aan de oude verbindingsweg van Maastricht naar Aken, een reeds in de Romeinse tijd bestaande heerbaan. Het dorp dankt zijn naam aan een gasthuis, waar behoeftige vreemdelingen konden "schoelen" oftewel schuilen. Het is een dorp met vele prachtige boerderijen die langs de hoofdweg liggen. We verlaten Scheulder en komen langs de twee grote bomen met ijzeren kruis. Van hieruit wandelen we terug langs de prachtige natuur, door het prachtig golvend landschap. Zo komen we terug in Gulpen. Een prachtige en aangename wandeling.

MARCHE DU BOIS DU CAZIER

LES MARCHEURS DU XII DE MARCINELLE.

NALINNES.

Nalinnes is een deel gemeente van Ham-sur-Heure-Nalinnes, het riviertje “Eau d’Heure” komt er door en het ligt bij Charleroi. De wandeling vanuit Nalinnes brengt ons naar Marcinelle. We wandelen over de heuvelrug met links vanons velden en huizen en beneden in het dal bossen, met de zichten op de terriels van de koolmijnen rond Charleroi.

KERKHOF MARCINELLE

We blijven op de heuvelrug wandelen tot we Marcinelle binnen komen. Langs het grijze kasteeltje en hier nemen we de weg naar het kerkhof. We gaan even kijken op het kerkhof, voor ons het grafperk met Belgische oudstrijders, een beetje verder de oorlogsgraven van soldaten van 1914-1918. Een mooi verzorg perk met graven van Engelse, Franse en Duitse soldaten broederlijk naast elkaar.

Tegen de kerkhofmuur met zicht op de mijn de gedenksteen van de Italiaanse mijnwerkers die omgekomen zijn in de grote mijnramp. De mijnschachten duiken op als we afdalen in het dorpje en dan staan we voor de ingang van de mijn van Marcinelle.

Het gehele complex is prachtig gerestaureerd, het architecturale geheel, dat in 1990 als monument werd geklasseerd, word extra benadrukt door drie parallel opgestelde gebouwen die trots pronken. De twee minutieus gerestaureerde mijnschachttorens vormen een statige bekroning van deze gebouwen. De bovengrondse mijninstallaties liggen te midden van een groene ruimte bestaande uit drie terrils.

De site van 26ha is eigendom van het Waalse Gewest. Maar wat deze gebouwen vooral doen en ook willen bewaren is de grote mijnramp van 08 augustus 1956.Een speciale ruimte wordt het verhaal van de mijnramp verteld met foto’s, film en getuigenissen die uur na uur, dag na dag de ontzettende mijnramp en reddingswerken in beeld brengt. Tot op die noodlottige 23ste augustus waarop uit de mond van een mijnwerker het verschrikkelijke verdict klink “Tutti cadaveri!” allemaal lijken!

Het verhaal van 8 augustus 1956.

Op 8 augustus 1956, rond acht uur 's morgens, besloot Antonio Ianetta, een mijnwerker, op een diepte van 975 m in de verseluchtkoker een volgeladen kolenwagen in de liftkooi te plaatsen. Hierdoor moest er aan de andere kant van de liftkooi een leeg wagentje weg worden geduwd. Hij wist niet dat de liftkooi niet op zijn niveau in de mijnschacht mocht stoppen. Een defecte nok blokkeerde de uitstoot van de lege wagen en toen de liftkooi bruusk werd opgehaald rukten de wagens een balk van de laadplaats af. De telefoonlijnen, twee hoogspanningskabels, de oliedrukleiding van de hydraulische balans en de persluchtleiding die het ondergronds ingezette pneumatisch materieel voedde braken af. Hierdoor brak er bijna ogenblikkelijk een felle brand uit.

Toch voldeed Marcinelle aan de wettelijke voorschriften van die tijd. Pas na de ramp werden de veiligheidsregels grondig bijgesteld. Het werk in de mijn van Marcinelle werd gewoon voortgezet, zij het in een trager tempo. Niemand wilde er werken, maar elders in de streek was er geen werk te vinden. De mijn sloot op 15 januari 1961. Bij de sluiting en ontmanteling stuitten de mijnwerkers echter op een nieuwe, rijke laag steenkool en men ging opnieuw aan de slag. In december 1967 werd ze definitief opgedoekt.

Een wandeling in en rond de mijngebouwen, de mijn doet nu dienst als museum en herdenkingsplaats, is even indrukwekkend als deprimerend. Wij nemen de tijd om de mijngebouwen te bezoeken. Na het bezoek wandelen we de terril op en zo keren we terug naar Nalinnes.

En wandeling als deze die ons met de neus op de feiten drukt is toch wel bijzonder, als je er even bijstil staat dat er 262 mijnwerkers hun leven verloren, die uit 12 verschillende nationaliteiten bestaand waaronder 136 Italianen en 95 Belgen, honderden vrouwen en kinderen bleven als weduwe en wees achter. Gezinnen verloren vaders en broers. Een pijnlijke periode uit de geschiedenis van het mijnwezen in België. Wij kunnen alleen maar met diep respect aan hen terug denken.

NALINNES

GREENSPOT GROOTLOON.

LANDSCHAPWANDELING GROOTLOON
 
BORGLOON.
 
Greenspot Grootloon is officieel nog niet open maar wij gaan even op verkenning, vertrek van de wandelingen zijn aan het Stadhuis van Borgloon.

KASTEEL DE MOT



WIJNGAARD DE MOT



MOTVALLEI

Er zijn momenteel wat werken bezig waardoor het vertrek even omgeleid is maar dit is geen probleem. Vanuit Borgloon, ooit het historische hart van het Graafschap Loon, treed je binnen in een eeuwenoud landschap met beboste heuveltoppen en uitgestrekte hoogstamboomgaarden. De Romeinse Kassei doorkruist het gebied. We verlaten de Markt en wandelen naar het Speelhof waar we langs Padonck wandelen hier staan nog grote Kanunnikenhuizen, dan wandelen we langs het kasteel de Mot.

 
ZICHT OP BORGLOON



KERKJE GROOTLOON

Dit kleine wegje was een deel van de omwalling van de stad, spijtig dat van de muren niks overgebleven is maar het traject van de omwalling kun je nog nawandelen. We dalen de trappen af met een prachtig zicht op kasteel de Mot. Langs de Padonckwijngaard van 0,3ha groot en bewerkt door de Nationale Boomgaarden Stichting. We dalen de vallei van de Mot af en klimmen dan weer uit de vallei, komen aan de steenweg welke we over moeten steken. Wel even opletten hier het is een drukke steenweg.

 
ZICHT GROOTLOON


 
JEFKE IN ACTIE

We klimmen nu naar Bolderberg, regelmatig moet je eens omkijken om een prachtig panorama op de stad Borgloon met zijn kerktoren. Zo komen we aan Bolderberg. Hier ontplooit het prachtige golvend landschap van Haspengouw zich met op de heuveltoppen de bossen en op de hellingen de laagstamboomgaarden. Uitgestrekte plantage eigenlijk is dit een arm landschap, allemaal dezelfde boompjes op een rij aan draad, duizenden appel of perenboompje.

 
GROOTLOON


 
CHRISTIANE



JOHNNY EN JEFKE


 
HEERLIJK RUSTIG GENIETEN

Als je dan daar een hoogstamboomgaard tegen ziet met kersen, appel en peren bomen het groenen gras, de hagen er rond. Spijtig dit is stilaan aan het verdwijnen, de oude bomen waarvan sommige wel bijna 100 jaar oud zijn verdwijnen en langzaam maar zeker krijgen we overal laagstam plantages. Nu wandelen we naar Grootloon, we klimmen naar het kerkje van Grootloon, hier hebben we een prachtig zicht op Grootloon we wandelen hier door de boomgaard, hier hebben ze werkelijk het mooiste van het mooiste aan de wandelaar geboden dit stuk is bijzonder, als je de tijd neemt om hier rond te kijken valt er heel veel te zien. Ook in de poelen zal binnenkort het leven terug keren.

Langs het kerkje en de Servaeshoeve, wij wandelen nu richting Borgloon, maar dalen het dal binnen via het houten hek. Langs deze weg is het weer genieten van het prachtige landschap, hoogstamboomgaarden en een aangename bank om even te rusten en te genieten van het mooie landschap, dan weer verder richting Broekom, langs Manshoven winning en Manshoven bos, we komen in Broekom en daar wandelen we terug naar de Bolderberg door het landschap dat blijft bekoren. Na een tijdje komen we terug aan de Steenweg en steken deze over en klimmen dan weer naar Borgloon centrum waar de wandeling eindigt. Deze wandeling van 12 kilometer is werkelijk de moeite waard.

MANSHOVEN WINNING



HOEVE  BROEKOM



BORGLOON

OKRA BORGLOON.

PIRINGEN.
 
Onze maandelijkse wandeling met Okra Borgloon brengt ons deze keer naar Piringen, een deelgemeente van Tongeren. Vertrek tegenover de Sint-Gertrudiskerk en dan wandelen we Piringen dorp in. Aan de T splitsing steken we de weg over om door het veld te wandelen, komen langs het kasteeltje door. Het kasteeltje in rode baksteen met torentje.

Wat verder ligt de burcht van Kolmont we zien hem van op een afstand. De burcht van Kolmont was, volgens sommige, een van de voornaamste van het land. Zij kende ook een grote geschiedenis. De burcht werd omstreeks 1100 opgericht door Gerald van Loon, zoon en opvolger van Lodewijk I van Loon. De burcht werd gebouwd op de uitloper van een heuvelring die door een diepe uitgraving langs de oostkant afgesneden werd van de rest van de hoogte en niet alleen langs drie zijden door de moerassige laagten van de Herkbeek omringd was, maar ook door natte grachten. Rond 1180 moet de bouw van de stenen ringmuur (3 meter dikte), die de burchthoogte als mantel aangaf, plaats gehad hebben. Hij werd opgetrokken in ijzerhoudende stenen en in visgraad verbonden

Rond 1250 breidde de Loonse graaf de versterking aanzienlijk uit. Waarschijnlijk hield dit verband met het feit dat de inwoners van Overrepen door een oorkonde van 1170 vanwege graaf Lodewijk I allerlei voorrechten verkregen. De verdediging van de burcht werd hen opgedragen. In die tijd werd aan de bestaande torenburcht een ovale neerhof toegevoegd en eveneens met muren omgeven. Hierin werd nog een vierkante toren van 7 meter opgenomen en met muren uit silex en ijzerhoudend steen van 1,80 meter dikte. Deze toren was bedoeld ter verdediging van de toegangsweg. Door de schietgaten van 1,65 meter hoog kon men een effectief flankvuur geven op de omheiningmuur.

Rond de burcht werd een wal opgetrokken van 4 meter hoog die zelf door een diepe gracht omringd was. Dit bracht eventuele aanvallers die er over geraakte in een zeer moeilijke positie. Dit burchtcomplex met versterkte ingangsbrug speelde een belangrijke rol in de twisten tussen Graaf Gerald van Loon en de Prins-bisschop van Luik. De Loonse Graven verbleven op deze burcht vanaf 1300. De Graven verbleven in het herenhuis aanwezig in de burcht en waarvan de open Gotische haard nog zichtbaar is. De troepen van de Luikse Bisschop trokken meerdere malen op oorlogspad naar Kolmont, gesteund door St. Truidense troepen. Zij verdreven de inwoners, moorden en brandde de huizen af. Ondertussen verschanste de Graaf van Loon zich in de versterkte burcht van Kolmont met een aanzienlijke buit. In de loop der jaren zal de strijd tussen Luik en Loon blijven voortduren met verlies en winst in beide kampen. De aanvallen van de Graaf Gerald van Loon waren meestal gericht op Tongeren (Luiks grondgebied) . In het geheim vertrok de Graaf van Loon met enkele ridders van uit de burcht naar Tongeren om er huizen af te brandde, ook de basiliek van Tongeren bleef niet gespaard. Tot aan de vereniging van Loon met het prinsdom Luik, in 1364, zal de burcht van Kolmont nooit worden ingenomen. Toen kwam er een tijd van verwaarlozing en verval. In 1488 stond de familie de La Marcke op tegen de prins-bisschop van Luik. De oproerlingen wisten zich meester te maken van de burcht van Kolmont. Het jaar nadien moesten de opstandelingen het onderspit delven en de burcht van Kolmont werd terug ingenomen en verwoest. Sindsdien werd de burcht nooit meer hersteld, integendeel, in 1499 gaf het magistraat der stad aan de ambachten de toelating te Kolmont de nodige stenen te halen om de stadsmuren van Tongeren te versterken. In 1925 werd de ruïne van een oude burcht van de graven van Loon geklasseerd. Er zijn nog Romaanse delen bewaard uit de 11e en 12e eeuw, en Gotische delen uit de 15e eeuw. Dit was het einde van de geschiedenis, niet alleen van de burcht van Kolmont, maar eveneens van het dorpje Kolmont, dat eens door de Graven van Loon voorbestemd was om een stad te worden. Zover de geschiedenis van de burcht van Kolmont die zeer nauw verbonden was Borgloon.

Wij wandelen het veld in, het is een zonnige dag, we kunnen genieten van het prachtige landschap, in het veld zijn de plastiekenkapen over de aardbeien geplaatst zodat deze sneller groeien. Hier en daar staan nog hoogstamboomgaarden maar de plantage hebben de overhand. Landbouw en akkerbouw zijn hier ook aanwezig. In de verte de Basiliek van Tongeren. Verscholen achter het bos ligt één van de grootste en mooiste vakwerkboerderijen, de rode pannen steken boven het bos uit. Hier bevinden we ons in het natuurreservaat waar nog dassen voorkomen. In de wei staat een ooi met haar lammeren te genieten van de zon een mooi prentje. We komen terug in het dorp en nog even zien we het kasteeltje. Dan terug aan de kerk.

Samen gaan we nog een koffie drinken, dat is het fijne aan de wandeling met Okra, het zijn maar korte wandelingen, en mijn ma kan deze nog mee wandelen en zo heeft ze ook een fijne namiddag.

Te voet door Haspengouw

Het Regionaal Landschap Haspengouw en Voeren opent dit jaar 3 gloednieuwe greenspots !
Stuk voor stuk schitterende landschapswandelingen die leiden langs de mooiste plekjes van Haspengouw. Samen goed voor 100 kilometer wandelplezier voor jong en oud.

Zondag 2 maart 2008 vanaf 13.00 opening Landschapswandeling Alden Biezen.
Wandelen tussen akker en beemd, in een gebied dat geschiedenis ademt. Van natte valleien tot uitgestrekte akkers, van hoogstamboomgaarden tot compacte dorpskernen, van Landcommanderij tot wijnkasteel. je komt het allemaal tegen op deze wandeling.
Vertrek Landcommanderij Alden Biesen.

GREENSPOTS IN HASPENGOUW.

Vanmorgen even met Jefke een wandeling naar Kuttekoven gemaakt. De natuur is al volop in lente stemming. De bloesem is er al, de eekhoorntjes zijn al actief, de bloemen komen stilaan te voorschijn. de muisjes springen lustig rond. De natuur toch mooi, wat sfeer beelden.

 BLOESEM




 
EEKHOORNTJE

Onze blogvrienden Etienne en Rosette maken een moeilijke periode door hun schoonzoon Sammy is ernstig ziek en verblijft al verschillende weken in het ziekenhuis. Breng eens een bezoekje aan hun blog en laat een ondersteunende berichtje achter.

 
ETIENNE EN ROSETTE

Lieve vrienden wij zijn in gedachten bij jullie en hopen dat sammy vrij vlug thuis kan zijn met zijn vrouwtje en kinderen.

SAMMY EN JULI

30E MARCHE DU MOULIGNEAU

LES SANS-SOUCIS GHLIN.

GHLIN.

Ghlin een voorstadje van Mons, een streek met een rijk mijnverleden de Borinage met zijn verschillende mijnen.

Kapel Du Mouligneau

Een van de bekendste is de mijn van Grand-Hornu. Maar wij wandelen vandaag in Ghlin, een onbekend dorpje maar wel mooi om te bewandelen, ik weet wel dat sommige wandelaars vinden dat het bij onze Waalse buren niet zo proper is dan in Vlaanderen, maar toch heeft het zijn eigen charme. De streek was voor het mijn verhaal niet zo rijk dat blijk ook aan de kleine huizen. De steenkool bracht rijkdom in de streek met veel werkgelegenheid waardoor de levensstandaard steeg. Ook dit kun je zien aan de gebouwen.

We wandelen heel veel in het groen. Als is het fris om te wandelen maar de prachtige blauwe lucht en de zon maakt veel goed. Zo komen we aan de eerste controlepost. Aan de kapel “Du Mouligneau” dit prachtige gebouw, wit geschilderd tegen een blauwe hemel is het aangenaam om even et verpozen. Op het terrasje bij het café Mouligneau genieten we het lekkere zonnetje. Na onze rust vertrekken we verder en wandelen we langs een groot wit gebouw en dan het bos binnen. Lange lanen met beukenbomen die hoog de lucht inschieten, prachtig tegen de blauwe lucht. Midden in het bos komen we aan het kasteel in baksteen, nu een vakantieoord voor kinderen. Verder door het golvend bos, het is genieten van de prachtige natuur. We komen uiteindelijk terug in het dorp waar we langs een paar mooie huizen komen. We steken het kanaal over en zijn terug aan ons vertrek. Wij vonden het een mooie en aangename wandeling.

STOOMBROUWERIJ PIPAIX

STOOMBROUWERIJ PIPAIX.
 
In Pipaix bij Leuze-en-Hainaut staat de stoombrouwerij uit de 19de eeuw, hier word nog bier gebrouwen zoals in die tijd.

De stoommachine werkt nog altijd en alles word aangedreven door stoom. Het is eigenlijk een prachtig stukje industrieel erfgoed dat nog steeds gebruikt word. We worden rondgeleid door brouwer Jean-Louis Dits.

Hij kan ronduit vertellen over het verhaal van de boerderij en de stoombrouwerij. Tegenover de brouwerij is het proeflokaal /boerderij.

Wij genieten van een stoombiertje “Vapeur en Folie” het zijn prachtige etiketten op de fles. Een fijne dag in Henegouwen.

31E MARCHE DU FORT DE BATTICE
 
MARCHEURS DU FORT DE BATTICE
 
BATTICE.

Het heuvelachtige land van Herve is in de eerste plaats een zuivelstreek, wat we goed zien op onze wandeltocht, weilanden en weilanden.

De verspreide bewoning die zo kenmerkend is voor deze streek: enkele gebouwen rond de kerk en voor de rest boerderijen die tussen de velden en akkers verspreid liggen. Deze eerder bescheiden, functionele boerenwoningen spreken aan door hun charme en door hun volmaakte integratie in het landschap.

CHATEAU DE HAMEVAL





MOULIN DE HAMEVAL

De dorpjes zijn dan ook juweeltjes die men naar waarde moeten weten te schatten. Typische voor het land van Herve zijn ook de wilde hagen. Zij werden niet enkele aangeplant om eigendommen of landerijen af te bakenen, zij spelen een belangrijke rol in de vrijwaring van de plaatselijke fauna en flora. Zonder deze hagen zou de wandeling een deel van zijn charme verliezen. Op onze wandeling kunnen we genieten van de prachtige hagen die de weilanden afsluiten.

LA FERME DES BEAUX MONTS

We komen in Charneux, een heel mooie dorpje met verschillende prachtige 17de en 18de eeuwse boerderijen. Het wordt ook “Villages des Charmilles” genoemd. We komen ook langs “Chateau de Haméval” ook kasteel Woerstenraedt genoemd met een donjon van de 16de eeuw en eentje van de 18de eeuw. Wat verder aan de beek staat de molen van Haméval deze 17 de eeuwse molen was eigendom van het kasteel. Wat verder komen we aan de "Chapelle de Monty” een kapel gebouwd tussen 1719-1725.

CHAPELLE DE MONTY

Nog wat verder komen we aan de “Ferme des Beaux Monts” een gebouw uit 1895. Het is een pracht van een wandeling, weer eens wat weilanden en dan weer een grote prachtige boerderij, een kapel en een wegkruis, overal is wat te zien en te beleven, volop genietend van al de pracht van de natuur.

REGIONALE LANDSCHAP HASPENGOUW EN VOEREN.

GREENSPOT HEKS.

VECHMAAL –HEERS.

Meer en meer mensen trekken er tijdens het weekend op uit voor een stevige wandeling. Daarom legt het Regionale Landschap Haspengouw en Voeren sinds enkele jaren GREENSPOTS aan. Dit zijn eersteklas wandelingen in het groen waar je op een heel eigentijdse manier kan wandelen zonder de natuur te verstoren.

DE HORN

Daarvoor zijn de wandelgebieden voorzien van allerlei constructies zoals knuppelpaden, draaipoortjes en vlechtwerk afsluitingen. Je vindt gemakkelijk je weg dankzij een overzichtsbord aan de startplaats, een duidelijke bewegwijzering. Om de kwaliteit van deze wandelgebieden te verzekeren worden 'Greenspotters' ingeschakeld. Dit zijn actieve vrijwilligers die maandelijks de wandelpaden controleren op gebreken. Zij rapporteren via e-mail aan het Regionaal Landschap en zij sturen er het onderhoudsteam op af. Daardoor zijn dit prachtige wandelingen, waar je bijna nooit verloren loop.

KAPEL DE HORN



TUMULUS



KERK EN KASTEEL HEKS

Christiane en ikzelf hebben ons als Greenspotters opgegeven en doen de controle van Greenspot Heks tezamen met een groep andere Greenspotters. Het is een fijn vrijwilligers werk, wij wandelen graag en dezelfde tijd worden de wandelwegen goed onderhouden. De wandelingen in Heks worden als volgt aangeprezen: "Langs boerenerven". Vanaf een authentieke herberg vertrekken drie bewegwijzerde wandelingen het landschap van droog Haspengouw binnen.

 
HEKS

Een buitengewoon boerenland met uitgestrekte akkers en spaarzame bosjes die als koepels boven de horizon uitsteken. Dankzij de goede samenwerking met de graaf van Hex konden deze nieuwe wandelpaden worden aangelegd waardoor dit buitengewone boerenland nu ook toegankelijk is voor de wandelaar. De landelijke sfeer van weleer vind je terug in oude dorpskernen; omringd door monumentale vierkantshoeves en kastelen. Deze omgeving met holle wegen en heerlijke uitzichten vormt een ideaal wandeldecor.”

 
MANSHOVEN WINNING






 
DREEF KASTEEL HEKS

Deze beschrijving is niet overdreven vertrek aan de taverne “De Horn” met een prachtige tuin, die te bezoeken is. Het vertrek van de wandeling is goed aangegeven met prachtige infoborden. We wandelen dan naar Horne (vandaar de naam) of Heurne St.Pieter; een gehucht van Vechmaal en vroegere Heerlijkheid van het Land van Loon.

MONNIKENHOF





OUDE TRAMBEDDING

Langs de kapel en de vierkantshoeve dan verder langs velden en weilanden. In het midden van het veld een Romeinse Tumulus. Dan wandelen we richting Heks, de kerk en kasteel komen in het zicht. Langs het knuppelpad door de beemd en dan wandelen we Heks binnen. Heks bezit niet alleen het indrukwekkend kasteel maar ook verschillende oude boerderijen. We verlaten het dorp en wandelen naar Manshoven Winning, langs het Manshoven bos.

 
DE HEERLIJKHEID SATENBERG

Nu een heel eind door het mooie Haspengouwse landschap, onder een paar oude bomen staat de nieuwe rustbank waar we even genieten van het landschap een de zon op ons laten schijnen, wat een mooie plek. Nu wandelen we terug richting Heksbos en we wandelen langs de dreef naar de achterkant van het kasteel van Heks. Wij draaien hier links af en wandelen naar het Monnikenhof. een typische vierkantshoeve in volle uitbating, op een heuveltop langs de weg Bommershoven-Vechmaal te Heks, waar men niet alleen kan genieten van een prachtig zicht van het mooie Haspengouw maar ook van de stilte en de rust kunnen genieten. Nabij het Monnikenhof in Heks staat een 300 jaar oude wilde kastanje.

BLOESEM 2008

Langs het vierkante gebouwtje uit mergelsteen en dan weer het pad langs de weilanden, nu komen we aan de oude trambedding die ons naar Vechmaal brengt. We komen weer aan de achterkant van het kasteel van Heks. Nu draaien we linksaf en komen aan de weg van Vechmaal naar Keks we steken over richting de Horn, maar eerst wandelen we nog langs de “Heerlijkheid Satenberg” de vierkantshoeve dateert uit 1648 en het kasteeltje uit 1880. De bijhorende tuin is prachtig. Nu nog enkele honderden meters en we zijn terug aan ons vertrek.

VALENTIJNTOCHT

STROOPLEKKERS.
 
BORGLOON.

Soms is het toch raar, we wandelen in onze eigen gemeente, hebben hier duizenden kilometers gewandeld, iedere dag een tochtje van een paar uur met de hond.

OUDE SPOORWEGZATE



HOEVES IN KUTTEKOVEN



KASTEEL HULSBERG

De nieuwe wandelingen van “Regionaal Landschap Haspengouw en Voeren” die op het einde van Maart officieel geopend worden hebben een aantal mooie plekken opgesteld voor de wandelaars. Wij zullen met de wandeling van De Strooplekkers ze ontdekken. We vertrekken aan de voetbalkantine en wandelen dadelijk langs de oude spoorwegzate, Natuurpunt is hier onderhoudswerken aan het doen en het ziet er allemaal wat beter uit de doorgang is nu terug goed begaanbaar en we kunnen terug genieten van de prachtige natuur.

SNEEUWKLOKJES



KERK KUTTEKOVEN



KAPEL HULSBERG

We komen in Kuttekoven langs de boerderijen, in de kersenweide staan veel sneeuwklokjes, mooi de witte bloempjes in het groenen gras. We wandelen Kuttekoven uit richting Hendrieken-Voort. Op de heuvel ligt het kasteel van de Hulsberg. Wij wandelen langs de kapel van de Hulsberg. Deze kapel, ooit een kluizenaarskapel staat er prachtig bij spijtig dat ze niet bezocht kan worden ze is eigendom van het kasteel en afgesloten.

Door het golvend landschap hebben we soms wel een vreemd zicht op het kasteel, dan steek het hoog boven het landschap en wat verder zie je alleen het dak en toren. Maat het is een prachtige gebouw met een mooi park. Hierna brengt de wandeling ons naar Borgloon met een stuk langs het kasteel De Mot gelegen in de Motvallei. We klimmen uit de vallei en steken de steenweg over en klimmen naar Bolderberg.

KASTEEL DE MOT



ZICHT OP BORGLOON


 
KERSENTOREN


 
SEVAESHOEVE

We komen langs de nu hier in de streek beroemde “Kersentoren” uit Katarakt, maar degene die de streek niet kennen lopen wel een teleurstelling op er blijft niks meer over van de kersentoren. De eigenaar heeft de 80 jarige Kersentoren gewoon neergehaald hij wil geen toeristen op zijn eigendom. De Kersentoren was een stenen gebouw, die op het hoogste punt van de kersenweide stond en waar de herenboer plaats in nam en zo zijn kersenplukkers kon controleren, deze kersentoren was bijzonder door het feit dat hij twee verdiepingen telde en met veel zorg gebouwd was. Spijtig dat de toren gesloopt is en een stukje fruitgeschiedenis verdwenen is.

KERKJE GROOTLOON





CHRISTIANE, ANDRE EN MARLEEN
 

We wandelen verder en komen zo in Grootloon. Langs de prachtige Servaeshoeve, in deze hoeve werd vroeger stroop gestookt het speciale dak is nog altijd te zien. Nu klimmen langs de kerk omhoog, het kerkje van Grootloon is een bijzonder mooi gebouw. Hier is een nieuw wandelpad aangelegd door de weide, gewoon prachtig. Hier komen we Marleen en Andre tegen hier kun je rustig zitten en een babbel maken, het is ook zon prachtige dag Blauwe hemel en een lekker zon.

MEER DAN 20 JAAR ONZE VRIENDEN
 






BORGLOON

Wij dalen af en wandelen terug naar de steenweg welke wij oversteken, dan klimmen we op naar het centrum en komen terug aan ons vertrekpunt. Een pracht van een wandeling.

KERSENTOREN

AMICALE DES MARCHEURS KAYL.

TETANGE. LUX.
 
Tetange ligt in de lieflijke Kayl vallei. Indrukwekkende rood afgeslepen steenformaties met rondom het diepe groen wijzen op de vroegere open ertswinning. Het zuiden van Luxemburg, ook “le bassin minier” genoemd is niet meteen de streek die door de toeristen plat gelopen word., de mijnontginning en de staalfabrieken hebben hun stempel vrij nadrukkelijk op deze streek gelegd. Toch kunnen we heel wat boeiends ontdekken, in de eerste plaats op het vlak van industriële archeologie.

KAYL


 
Voormalige schoenfabriek


 
HAARD-HESSELBIERG-STAEBIERG
NATUURGEBIED

Maar ook de natuurliefhebber komt hier aan zijn trekken, we kunnen ontdekken dat de natuur stilaan weer de bovenhand krijgt daar waar de mijnbouw enkele decennia geleden is uitgevallen. Het blijkt weer eens dat Luxemburg een land is die rijkelijk bedeeld is met natuur. In Tetange in de voormalige schoenfabriek die verbouwd is tot cultureel centrum. Hier vertrekt onze wandeling.

Wij worden door het stadje gebracht naar het natuurreservaat “Haard-Hesselbierg-Staebierg” een 600ha grote natuurgebied dat voordien een openlucht mijngebied was. In 1994 werd het natuurgebied. Je ziet duidelijk aan het landschap dat hier ertsen gedolven werden, steile wanden en diepe gleuven krijgen we voorgeschoteld.

Maar de natuur heeft zich hier op een vrij korte periode van 15 tal jaren hersteld en het is een van de waardevolste natuurgebieden in Luxemburg. Het is wel zo dat er door de ertswinning en mijnbouw een speciale omgeving is ontstaan. Op de info borden staan indrukwekkende cijfers, de bijzondere fauna en flora die hier voorkomt even een lijstje: 252 soorten vlinders waaronder velen die op de rode lijst staan, 109 soorten vogels met zeldzame soorten, 25 soorten zoogdieren waaronder de hazelmuis,zevenslapen, das en wilde kat. 2 soorten vleermuizen en 24 soorten orchideeën. Toch wel een indrukwekkende lijst.

Wij kunnen genieten van de prachtige natuur alhoewel veel nu in winterrust is. Dat de natuur stilaan de bovenhand krijgt zie je ook aan de verlaten gebouwen die stilaan tot ruines vervallen. Wanneer we het natuurgebied verlaten komen we aan de rand van het stadje met groene weilanden, we wandelen gewoon genietend van de prachtige omgeving, zo komen we aan het park achter de schoenfabriek. Hier eindigt onze prachtige wandeling in het “Land van de Rode Aarde”

Gisteren een interview met Radio 2 Limburg, één jaar is het nu geleden dat de Monumentenstrijd gestreden is. De restauratiewerken zouden geplant zijn voor dit jaar.

Vandaag toch nog even bij de stroopstokers geweest, ze zijn volop bezig met de uitbreiding van het stroop stoken, nieuwe en groter koperen ketels die volop staan te dampen. Raf Bleus is de potjes aan vullen en zijn vader Johnny Bleus is het gekookte fruit aan het overpompen in de pers, zodat het sap nadien kan ingekookt worden tot stroop.

HET INKOKEN VAN HET SAP TOT STROOP



PERS



HET KOKEN VAN HET FRUIT

De familie Bleus heeft de stoomstroopfabriek nieuw leven ingeblazen, nu is het aan de gemeente om de restauratie van het gebouw te doen, volgens de burgemeester zou binnen de 5 jaar deze moeten voltooid worden. Wij hopen en blijven hopen.

 
VOLLE STOOM


 
DE GROTE KOOKKETEL


 
HET AFVULLEN VAN DE POTJES

36E MARCHE DE LA BERWINNE.

LES PEDESTRIANS DE CLERMONT S/BERWINE.

THIMISTER – CLERMONT.

De “Place de la Halle” is als een eeuwenlange openluchtles van verschillende bouwkundige stijlen. In dit opzicht behoort ook aan het eind van de 19de eeuw aangepaste stadhuis tot een van de aantrekkelijke plaatsen in het dorp.

Bij de kerk wordt de aandacht getrokken door het voorportaal en de verdedigingstoren, resten van de herenboerderij uit 1635. Het dorp omringt door een landschap van bosjes, boomgaarden en omheint grasland. De omgeving heeft verschillende kleine religieuze erfgoed, bestaande uit huiskapellen, dodenkruizen, kapellen en nog eens kapellen.

KASTEEL CLERMONT

We verlaten het mooie dorp en we zien de herenboerderij van Aguesse, straks op het einde van de wandeling komen we erlangs. We wandelen de mooie omgeving af en komen aan de nieuwe spoorwegbrug, welke zeer indrukwekkend is in het landschap. We komen dan aan de kasteelhoeve met twee torens, verder langs velden en weilanden.

KASTEEL AGUESSE

Langs de oude spoorwegzate die ons naar Thimister brengt, maar eerst komen we langs een varkensbedrijf wat op zijn eigen niet zo bijzonder is, maar hier wel de varkens lopen vrij rond en genieten van de natuur en kunnen zich lekker in de modder ronddraaien, wel bijzonder in deze tijd.

We komen in Thimister, hier staan verschillende prachtige huizen. We komen ook langs Cidrerie Ruwet. In 1898 keert Joseph Ruwet terug van een reis naar Normandië waar hij ingewijd is in het fabriceren van de plaatselijke drank : de cider. De overeenkomsten tussen het Normandische wallenlandschap en de vele boomgaarden van het Land van Herve zetten hem ertoe aan in het centrum van het dorp Thimister de ciderfabriek en azijnstokerij Joseph Ruwet op te richten.

THIMISTER

De zaak kent al heel gauw veel succes en verschaft aan de bevolking erg nuttig, hoewel voornamelijk seizoensgebonden werk. De kleine landbouwers vinden een nieuwe afzet voor de enorme hoeveelheden appelen die de boomgaarden elk jaar opleveren. De hele 20ste eeuw lang maakt het fabriekje onvermoeibaar deze mousserende drank die men in ons land, maar ook buiten de grenzen, op tafel zet. Drie generaties Ruwets volgen elkaar op aan het hoofd van de onderneming. Vandaag is het nog steeds een van de voornaamste ciderfabriek van het land.

CIDER RUWET

We keren terug naar Clermont via de oude spoorwegzate. Nu komen we langs de herenboerderij van Aguesse, dit gebouw in renaissance-Maasstijl omvat achterin een woongedeelte en een binnenplaats, waarvan de toegang verdedigd wordt door een toren met schietgaten. De “Aguesse” wat in het Waals ekster betekent en de spotnaam was van de oude eigenaar, waakt als een weerhaan over het kasteel.

We komen terug op het plein en gaan even op het kerkhof kijken de oude grafkruizen zijn tegen de kerkmuur geplaatst. Vanop het kerkhof hebben we een mooi zicht op het kasteel van Clermont. Clermont is één van “De mooiste dorpen van Wallonië”

HOEGAARDENWANDELING

DE WEGWIJZER.
 
HOEGAARDEN.


Is er een mooiere plaats om te vertrekken in Hoegaarden dan de brouwerij, Sinds mensenheugenis brouwt men te Hoegaarden bier. De eerste verwijzing naar het bestaan van een brouwerij dateert van 1318. Die traditie werd door de Paters Bogaarden met de gebruikelijke toewijding voortgezet, toen zij in 1445 witbier brouwden. Het witbier kende eeuwen lang een enorm succes.

Toen echter in 1957 de laatste brouwerij zijn deuren sloot, betekende dit het einde van een rijke traditie. Het witbier is een deel van het Hoegaards erfgoed en dat mocht niet verloren gaan. Daar waren alle Hoegaardiers het over eens. Brouwer Pierre Celis begon in 1965 het troebele witbier opnieuw te brouwen, volgens de oude methoden, met natuurlijke ingrediënten. Daarom smaakt Hoegaarden nu nog net als vroeger. Celis was melkman van beroep maar had het brouwersstiel geleerd bij zijn buurman Tomsin, de laatste ambachtelijke brouwer uit Hoegaarden. In 1965, enkele jaren nadat Tomsin sloot, begon Celis op zijn hooizolder met een testbrouwsel. In 1966 stichtte hij de brouwerij De Kluis.

Hier vertrekt onze wandeling door het prachtige landschap van Hoegaarden met zijn vele hollewegen. We passeren de oude brouwerij Loriers uit 1832 de brouwerij met grote vierkantshoeve, vandaag staat de brouwtoren ingepakt er wordt van het hele complex een woonerf gemaakt, met veel zorg voor het uitzicht van de oude brouwerij, gelukkig hebben we nog wat beelden van voor de restauratie.

Op onze wandeling blijft de Sint-Gorgonuiskerk steeds het herkenningspunt. Gelegen op het hoogste punt van Hoegaarden is ze alom tegenwoordig. Hoegaarden het dorpje aan de Grote Gete met zijn prachtige hollewegen en zijn mooie landschap genieten is het wel. Golvend landschap klimmen en dalen langs bermen die rijkelijk begroeid zijn, prachtige oude huizen die gebouwd zijn met zandsteen uit de Vallei van Gobertange. Deze Gobertangesteen gevonden in de beurt van Melin met zijn zachte kleuren kom in deze streek wel meer voor.

Links Brouwerij Loriers, rechts brouwerij Hoegaarden

We keren terug richting Hoegaarden centrum en zien in de verte de brouwerij Lories en de brouwerij Hoegaarden, gelukkig is het brouwen van het Wit Bier terug in Hoegaarden en word de traditie van bier in Hoegaarden verder gezet. Nu komen we in het centrum met de “Tuinen van Hoegaarden” In het 4ha grote Kapittelpark onder de eeuwenoude bomen de gezellige hoekjes met originele plantcombinaties, pergola's en waterpartijen maken dit domein tot een favoriet oord. De rust van de natuur en de tuincultuur vormen een mooi evenwichtig geheel. Wij wandelen door het park en genieten van de eerste bloemen.

 
De Tuinen van Hoegaarden

We verlaten het park en nemen even een kijkje in de prachtige kerk. Dan dalen we het kerkplein af nog even de prachtige gebouwen bewonderen en zo komt de brouwerij “De Kluis” terug in het zicht. Een prachtige wandeling in het Brabantse Haspengouw.

BROUWERIJ DE KLUIS

23E MARCHE D’APRES-MIDI

LA SAVATE ALLEUROISE.

ANS-ALLEUR.

We vertrekken met onze wandeling in Ans, langs het gerenoveerde kerkplein met het standbeeld voor de gesneuvelden.

We wandelen in deze landelijke omgeving we zijn hier tenslotte nog altijd in Haspengouw, we genieten van de omgeving, we wandelen door de velden en komen in Loncin, in het portaal van de kerk hangt een mooie tegelwand ter ere van de gesneuvelden soldaten van Loncin in 1914-1918.

We komen aan het Fort van Loncin. Fort Loncin was een van de 12 Belgische forten van de ring van forten rond Luik. Het werd in 1888 naar plannen van generaal Henri Alexis Brialmont gebouwd. De forten werden opgetrokken uit ongewapend beton, aangemaakt met grote rolkeien uit de Ourthe. De vorm van het fort is een gelijkbenige driehoek met een oppervlakte van 0,01 km², die omgeven wordt door droge grachten van 10 meter diep en 15 meter breed. Het fort bevindt zich ongeveer 7 km ten westen van de binnenstad van Luik aan de uitvalsweg in de richting van Brussel. De bezetting van het fort bestond uit 500 artilleristen en 80 infanteristen. Op 15 augustus 1914 raakte een 42 cm granaat de munitiekamer van Loncin. Het fort ontplofte en 350 Belgische soldaten waren op slag dood. Hiermee kwam de strijd om de forten van Luik ten einde. Na de Eerste Wereldoorlog werd het fort niet herbouwd. Het fort werd of beter: bleef de begraafplaats voor de soldaten die omkwamen bij de explosie. Dit onder andere vanwege het feit dat er zich in het fort waarschijnlijk nog enkele tonnen aan munitie bevinden. Omdat men het nooit heeft aangedurfd de granaten en het kruit op te ruimen, besloot men het hele complex in een groot graf te veranderen.

Ter nagedachtenis werd er een monument bij het fort gebouwd. Er is ook een museum, er is gewerkt aan de ingang van het Fort en ze hebben wat figuren erbij gezet. Een paar dagen per jaar is er een opendeurdag. Zeker de moeite om eens te bezoeken, zo komen we terug aan ons vertrekpunt en eindig een mooie wandeling.

MARCHE D’HIVER DES GUIBOLLES
 
LES GUIBOLLES GUIBERTINES.
 
BLANMONT-CHASTRE.
 
In de omgeving van Blanmont treft men heel wat oude herenboerderijen aan, met de poorttorens die dienst deden als duiventil, wat weer duiden op de belangrijkheid van de eigenaar, niet iedereen mocht zo maar en duiventoren hebben, het was een voorrecht voor voorname lieden.

 
WATERMOLEN BLANMONT

De streek wordt ook doorkruist door verschillende waterlopen zoals l’Orne, La Houssiere en de Ruisseau. Met als gevold dat er vele watermolens waren en we passeren er enkele. Al dadelijk aan het vertrek komen we aan roze watermolen, spijtig dat het waterrad zo slecht zichtbaar is, wat verder weer een roze boerderij met een poorttoren, blijkbaar is zijn deze hoeve en de watermolen ooit van één eigenaar geweest.

We wandelen verder door deze prachtige streek achter elke bocht komen we wel een interessant gebouw tegen, vooral de herenhoevens zijn er veel met een poortgebouw en volledig ommuurd.

In het dorpje Hevillers komen we langs de dorpsbron welke mooi aangelegd is, dan weer een paar mooie boerderijen, we wandelen door de prachtige hollewegen waar de natuur op zijn best is, we hebben dit prachtige gedeelte pas achter ons of er duiken weer nieuwe kastelen op.

Wat verder een grote vierkantshoeve en dan komen we aan het Domaine “Al Poudre” Gelegen langs de l’Orne, waarschijnlijk bestaat de molen Al Poudre al lang, maar in 1608 vermeldt men het bij een proces dat de Heer van het Kasteel van Blanmont de nieuwe eigenaar van de molen tegen de burgers van Malines. Men maalde er schors van eiken fijn.

Hij werd gebruikt om graan te malen tot in 1940. In 1815 gebruikte Napoleon het als munitiedepot, vandaar "Moulin Al Poudre”. In 1865 wordt het een brouwerij, het is de oorsprong van de beroemde brouwerij van Mont-Saint-Guibert met zijn “Vieux Temps”. Deze molen werkte nog in 1963 maar zijn activiteiten beperkten zich tot malen van de graangewassen.

Nog een laatste klim en we komen terug in het dorp. Met zijn prachtige kasteelhoeve. Wat een bijzonder mooie omgeving met prachtige en waardevolle gebouwen. Een wandeling die nog langs zal bijblijven.

DE EERSTE BLOESEM VAN 2008.