MARCHE DE JOUR / CLUB MARCHEURS JALHAY /JALHAY 22/03/2008
MARCHE DE JOUR
CLUB MARCHEURS JALHAY
JALHAY.
Lente? Het Paasweekend staat voor de deur en we hebben winterse taferelen.
Wij gaan wandelen in Jalhay, dat kent het grootste hoogteverschil van Belgie. Aan de voet van het bos van Jalhay op een hoogte van 243 meter tot op een hoogte van 672 meter aan de herberg van de Baraque Michel. Daardoor bezit het ook een grote verscheidenheid in het landschap. Van de woelige diep ingesneden vallei van de Hoëgne tot de weidse vlakten van de Hoge Vennen.
Een wandeling door de dorpjes en gehuchten, zoals bijvoorbeeld Charneux laten ons een kijkje nemen in het typisch plattelandsleven van de Ardennen en laten ons een aantal prachtige huizen bekijken van vroeger. Huizen, die aangepast zijn aan het hedendaagse leven, met liefde gerestaureerd en gebouwd met stenen uit de omgeving, met lage plafonds en kleine raampjes, vaak voorzien van balken en houtwerk met traditioneel ijzerbeslag. Gewoon een prachtige streek.
Wij wandelen vandaag door een prachtige streek, vooral door de sneeuw is dit toch wel speciaal. Met een boerderij in het uitgestrekte landschap en de met sneeuw bedekte bomen. De bewoners van deze streek zijn vooruit kijken naar de volgende winter grote voorraden hout liggen te drogen, een prachtige boerderij met nog echte vakwerk, mooi!. We komen nu aan een stukje prachtig natuur we wandelen langs de La Sawe donderend komt het riviertje van de helling afgedonderd. We volgen de vallei en moeten verschillende keren over houten brugjes van de ene oever naar de andere.
Wel wat moeilijk om te gaan maar gewoon prachtig, we blijven klimmen en we komen uiteindelijk boven, waar we prachtige beelden over het besneeuwde Ardeens landschap hebben. We genieten van het besneeuwd landschap, en wandelen verder.
Nu en dan vallen er nog wat sneeuwvlokken en op het laatste stuk worden we nog op een hevige sneeuwbui getrakteerd. Lente, maar toch een wandeling in de sneeuw, wij hebben er dit jaar niet veel gehad.
Het kasteel van Voort, ook kasteel Tornaco genoemd gelegen in de vallei van de Molenbeek. het complex heeft een bewogen geschiedenis, het is immers gelegen aan de Romeinse Heerbaan tussen Rijnland en de Noordzee.
Het was tijdens de middeleeuwen de residentie van de Heren en later de baronnen van Voordt. In de kerkmuur van de kerk van Hendrieken bevinden zich drie grafstennen van de heren van Voordt. Het kasteel is omgeven door een prachtig Engels park en een Franse tuin. Enkele decennia terug was er een vijver tot aan de Romeinse Kassei, deze is echter droogvallen door de grondwater winning.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het kasteel de Tornaco zwaar beschadigd, toen een neergeschoten Engelse bommerwerper er te pletter stortte enkele de kelderverdiepingt van het kasteel, het poortgebouw van de 16de eeuwse waterburcht en dienstgebouwen bleven gespaard. Vandaag woont Graaf Lionel le Hardy de Beaulieu, kleinzoon van Baron de Tornaco op het domein.
KASTEELHOEVE de TORNACO
De bijhorende kasteelhoeve heeft een 18 eeuwse kern maar de gevels vertonen talrijke sporen van latere verbouwingen het merkwaardige woonhuis werd rond de eeuwwisseling gebouwd in een art-nouveau getinte stijl uitgevoerd.
GASTENVERBLIJF
.
VOORT
Rond het kasteel van Voort kan men prachtige wandelingen maken over de Romeinse Heerbaan, naar de kapel van de Hulsberg met zijn kasteel, naar de kapel van Helshoven, door de velden en langs de boomgaarden. Het domein van het kasteel van Voort rijkt tot aan Tjenne boom en de watermolen in Broekom.
Het is een prachtig zicht over het haspengouwse landschap. De Baron heeft 7 kilometer meidoornenhagen aangeplant en 500 hoogstambomen op zijn domein, in het prachtige Landschapspark (niet toegankelijk alleen bij speciale gelegenheden) staan prachtige oude bomen, de ijskelder en het openlucht theater.
In de kasteelhoeve is een gastenverblijf, en kun je met de paarden rijden. De uitbaters zijn vriendelijke en gastvrije mensen.
Vanaf 10.00uur zal de kasteelhoeve, kasteelpark met ijskelder te bezichtingen zijn, geleide wandeling door het park. In het park zal Danny Basteyns het verhaal van het kasteel vertellen. De wandelroute die hierop volgt breng de bezoeker naar de Loretto kapel van de Hulsberg, met prachtig zicht op het kasteel van de Hulsberg. Aan Tjenneboom word het verhaal van de heksen verbrandingen verteld.
Noorbeek wordt terecht het meest traditierijke dorpje van Zuid-Limburg genoemd. Historisch zijn het dorpsplein (d'r Pley), het 13e eeuwse kerkje, devotiekapel van de patrones Heilige Brigida en de stokoude plataan.
Noorbeek is tevens rijk aan wegkruisen. We tellen er zo'n 60. Alle kruisen zijn verschillend qua achtergrond, betekenis, bouw en uitstraling. Verscholen tussen de heuvels in de vallei van de beek de Noor, biedt Noorbeek ons zeer verrassende panorama's.
Zo wandelen we de prachtige Belgische Voerstreek binnen. Voor ons duikt de Schilberg op, we steken de grens over naar België, we wandelen langs de grenspaal. We wandelen verder en komen zo in Slenaken, een prachtig dorpje ,Slenaken ligt ten zuiden van Reijmerstok en grenst aan Belgie.Teuven is de dichtstbijzijnde Belgische plaats.
Slenaken wordt omgeven door verschillende bossen zoals het Grote Bos, het Branderbos en het Roebels Bos. De Gulp slingert langs het dorp, dwars door het voor toeristen aantrekkelijke centrum. Beutenaken, Heijenrath en Schilberg zijn dichtbij gelegen gehuchten. Het typische Heuvellandschap komt hier met zijn prachtige vergezichten goed tot uiting. De mooie parochiekerk, het slingeren van de Gulp en de vele voorzieningen bepalen de aantrekkelijkheid van de kern.
In wat ook wel de Tuin van het Heuvelland wordt genoemd ligt het dorpje Slenaken. Nergens zijn de wegen zo schilderachtig, staan er zoveel kruisen en kapelletjes. Het riviertje de Gulp is bochtig als een draad garen waar de kat mee speelt. Hier vind je de meeste vakwerkhuizen. De gehuchtjes rond Slenaken zijn de vruchten uit de tuin.
De prachtige vakwerkhuizen, kapellekes, kruizen en boerderijen. De dorpspomp staat er ook nog, Wat een prachtige landschap. Zo komen we aan het kerkhof van Slenaken, prachtige gietijzeren kruizen. Wat verder de grote pastorij. Terug het dorp uit we komen langs wit geschilderde boerderijen gewoon prachtig. Nu komen we langs de Broekhof kapel uit 1860.
We wandelen verder naar Bergenhuizen hier ook weer prachtige vakwerkhuizen, nu wandelen we naar het Noordal natuurreservaat . In de voortuinen staan de narissen te bloeien, gewoon prachtig. De wandeling loop op zijn einde en we hebben genoten van de prachtige natuur en gebouwen.
MARCHE DES BOURGEONS / LES ROUTHEUX IZEL / IZEL-CHINY 08/03/2008
MARCHE DES BOURGEONS
LES ROUTHEUX IZEL.
IZEL-CHINY.
Als getuigen van het ware leven hier maken de Gaumse huizen deel uit van het historisch erfgoed. Terwijl de traditionele woningen de levensstijlen van weleer weerspiegelen, drukt het typische silhouet van de dorpen, waarin de cultuur is verankerd, zijn stempel op de zachte glooiingen van het landschap.
Als je goed kijkt, ziet in de Gaume een kostbare mengeling van natuur en geschiedenis. De wandeling vertrekt in Izel-sur-Semois, maakte vroeger deel uit van het graafschap Chiny, en de graaf had hier zijn tweede huis. Naast enkele prachtige Gaumse woningen uit de 18de eeuw, is het dorp een wasplaats in Franse steen in de stijl van Napoleon III rijk. De kerk uit 1722 werd op de monumentenlijst geplaatst en vanaf het oude kerkhof heeft u een uniek uitzicht over de vallei van de Semois.
We wandelen langs de wasplaats en wandelen het dorp uit, boven ons horen we de kraamvogels die overvliegen. Overal begin de lente zijn intrede te doen, voorjaarsbloemen bloeien. We wandelen verder en komen in Pin. Prachtige omgeving we genieten van onze wandeling door het bos van Chiny.
Boven ons vliegt een buizerd gewoon prachtig. We komen langs het station van Izel en verlaten het bos. We komen nog langs een paar prachtige Gaumse huizen en dan zit de wandeling erop. Wat een prachtige wandeling met veel natuur.
CHATEAU DE FANG
Iets verder langs de weg ligt het Chateau de Fang. We stoppen er even om het kasteel te bekijken, een prachtig kasteel met ronde torens geheel in de stijl van de Gaume met de bepleisterde muren. We kijken wat rond en rijden dan wat verder.
ROSSIGNOL Oree de la Foret
We komen in Rossignol, hier bevinden zich twee Franse oorlogskerkhoven Rossignol Oree la Foret waar 2710 Franse militairen van de oorlog 14-18 begraven liggen en wat verder in Rossignol Le Plateau waar 874 soldaten begraven liggen.
ROSSIGNOL Plateau
Deze plaatsen midden in het bos zijn zeker de moeite om even te bezoeken met de nodige eerbied. Op onze tochten door ons land komen we altijd wel mooie plekjes tegen.
MARCHE D'APRES-MIDI / MARCHEURS DE LA BASSE-MEUSE / VISE 01/03/2008.
MARCHE DAPRES-MIDI
MARCHEURS DE LA BASSE-MEUSE
VISE.
Vise is de laatste Belgische stad langs de Maas en verdient beslist haar plaats als het gaat om Maaslandse kunst. We vertrekken aan de Maas, hier staan prachtige oude huizen die de rijkdom van de streek uitstralen.
De herenhoeve op de hoek van de straat is een voorbeeld van bouwkunst uit 1733. De brug over de Maas gebouwd uit gewapend beton. Wij wandelen Vise uit, het achterland in, hier krijgen we een voorsmaakje van het landschap van het vlakbij gelegen plateau van het Land van Herve.
We komen in Haccourt. De kerk van Saint-Hubert gebouwd op de fundamenten van een versterkt kasteel uit de XII de eeuw gebouwd door Chevalier Guillaume de Ronchinne. We wandleen door hollewegen en velden en komen zo aan Moulin de Valois, van deze molen werd al melding gemaakt in 1417, de ingang draagt het jaartal 1863 de kapel ernaast is later gebouwd in 1896.
SAINT-HUBERT
MOULIN VALOIS
Dan wandelen we weer door het landschap met dan weer een weide met hoogstambomen, velden en weilanden. Door hollewegen die er prachtig bij liggen, historische wegen zijn het die door het veelvuldige gebruik diepe groeven in het landschap getrokken hebben en nu een waardevol natuurlandschap zijn. We komen ook langs de bunkergordel rond Luik. De natuur heeft stilaan maar zeker deze oorlogsmonumenten overwoekerd. Maar ze blijven een deel van het landschap uitmaken.
We wandelen hier in Oupeye, welke de hoofdgemeente is en Haccourt een deelgemeente, hier komen we langs de infoborden die ons het verhaal vertellen van de Macrales de heksen van Haccourt. Wat verder lopen we langs de groeven van de Cements Liegeois waar mergel gedolven word om cement van te maken, de groeve heeft diepe wonden gemaakt in het landschap en word nu opgevuld met huisvuil. Spijtig dat een prachtig landschap zo verminkt word.
Wat later klimmen we de Hallebaye op. Zo komen we terug naar ons vertrek. We wandelen verder en komen langs het Oorlogsmuseum in een grote boerderij. Nog even en we zijn terug aan ons vertrek. Een mooie wandeling in Vise de stad die eend als logo heeft.
Het gaat goed met de stroopfabriek Bleus in Borgloon. Een jaar na de start van het familiebedrijf is de omzet al een paar keer verdubbeld. Vanaf 1 maart wordt het productieteam versterkt met de vriendin van Raf, samen met zijn broer Tom en hun ouders de stuwende krachten achter de stroopproductie. Het afgelopen jaar is in het ambachtelijke bedrijf van de familie Bleus voor 100.000 euro geïnvesteerd. Van de primitieve start valt nog weinig te merken. Het arsenaal kookketels is flink uitgebreid en de meeste manuele handelingen van de beginfase zijn voor een groot stuk geautomatiseerd.
NIEUWE PERS
GROTE KOOKKETELS
AFVULLEN
Stroop stoken vereist ondanks de automatisering toch intensieve handenarbeid. Ruim 60 procent van de tijd kruipt in het schoonmaken van ketels, apparaten en vloeren, zegt Raf Bleus. Door het automatiseren is de productie opgetrokken tot 150 kilogram per dag. Met de nieuwste ketel, die zo goed als gebruiksklaar is, zal de productie nog stijgen. De nieuwe aanwinst laat ons toe om tot 3 ton fruit ineens te bewerken, goed voor 400 kilogram siroop per dag, zegt Raf. Is daarmee het einddoel bereikt? Je kunt blijven groeien en klanten bijzoeken, maar dat is niet onze bedoeling. Wij kunnen nu al niet voldoende produceren. Van de huidige productie wordt bijna de helft door de toeristische dienst van Borgloon aan de man gebracht. 30 procent is bestemd voor de Nederlandse markt en het overige wordt verdeeld tussen twee Belgische groothandels.
FAM BLEUS EN IKZELF
TOM MET WASMACHIENE
Bedrijfsbezoek Niet alleen in de productieafdeling is de vernieuwing merkbaar, ook aan de hygiënische normen is heel wat bijgesteld. Voordat de bloesemdrukte echt van start gaat, willen we de bezoekers op een hygiënische manier kunnen ontvangen. De bedrijfsbezoeken horen daarbij, en daarom hebben we roestvrije scheidingswanden met doorkijkramen besteld waarachter de bezoekers het verwerkingsproces kunnen gadeslaan. Zij zullen gekleed worden in witte overalls en krijgen een wit mutsje. Vanwaar die grote belangstelling ? Ambachtelijke siroopstokerijen zijn nog op een hand te tellen.
JOHNNY BLEUS
RAF BLEUS
VADER EN ZOON STROOPSTOKKERS
Eigenlijk vertegenwoordigen wij een stukje het begrip Katarakt, wij produceren een puur natuurlijk en gezond kwaliteitsproduct met het beste wat in het Haspengouwse Kataraktland te verkrijgen is.
Een nieuwe greenspots inwandelen is altijd een beetje feest. Ontvangst in de sprookjesachtige Landscommanderij Alden Biezen.
Belangrijke mensen (denken ze toch) openen de Greenspot met toespraken en veel lof voor iedereen die er aan meegewerkt heeft. Er is toch wel een grote groep wandelaars komen opdagen om deze Greenspot in te wandelen, nadat de infoborden onthuld zijn en de wandeling kan vertrekken.
De Landcommanderij Alden Biesen drukt in Rijkhoven en omgeving haar stempel op het landschap. De talrijke hoogstamboomgaarden van het domein maken deel uit van het historische landschap. Ze biezen deze monumentale parel aan de Haspengouwse kroon mooi af. In de boomgaarden meestal omzoomd door meidoornhagen staan traditioneel de koeien te grazen. De boomgaarden op het domein van Alden Biesen vormen samen een fructuarium, een soort museumboomgaard met veel verschillende kersen-, appel- en perenvariëteiten.
Langs de Maastrichterallee in de appel en perenboomgaard kun je picknicken in stijl. Binnen de prachtige historische ommuring van de Hertenberg ligt een even schitterende kersenboomgaard. Hier vind je wel 160 kersensoorten. Op het parkoer hebben we een rustpunt waar we getrakteerd worden op een lekkere borrel.
We komen Alden Biesen binnen via het Apostelhuis, waar we gratis het museum kunnen bezoeken. We wandelen langs de brede laan vanuit het Apostelhuis naar het kasteel. Op het binnenplein van het kasteel kunnen we de standjes bezoeken en ook genieten van live muziek en een natje en droogje. Onze volgende afspraak 30 maart in Borgloon.
Met de gulden sleutelbloem adopteert Borgloon een echt Loons plantje. Fleurig geel kondigen de bloemen de lente aan. De gulden sleutelbloem is te vinden in kamgrasweilanden, die typisch verschijnen daar waar in steile hellingen een kalkrijke laag dagzoomt. Zulke laag komt voor op de flanken van de heuvel waarop de stad Borgloon gelegen is. Dit verklaart het cirkelvormige verspreidingspatroon van de gulden sleutelbloem. De stad wordt als het ware liefdevol omringt door dit tere bloempje. Kamgrasweilanden zijn een zeldzaam vegetatietype, waarvan de gulden sleutelbloem een goed herkenbare en aantrekkelijke kensoort is. De hoge biodiversiteit van een kalkrijk kamgrasweiland is het resultaat van een fragiel evenwicht. Als dit evenwicht verstoord wordt, gaan enkele soorten overheersen, en verdwijnt de typische vegetatie. Bescherming en goed beheer voor de gulden sleutelbloem is in het voordeel van vele zeldzame soorten.
EUREGIO TROPHY / DE VELDLOPERS / GULPEN NL. 24/02/2008
EUREGIO TROPHY
WSV DE VELDLOPERS.
GULPEN. NL.
Het landschap is het basiskapitaal van de gemeente Gulpen. Het grondgebied van de gemeente Gulpen behoort tot het Zuid-Limburgse heuvellandschap. De karakteristiek van deze streek is uniek in Nederland! In het golvende landschap van Gulpen liggen nostalgische kernen en gehuchten verscholen tussen groene weiden en hoogstamboomgaarden.
DE ZWARTE RIDDER
Het landschap is reliëfrijk en bestaat uit lichtgolvende plateaus, afgewisseld met relatief diep ingesneden beekdalen van de Geul, Gulp, Eyserbeek, Selzerbeek, met flauwe en steile hellingen. Voor een fijnere verfijning van het reliëf zorgen de zij- of droogdalen, grubben, dellen, graften, holle wegen en voormalige groeven.
Naast het reliëf zijn de verspreid liggende bossen, natuurgebieden, kleine landschapselementen met hagen, poelen, bronnen, weilanden, akkers boomgaarden, landgoederen en historische gebouwen: kastelen, kerken, kloosters, molens, vakwerkboerderijen zijn beeldbepalend. Dit is het prachtige kader waarin we wandelen vandaag. Vertrek in het centrum met de Herberg de Zwarte Ridder en verschillende grote boerderijen.
SCHEULDER
We wandelen voorbij het Berghof en dan langs de velden, weilanden en bosrijke gebieden. Het golvend landschap is hier werkelijk prachtig. Mergel kom je hier ook tegen, verwerkt in de hoeves dan weer een volledige boerderij uit mergel dan weer eentje met speklagen van baksteen en mergel. Ook wandelen we langs poelen, waar al leven in komt de kikkers zijn al wakker.
Dan komen we in Scheulder, een deelgemeente van Margraten. Het kerkdorp Scheulder (Schuller, Schuiler) is gelegen aan de oude verbindingsweg van Maastricht naar Aken, een reeds in de Romeinse tijd bestaande heerbaan. Het dorp dankt zijn naam aan een gasthuis, waar behoeftige vreemdelingen konden "schoelen" oftewel schuilen. Het is een dorp met vele prachtige boerderijen die langs de hoofdweg liggen. We verlaten Scheulder en komen langs de twee grote bomen met ijzeren kruis. Van hieruit wandelen we terug langs de prachtige natuur, door het prachtig golvend landschap. Zo komen we terug in Gulpen. Een prachtige en aangename wandeling.
MARCHE DU BOIS DU CAZIER / LES MARCHEURS DU XII DE MARCINELLE / NALINNES 23/02/2008
MARCHE DU BOIS DU CAZIER
LES MARCHEURS DU XII DE MARCINELLE.
NALINNES.
Nalinnes is een deel gemeente van Ham-sur-Heure-Nalinnes, het riviertje Eau dHeure komt er door en het ligt bij Charleroi. De wandeling vanuit Nalinnes brengt ons naar Marcinelle. We wandelen over de heuvelrug met links vanons velden en huizen en beneden in het dal bossen, met de zichten op de terriels van de koolmijnen rond Charleroi.
KERKHOF MARCINELLE
We blijven op de heuvelrug wandelen tot we Marcinelle binnen komen. Langs het grijze kasteeltje en hier nemen we de weg naar het kerkhof. We gaan even kijken op het kerkhof, voor ons het grafperk met Belgische oudstrijders, een beetje verder de oorlogsgraven van soldaten van 1914-1918. Een mooi verzorg perk met graven van Engelse, Franse en Duitse soldaten broederlijk naast elkaar.
Tegen de kerkhofmuur met zicht op de mijn de gedenksteen van de Italiaanse mijnwerkers die omgekomen zijn in de grote mijnramp. De mijnschachten duiken op als we afdalen in het dorpje en dan staan we voor de ingang van de mijn van Marcinelle.
Het gehele complex is prachtig gerestaureerd, het architecturale geheel, dat in 1990 als monument werd geklasseerd, word extra benadrukt door drie parallel opgestelde gebouwen die trots pronken. De twee minutieus gerestaureerde mijnschachttorens vormen een statige bekroning van deze gebouwen. De bovengrondse mijninstallaties liggen te midden van een groene ruimte bestaande uit drie terrils.
De site van 26ha is eigendom van het Waalse Gewest. Maar wat deze gebouwen vooral doen en ook willen bewaren is de grote mijnramp van 08 augustus 1956.Een speciale ruimte wordt het verhaal van de mijnramp verteld met fotos, film en getuigenissen die uur na uur, dag na dag de ontzettende mijnramp en reddingswerken in beeld brengt. Tot op die noodlottige 23ste augustus waarop uit de mond van een mijnwerker het verschrikkelijke verdict klink Tutti cadaveri! allemaal lijken!
Het verhaal van 8 augustus 1956.
Op 8 augustus 1956, rond acht uur 's morgens, besloot Antonio Ianetta, een mijnwerker, op een diepte van 975 m in de verseluchtkoker een volgeladen kolenwagen in de liftkooi te plaatsen. Hierdoor moest er aan de andere kant van de liftkooi een leeg wagentje weg worden geduwd. Hij wist niet dat de liftkooi niet op zijn niveau in de mijnschacht mocht stoppen. Een defecte nok blokkeerde de uitstoot van de lege wagen en toen de liftkooi bruusk werd opgehaald rukten de wagens een balk van de laadplaats af. De telefoonlijnen, twee hoogspanningskabels, de oliedrukleiding van de hydraulische balans en de persluchtleiding die het ondergronds ingezette pneumatisch materieel voedde braken af. Hierdoor brak er bijna ogenblikkelijk een felle brand uit.
DE REDDERS HADDEN HET HEEL MOEILIJK
Door het ventilatiesysteem konden giftige gassen zich verspreiden over andere mijnschachten. In minder dan een uur was alle communicatie tussen boven- en ondergrond onmogelijk geworden. Ianetta kwam naar boven en sloeg alarm om 8.25 uur. Op hetzelfde moment namen zeven mannen plaats in het bovenste compartiment van een kooi. Ze gaven een sein om naar boven te gaan, maar de kooi bewoog niet. Marceau Caillard stapte uit om aan het touw van de bel te trekken, maar daarna vertrok de kooi zonder dat hij had kunnen instappen.
De brand had de afvoer van de vuile lucht bereikt, waardoor de schacht onbruikbaar geworden was. Door de hitte braken de kabels en vielen twee kooien in deze schacht naar beneden. De mijnwerkers hadden nu geen ontsnappingsmogelijkheid meer. Een uur later daalden twee mannen af via een nieuwe schacht die van de rest van de mijn was afgesloten door een betonnen muur waarin een mangat was geplaatst. Ze openden het mangat maar de opening was te klein voor hun zuurstofapparaat; rook zorgde ervoor dat ze niet verder konden. De ventilatie werd opnieuw opgestart. Vijftien uren later werden nog zes overlevenden teruggevonden. Nog een uur later kwamen de redders naar boven met de boodschap: Tutti cadaveri (allemaal lijken).
Later werd Antonio Ianetta ervan beschuldigd de oorzaak te zijn van de ramp. Men vreesde voor zijn leven; hij werd naar Canada gestuurd. De infrastructuur van de mijn in Marcinelle was in alle opzichten verouderd. Het hydraulisch systeem werkte in Marcinelle nog op olie terwijl in vele andere mijnen al op water was overgeschakeld. De mijnschachten en de tussendeuren waren van hout en (nog) niet van staal.
OUDE POSTKAARTEN BOIS DU CAZIER
Toch voldeed Marcinelle aan de wettelijke voorschriften van die tijd. Pas na de ramp werden de veiligheidsregels grondig bijgesteld. Het werk in de mijn van Marcinelle werd gewoon voortgezet, zij het in een trager tempo. Niemand wilde er werken, maar elders in de streek was er geen werk te vinden. De mijn sloot op 15 januari 1961. Bij de sluiting en ontmanteling stuitten de mijnwerkers echter op een nieuwe, rijke laag steenkool en men ging opnieuw aan de slag. In december 1967 werd ze definitief opgedoekt.
Een wandeling in en rond de mijngebouwen, de mijn doet nu dienst als museum en herdenkingsplaats, is even indrukwekkend als deprimerend. Wij nemen de tijd om de mijngebouwen te bezoeken. Na het bezoek wandelen we de terril op en zo keren we terug naar Nalinnes.
En wandeling als deze die ons met de neus op de feiten drukt is toch wel bijzonder, als je er even bijstil staat dat er 262 mijnwerkers hun leven verloren, die uit 12 verschillende nationaliteiten bestaand waaronder 136 Italianen en 95 Belgen, honderden vrouwen en kinderen bleven als weduwe en wees achter. Gezinnen verloren vaders en broers. Een pijnlijke periode uit de geschiedenis van het mijnwezen in België. Wij kunnen alleen maar met diep respect aan hen terug denken.
Greenspot Grootloon is officieel nog niet open maar wij gaan even op verkenning, vertrek van de wandelingen zijn aan het Stadhuis van Borgloon.
KASTEEL DE MOT
WIJNGAARD DE MOT
MOTVALLEI
Er zijn momenteel wat werken bezig waardoor het vertrek even omgeleid is maar dit is geen probleem. Vanuit Borgloon, ooit het historische hart van het Graafschap Loon, treed je binnen in een eeuwenoud landschap met beboste heuveltoppen en uitgestrekte hoogstamboomgaarden. De Romeinse Kassei doorkruist het gebied. We verlaten de Markt en wandelen naar het Speelhof waar we langs Padonck wandelen hier staan nog grote Kanunnikenhuizen, dan wandelen we langs het kasteel de Mot.
ZICHT OP BORGLOON
KERKJE GROOTLOON
Dit kleine wegje was een deel van de omwalling van de stad, spijtig dat van de muren niks overgebleven is maar het traject van de omwalling kun je nog nawandelen. We dalen de trappen af met een prachtig zicht op kasteel de Mot. Langs de Padonckwijngaard van 0,3ha groot en bewerkt door de Nationale Boomgaarden Stichting. We dalen de vallei van de Mot af en klimmen dan weer uit de vallei, komen aan de steenweg welke we over moeten steken. Wel even opletten hier het is een drukke steenweg.
ZICHT GROOTLOON
JEFKE IN ACTIE
We klimmen nu naar Bolderberg, regelmatig moet je eens omkijken om een prachtig panorama op de stad Borgloon met zijn kerktoren. Zo komen we aan Bolderberg. Hier ontplooit het prachtige golvend landschap van Haspengouw zich met op de heuveltoppen de bossen en op de hellingen de laagstamboomgaarden. Uitgestrekte plantage eigenlijk is dit een arm landschap, allemaal dezelfde boompjes op een rij aan draad, duizenden appel of perenboompje.
GROOTLOON
CHRISTIANE
JOHNNY EN JEFKE
HEERLIJK RUSTIG GENIETEN
Als je dan daar een hoogstamboomgaard tegen ziet met kersen, appel en peren bomen het groenen gras, de hagen er rond. Spijtig dit is stilaan aan het verdwijnen, de oude bomen waarvan sommige wel bijna 100 jaar oud zijn verdwijnen en langzaam maar zeker krijgen we overal laagstam plantages. Nu wandelen we naar Grootloon, we klimmen naar het kerkje van Grootloon, hier hebben we een prachtig zicht op Grootloon we wandelen hier door de boomgaard, hier hebben ze werkelijk het mooiste van het mooiste aan de wandelaar geboden dit stuk is bijzonder, als je de tijd neemt om hier rond te kijken valt er heel veel te zien. Ook in de poelen zal binnenkort het leven terug keren.
Langs het kerkje en de Servaeshoeve, wij wandelen nu richting Borgloon, maar dalen het dal binnen via het houten hek. Langs deze weg is het weer genieten van het prachtige landschap, hoogstamboomgaarden en een aangename bank om even te rusten en te genieten van het mooie landschap, dan weer verder richting Broekom, langs Manshoven winning en Manshoven bos, we komen in Broekom en daar wandelen we terug naar de Bolderberg door het landschap dat blijft bekoren. Na een tijdje komen we terug aan de Steenweg en steken deze over en klimmen dan weer naar Borgloon centrum waar de wandeling eindigt. Deze wandeling van 12 kilometer is werkelijk de moeite waard.
Onze maandelijkse wandeling met Okra Borgloon brengt ons deze keer naar Piringen, een deelgemeente van Tongeren. Vertrek tegenover de Sint-Gertrudiskerk en dan wandelen we Piringen dorp in. Aan de T splitsing steken we de weg over om door het veld te wandelen, komen langs het kasteeltje door. Het kasteeltje in rode baksteen met torentje.
Wat verder ligt de burcht van Kolmont we zien hem van op een afstand. De burcht van Kolmont was, volgens sommige, een van de voornaamste van het land. Zij kende ook een grote geschiedenis. De burcht werd omstreeks 1100 opgericht door Gerald van Loon, zoon en opvolger van Lodewijk I van Loon. De burcht werd gebouwd op de uitloper van een heuvelring die door een diepe uitgraving langs de oostkant afgesneden werd van de rest van de hoogte en niet alleen langs drie zijden door de moerassige laagten van de Herkbeek omringd was, maar ook door natte grachten. Rond 1180 moet de bouw van de stenen ringmuur (3 meter dikte), die de burchthoogte als mantel aangaf, plaats gehad hebben. Hij werd opgetrokken in ijzerhoudende stenen en in visgraad verbonden
Rond 1250 breidde de Loonse graaf de versterking aanzienlijk uit. Waarschijnlijk hield dit verband met het feit dat de inwoners van Overrepen door een oorkonde van 1170 vanwege graaf Lodewijk I allerlei voorrechten verkregen. De verdediging van de burcht werd hen opgedragen. In die tijd werd aan de bestaande torenburcht een ovale neerhof toegevoegd en eveneens met muren omgeven. Hierin werd nog een vierkante toren van 7 meter opgenomen en met muren uit silex en ijzerhoudend steen van 1,80 meter dikte. Deze toren was bedoeld ter verdediging van de toegangsweg. Door de schietgaten van 1,65 meter hoog kon men een effectief flankvuur geven op de omheiningmuur.
Rond de burcht werd een wal opgetrokken van 4 meter hoog die zelf door een diepe gracht omringd was. Dit bracht eventuele aanvallers die er over geraakte in een zeer moeilijke positie. Dit burchtcomplex met versterkte ingangsbrug speelde een belangrijke rol in de twisten tussen Graaf Gerald van Loon en de Prins-bisschop van Luik. De Loonse Graven verbleven op deze burcht vanaf 1300. De Graven verbleven in het herenhuis aanwezig in de burcht en waarvan de open Gotische haard nog zichtbaar is. De troepen van de Luikse Bisschop trokken meerdere malen op oorlogspad naar Kolmont, gesteund door St. Truidense troepen. Zij verdreven de inwoners, moorden en brandde de huizen af. Ondertussen verschanste de Graaf van Loon zich in de versterkte burcht van Kolmont met een aanzienlijke buit. In de loop der jaren zal de strijd tussen Luik en Loon blijven voortduren met verlies en winst in beide kampen. De aanvallen van de Graaf Gerald van Loon waren meestal gericht op Tongeren (Luiks grondgebied) . In het geheim vertrok de Graaf van Loon met enkele ridders van uit de burcht naar Tongeren om er huizen af te brandde, ook de basiliek van Tongeren bleef niet gespaard. Tot aan de vereniging van Loon met het prinsdom Luik, in 1364, zal de burcht van Kolmont nooit worden ingenomen. Toen kwam er een tijd van verwaarlozing en verval. In 1488 stond de familie de La Marcke op tegen de prins-bisschop van Luik. De oproerlingen wisten zich meester te maken van de burcht van Kolmont. Het jaar nadien moesten de opstandelingen het onderspit delven en de burcht van Kolmont werd terug ingenomen en verwoest. Sindsdien werd de burcht nooit meer hersteld, integendeel, in 1499 gaf het magistraat der stad aan de ambachten de toelating te Kolmont de nodige stenen te halen om de stadsmuren van Tongeren te versterken. In 1925 werd de ruïne van een oude burcht van de graven van Loon geklasseerd. Er zijn nog Romaanse delen bewaard uit de 11e en 12e eeuw, en Gotische delen uit de 15e eeuw. Dit was het einde van de geschiedenis, niet alleen van de burcht van Kolmont, maar eveneens van het dorpje Kolmont, dat eens door de Graven van Loon voorbestemd was om een stad te worden. Zover de geschiedenis van de burcht van Kolmont die zeer nauw verbonden was Borgloon.
Wij wandelen het veld in, het is een zonnige dag, we kunnen genieten van het prachtige landschap, in het veld zijn de plastiekenkapen over de aardbeien geplaatst zodat deze sneller groeien. Hier en daar staan nog hoogstamboomgaarden maar de plantage hebben de overhand. Landbouw en akkerbouw zijn hier ook aanwezig. In de verte de Basiliek van Tongeren. Verscholen achter het bos ligt één van de grootste en mooiste vakwerkboerderijen, de rode pannen steken boven het bos uit. Hier bevinden we ons in het natuurreservaat waar nog dassen voorkomen. In de wei staat een ooi met haar lammeren te genieten van de zon een mooi prentje. We komen terug in het dorp en nog even zien we het kasteeltje. Dan terug aan de kerk.
Samen gaan we nog een koffie drinken, dat is het fijne aan de wandeling met Okra, het zijn maar korte wandelingen, en mijn ma kan deze nog mee wandelen en zo heeft ze ook een fijne namiddag.
Het Regionaal Landschap Haspengouw en Voeren opent dit jaar 3 gloednieuwe greenspots ! Stuk voor stuk schitterende landschapswandelingen die leiden langs de mooiste plekjes van Haspengouw. Samen goed voor 100 kilometer wandelplezier voor jong en oud.
Zondag 2 maart 2008 vanaf 13.00 opening Landschapswandeling Alden Biezen. Wandelen tussen akker en beemd, in een gebied dat geschiedenis ademt. Van natte valleien tot uitgestrekte akkers, van hoogstamboomgaarden tot compacte dorpskernen, van Landcommanderij tot wijnkasteel. je komt het allemaal tegen op deze wandeling. Vertrek Landcommanderij Alden Biesen.
GREENSPOTS IN HASPENGOUW.
De twee volgende openingen zijn op zondag 30 maart 2008 in Borgloon, Grootloon en zaterdag 21 juni 2008 Schulensbroek Schulen. Inlichtingen volgen. Regionaal Landschap Haspengouw en Voeren
Vanmorgen even met Jefke een wandeling naar Kuttekoven gemaakt. De natuur is al volop in lente stemming. De bloesem is er al, de eekhoorntjes zijn al actief, de bloemen komen stilaan te voorschijn. de muisjes springen lustig rond. De natuur toch mooi, wat sfeer beelden.
Onze blogvrienden Etienne en Rosette maken een moeilijke periode door hun schoonzoon Sammy is ernstig ziek en verblijft al verschillende weken in het ziekenhuis. Breng eens een bezoekje aan hun blog en laat een ondersteunende berichtje achter.
ETIENNE EN ROSETTE
Lieve vrienden wij zijn in gedachten bij jullie en hopen dat sammy vrij vlug thuis kan zijn met zijn vrouwtje en kinderen.
