|
MARCHE DE LA FRAISE.
LES SPITANTS DE NAMUR.
WEPION.
Wépion is de Waalse hoofdstad van de aardbei. In het dorpje is zelfs een museum te vinden dat is gewijd aan deze vrucht en in het eerste weekend van september wordt in het dorp het feest van de aardbei gevierd.
Wépion is gelegen aan de Maas en langs de oever van de rivier kunnen we langs jaagpad wandelen. In de omgeving van het dorp is een ruïne van een klooster uit de 17de eeuw te vinden, de Marlagne. Lodewijk XIV verbleef hier tijdens het beleg van Namen. Tijdens de Franse Revolutie werd het karmelietessenklooster verwoest. In de omgeving van Wépion kunt u heerlijk wandelen. Aan het vertrek staat een kraampje met aardbeien, ze zijn wel wat kostelijker dan de Haspengouwse aardbeien, ze zien er wel lekker uit. Wij wandelen door het dorpje en je ziet aan de huizen dat hier wel wat welgestelde wonen.
Wij wandelen verder en komen aan het domein Le Moutier het is een domein met een hele geschiedenis:
Dit landelijk domein werd in 1890 opgericht en begin 1900 gerestaureerd. Het bevindt zich op de heuvels boven Wépion en biedt een uitzonderlijk uitzicht op de Maasvallei. In 1908 wordt het domein door een Brusselaar, Aurélien Bayot, overgekocht. Hij wil het landelijk domein ombouwen tot een kasteel en met de mooiste residenties uit de vallei wedijveren. Aangezien zijn moeder uit Auvergne afkomstig is, vindt hij voor de inrichting van het domein, zijn inspiratie in de Franse stijl.
De lijst van de kastelen van Drion, Wasseige en Grosjean breidt zich vanaf nu uit met dit van Bayot dat ondermeer paardenstallingen, opslagplaatsen, drie tuiniershuizen, een wintertuin, een druiven- en een bloemenserre, een park, een villa en een kapel omvat. In die tijd ging Aurélien Bayot reeds zijn hemden in Parijs kopen en zijn handschoenen en dassen in Cannes. Hij maakte talrijke reizen naar Rusland (33) en voor de oorlog waren de generaals van de Tsaar in het kasteel te gast. Op 30 mei 1914 verlaat hij deze wereld. Twee maanden later is het oorlog. In 1914 wordt de eigendom door de Duitse staf bezet. De Kroonprins zal er samen met tsaristische officieren verblijven. De Prins van Reus bracht hen een bezoek. In dezelfde periode verstopten er zich 2 Engelse officier piloten van wie het vliegtuig werd afgeschoten, in de hoeve aan de ingang van het domein net naast de stallingen, om aan de Duitsers te ontsnappen. De originele naam van deze plaats was " Mon Caprice " (Mijn gril) en werd in 1918 door het Canadees leger betrokken. De soldaten gebruikten het houtwerk als brandhout om zich te verwarmen. Op 4 juni 1920 verkoopt Mevrouw Bayot, de weduwe van Aurélien, de eigendom aan vijf benedictines, waarvan de oudste, zuster Hildegarde die in 1881 werd geboren, moeder overste was. Kasteel Bayot vindt op dat ogenblik de meest onverwachte roeping : " Le Monastère du Mont Vierge " (Het klooster van de Maagdberg), waarvan de naam Moûtier. Ora et Labora, Bidden en Werken. Uitgeverij- en boekbindwerkplaatsen, drukkerij, gelegenheidsbeeldjes, aanmaken van priesterlijke ornementen,
ze werken op vol rendement.
De onontbeerlijke eenzaamheid wordt helaas door de omgeving in vraag gesteld. De zusters beslissen het Domein van de Marlagne aan te kopen en op 19 september 1928 komt de eigendom in handen van Mijnheer Joarlette. Het klooster van Mont Vierge keert terug naar haar oorspronkelijke roeping van kasteel die haar door Aurélien Bayot werd toegekend. Dat hij er uiterst fier over was, getuigt de aanwezigheid van de ineengevlochten initialen A B boven de hoofdingang. Ze bevinden er zich nog steeds samen met de religieuze inscripties die men eveneens op de tweede verdieping terugvindt en in één van de eetkamers die de Benedictines van Mont Vierge als kapel gebruikten. Op 21 juni 1931 komt de eigendom van het domein in handen van de heer Victor Lannoy, een Brusselse industrieel, die bovendien gedurende meer dan 40 jaar ambassadeur van de Verenigde Staten zal zijn. Roger Siot, industrieel, stichter en bestuurder van de maatschappij Sambre et Dyle, evenals van talrijke andere firma's, koopt het domein over op naam van zijn echtgenote, Marguerite Elias de Mollein. Dit gebeurde op 15 april 1939.
 
 
Kasteel du Moûtier wordt vanaf nu " Château Siot " genoemd en draagt deze naam nu al meer dan 60 jaar. Bij het overlijden van Marguerite Siot komt de eigendom in handen van één van haar dochters, Micky Duysan-Siot die de eigendom komt betrekken. Ze begint onmiddellijk met de verfraaiingwerken van het domein en geeft het terug de naam van de Moûtier.
Vandaag mogen we over het domein wandelen en genieten van de pracht ervan. Door zijn rijke geschiedenis en zijn prachtige omgeving is het prachtig om hier te wandelen wij kunnen volop genieten van de mooie gebouwen, over de brug door het park langs de oranjerie en de kapel dan weer verder en we verlaten het kasteeldomein door het toegangshek.
 
Wij wandelen verder door het dorpje met zijn mooie huizen met bloemen. Dan een lange klim uit het dorp met een prachtig zicht op de bossen. Zo komen we aan de eerste controlepost, Brigitte met Arobase zijn ook op de controle en als we terug vertrekken komt Francis Slache Gordon er ook aan, het zijn in de loop der jaren dikke vrienden geworden en we zijn altijd weer blij hen ergens op een wandeling tegen te komen. wij gaan verder en wandelen een heel eind door een bosrijk stuk, wel bijzonder mooi met oude bomen en grote vijvers hier komen duizenden libellen hun eieren leggen, als je even tijd neemt om te gaan kijken is het heel mooi om te zien.
We blijven wat kijken en maken een paar fotos en dan weer verder zo komen we aan de oever van de Maas, we wandelen er een eind langs het is wel mooi om de rotsen aan de overzijde te bekijken, nog even en we zijn terug aan ons vertrek. Een prachtige wandeling in een mooie omgeving.
Voor het fotoalbum de link volgen
|
