Het viel mij gisteren op hoe "kleurrijk" Europa geworden is: ik zat in een horecazaak met uitzicht op een plein en had dus een goede kijk op de talrijke mensen die er voorbijliepen. Er waren Afrikaanse mensen bij, Arabische, Aziatische en blanke. Heel de wereld in een notedop om zo te zeggen. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik het prachtig vond. Het "blanke" Europa heeft duidelijk zijn beste tijd gehad, meer nog, het bestaat gewoon niet meer, of men dat nu graag heeft of niet, het is gewoon zo. In tegenstelling tot diegenen die van oordeel zijn dat zoiets nadelig is voor dit oude continent, kan men dit ook anders bekijken: door die "vreemde" mensen is er meer kans dat ons Avondland een nieuwe adem vindt, een nieuwe vitaliteit, want als het van de rasechte Europeanen moet afhangen, dan zal er niet veel meer van in huis komen, vermoed ik. Hoe vermoeid, klagerig, zelfgenoegzaam en cynisch is immers het oude Europa geworden ! Niet-Europeanen kijken nog uit naar de toekomst en zijn er dus op gebrand om er iets van te maken. Geleidelijk aan wordt het ook "hun" Europa, zoals de migranten in de Verenigde Staten grotere patriotten geworden zijn dan de autochtonen. Het kan dus verkeren, maar dat wisten we al sinds Bredero.
Toen de beruchte roman "Lolita" jaren geleden eindelijk in het Nederlands werd uitgegeven, kon ik er niet aan weerstaan om dat boek waarover ik al zoveel had gelezen, te kopen en te lezen. Ofschoon het inderdaad een erotisch verhaal is, toch was ik erover verwonderd dat dit boek zo een schandaal had veroorzaakt. Een roman, geschreven in zo een prachtige en bedwelmende stijl, kan men moeilijk beschouwen als pornografisch, wél als een meesterwerk tout court. Het is daarenboven niet alleen erotisch maar ook erg satirisch en over dit kenmerk heeft men het bijna nooit in een bespreking. Dit was dan ook dé grote verrassing die me te wachten stond wanneer ik het boek las, dat het zo grappig is. Over de American way of life wordt op een ongelooflijk spottende manier geschreven. De schrijver, Vladimir Nabokov, die van Rusland naar de Verenigde Staten was geëmigreerd, bekijkt in "Lolita" zijn nieuwe thuisland als een buitenstaander waardoor alle eigenaardigheden in die nieuwe maatschappij hem potsierlijk voorkwamen. Daardoor werd weer eens het bewijs geleverd dat kunstenaars dingen zien die een ander niet opmerkt, die een ander pas tientallen jaren later opmerkt. Als men het boek echter vandaag leest, dan kan men zich niet van de indruk ontdoen dat het ook over onze Europese maatschappij handelt : wat toen nog alleen in de Verenigde Staten plaatsvond is nu ook hier dagelijkse kost geworden, zodat "Lolita" een roman is die de HELE Westerse maatschappij kritisch onder handen neemt. Een aanbevolen boek dus!
Voor zover ik het zie, heeft Europa twee niet geringe uitdagingen voor de boeg waar het willens nillens rekening mee zal moeten houden. De eerste is er één op het geestelijke, spirituele vlak: de confrontatie met de Islam in Europa (er wonen hier immers miljoenen moslims) dwingt ons, of zal ons dwingen, om na te denken over onze eigen identiteit. Wie zijn wij ? Wat ligt er aan de oorsprong van de Europese beschaving ? Wat is ons doel ? Op al deze vragen zal een antwoord moeten komen. De tweede uitdaging is ekonomisch van aard: de vitaliteit van de Chinese ekonomie zal ons eveneens dwingen om bepaalde maatregelen te nemen, willen we vermijden om af te zakken naar het niveau van een ontwikkelingsgebied.
Ik ben er mij terdege van bewust dat de aanpak van deze beide uitdagingen heel wat energie en discussie zal vergen, toch zal van de uitkomst ervan afhangen of het oude Europa er opnieuw zal in slagen om als gelijkwaardige partner op te treden naast de andere grootmachten. Aan ons de keuze !
Ik ben michel1946, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Mic.Van..
Ik ben een man en woon in Gent (België) en mijn beroep is fotograaf.
Ik ben geboren op 13/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: literatuur, film, muziek, geschiedenis, reizen.
Met deze foto wil ik mezelf enigszins profileren.
