Het is algemeen bekend dat ex-president Bill Clinton een erg goede verstandhouding heeft met zwarten. Misschien vragen sommigen zich af hoe dit komt. Welnu, ik denk dat de verklaring hiervoor te vinden is in zijn kindertijd. In zijn autobiografie vertelt hij dat zijn grootouders een kruidenierszaak uitbaatten waar vele zwarten hun inkopen deden. De kleine Bill kwam zo in contact met zwarte kinderen waar hij, als enige blanke jongen , mee speelde. Clinton's moeder zelf had in haar jeugd eens een pak slaag van haar ouders gekregen omdat zij het woord "nigger" had gebruikt (in de jaren '20 van de vorige eeuw toen deze scheldnaam nog algemeen aanvaard was !). Ik vermeld dit verhaal hier omdat het een verklaring zou kunnen zijn waarom iemand van jongsaf aan antiracist is. Men wordt blijkbaar niet zo geboren, maar men wordt het door opvoeding. Als men niet als antiracist geboren wordt, zou het ook wel eens kunnen dat men niet als racist ter wereld komt. Of vergis ik me ?
Over de beruchte "filosoof met de hamer" Friedrich Nietzsche zijn wonderlijk genoeg twee prachtige boeken geschreven door vrouwen. Ik noem dit wonderlijk omdat men de filosofie van Nietzsche zeker niet als "soft" kan omschrijven, wel integendeel, en ook omwille van de vrouwonvriendelijke opmerkingen in zijn werk.
Nog tijdens zijn leven schreef Lou Andreas-Salomé een boek met de titel "Friedrich Nietzsche" waarin zij op een schitterende manier zijn ideeën uiteenzette. Zij bezat daarbij het grote voordeel dat zij bevriend was geweest met de filosoof waardoor zij wist hoe zijn kijk op de wereld vorm had gekregen. Als inleiding op zijn werk is dit boek dus uitermate geschikt.
Een honderdtal jaren later was er de Britse Lesley Chamberlain met : "Nietzsche in Turijn" waarin zij een aangrijpend beeld schetst van zowel de filosoof als de mens Nietzsche. Zij relativeert daarin zijn kwetsende uitspraken over vrouwen omdat hij tijdens zijn leven dan toch bevriend was met enkele vooruitstrevende en intelligente (zie hoger) vrouwen. Haar inlevingsvermogen en de taal waarin zij dit portret van de filosoof gestalte geeft, zorgen ervoor dat dit een boek is om langzaam te savoureren. Wie geen zin heeft om de filosofische werken zelf (allemaal verschenen in het Nederlands én mooi uitgegeven) te lezen, die kan ik gerust "Nietzsche in Turijn" aanbevelen omdat men zo een erg genuanceerd beeld krijgt van leven en werk van die beroemde en boeiende filosoof.
En dan nog een opmerking: zou het toeval zijn dat juist vrouwelijke auteurs zo gevoelig en meeslepend over iemand kunnen schrijven ? Ik denk het niet, want als men het vermogen tot empathie van vrouwen kent, evenals hun grote beheersing van taal, dan ligt het bijna voor de hand dat men zulke boeken van hen kan verwachten. Dank u, Lou en Lesley !
Over de wenselijkheid van een onafhankelijk Vlaanderen lopen de meningen bij de bevolking nogal erg uiteen, om het nog zwak uit te drukken. Zoiets is op zich al verwonderlijk want welk ander volk in de wereld wil géén onafhankelijkheid ?! Men kan zich dan afvragen hoe het komt dat het merendeel van de Vlamingen daar niet in geïnteresseerd is. Redelijkerwijs zou ik dus vermoeden dat zij het in België zo goed hebben zodat een splitsing ervan niet noodzakelijk wordt geacht om onze situatie te verbeteren. Als andere volkeren wél per definitie naar onafhankelijkheid streven en de Vlamingen niet, is de oorzaak ervan dan te zoeken in het feit dat zij zich géén volk voelen ? Maar wat dan wél ? Beschouwen zij zichzelf dan als Belgen die toevallig (het woord "toevallig" is niet toevallig gekozen!) in Vlaanderen wonen zoals er Belgen zijn die toevallig in Wallonië wonen ? Dit kan ik moeilijk geloven. Er moet dus naar een andere reden gezocht worden voor het zwakke onafhankelijkheidsstreven van de Vlamingen. Tegenstanders van een onafhankelijk Vlaanderen hoort men wel eens verkondigen dat Vlaanderen te klein is om onafhankelijk te worden. Dit is echter een drogreden want er zijn voorbeelden genoeg van kleine ( wat aantal betreft) volkeren die toch in staat zijn om in een klein land te overleven, denken we hier maar aan de Slovenen, Kroaten, Joden, Letten, enz. Voor zover ik weet bezitten zij een land dat niet groter is dan Vlaanderen. Een ander argument van de Vlaamse unitaristen snijdt meer hout: zij vertikken het om te streven naar een onafhankelijk Vlaanderen waar de verdraagzaamheid en het antiracisme verdacht zouden worden, zodat onafhankelijk van België worden een ernstige achteruitgang zou betekenen vergeleken met nu. Dit argument valt wél te verdedigen. Dit is een uitvloeisel van ons Vlaams verleden waarin onze Vlaamse nationalisten er in geslaagd zij om TWEE (!!) keer de verkeerde politieke keuze te maken en dan nog een erg tragische met het resultaat dat het Vlaams nationalisme een verdacht reukje heeft gekregen. Als die nationalisten dan nog blijven volharden in de boosheid dan hoeft het niet te verwonderen dat de drang naar onafhankelijkheid in Vlaanderen maar matig scoort. Als besluit durf ik dus te stellen dat het de Vlaamse nationalisten zelf zijn die de grootste hinderpaal vormen op weg naar de onafhankelijkheid!
Ik las zojuist iets erg interessant in een boek van Geert van Istendael met als titel "Alle uitbarstingen", een verzameling essays van deze weerbarstige journalist. In één van die essays heeft hij het over de weldaden die de vrije markt voor ons in petto zou hebben. Zo zou de vrije markt onder andere zorgen voor een betere dienstverlening. Neen, zegt van Istendael, de vrije markt is de vijand van dienstverlening want personeel is altijd te duur (pagina 82). Ik kan dat alleen maar beamen. Als voorbeeld hiervoor neem ik de dienstverlening in de grootwarenhuizen tijdens de week: wie gedacht heeft dat hij dan aan de kassa vlugger zou bediend worden dan tijdens het weekend, komt bedrogen uit, immers, wanneer er weinig volk is, opent men maar twee of drie kassa's zodat men dan toch weer moet aanschuiven. M.a.w. voor de klant blijft de dienstverlening dus hetzelfde, of er nu veel of weinig volk aanwezig is. Dit is maar één van de vele voorbeelden, ik denk dat iedereen er zo nog ontelbare andere kan opnoemen. Het is eigenlijk logisch: als winst maken het enige doel is dan spreekt het voor zich dat bedrijfsleiders met zo weing mogelijk personeel zo veel mogelijk klanten proberen te bedienen, al de rest is bijzaak. Misschien moeten wij met zijn allen eens de analyse die Karl Marx gemaakt heeft van het kapitalisme lezen of herlezen, maar deze keer met een kritische geest die ons er moet voor behoeden om weer eens te dromen van een communistische staat die ons nog groter onheil zou bezorgen. Zoals men zegt, de gulden middenweg bewandelen zou hier niet misplaatst zijn.
Er zijn nogal wat mensen die er problemen mee hebben om te weten hoeveel een bepaald bedrag in euro nu eigenlijk waard is. Of iets duur is of niet. Ik heb daar een simpele oplossing voor gevonden, een oplossing waarbij men niet moet zitten omrekenen naar Belgische frank. Daarvoor ben ik teruggegaan naar mijn kindertijd, meer bepaald naar de periode in de lagere school toen we leerden tellen. Ik herinner me nog goed dat wij het getal 100 als een reusachtig getal beschouwden en 50 was ook al de moeite want dat was de helft van 100. Welnu, ik hevel die denkwijze over naar vandaag zodat 100 euro voor mij een groot bedrag is en 50 euro ook al veel: op die manier is het niet meer nodig om altijd te zitten omrekenen. Het is een methode die natuurlijk alleen maar toepasbaar is op bedragen die niet te hoog zijn. Om de waarde van een huis te berekenen of van een auto, schakel ik ook nog altijd over op het verleden, d.w.z. Belgische frank. Ik gebruik hier doelbewust het woord "verleden" omdat het zo is : het is nu immers al drie jaar dat de Euro zijn intrede heeft gedaan, men kan toch niet blijven denken in Belgisch geld . Wat op monetair vlak geldt, is ook zo voor alles, men kan niet blijven in het verleden leven, hoe moeilijk het soms is om zich aan te passen aan alle veranderingen die er de laatste jaren hebben plaatsgegrepen. Eens men zich echter daadwerkelijk heeft aangepast, is de beloning groot want men voelt zich dan thuis in onze moderne wereld.
Ik ben michel1946, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Mic.Van..
Ik ben een man en woon in Gent (België) en mijn beroep is fotograaf.
Ik ben geboren op 13/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: literatuur, film, muziek, geschiedenis, reizen.
Met deze foto wil ik mezelf enigszins profileren.
