Van toen ik eens een schitterend optreden van Barbara Dex op de Gentse Feesten heb gezien, ben ik een grote fan van haar geworden. Ook was ik van oordeel dat haar nummer "Crazy" voor Eurosong het beste was van allemaal. Toen ik dan vernam dat er een nieuwe CD van haar was uitgekomen, repte ik me vlug naar de winkel. Na beluistering ervan kan ik gerust zeggen dat zij mij niet ontgoocheld heeft, wel integendeel, deze CD met countrymuziek is een genot om naar te luisteren: Barbara Dex zingt weer fantastisch met haar bekende ietwat hese maar krachtige stem, de songs zijn afwisselend erg ritmisch en traag en haar begeleiders leveren een knappe prestatie. Kortom, dit is een CD die elke vergelijking met het buitenland kan doorstaan omdat hier duidelijk te horen valt dat er professionele mensen aan het werk zijn geweest. Proficiat, Barbara!
Ik las deze week op een website dat iemand van oordeel is dat het publiek met niet-politiek correcte zaken meer kan lachen, want hij had in een TV-programma gezien dat de mensen vooral lachten met grappen over allochtonen. Daarmee lijkt dit heerschap eigenlijk te suggereren dat lachen met slachtoffers het grappigst is van al. Als dat zo is dan is er duidelijk iets mis, zowel met de grappenmakers als met het publiek. Het is niet alleen erg gemakkelijk om te lachen met groepen die uitgestoten worden maar het getuigt eveneens van weinig goede smaak, om van fatsoen nog maar te zwijgen. Wanneer mensen zo graag lachen met hen die op de maatschappelijke ladder een trapje lager staan dan vermoed ik daarachter een poging om zichzelf wat op te krikken, om de eigen identiteit te affirmeren ten koste van anderen: het wijst dus op zwakte. Hoe anders gaat het eraan toe in de stukken van Shakespeare waar de nar zelfs spot met de koning!
In de negentiende eew leefde er in Rusland een zekere Alexander Herzen, een intellectueel die opkwam voor de onafhankelijkheid van het individu en daardoor dan ook meermaals in botsing kwam met de machthebbers. Op het einde van zijn leven schreef hij de prachtigste mémoires van die eeuw ( ook te verkrijgen in het Nederlands). In een brief aan de Italiaanse vrijheidsstrijder Mazzini schreef Herzen het volgende: "Sinds mijn dertiende jaar heb ik slechts één ideaal gediend, achter één vlag aan gemarcheerd-weg met elk van boven opgelegd gezag- elke vorm van vrijheidsberoving, leve de volstrekte onafhankelijkheid van het individu. Ik zou mijn kleine guerillastrijd willen voortzetten, als een echte kozak, auf eigene Faust, zoals de Duitsers zeggen." Zijn deze woorden niet geldig voor elke eeuw?!
Ik ben michel1946, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Mic.Van..
Ik ben een man en woon in Gent (België) en mijn beroep is fotograaf.
Ik ben geboren op 13/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: literatuur, film, muziek, geschiedenis, reizen.
Met deze foto wil ik mezelf enigszins profileren.
