De moord op de jonge Joe Van Holsbeeck is voor mij duidelijk een signaal (en het is er één te veel!) dat er iets grondig mis loopt in onze maatschappij. Als er al gemoord wordt om een mp3-speler, een object, in handen te krijgen dan wijst dit op een normvervaging die onrustwekkend is, want een ding wordt dus belangrijker geacht als een mens. Hier beschuldigingen gaan uiten in de richting van politiediensten, multiculturele maatschappij of politici vind ik volkomen ongepast, zelfs onfatsoenlijk, want men gebruikt dan die moord om het eigen gelijk te bevestigen. Smakelozer kan niet! Verantwoordelijken van allerlei strekking zouden beter eens aan een eerlijk zelfonderzoek doen en zich afvragen: waar heb IK gefaald? Wat had IK kunnen doen? Méér kan en durf ik over deze schrijnende zaak niet te zeggen.
Door het herlezen van "Over de rivier en onder de bomen", een roman van Ernest Hemingway, dwalen mijn gedachten weer af naar Venetië omdat het boek een ode is aan deze wondermooie stad. Ik plaats Venetië naast New York omdat deze laatste eigenlijk het Venetië van de Renaissance is of ook, Venetië was vroeger dé stad die bruiste van leven en die het aandurfde om gebouwen op te richten die nergens anders in Europa te zien waren. Er wordt over die lagunestad dikwijls gezegd dat het een romantische stad is. Natuurlijk, wanneer men ' s avonds ronddwaalt in de nauwe, weinig verlichte steegjes, kan men inderdaad overspoeld worden door romantische gevoelens. Maar Venetië is meer dan dat. Als ik rondvaar op het Canal Grande en kijk naar de imposante gebouwen dan gaat daar voor mij een gevoel van dreiging uit, toch als men het bekijkt met de ogen van iemand uit de Renaissance. Ik kan me voorstellen dat reizigers toen enorm onder de indruk kwamen van wat zij zagen. Volgens hetgeen ik over de geschiedenis van Venetië gelezen heb, was dit ook de bedoeling: de buitenstaander in zekere mate afschrikken waardoor die zou beseffen dat er met de Venetianen niet te spotten viel. Naast dit gevoel van dreiging, en daar dicht bij aansluitend, is er een onmiskenbare melancholie die als een nevel over de stad hangt want die dreiging is natuurlijk verleden tijd: nu is het alleen maar mooi en kan men slechts gissen hoe het moet geweest zijn. Ik keer dan terug naar New York: ook dat is een wondermooie stad, al wordt dit bijna nooit gezegd, maar eens zal dit wel gezegd worden. Ook van deze stad gaat een zekere dreiging uit maar dan zonder de melancholie van Venetië, dat zal pas later gebeuren wanneer toekomstige reizigers New York zullen bezoeken als een soort museum zoals men nu Venetië bezoekt. Ik kan dus onmogelijk van Venetië houden en New York verafschuwen om de eenvoudige reden dat zij juist dezelfde geest uitstralen, alleen het tijdsgewricht is verschillend.
In een aflevering van de TV-reeks "Sterke vrouwen" schetste ons Goedele een boeiend beeld van de Toearegvrouwen in de woestijn. Zij vertelde ons dat deze trotse en onafhankelijke vrouwen door de mannen op handen worden gedragen. Wanneer zij echter naar de stad verhuisden dan werd merkbaar welke invloed de islam uitoefende: de man werd ineens dominant en schafte zich nog drie vrouwen aan. Vanaf dat ogenblik had zijn vrouw niets meer te zeggen want zij werd door hem onderhouden. Duidelijker kon moeilijk aangetoond worden wat een monotheïstische godsdienst bij de mensen teweegbrengt. In de woestijn heerst een matriarchale maatschappijvorm die dan plotseling verandert in een patriarchaat. Kernachtig uitgedrukt zou men kunnen zeggen dat, waar de godsdienst haar intrede doet, de vrouw haar uittrede bewerkstelligt (uit de maatschappij). In deze reportage werd de achteruitstelling van de vrouw schrijnend aangetoond. Ik verwonder me er dan ook altijd over dat er moslima's zijn die zeggen dat de Koran aanzet tot het respecteren van vrouwen. Natuurlijk vallen er in dat heilige boek bepaalde positieve woorden te lezen over vrouwen, maar de algemene strekking getuigt toch van een erg neerbuigende houding ten opzichte van de vrouw. Wie mij niet gelooft, moet maar zelf eens de Koran lezen, hij ligt in elke boekhandel te koop.
Ik ben michel1946, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Mic.Van..
Ik ben een man en woon in Gent (België) en mijn beroep is fotograaf.
Ik ben geboren op 13/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: literatuur, film, muziek, geschiedenis, reizen.
Met deze foto wil ik mezelf enigszins profileren.
