In het begin van de jaren '60 heeft de Amerikaanse schrijver Norman Mailer een boek geschreven met als titel "Witboek voor de president", het stond vol met kritiek op het beleid van de toenmalige regering. Het was zijn bedoeling dat president Kennedy dit zou lezen maar helaas werd hij neergeschoten voor het boek uitgegeven was. Ik wil graag het volgende aanhalen: "Waarom denkt u dat de mensen in Duitsland van Hitler hielden? Omdat ze heimelijk gewild hadden zelf hysterisch te kunnen worden en tegen dingen stampen en schreeuwen en gillen en dingen uit elkaar scheuren en doden -- mensen uit elkaar scheuren. Hitler deed alsof hij hen daartoe de kans gaf. Op een bepaalde subtiele wijze communiceerde hij die indruk. Daarom wilden ze hem. Daarom was hij goed voor Duitsland - ze wensten die verschrikking. Maar uiteindelijk scheurde hij de mensen niet uit elkaar - hij vergaste ze." In mijn ogen getuigen deze woorden van veel inzicht.
In Vlaanderen durven politici nogal eens zeggen dat er geen maatschappelijk draagvlak is om maatregelen te nemen ten gunste van mensen van vreemde afkomst (dat andere woord wil ik niet meer gebruiken). Journalist Jan Becaus (VRT) zegt deze week in een interview zelfs dat we de multiculturele maatschappij niet door de strot van een gemeenschap mogen rammen. Daarna zegt hij dan de volgende woorden: "Laten we Vlamingen de tijd geven al die andere geuren en kleuren te leren kennen. Dat neemt misschien een eeuw in beslag, al kan het ook langer duren." Vreemdelingen zullen blij zijn deze zinnen te lezen! Zij weten nu dus dat zij aan hun kinderen kunnen zeggen dat zij er niet op moeten rekenen om in hun leven ooit aanvaard te worden door de Vlamingen. Ik zou de heer Becaus graag willen verwijzen naar wat er 50 jaar geleden in de Verenigde Staten is gebeurd. De blanke Amerikanen (zeker die in de zuidelijke staten) zaten toch ook niet te wachten op de Wet op de Burgerrechten, zij hebben die ook moeten aanvaarden. We kunnen nu, ondanks nog aanwezige conflicten, de resultaten zien: Oprah Winfrey is enorm populair en is één van de rijkste vrouwen van de Verenigde Staten en een Afro-Amerikaanse vrouw (Condoleezza Rice) is zelfs minster van Buitenlandse Zaken geworden. Men gaat mij toch niet laten geloven dat er in Vlaanderen grotere racisten zitten dan in de Verenigde Staten?Jan Becaus gebruikt dan wel het woord "xenofoob", angst voor het vreemde, maar wie angst heeft voor iemand reageert ook dikwijls afwijzend of zelfs vijandig, dus wat is dan het verschil met racisme? Het is alleen een mooiere omschrijving. Ik vind het beangstigend te moeten vaststellen dat Vlaanderen de neiging heeft om af te glijden naar provincialisme en dat in een geglobaliseerde wereld.
Het was met gemengde gevoelens dat ik naar de film "Marie Antoinette" ben gaan kijken. Iemand had me echter kunnen overtuigen om deze stap te zetten. Achteraf moet ik bekennen dat ik onterecht negatief bevooroordeeld was. Deze film van de nog jonge Sofia Coppola (dochter van) is van begin tot einde een echte streling voor het oog. Sedert "Barry Lyndon" (Stanley Kubrick) heb ik geen historisch drama meer gezien dat zo prachtig verfilmd werd. Het fantastische licht en de warme, tere kleuren dompelen het geheel onder in een enigszins onwezenlijke sfeer. Het moet ook onvoorstelbaar geleken hebben om als jong meisje uit Oostenrijk in Versailles terecht te komen. Des te schokkender zijn de laatste scènes waarin koele kleuren overheersen en het licht veel harder is. Hier slaat het oppervlakkig karakter van wat voorafging over in een regelrechte tragedie want Marie Antoinette moet op de vlucht slaan voor de naderende revolutie. Hoofdrolvertolkster Kirsten Dunst is werkelijk schitterend en zorgt ervoor dat haar personage altijd aantrekkelijk blijft welke bedenkingen men dan ook koestert ten aanzien van haar lichtzinnig gedrag. Deze film van Sofia Coppola sluit goed aan bij haar twee vorige films, nl. "Virgin suicides" en "Lost in translation". Ook daar draaide het telkens om een jonge vrouw die verloren liep in een haar compleet vreemde omgeving. Dat zij erin geslaagd is om dit thema ook te verwerken in een groots opgezette historische film bewijst dat zij zich met recht en rede een filmAUTEUR mag noemen en niet gewoon een vakman(vrouw). Ik zou nu al de DVD willen kopen!
Eerst wil ik even zeggen over wie het hier gaat. Wouter Deruyttter is afkomstig uit Roeselare en woont nu al meer dan tien jaar in New York. Hij is een kunstfotograaf die al verschillende fotoboeken op zijn naam heeft staan en die reeds meermaals zijn foto's tentoonstelde. Zijn laatste tentoonstelling heeft als titel "Billboards, New York". Billboards zijn de reuzereclameborden die her en der in die bruisende stad te zien zijn. Wie ooit al in New York is geweest zal wel bemerkt hebben dat men niet naast die borden kan kijken, je blik wordt er zo naar toe gezogen. Op het eerste gezicht schijnt het niet erg interessant te zijn om foto's als onderwerp van een foto te nemen, maar de manier waarop Wouter Deruytter die reusachtige reclame heeft gefotografeerd zorgt ervoor dat zijn opnamen juist wél interessant zijn. Hij laat die beelden contrasteren met de voetgangers die op de voorgrond onverschillig voorbij lopen. Het is alsof die reclame wel het laatste van hun zorgen is. Omgekeerd is het ook zo dat die extreemgrote afbeeldingen zich evenmin iets van die mensen aantrekken, zij zijn het die alle aandacht naar zich toetrekken. Door een geraffineerde beeldcompositie slaagt Deruytter er echter in om beide elementen hun belangrijkheid te laten behouden. Van sommige foto's gaat een hypnotiserende kracht uit, men kan ze gewoonweg niet vergeten. Al dit moois is nog te zien tot 18 juni in het Caermersklooster te Gent. Als voetnoot nog dit: de prachtige afdrukken van zijn foto's heeft Wouter Deruytter laten maken in fotolabo "Fine print" (Destelbergen), een labo dat gespecialiseerd is in het vakkundig en artistiek vergroten van foto's die iets meer willen zijn dan een "prentje".
Ik ben michel1946, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Mic.Van..
Ik ben een man en woon in Gent (België) en mijn beroep is fotograaf.
Ik ben geboren op 13/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: literatuur, film, muziek, geschiedenis, reizen.
Met deze foto wil ik mezelf enigszins profileren.
