Kwaliteit wordt ten onrechte nogal eens verward met elitarisme. Misschien is dit de reden waarom zowel TV-presentator Mark Uytterhoeven als minister Bourgeois zich onlangs meenden te moeten begeven op het glibberige pad van het populisme. Uytterhoeven dacht waarschijnlijk dat hij nog populairder zou worden door "De laatste show" in het dialect te presenteren. Voor mij kwam het eerlijk gezegd alleen maar pijnlijk over hoe een zo bekwaam iemand zichzelf zo kon verlagen. Zijn gewoonlijk professioneel niveau verschrompelde tot een parochiaal gestuntel dat uit de jaren vijftig leek te komen. En wat minister Bourgeois plotseling bezielde om zangeres Laura Lynn te promoten, is mij compleet een raadsel. Misschien om haar nog wat meer platen te laten verkopen?! Dit zijn maar twee voorbeelden van mensen die, in plaats van op de bres te springen voor kwaliteit, plat op hun buik gaan liggen voor kwantiteit. Door hun populistisch gedrag is het nu totaal onmogelijk om nog kritiek te hebben op andere mensen die ten koste van alles populair willen zijn, zoals bijvoorbeeld kandidaten voor Big Brother. Of hoe mensen die het goede voorbeeld zouden moeten geven, dit uit pure mediageilheid vertikken te doen.
De manier waarop Waalse politici uiterst-rechts in Vlaanderen willen uitschakelen slaat mij met verstomming. Weten zij dan niet dat alles wat zij in die zin ondernemen juist het tegenovergestelde effect heeft? Ik kan moeilijk geloven dat politici uit Wallonië dom zijn, ik denk eerder dat zij een verborgen agenda hanteren maar welke agenda dat is zal de toekomst ons duidelijk maken. Het is nu eenmaal zo dat politici door hun acties dikwijls datgene bereiken wat zij ten koste van alles willen vermijden. Daarom beschouw ik het Waalse optreden als dom. De mars der dwaasheid in praktijk gebracht!
Die titel alleen al heb ik altijd prachtig gevonden. En toen ik dan de film had gezien, werden die woorden pas echt aangrijpend. Het zit namelijk zo: de woorden "splendor in the grass" maken deel uit van een gedicht van Wordsworth dat door het vrouwelijk hoofdpersonage voorgelezen wordt tijdens een les op school. De lerares vraagt haar ook om de tekst te verklaren. Heel deze scène is één van de ontroerendste die ik ooit in een film heb gezien. Op het moment dat Deanie aan het voorlezen is realiseert zij zich plotseling dat haar vriend haar ontrouw is, haar hele wereld stort in elkaar, zo erg zelfs dat zijzelf ineenstort en wenend het klaslokaal uitloopt. Natalie Wood die deze rol vertolkt, slaagt erin om deze aartsmoeilijke scène geloofwaardig en aangrijpend te maken, zij draagt heel de film door haar aanwezigheid alleen al. Dat mengsel van zuiverheid, verleidelijkheid en opstandigheid welke haar personage typeert, is om nooit te vergeten. Dit was alleszins de knapste vertolking die deze mooie actrice (ook te zien in o.a. "West Side Story") ons ooit heeft geschonken en één van de meest onvergetelijke vrouwenfiguren uit de filmgeschiedenis. "Splendor in the grass" verwijst voor mij dus vooral naar Natalie Wood. Een echte schittering!
Ik ben michel1946, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Mic.Van..
Ik ben een man en woon in Gent (België) en mijn beroep is fotograaf.
Ik ben geboren op 13/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: literatuur, film, muziek, geschiedenis, reizen.
Met deze foto wil ik mezelf enigszins profileren.
