De volgende weken gebeurde er niets en toch veel.. Ik had al een tijdje last van oorpijn en toen het steeds erger werd , suggereerde T om toch maar naar een oorspecialist te gaan. Omdat hij het te druk had met zijn cursisten, moest ik alleen op zoek naar een kliniek en arts. Op aanraden van een paar lokale buren had ik uiteindelijk een dokter gevonden maar reeds na het eerste bezoekje wist ik al dat die " kwibus" mij nooit meer zou terug zien. Na 2 minuten had hij zijn diagnose al klaar: de oorpijn kwam van mijn neus en ik zou naar de kliniek moeten om mij neus te laten " schrapen".!! No way dat dit zou gebeuren , dan nog liever oorpijn!!!! Ik ging dan nog maar eens op eigen houtje naar de apotheek en kreeg wat tegen de pijn. Veel helpen deed het niet maar het werd ook niet meer erger. Intussen had T naar zijn ouders getelefoneerd en alles uitgelegd. Die zouden contact opnemen met hun homeopaat en dan hoorden we het wel. Binnen de week had ik ( via de firma) de voorgeschreven kuur van die man en besloot ik voor het eerst in mijn leven mijn heil te zoeken in homeopathie. En... het hielp en zonder "schrapen" of opnames ben ik van die vervelende oorpijn afgeraakt.
Intussen had T wat problemen met een paar cursisten. Die vonden dat het stilaan tijd werd dat hun loon opgetrokken werd vermits ze meer en meer van de " materie" wisten. Maar zo werkt de firma niet. Ze zouden eerst in de praktijk moeten bewijzen wat ze waard waren. Een paar " straffe" studenten besloten maar met hun kennis naar een andere firma te gaan die meer betaalde.. T had alle overredingskracht nodig om er toch een paar te overtuigen om te blijven.
Hij had die dag dan ook nog eens de brute pech dat zijn auto te dicht bij de hoek van de straat geparkeerd stond , dus toen hij op een middag naar huis wilde komen om te eten was de wagen " foetsjie".. Gelukkig waren er een paar van zijn mannen die met hem de nodige instanties afliepen zodat hij tegen 16u zijn wagen terug had maar zijn "beurs" was ook wat lichter geworden...
Intussen zijn we al 23/1/72. Het was de eerste zondag dat we een zendamateur in de buurt vonden die bereid was om te proberen om in het weekend contact te leggen met België en zo met de familie.. We keken er al naar uit om de ouders te horen.
We zitten hier nu weer al 3 maanden. De eerste cursusgroep is klaar met de opleiding en T stelt voor om van de carnavalsdagen te profiteren om een 4 daags reisje te maken naar het zuiden . Eenmaal dat hij met de tweede groep cursisten start, kan hij niet zo gemakkelijk weg.
Onze keuze viel op Ciudad Bolivar . De komende dagen dienden dan ook om zo snel mogelijk zo veel mogelijk info op de kop tikken voor ons tripje..Ik keek er echt al naar uit!!!
We stonden vroeg op en na een goed ontbijt vertrokken we naar Cumana.
Cumana is éen van de eerste nederzettingen van Europese Franciscanen in Z Amerika.(1515) Omwille van de vele invallen van de inlandse bevolking werd de nederzetting dikwijls herbouwd. Het was uiteindelijk in 1521 dat, onder leiding van Gonzalo de Ocampo, de huidige stad onder de naam Cumana is ontstaan. Cumana betekent in de taal van de indianen " vereniging van de rivier en de zee". Eén van T 's studenten had gezegd dat dit wegstukje een aanrader was. Toen we bij Playa Colorada kwamen , konden we het niet nalaten om even pootje te baden. Het water was er heel helder, het strand had een oranje kleur en zoals jullie zien hadden we aangenaam gezelschap!!!
Het water was lauw en we bleven er zo'n 2 uur rondhangen maar moesten dan toch verder. We reden nog maar eens door een enig landschap met zicht op de zee (Caraibische) en de eilanden . Nu wisten we welke eilandjes we gezien hadden vanuit het vliegtuig toen we aankwamen. Het weer werd vochtig heet. De mensen die we tegen kwamen liepen in bloot bovenlijf en de kinderen meestal in Adams of Eva's kostuum.. maar wij hielden het " netjes"!!!
In Cumana werden we getroffen door het stadsbeeld. Het leek er éen bouwwerf te zijn. Men spoot zand en grond op de moerassige gronden en daarop verschenen dan de betonnen geraamtes van huizen. Over enkele jaren zal deze stad een totaal ander uitzicht hebben!! Ergens op een heuvel van de stad stond een kasteel en van daar uit had je een prachtig zicht op de ganse stad ( in aanbouw weliswaar) en de golf van Caraco die het schiereiland Araya scheidt van de rest van het vastenland.
Ik zei het al dat we de eindejaarsdagen wilden doorbrengen in Puerto La Cruz. We vertrekken rond 11u30 en omdat we maar een 400 km moeten rijden, besluiten we om het rustig aan te doen en te genieten.
We rijden voor het eerst door Petare.
Petare is een stad in Miranda, Caracas . De stad werd opgericht in 1621 onder de naam San Jose de Guanarito. De stad behoort tot de voorstad van Caracas als je hier al van een stad mag spreken. Het krioelt in de straten van verkopers en illegale verkopers die jou als je voorbij rijdt kleren, eten, zelfs elektronische apparatuur willen aansmeren. Maar wat hier vooral opvalt is de armoede en de enorme dichtheid van de bevolking. We moeten maar een klein stukje door die buurt rijden en zijn dan ook opgelucht als we dat achter de rug hebben want echt veilig voelen we ons niet. Ik vraag me af hoe de mensen het hier volhouden en overleven.. .
Ik maak een sprong in de tijd want er valt niets speciaals te vertellen Omdat T hier 6 maanden opleiding moet geven, heeft hij na de werkuren nog heel wat tijd nodig om schema's enz te bekijken en éen en ander voor te bereiden tegen de volgende dag. Daardoor komt het meeste geloop voor nog hangende administratieve zaken op mijn schouders terecht. Dat moet allemaal per taxi of met openbaar vervoer gebeuren. Vermits we niet in het centrum van de stad wonen, is dat soms een groot probleem. T had ook al ondervonden dat het niet zo eenvoudig was om naar het werk te gaan en terug!. We besluiten dan maar om uit te kijken naar een tweedehandse auto, dat zou heel veel tijd besparen voor T en in geval van nood kan ik hem wel even naar het werk voeren... alleen ik ben niet zo'n " crack" in het herkennen van wegen. Het wordt dus een tijdje " stressen" als die auto er eenmaal is.!!
Het grote voordeel van ons appartement is dat er een zwembad bij hoort. Daar maak ik dagelijks gretig gebruik van en zo krijg ik stilaan mijn zuiders kleurtje terug...( T ziet er eerder uit als een kreeft als hij gaat zwemmen wat bij menig lokale bewoner een glimlach tovert!!!)
Op donderdag 23/12 hebben we ons wagentje. Het komt goed uit want vanaf morgen verdubbelen de taxitarieven. Dat blijkt hier elk jaar zo de gewoonte te zijn , kwestie van zo een 13e maand te verdienen!!
Vrijdag 24/12 '71
Het wordt onze tweede Kerst in het buitenland maar wat een verschil met Mexico. We zouden met onze vrienden en hun 2 kinderen samen Kerst vieren, dus was het aan de dames om inkopen te doen en voor alles te zorgen. Het eerste wat ons opvalt, is dat er in Caracas op Kerst heel wat vuurwerk afgeschoten wordt. Het zijn geen kleine bommetjes of vuurpijlen maar wel echte knallers die een prachtig kleurenspel geven! Het is hier dus " België avant la lettre".
T had in zijn weinige " vrije tijd" een paar klankboxen in mekaar gestoken om wat extra decibels aan onze muziek te geven. Niet dat je die hier niet kan kopen maar we wilden ze integreren in onze woonkamer vandaar... Die boxen nemen we dan ook eventjes mee naar de vrienden want we willen qua " lawaai" niet onderdoen voor de Venezolanen!!! Het werd een gezellige hoewel niet al te stille Heilige Nacht..Het deed wel beetje pijn dat we de dag ervoor niet op het trouwfeest van T's jongste zus aanwezig waren! Dat is dan de keerzijde van de medaille.....Maar zijn ouders hebben ons veel foto's beloofd! ....We kijken er al naar uit.
Nu we ons wagentje hebben ,kunnen we ook wat meer van de omgeving verkennen en ... op zoek gaan naar een autocinema. Daar zijn er heel wat van in Caracas en .. we zo kunnen we in de toekomst veel films gaan zien als er tijd voor is!!!!
Vermits we mobiel zijn, denken we eraan om de eindejaarsdagen op reis door te brengen. Onze keuze valt op Puerto La Cruz. op zo'n 400 km van Caracas. We hebben de tijd om het rustig aan te doen en meteen eens een goed beeld van Caracas en omgeving te krijgen. Eventjes tijd om er samen tussenuit te zijn is welkom. Ik wist al van Mexico dat ik veel tijd alleen zou doorbrengen en ook dat T voor bepaalde zaken volledig op mij rekende. Mijn jaren kostschool hadden dan toch zin gehad... daar had ik ook moeten leren om de heimwee een plaats te geven en mijn plan te trekken. Maar dat neemt niet weg dat er steeds periodes blijven dat ik het moeilijk heb met de keuze die ik indertijd maakte toen ik ja zei tegen T en mee trok naar het buitenland!!....Nooit gedacht dat je soms zo alleen kan zijn tussen zoveel mensen en dat niettegenstaande die ene persoon voor wie je zo " unconditional" gekozen hebt...Ik heb gewoon te weinig om handen !! Daar moet dringend wat aan gedaan worden!!
De twee opvallende, vrijwel even heldere sterren die rond middernacht hoog in het zuiden schitteren, zijn Castor en Pollux.
Sinds de oudheid worden ze beschouwd als de hemelse tweeling, zonen van Leda en Zeus.Volgens de legende beloonde Zeus hen voor hun onderlinge trouw door ze als sterren aan de hemel te plaatsen.
Castor, de meest noordelijke ( bovenste) van de twee is zelf een zesling, maar dat is met het blote oog niet te zien. Castor ziet eruit als een eenvoudige ster, maar is in werkelijkheid een " familie" van 6 om elkaar wentelende sterren.
Pollux is een gewone, enkelvoudige ster die 10 keer groter is en 30 keer meer licht uitstraalt dan de zon.
Castor en Pollux vormen de beide hoofden van het sterrenbeeld Tweelingen. Deze hemelstreek ligt aan de rand van de Melkweg. Alleen op donkere, maanloze nachten en ver van storend stadslicht kan men de Melkweg zien als een vlokkige, zilverwitte band aan de hemel. In een verrekijker lost het zwakke licht op in miljoenen sterren.
Als jullie het niet te koud hebben... ga maar eens op zoek!!
"De dag zal nooit de nacht geloven, dat er sterren bestaan."
: (
Hans Kudszus)
Het was een heel prettig weekend en groot en klein hebben volop genoten. Het was hier geen seconde stil want kleinzoon 1 is nogal flink van de tongriem gesneden en het is een openbaring wat er allemaal door zo'n kinderhoofdje gaat... De batterijen zijn weer opgeladen en aan de andere kant plat ... We kunnen weer verder.
Intussen beginnen de dagen al te lengen en stilaan zal het voorjaar ontwaken.
Vandaag is het ook 2/2 en dan vieren we Lichtmis.
Hoe kwam men aan het woord Lichtmis?
In de bijbel staat dat 40 dagen na de geboorte van Jezus, Maria volgens Joodse gewoonte een zuiveringsritueel moest ondergaan en dat men het kind in de tempel moest wijden. Maar we kennen Lichtmis ook als de dag dat er kaarsen worden gewijd en er vroeger een kaarsjesprocessie werd gehouden .
Het kaarsenritueel ter gelegenheid van Lichtmis gaat terug tot de 10e eeuw en werd pas in de 12e eeuw door Rome overgenomen. Kerkgangers namen gewijde kaarsen mee naar huis ter berscherming tegen onheil en tegenspoed. Men ging ervan uit dat de Lichtmiskaarsen een geneeskundige kracht bezaten.
Zelfs al bij de Kelten werd 2 februari gevierd onder de naam "Imbolc" wat verse melk betekent en verwijst naar het moment waarop de lammeren worden geboren. Bij dat feest werden ook kaarsen gebruikt, waarmee het lengen van de dagen werd voorgesteld.
Maar voor de meesten is Lichtmis de dag waarop in heel Europa traditioneel pannenkoeken gebakken worden. In veel talen bestaat het volgende gezegde:
" Er is geen vrouwtje nog zo arm, of ze maakt haar panneke warm "
Ik vond bronnen uit Zwitserland, Frankrijk, Groot Brittannië...waar die traditie bestond/bestaat. De ronde vorm van de pannenkoek zou verband houden met de ronde vorm van de zon, die vanaf nu immers duidelijk meer kracht gaat krijgen. In sommige streken van Frankrijk wordt in plaats van pannenkoeken een soort ronde beignets gebakken en in Spanje zijn de beignets van uienschijven. Een oud Frans gebruik zou erin bestaan dat de eerste pannenkoek die op 2 februari werd gebakken, werd opgegooid terwijl men een geldstuk vasthield. Daarna wikkelde men de koek rond de munt en dat pakje werd dan in processie door het hele huis gedragen en tenslotte door het oudste lid van het gezin bovenop de kast gelegd. Die hoogst bijzondere pannenkoek zou niet beschimmelen ( misschien omdat de muizen er mee weg waren voor die kans bestond ). De munt van die pannenkoek werd dan bestemd voor de eerste arme die het volgende jaar het huis zou passeren. Zo werd Lichtmis beschouwd als een geluksbrenger .
Maar voor ons was pannenkoeken bakken op Lichtmis een totaal ander feest. In hoeverre die traditie nog wordt onderhouden door de andere familieleden weet ik niet maar dit vrouwtje hier bakt als naar gewoonte altijd pannenkoeken op Lichtmis. Ons ma bakte verse pannenkoeken, geen pakje klaargemaakte uit de supermarkt die alleen maar moeten opgewarmd worden. Neen, ons ma maakte zelf het beslag en dan stond die grote kom te rijzen en bleven wij in de buurt tot het festijn begon. De keuken was dan meestal vervuld van zalige geuren, gelach en gebabbel. Wat rook het toen heerlijk. De bruine suiker en de donkere siroop stonden al op de tafel klaar om op die lekkere, verse pannenkoeken te smeren. We verorberden het ene koekje na het anderen. De stroop liep langs onze vinger, we likten onze lippen af en aten ons buikje rond. Wat was dat heerlijk in die gezellig verwarmde keuken. De pannenkoeken werden niet in de pan gebakken maar lagen lekker naast elkaar te bruinen op een " Leuvense " stoof... Weet je wat er nog het zaligste was ?? We moesten op die pannenkoekendag niet verplicht een mes en vork gebruiken. Neen we rolden de royaal bestrooide koek op tot een grote rol en haphap... zo maar uit het vuistje!! Pure nostalgie.
Daarom zet ik die traditie voort en bak ik mijn pannenkoeken ook uit gistdeeg en mijn ventje heeft van dikke innox een grote bakplaat gemaakt die op elektriciteit werkt . Zo kan ik in éen keer 6 pannenkoeken bakken en als iedereen er is dan is dat nodig want dan schuift de stapel hoor!!
Hoe lang zal die traditie nog bestaan ? Mens, wat zou ik graag hebben dat ons ma er heel eventjes bij was want zij heeft ons die gezellige gewoonte doorgegeven!! Heb je zin? Schuif maar bij!
Gisteren na school, hebben we kleindochtertje 1 mee genomen. Ze wilde absoluut nog eens logeren bij oma en opa. Broer wilde natuurlijk ook mee maar omdat hij op zaterdagvoormiddag tennisles heeft, brengt de zoon hem pas tegen de middag, dan rest ons toch nog tot zondagavond om te genieten van onze twee schatten. We waren amper 2 uurtjes thuis of broer belde reeds op om te horen of zijn zus het niet erg vond dat hij pas morgenmiddag hier zou zijn en of ze hem niet teveel miste!!! Als er hier al iemand is die iemand mist , dan is het wel kleinzoon die zijn zus mist!!!. Ja, bij de zoon is het twee per twee. De tweeling vormen een stel en de twee oudsten het andere ploegje... Het is vertederend te zien hoe ze aan mekaar hangen... Hopelijk is het over 20 j ook nog zo.. Na het voorleesritueel en het slaapliedje gisterenavond (!!!) zag ik toch eventjes dat de oogjes hier blonken... Raar hé, ze zagen je de oren van de kop om mee te komen maar toch willen ze ook bij mekaar zijn. We zullen dus de komende 2 dagen volop genieten en Venezuela zal heel eventjes blijven liggen...
Ik kan onmogelijk over Venezuela schrijven zonder niet even stil te staan bij zijn grondslaglegger Simon Bolivar. Zijn standbeeld staat dan ook heel opvallend in het centrum van de stad, de lokale munt is de bolivar en zelfs een stad in het zuiden is naar Bolivar genoemd. Bolivar is Venezuela zoals de Inca's Peru zijn.....Telkens twee begrippen maar onafscheidelijk met elkaar verbonden.
Daarom even ter info iets over die man:!
Simon Bolivar (1783-1830) was een van de grootste generaals van Z Amerika. Door zijn overwinningen op de Spanjaarden werden Bolivia, Colombia, Equador, Peru en Venezuela onafhankelijk. Daarom wordt hij ook wel eens El Liberator ( de bevrijder) genoemd of De George Washington van Zuid Amerika.
Bolivar is geboren in Caracas op 24 Juli 1783. Zijn ouders stierven toen hij nog een kind was en van hen erfde hij een fortuin. Als jongeling zwierf hij door Europa.
Toen hij naar Venezuela terugkeerde, sloot hij zich aan bij een groep patriotten die in 1810 Caracas in beslag namen en van Spanje de onafhankelijkheid opeisten Daarna ging hij naar Groot Brittannië op zoek naar hulp maar kreeg enkel de belofte van neutraliteit. Toen hij terugkeerde naar Caracas nam hij de leiding over van een patriotistisch leger en heroverde in 1813 Caracas van de Spanjaarden. Maar de Spanjaarden dwongen hem Venezuela te verlaten. Hij vluchtte naar New Granada ( nu Colombia) dat ook in oorlog was met Spanje. Daar nam hij de leiding van een Colombiaanse macht maar tekort aan mannen en voorraad dwongen hem weer te vluchten, nu naar Jamaica. Van daaruit keerde hij in 1816 met een leger terug naar Venezuela en nam Angostra ( nu Ciudad Bolivar) in. Hij werd daar een echte dictator.
Van daaruit zal hij in 1819 na de bevrijding van Colombia ( nu Equador, Panama en Venezuela) de eerste president van dat gebied worden. Hij verpletterde het Spaanse leger in Carabobo in Venezuela in 1821. In 1822 werd hij dictator van Peru.
Ter ere van Bolivar werd het noorden van Peru als een afzonderlijke staat uitgeroepen onder de naam Bolivia. De grondwet die hij uittekende voor Bolivia is éen van zijn belangrijkste politieke verklaringen en heeft een enorme impact gehad op de Z Amerikaanse regio van toen.
.
Deze info heeft mij eventjes weer weggetrokken van mijn dagboek. We kregen nog steeds geen nieuws van het thuisfront en ik voel de "spleen" stilaan opkomen zeker als mijn ventje dan ook nog eens weg is of tot 's avonds laat met zijn neus in de schema's zit. . Ons appartementje valt dan weer reuze mee maar ligt toch wat verder van het centrum dan ik dacht . Ik was vergeten dat het openbaar vervoer in Zuid Amerika soms kan tegenvallen. De bussen zijn hier wel proper maar... overladen en ik "haat" het om bij zo'n hitte "gesandwiched " te worden!!!
Mocht ik na ons bezoek aan CT twijfelen of we in Zuid Amerika zitten.. dan ben ik het intussen zeker dat we wel degelijk daar zitten. Alles duurt hier de nodige tijd en loopt verkeerd als het kan verkeerd lopen ..... Eerst komen de mannen van de gasaansluiting maar blijkt dat ze ons order niet bij hebben. Dat is dan nog een dag langer " koud" eten presenteren aan mijn ventje....De elektriciteit werkt in het woongedeelte maar niet in de keuken en juist daar is het heet en kan ik de " ventilatie" niet opzetten!!!...Twee dagen lieten ze ons wachten.... De meubelen werden natuurlijk een dag later dan gevraagd geleverd en daar zat ik dan op de blote grond te wachten zonder ook maar éen moment het appartement te kunnen verlaten.... T vindt niet direct de geschikte locatie voor zijn cursus en is dus een ganse dag op " zwier" zodat het geloop naar al de instanties voor mij is. Mijn Spaans is nu al wel behoorlijk maar al die technische termen zijn toch nog een probleem. Gelukkig is Nelly er om mij overal naar toe te voeren want anders geraak ik op éen dag nergens.. Alleen aan haar Spaans heb ik niets ( ) en dat zorgt toch nog voor de nodige hilariteit...En de postbode heeft Venezuela of ons adres nog niet gevonden, vrees ik want nog steeds geen nieuws van het thuisfront...En om de cirkel rond te maken heb ik al eens de verkeerde halte genomen om af te stappen en dan maar zien dat ik weer " thuis" geraakt in een stad waar ik geen enkele straat of voorstad of locatie ken tenzij " Jardin Tiuna, Calle la Guarita por favor señor..." Maar daarover wil ik het niet nu niet meer hebben. Ik weet zo stilaan dat alles wel op zijn pootjes komt met veel geduld en mañanas....dus ik neem jullie terug mee op " trot"....
Zondag 7- 11- '71 Vandaag zouden we samen met René en Maria naar Mariposa gaan dat bij Potrerito hoort en daar een bezoekje brengen aan een glasblazerij ..
Bruno Ava kwam vanuit Italië naar Venezuela op zoek naar nieuwe horizonten. Hij huwde met een Italiaanse die in Venezuela woonde en omdat het in de bergen kouder is, bouwde hij er in 1957 zijn glasfabriek . Hij startte daar Icet Arte Murano samen met een 12tal Venetiaanse vakmannen . Ze blazen er vooral artistiek glas - en kristalwerk.
Het loonde de moeite om er naar toe te rijden niet alleen voor de natuur maar ook om de handigheid van die mannen te bewonderen. We kochten er een vaas + bijpassende asbak, een eerste souvenir uit Venezuela en meteen een cadeau voor onze tweede huwelijksverjaardag morgen.
Gisteren vertelde ik jullie dat we een bezoekje brachten aan Colonia Tovar. We zijn er later nog een paar keer naartoe geweest, alleen en ook met de ouders van T toen ze hier op bezoek waren na de geboorte van de zoon. Daarom maak ik een samenvatting van al die trips naar dat typische dorpje.
Wat is Colonia Tovar?
Het is een heel verrassende en onverwachte plaats in Venezuela. Het is een typisch Duits dorpje dat doet denken aan het Duitse Schwarzwald. Het ligt zon 60 km ten W. van Caracas, verborgen in de bergen van de staat Aragua, op zo'n 2000 m boven zeeniveau. Daardoor kent het een heel typisch klimaat met een gemiddelde temperatuur van 16° C. De hoge ligging zorgt voor spectaculaire landschappen en zichten.
Hoe is colonia Tovar ontstaan?
In 1843 kwamen een groep immigranten, 145 mannen, 96 vrouwen en 117 kinderen van de Duitse steden Wyhl, Edingen en Oberbergen over de Atlantische oceaan naar Venezuela als deel van een kolonisatiepackt dat opgezet was door Agustin Codazzi.
Het was op vraag van de Venezolaanse regering dat die immigratie gebeurde om het tekort aan arbeid, dat ontstaan was door de onafhankelijkheidssoorlog, op te vullen en zo de economie terug een zetje te geven. Tijdens de overtocht stierven 70 mensen aan smallpox. Toen ze aanmeerden in La Guaria hield de Venezolaanse regering hen 40 dagen aan boord in quarantaine. Daarna lieten ze hen aan land komen zonder enige steun. Daarom trokken de eerste immigranten de bergen in naar het stuk land dat Codazzi voor hen gekozen had en zetten ze er een kopie van hun eigen land neer.
Juist omdat het dorp zo'n 100 j lang afgesloten bleef van de buitenwereld, waren de bewoners in staat om hun eigen typische gewoonten en tradities jarenlang in stand te houden. Zo behielden ze bv hun eigen taal ( een dialect uit Baden) hun eet - en drinkgewoontes, hun kledij en hun typische dansen. Dat is niet het enige restant van hun afkomst. Ook hun gebouwen zijn typisch Duits met die steil afhellende daken, een noodzaak in het thuisland om de sneeuw van de daken te houden maar natuurlijk helemaal niet nodig hier in de tropen waar sneeuwval niet bestond. Het houtwerk en de felle kleuren geven ook dat typisch Duitse accent aan het dorp. Men vraagt zich nog steeds af of de eerste Duitsers die typische bouwstijl toepasten uit pure nostalgie of omdat het de enige manier van bouwen was die ze kenden?.
Het duurde tot 1940 vooraleer het Spaans geïntroduceerd werd in Colonia Tovar.
Ik zei reeds dat het dorp van een uitzonderlijk klimaat geniet. Overdag is het fris, zo'n 16° C omwille van zijn hoogteligging. Dat uitzonderlijk klimaat voor Venezuela zorgt ervoor dat hier veel typisch Europese gewassen kunnen geoogst worden.We kochten daarom heerlijke aardbeien... een onverwacht"snoepje" hier in de tropen.... De straten in CT zijn steil maar ze geven een uniek zicht op de omgeving.
Op de Plaza Municipal staat de oude kerk in een replica van een Duitse kerk. Achter de kerk staat nog steeds de eerste molen die in het dorp gebouwd werd. Maar wat zeker het bezoeken waard is , is het museum. Het werd opgericht door Professor Nestor Rojas en daarin wordt voor een groot stuk de geschiedenis van het ontstaan en de evolutie van CT uitgebeeld.
Donderdag 28-10-'71 Om 9.30 stond de verantwoordelijke( René) al aan ons hotel om eerst met T naar het kantoor te gaan en daarna zouden we samen op zoek gaan naar een appartement. Terwijl de mannen weg waren , had ik de gelegenheid om even de buurt rond het hotel te verkennen. Wat een heksenketel!!! Het stond voor mij nu al vast dat ik niet in het centrum van de stad wilde wonen. Ik ben een buitenkind en heb graag wat ruimte en rust rondom mij en zoals het er hier aan toegaat.... Ik zou mij in die drukte doodongelukkig voelen. Voor T maakt het niet zoveel verschil uit, hij zal toch niet veel thuis zijn !!!!!! Zijn voorwaarden zijn dat het moet bereikbaar zijn met openbaar vervoer en niet te ver afgelegen van alles! ! We brachten René hiervan op de hoogte, hij had een paar adressen genoteerd die binnen ons budget lagen. Diezelfde dag nog vonden we een knus appartement met twee slaapkamers in het gebouw " Jardin Tiuna" . Het was wel onbemeubeld maar er viel iets gezelligs van te maken. Wat bij mij vooral de doorslag gaf was de nabijheid van een supermarkt ( 5 min wandelen ),de autobus halte die op zo'n 100 m lag en de mooie, rustige buurt. Het gebouw was behoorlijk nieuw had een mooie binnentuin en ..er was een gemeenschappelijk zwembad! Wat een luxe!!! Het contract werd getekend en we spraken af dat wij,de vrouwen, de volgende dag de nodige aankopen ( huisgerief) en de boodschappen zouden doen.Voor we gingen slapen waagden we ons nog aan een wandeling in de buurt van het hotel. De auto's leken in een betere toestand dan in Mexico maar het verkeer leek hier een probleem. Het viel ons dat er dat er in Caracas zoveel Spanjaarden, Italianen en kleurlingen rondliepen en dat de meesten ervan taxichauffeur waren... Maar ik heb het al gezegd en de toekomst bevestigde die eerste vaststelling, Caracas was een smeltkroes van volkeren.
Vrijdag 29- 10- '71 T. was al vroeg vertrokken zodat ik nog de tijd had om een paar brieven te schrijven vooraleer mijn " shopgenote Maria " eraan kwam. Hij moest op zoek gaan naar een leslokaal voor zo'n 35 man. Afwachten of dat even vlot zou verlopen als met ons appartement!!! Wij waren het derde Belgische koppel dat voor de firma in Venezuela verbleef. Er was T 's rechtstreekse baas René en vrouw en de coördinator van het project met vrouw ( Jan en Nelly, rasechte Westvlamingen!!!!) en hun twee zoontjes. . Jan en Nelly waren maar een 8 tal jaar ouder dan wij en meteen klikte het tussen ons 4. We zouden er in de toekomst nieuwe vrienden bij hebben.
Wat mij hier intussen opviel ,was dat autorijden hier zijn eigen leven leidde.... Signalisaties werden vervangen door arm en handgebaren en je kon die maar beter in het oog houden want rode lichten beletten niemand om door te rijden , de arm wel!!!!! Daarnaast waren de hoofdwegen wel uiterst verzorgd en kende Caracas een hypermodern wegennet. We zagen dat er werken aan de gang waren om boven de bestaande autostrades een extra baan aan te leggen en op bepaalde plaatsen zelfs 3 boven elkaar. De betonen palen daarvoor rezen hier en daar al uit de grond. De verkeerswisselaars bestonden al uit 2 autostrades boven elkaar... We hebben op termijn die werken zijn evolueren maar vertrokken een paar maanden te vroeg om er ook over te rijden. Maar nu loop ik al vooruit op de tijd.
Zaterdag 30-10- '71
In de voormiddag kochten we de nodige meubelen regelden we de gas en elektriciteitsaansluiting en alles wat er bij het intrekken in een appartement komt zien. De hitte waren we al snel gewoon alleen het hoogte verschil met België ( 800m) vroeg een kleine aanpassing, vandaar dat we 's avonds bekaf waren!
Zondag 31- 10- '71 Om 10u kwamen René en vrouw ons ophalen om samen een uitstap te doen even buiten de stad. We reden naar " Colonia Tovar"; een typisch Duits dorpje op 60 km buiten de hoofdstad.
Het lag in de bergen op zo'n' 2000 m hoogte en van daaruit hadden we een enig zicht !!! De ingang van het dorp moest door een soort "arc", zie foto
>
De bergflanken waren prachtig begroeid en het rook er heerlijk, wat een verschil met Caracas waar de benzinegeur niet uit de lucht was!
Colonia Tovar was een Duitse kolonie waar naast de eigen taal en klederdracht niets spectaculairs te beleven viel.
Er waren nog een paar voorbeelden van de eerste rudimentaire huizen. Die werden na een tijd vervangen door typische Duitse huizen.
We bezochten het kerkje en een klein museum en slenterden langs de vele toeristenwinkeltjes. Het tochtje werd abrupt afgebroken door een plensbui. Het water kwam in bakken naar beneden en dat maakte de afdaling met de auto redelijk gevaarlijk. Toen we terug de stad naderden , moesten we rechtsomkeer maken want de straten waren overstroomd met modder en water....
Eindelijk, na veel geloop, was de vertrekdag voor ons tweede avontuur daar. We hadden de laatste nacht bij de ouders van T geslapen want die zouden ons naar Zaventem brengen. We stonden om 4:45u op want om 7:30u hadden we onze vlucht naar Frankfurt. Daar werden we per busje in transito gebracht. Om 10:15u vertrokken we dan met Lufthansa over de Canarisch eilanden naar Caracas, hoofdstad van Venezuela.
Een tussenlanding op Las Palmas gaf ons reeds een eerste indruk van de Zuiderse warmte.We waren het al wat vergeten na drie maanden België!! Vanaf Las Palmas ging het dan in een ruk naar Caracas.
Vorig jaar nam ik jullie mee naar het Mexico van de jaren '70. Het werd voor mij een heel emotioneel teruggaan naar het verleden en naar de tijd waar alle zekerheden en vaste waarden in mijn leven plaats maakten voor onzekerheid, een zoeken naar en vooral een enorm geloof in het ja woord dat T. en ik aan mekaar hadden gegeven. De vuurproef hadden we bij manier van spreken goed doorstaan en daarom durfden we na een paar maanden België een tweede avontuur aan.
VENEZUELA
Het lijkt precies alsof de geschiedenis zich herhaalt. Zoals ik mij toen weer moest opladen om naar een nieuw land en avontuur te trekken, zo moet ik mij hier ook opladen om aan dit reisverslag te beginnen. Maar het lukte toen perfect, de aanpassing ging vlugger dan verwacht , dus nu zal het hier ook wel lukken zeker? Mexico was ons eerste buitenland en de band ermee is en blijft anders dan met al onze andere landen. De link met de gevoelens en belevenissen toen is en blijft intenser dan al de andere.
Heel in het begin van " het tweede luik wat voorafging : 10/07/2007 van mijn blog"Het tweede luik heb ik gezegd dat ik alles al perfect in mijn hoofd had vóór dat T. mij vroeg om met hem mee te gaan naar het buitenland nl: huisje, tuintje, kindje Van dat huisje en tuintje moest ik nog niet direct dromen maar aan dat laatste kon gewerkt worden!! Daarom dat het accent van Venezuela veel meer lag bij die volgende grote mijlpaal in ons leven de geboorte van onze zoon!! Dit is ook éen van de redenen waarom we minder binnenlandse trips deden.
De Republiek Venezuela is een land in het noorden van Zuid Amerika en grenst aan de Caribische Zee en de Atlantische oceaan in het noorden, Guyana in het oosten, Brazilië in het zuiden en Colombia in het westen. Voor de Venezolaanse kust liggen Aruba, Bonaire,Curaçao, Isla Margarita en Trinidad en Tobago.
Na de Eerste Wereldoorlog raakte de Venezolaanse economie, die tot dan toe gericht was op landbouw, meer en meer gebaseerd op de productie en export van aardolie.
De vlag van Venezuela vraagt ook om wat uitleg. Ze bestaat uit 3 hoofdkleuren:
geel: staat voor de welvaart van het land, blauw staat voor de territoriale wateren van het land en rood staat voor het bloed dat de patriotten in de onafhankelijkheidsstrijd hebben verloren..
Aanvankelijk stonden er 7 sterren in de vlag, ze symboliseerden de zeven provincies die in het begin van de negentiende eeuw tegen de Spanjaarden in opstand kwamen: Caracas, Cumaná, Barcelona, Barinas, Margarita, Mérida en Trujillo.
Nu staan er 8 sterren. De achtste ster staat voor "de overwinning en de toekomst".
Deze extra ster was ooit voorgesteld door Simón Bolívar, maar werd pas in 2006 toegevoegd. Die achtste ster verwijst mogelijk ook naar de Venezolaanse claim op een groot deel van Guyana en Trinidad en Tobago.
Dat Venezuela in de eerste plaats een petroleumland was en is, kon jeop toeristisch vlak heel goed zien. Men had hier veel minder aandacht voor de restanten van de indiaanse cultuur. We waanden ons hier niet in Z-Amerika maar konden ons evengoed inbeelden dat we leefden in een metropool ergens in Europa.
Caracas, de hoofdstad waar we 2j1/2 woonden, kon gelijkgesteld worden met om het even welke grote Europese stad. Je vond er letterlijk alles tot zelfs ons Belgisch Witloof !!
De stad was éen smeltkroes van volkeren , de echte indiaanse Venezolaan vond je hier niet , daarvoor moest je al diep in het binnenland gaan!
Met dat in het achterhoofd kunnen we vertrekken!
Hebben jullie er zin in om weer mee te reizen?
Indien niet je kan gerust wegzappen, no worries!!
Ladies and gentlemen fasten your seatbelts!
Nog even ter info. Als ik over onze buitenlandse avonturen vertel, dan kruip ik terug in de huid van dat jong meisje of die jonge dame(!) van toen, anders krijg ik het nooit verwoord zoals het toen aanvoelde. Dat moet lukken aan de hand van mijn dagboek en de herinneringen die beetje bij beetje weer boven komen.
Het is dus niet de bijna 40j oudere dame die vertelt!!!
Gejaagd door..., neen , niet door de wind maar door het leven. Gedreven door de menigte. Gejaagd als een TGV, geen tijd om te kijken steeds weer vooruit!
Vooruit.. voor wie , voor wat? Uiteindelijk streven naar de harmonie van een rijk gevuld leven. Beseffen dat, wanneer de tijd gekomen is, we enkel onze ogen willen sluiten met een hart vervuld van liefde.
Een mens in de woestijn : een zandloper Een houtworm in de beklaagden bank : een baliekluiver Een aandeel in munitie: een knaleffect Een graaf zonder auto: een loopgraaf Een pater op een schimmel : zwart op wit Een tor aan een rekstok: een rektor Een hut van een eskimo: een ijshokkie Een paardenvijg: een vliegbasis Twee vrijende duizendpoten: een ritssluiting Een miljonair op de wc: een rijke stinkerd Een paling onder een tram : een aalmoes Een stel boeven op een rij: een rijtuig Een pedicure zonder werk : een voetzoeker Een wc op een berg : hoge drukgebied Een achterwerk van een kip: een eitunnel Een stuk ruimte onder bed : Povlakte( voorbijgestreefd !) Een geestelijke in Duitsland:: een Duitse herder Een verlopen filmster: een ekster Een kind van krakers: een krakeling Een ruzie tussen directeuren : directiekeet Een matroos met bril: een briljantje Het paren van ijsberen: een koud kunstje Sinterklaas met een lamp : een schijnheilige Een kok in een vliegtuig : een luchtkoker Een belastingophaler in het chinees : Ping pong foetsie Het achterwerk van een boef: een rovershol Het achterwerk van de paus: een zalig uiteinde Een drol naast de wc : een drukfout
Het was vandaag het juiste weer om in de tuin bezig te zijn. De bloembollen moesten er dringend in en ook het onkruid moest eraan geloven. Om 16u was mijn "pijpje" uit en protesteerde mijn rug teveel om nog verder te doen. Dat kwam goed uit want ik wilde de eedaflegging van Obama niet missen. Hebben jullie het ook gezien? Indrukwekkend hé die opkomst en de uitstraling van die man!! Nu moeten we maar hopen dat de brave man aan de verwachtingen kan voldoen.
Omdat ik niet verder kom dan het zeggen van "pap" ... laat ik het volgende clipje maar mijn logje afmaken.
Wil je ook meegenieten van de moderne " jeugdige" versie van Grease, zet dan mijn muziek stiller bovenaan, klik op Grease en swing mee!! Dat geldt echter niet voor mij mijn " oude, stijve" leden ze protesteren teveel ... Het wordt tijd dat het zomert en ik weer wat meer bezig ben buiten.... grease
Amerika kijkt al een tijdje uit naar de aanstelling van hun 44ste president de zwarte senator Barack Obama.
Vandaag doet hij het dus. Barack Obama ,45j oud, van gemengd zwart/blanke afkomst schrijft geschiedenis door als eerste Afro-Amerikaan het Witte Huis te winnen. Hij zal de eed afleggen op dezelfde bijbel als oud-president Abraham Lincoln, zijn grote voorbeeld, deed bij zijn inauguratie.
Obama is een bijzonder slimme man, opgeleid aan de Columbia University en aan Harvard als jurist. Obama's sterke kanten zijn zijn haast charismatische uitstraling, zijn intelligentie en zijn vleesgeworden multiraciale, multiculturele Amerikaan zijn. Daarom kijkt niet alleen een ganse natie maar ook de wereld erbuiten uit naar wat hij in de toekomst zal brengen.
Heeft hij een kans? Ik denk het wel. Amerika heeft behoefte aan hoop, aan eenheid, aan een nieuw fris geluid, een nieuw fris gezicht. Uit alle kandidaten sprong Obama eruit, niet alleen door zijn kleur maar vooral door zijn jeugdige uitstraling. Het zal een lange , moeilijke en harde weg worden maar in veel opzichten is Obama Amerika's beste hoop! De verwachtingen in deze economische en politieke moeilijke tijd liggen dan ook hoog.
Zoals een dame die al uren voor het Witte Huis wacht op de inauguratie zei: " For 8 years I was ashamed of my country, now I hope to get my proud back"
Een paar van Obama's uitspraken zijn nu al legendarisch " There is not a liberal America and a conservative America- there is the United States of America."
" I don't oppose all wars. What I am opposes to is a dumb war. What I am opposed to is a rash war".
" My parents shared not only an improbable love, they shared an abiding faith in the possibilities of this nation. They would give me an African name, Barack, or blessed, believing that in a tolerant America your name is no barrier to succes".
Hoewel Obama de vele verwachtingen - want de erfenis die hij meekrijgt is alles behalve rooskleurig- tempert, geven we hem nu best het voordeel van de twijfel. Daarom ben ik - zoals zoveel anderen- benieuwd wat die man te vertellen heeft bij zijn eedaflegging. Maar evenals zoveel anderen houd ik ook mijn hart vast en hoop dat er weer niet éen of andere fanatiekeling deze sterke figuur- waar iedereen zoveel van verwacht- het leven ontneemt. De wereld zit nu niet echt te wachten op een tweede Martin Luther King of een Kennedy story....
Eén dag voor de memorabele aanstelling van de eerste zwarte president van de USA, vond ik de volgende frappante vergelijking van twee voorgangers van de nieuwe president. Je staat daar toch wel even bij stil....
Toevalligheden Of samenloop van omstandigheden
Abraham Lincoln werd in het congres gekozen in 1846. John F. Kennedy werd in het congres gekozen in 1946.
Abraham Lincoln werd president in 1860. John F. Kennedy werd president in 1960.
De namen Lincoln en Kennedy bestaan
uit 7 letters.
Beiden waren zeer gehecht aan de mensenrechten
De echtgenote van beide presidenten
verloor een kind tijdens hun verblijf in het Witte Huis.
Beide presidenten werden gedood door een kogel in het hoofd. Beide presidenten stierven op een vrijdag.
De secretaresse van Lincoln heette Kennedy
De secretaresse van Kennedy heette Lincoln
Beide presidenten werden vermoord door
zuiderlingen
Beide presidenten hadden als opvolger een
zuiderling
De naam van ieder van hun opvolgers bestond uit 7 letters, Beiden heetten Johnson.
Andrew Johnson, die Lincoln opvolgde, werd geboren in 1808. Lyndon Johnson, die Kennedy opvolgde, werd geboren in 1908.
John Wilkes Booth, die Lincoln vermoordde, werd geboren in 1839. Lee Harvey Oswald, die Kennedy vermoordde, werd geboren in 1939.
Beide moordenaars waren bekend onder hun
3 namen
Het totaal aantal letters van hun respectievelijke namen bedroeg 15
Lincoln stierf in een theater met de naam Kennedy. Kennedy stierf in een limousine met de naam Lincoln.
John Wilkes Booth trachtte te ontsnappen vanuit een theater en
werd aangehouden in een flatgebouw. Lee Harvey Oswald trachtte te ontsnappen vanuit een flatgebouw en werd aangehouden in een theater.
Booth en Oswald werden vermoord voor hun proces ..
En nog verrassend ...
Eén week voor hij vermoord werd, was Lincoln met vakantie in Monroe, Maryland Eén week voor hij vermoord werd, was Kennedy met vakantie met Marilyn Monroe.
Kan het allemaal toeval zijn ?
Of is het mogelijk dat er toch
nog andere ongekende krachten
zijn ?
Waarheid en realiteit
zullen wellicht
altijd erg geheimzinnig blijven...
Bijna dagelijk teister ik mijn toetsenbord zonder erbij stil te staan of het dat wel goed vindt. Terwijl ik vandaag weer eens bezig was, dacht ik volgende verzuchtingen te horen...
Daar komt ze weer,.... haar slanke vingers bespelen mijn knoppen, haar zachte druk brengt mij tot leven. De lettertjes worden woorden, de woorden vormen zinnen, een tekstje wordt geschreven voor haar blog.
Oh, meesteres van mij, bespeel toch al mijn zinnen want ik besta alleen voor jou, waar anders dien ik voor, ik jouw nederig toetsenbord!
Heel zachtjes heb ik mijn toetsenbord gestreeld en stilletjes mijn pctje dichtgedaan.....
Telkens als er iemand vraagt waartoe die grote antenne naast ons huis dient en ik zeg: " mijn ventje is zendamateur", dan krijg ik vaak als antwoord " ah ja CBer!!". Dan ben ik steeds blij dat er geen echte amateur in de buurt staat. CBer zeggen tegen een rasechte zendamateur is zoveel als kwakzalver zeggen tegen een dokter. Dan voelen ze zich miskend en ergens kan ik hen begrijpen want ik ben zelf ook 4j heel actief geweest als zendamateur toen we in Nigeria woonden. Daarom probeer ik hier eens uit te leggen wat het verschil tussen beide is.
Ik vertelde jullie al over de passie van mijn ventje voor radio .Nochtans bestaat er bij veel mensen een misverstand over die hobby. Velen kennen het radioverkeer onder de burgers als CB dat nu echter weinig of niet meer voorkomt tenzij misschien onder truckbestuurders.
CB staat voor Citizens' band = een systeem voor korte-afstands radiocommunicatie in simplex (dwz dat je enkel om beurt kan praten en mekaar niet kan onderbreken of in de rede vallen). Vandaar dat men een gesprek vaak afsluit met " over" als men wil dat de andere kant reageert! CBers kunnen ook maar op bepaalde radiobanden uitkomen en hebben geen vergunning nodig, vandaar dat je ze niet mag verwarren met andere radioamateurs (= Hams)
Amateur radio of Ham radio is zowel een hobby als een dienst omdat "hams" verschillende vormen van radiocommunicatie toestellen bezitten om te kunnen communiceren met andere amateurs.. In oorlogsgebieden of rampgebieden of ver afgelegen gebieden is vaak enkel nog contact met een lokale zendamateur de enige communicatiemogelijkheid.. Deze eerste vorm van draadloze telegrafie stations vinden we terug in Canada en de USA.
Waarin verschilt nu een zendamateur van een CBer?
Zendamateurs gebruiken verschillende vormen van transmissie om te communiceren. De meest gebruikte is de stemcommunicatie . In het prille begin van radiotelegrafie bestond een andere vorm van transmissie nl Morse. Kennis van Morse was een eerste vereiste om een vergunnning te krijgen. Je moest daar dus een examen voor afleggen. Uit die Morse zijn afkortingen overgebleven die ook door de amateurs gebruikt vb roger = begrepen QRM = er is storing van een ander station op de band QRN = er is atmosferische storing QTH = adres ( je vraagt dus niet wat is je adres maar wat is je QTH) QRX = wacht even QRL = werk QSB = signaal dat op en neer gaat QRZ = wie roept er op QRPIETER= kinderen QSL= bevestiging XYL= echtgenote 88 = love en kisses 73 = groeten enz......
Zo kan men op een snelle manier doorgegeven wat er gevraagd of bedoeld wordt. Die afkortingen worden ook bij stemcommunicaties gebruikt. Vermits Morse nu voorbijgestreefd is, moet een zendamateur sinds 2003 geen Morse examen meer afleggen om een vergunning te krijgen. Nochtans de " oude ratten" houden nog steeds van die "manier" van werken want het signaal reikt veel verder dan de stem.. Daarom wordt morse nog gebruikt op de korte golfbanden voor experimenteel gebruik bv aarde-maan-aarde communicatie.
Zendamateurs gebruiken vandaag ook de computer gelinkt aan hun zender om op andere manieren contacten te leggen zoals bv RTTY= radioteletype, Packet radio of echolink. Met dit laatste kan je via lokale internet verbonden repeaters communiceren.
Wat zijn repeaters?
Om een groter bereik te hebben op bepaalde banden moet een zendamateur een beroep doen op repeater systemen. De bedoeling van een repeater is om het radiosignaal van de zender te versterken. Je kan ze vergelijken met de masten voor mobiele telefonie. Daarom staan ze meestal op heuvels, bergen of hoge gebouwen. Zo kan je met bv minder vermogen toch een ander station dat 100 mijlen ver ligt contacteren. Vermits er ook onder de piloten, astronauten en cosmonauten zendamateurs zitten, bestaat er soms een kans om hen op een " missie " te contacteren op vooraf afgesproken frequenties en tijden. Omdat deze contacten uitzonderlijk zijn , hebben ze een onschatbare waarde voor de echte zendamateur!!!
Nog een ander punt van verschil met CBer is dat een zendamateur over een licentie moet beschikken vooraleer hij in de "lucht" mag komen. Daarvoor moet hij examens afleggen bij BIPT ( de vroegere regie) Het eerste examen dient om te bewijzen dat je de nodige kennis hebt om zo'n station te gebruiken ( electriciteit, antennekennis, een zender kunnen afstemmen op de juiste frequente enz) en dat je ook alle wettelijke reglementen kent zodat je weet wanneer en waar je mag uitzenden om te voorkomen dat je op de frequentie komt van een andere amateur of op andere radiodiensten ( politie, luchtvaart enz..) Ben je daarin geslaagd dan moest je een examen Morse afleggen maar dat is nu geen voorwaarde meer om je vergunning te krijgen. Van zodra je geslaagd bent in je examen krijg je een roepnaam ( callsign) Dat is nu jouw radiopas. Je begint en eindigt elk gesprek met het vermelden van je callsign, zodat iedereen weet wie er op frequentie is en dat je geen " piraat" bent. Elke callsign is uniek en er bestaat er geen tweede van. Zo'n callsign wordt ook volgens een vast patroon opgesteld. De twee eerste letters staan voor het land, dan volgt een nummer en daarna je persoonlijk code. vb Elke callsign uit België begint met ON, PA staat voor Nederland , G staat voor Engeland, D en DK voor Duitsland, EA en EB voor Spanje enz
Onze callsign van Nigeria bv was 5N0ATW en 5NOWNL en werd omgeroepen als Five November Zero, alfa tango whisky en five november zero whisky nancy lima. Zoals jullie zien is Engels de voertaal onder zendamateurs.
Als een woord niet begrepen wordt dan gebruikt men een universeel alfabet om het te spellen.. a = alfa b = bravo c = charly d =delta e = ecco f = foxtrot g = golf h = hotel i = Italy j = Juliët k = kilo l = lima m = Mike n = november/nancy o = oscar p = papa q = quebec r = romeo s = sierra t = tango u = uniform v = victor w = whisky x = x-ray z = zulu dat behoort ook tot de examenstof! Het is heel handig om dit alfabet te kennen omdat het heel vaak gebruikt wordt bij het doorgeven van rapporten enz.
Het is ook een " must" dat elke zendamateur een logboek bijhoudt. Daarin staan al de contacten die hij maakt, opgeschreven zoals uur, dag, jaar, met wie( callsign) , op welke wijze ( SSB, morse...) en hoe sterk het contact was. De BIPT kan op elk moment inzage van je logboek opvragen....
Het is ook een extraatje aan de hobby om elk contact te bevestigen met een QSL kaart. Dat is een gepersonaliseerde kaart waarop alle info die in het log staan vermeld zijn. Die stuur je dan op naar je contactpersoon. Ik geef hier een voorbeeld van mijn QSL kaart uit Nigeria.
Hier de achterkant van de kaart om een contact te bevestigen
Voor sommigen is het een sport om zoveel mogelijk kaarten van zoveel mogelijk verschillende landen te verzamelen.
Uiteraard kan je pas uitzenden als je over de nodige apparatuur beschikt. Dat betreft niet enkel een transceiver (zender/ ontvanger) maar ook de nodige antennes voor de nodige banden. Daarom staan wij hier naast het huis met een mast van 23m hoog die vastgemaakt is aan een blok beton in de grond van zo'n 4 kub. Op die mast staat een 5 elements antenne van zo'n 11m breed en 11m lang... Vandaar dat we onlangs aan de BIPT moesten aantonen dat onze antenne reglementair was en geen storing veroorzaakte bij buren op radio , tv enz...
Om een vergunning te behouden moet een zendamateur aan de nodige normen voldoen en daarvoor soms bepaalde maatregelen nemen of aanpassingen doen. Je moet uiteraard elk jaar zo'n 50 euro neertellen om te mogen " zenden"
Er was een tijd dat ik ook erg door de zendmicrobe gebeten was. Omdat er in Nigeria weinig of geen " ontspanningsmogelijkheden" waren, was die hobby een uitstekende manier om je beperkte wereld te doorbreken. Vermits ik de enige vrouw was in Nigeria met een licentie en ik enkele talen spreek , was ik vaak " grof wild" op de band.!!! Wij ( mijn ventje en ik) hebben heel dikwijls tot uren in de nacht "pile ups" afgehandeld met andere amateurs over heel de wereld. Die vergunning kwam ook goed uit als mij ventje voor een week de " brousse" in moest en alle andere communicatie wegviel!!!
Hier in Belgie zijn er meerdere YLs ( zo worden vrouwelijke zendamateurs genoemd ) en is de uitdaging daarom minder groot, daarbij heb ik nog steeds mijn handen vol met de kleinkinderen, het gezin en ... nu ook de blog sinds ruim een jaar !!!! Misschien dat ik ooit eens terug de amateurswereld instap want soms kriebelt het wel als mijn ventje bezig is. Maar ik moet daarvoor terug een examen afleggen want mijn Nigeriaanse vergunning is niet compatibel hier in België.
Het was Paz die mij op de gedachte bracht om een iets over zendamateurs te schrijven . Veel mensen hebben geen idee wat dat juist inhoudt .
)
... We kunnen weer verder.
