Ik ben gvdn, en gebruik soms ook wel de schuilnaam gabrielle.
Ik ben een vrouw en woon in antwerpen () en mijn beroep is gelukkig gepensioneerd.
Ik ben geboren op 25/08/1943 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen schilderen schrijven.
naar de franse chansons gaat mijn voorkeur, poalo conte en rocco granata voor het italiaanse genre, amalia rodigues ea brengt mij in beroering met de fado, de klanken van cesaria evrora brengen mij rust. wereld muziek kan mij ook boeien ...
als groot wereldnieuws werden ze gisteren aangekondigd op TV, en de commentaar was we weer een afgitsel van vorige jaren.... vroeg op het seizoen....niet groot maar goed gevuld... iets duurder... de beelden lieten voor zich spreken.... terrasjes met smullende en glunderende aanhangers.... en dit kunnen we blijkbaar tot april volgend jaar...
nu zagen ze er wel "volmaakt uit " één voor één .... hadden ze die speciaal geselecteerd ?....
waarom heb ik thuis nooit zo een"perfect" bord. .... nochtans heb ik bij aankoop al alles geprobeerd - jumbo- extra groot -super....en noem maar op of moet ik ze eens gaan eten in een restaurant ?.... (daar kan ik ze terugsturen als ze me niet aanstaan!!!!)
het schooljaar pakt zijn biezen, de boekentassen worden opgeborgen, de klassen krijgen hopelijk een grondige poetsbeurt !!! de rapporten zijn uitgedeeld, er zijn traantjes en vreugedekreten , de juf krijgt een zoen, vriendjes zweren eeuwige trouw tot september, sommige ouders konden niet wachten en zijn alvast op vakantie vertrokken met hun kroost....
maar is het wel echt "vrij " voor alle kinderen, de werkende ouders moeten voor opvang zorgen, niet altijd gemakkelijk, op kamp sturen kost stukken van mensen.. komt bij op hun eigen budjet, de sleutel kinderen trekken hun plan... de tv en consorten zullen weer goede maatjes hebben komende weken...
het zou anders kunnen, maar dan moet er heeeel veel veranderen....
't schooljaar zet weeral zijn laatste stappen... weg met de loodzware boekentassen... een welverdiende vacantie... want ze hebben het toch zwaar onze schoolgaande jeugd... ik geef toe het onderwijs is anders dan vroeger... aan een hoog tempo krijgen ze alles te verwerken...
het gaat veranderen,.. over het lessenpakket spreek ik me niet uit MAAR.....
waar is de orde, beleefdheid,het ABN; het taalgebruik onder de kinderen beschamend, gewoon platvloers, en geen leerskracht die een opmerking maakt ! bij toeval kwam ik in een klasje, een echte zwijnenstal.. kinderen liggen op hun bank... kladpapier bestaat niet, alles onmiddelijk in de schrift, deze zien er dan ook niet uit, ezelsoren bij de vleet ...leerkrachten roken zonder schroom voor de poort, zijn slordig en onverzorgd gekleed...hetgeen de kinderen maar al te graag overnemen.
verontschuldig me dat ik het aanhaal maar dit ervaar ik in een zogezegde "betere" school...
zit hier eigenlijk te niksen.... zojuist de one line krant
gelezen, de blogjes. een mailtje verzonden...en de inspiratie laat mij nog altijd links liggen... over het weer wil ik het zelf niet hebben, wil er niet aan denken... dus zeg ik ook niet dat mijn ramen nog altijd glimmen... dat ik alle schakeringen van grijs in de lucht zie... wat verder is het geroezemoes van de spelende kinderen stil gevallen... speeltijd gedaan... zal ik gaan shoppen ?
ik weet het, ik val in herhaling, maar vandaag is het weer wafelenbak.. onze kleindochter is jarig (10j)in de maand juli... vakantie en dus geen traktatie voor de klasgenoten.... maar ze mag het aanstaande vrijdag vieren ... ook einde van de toetsen ... de bestelling is 60 wafels :
30 vanille en 30 suikerwafels, netjes verpakt in cellofaan - roze en gif groene kaartjes aan lintjes van dito kleur
zondagmiddag hebben we al flink gewerkt - het beslag was klaar toen amélie de rang is komen versterken en het wafelijzer heeft bediend ... hebben ook de kaartjes onder handen genomen, een tekeningetje derop en van lintjes te voorzien...
morgen worden de pakjes zelf gemaakt...
blijkbaar zijn mijn wafeltjes gegeerd want ze vliegen hier de deur uit...ben nu toch al meermaals aan het bakken geweest... maar onze ijzeren voorraad doos staat daar leeg ....
18/06/2012 hoera !!! ... 't regent... nooit hebben mijn vensters aan de achterzijde zo geblonken.... zojuist zijn ze weer eens verwend, men was hierboven wel zo vriendelijk eerst te verwittigen met getrommel alvorens de lading te dumpen....
wat zijn ze mooi, kristalhelder... moeten jullie weten dat die bijna nooit door mij, of iemand anders onder handen genomen worden....4 HOOG, SCHUIFRAMEN...de ruitenwasser stopt op DRIE ... maar af en toe laat hij zijn goed hart zien en komt 's avonds na zijn werk !!!
tegewoordig leven we in een wereld waar alles veel vlugger afgehandeld wordt.. je krijgt een mail binnen en, als het je past, heeft de afzender binnen de minuut een antwoord...
met gemende gevoelens denk ik terug aan het beging van de jaren zestig, toen ik als jonge bediende begon te werken, werkweek 45u, zaterdag tot 13u.. 2 weken verlof...
daar zat ik dan in een heel groot kantoor, de telex stond wat verder te ratelen.. telefoons rinkelden om de haverklap door de ruimte... en ik maar proberen de opdrachten uit te typen op een tank van een machine... origineel met liefst 7 kopijen, filterdun papier in alle kleuren van de regenboog.... had je het ongeluk een foutje te maken, ja, dan was de hersteloperatie tijdrovend... eerst stukjes papier tussen alle bladeren steken... alls terug in originele staat brengen, met het gommetje op het voorblad voorzichtig de fout weghalen, was je te enthousiast dan zat je door het papier...
die kopijen waren van groot belang, ook de kleur, naar gelang de dienst; had je de pech een carbonpapier er averechts tussen te steken dan kon je alles in de papiermand kieperen... een voorhistorisch kopieerapparaat stond in een donkere kamer en werd per grote uitzondering gebruikt door een bevoegde werknemer....
met rode kaakjes zag ik de papiermand zuchten als er weer een lading binnen viel, hier sloeg ik geen goed figuur, maar ja zag dat iemand ?... toch nam ik mijn voorzorgen door een grote handtas mee te nemen...
na een week of twee werd ik bij de chef geroepen, met een klein hartje ging ik erheen en dacht .... ja lap dat papier.....
neen ik kreeg er werk bij... de loopjongen ging naar het leger en ik zou dagelijks naar de post moeten met kleine wisselstukken... daarop haalt hij een houten draagbak van onder zijn bureau... een doe het zelf exemplaar avant la lettre... om het gemakkelijk te dragen, twee handgrepen gemaakt van koord en stevig karton !!!! MOEST IK DAARMEE OP STRAAT ??? ik kon alvast vertrekken zei hij !!!!
hoe jong, klein en onervaren ik ook was toch antwoordde ik beleefd maar kordaat, dat ik dat niet van plan was, ik hiervoor niet was aangenomen... dit antwoord had hij zeker niet verwacht, 't was beeld zonder klank.... hij stelde een tussenoplossing voor, tot er een nieuwe werkkracht was zou ik vijzen en andere naar de post brengen... ik bleef bij mijn beslissing...
later die dag mocht ik wel naar de personeelsdienst voor mijn ontslag ..de dag daarna was ik al terug aan de slag... 't was het beging van een boeiende periode van ongeveer 10 j... leergierig veranderde ik enkele malen van werkgever met iedere keer meer referenties en bagage in mijn handtas...
ik hoor het jullie al zeggen 't is geen winter hoor, waarom bak jij wafels...
wel omdat ik nogal tegendraads ben..., het stappen mij vandaag ABSOLUUT niet ligt..., de zon achter de wolken zit..., ik een nieuw boek moet beginnen... geen keuze kan maken...vandaag jeroen heb wandelen gestuurt ... 't is vanavond opwarm keuken... 't kan alle dagen geen dolle pret zijn in de keuken .... de micro 7 ' aanzetten zal al meer dan genoeg zijn...
maar ik ga wel met hart en ziel vanille wafels bakken, momenteel, binnen juist drie kwartier mag de bereiding uit de frigo...ze ligt te rusten onder een vers gestreken keukenhandoek ... mijn wafelijzer zal dan al aan het puffen staan op het aanrecht,.. mijn klein baktafeltje en stoeltje daarnaast, zo kan ik rustig zitten bakken... en mijn goude lievertjes te rusten leggen voor afkoeling.... (neen ik zal er geen opeten !!!!)
enkele weken geleden waren de weergoden ons soms nog goedgeziend.. dus ook terrasjesweer... met ons ijzeren paard trokken we de stad uit om te gaan verpozen aan de oevers van de schelde.. onder de schaduwrijke bomen kon ze rustig grazen terwijl wij naar een van de vele terrasjes gingen.. daar vonden we een gezellige en bonte verbroedering
... kinderen stapten kranig, geladen me schopjes en emmertjes achter hun ouders, hier past beter het woord "muilezeltjes" behangen met kleurige allerlei, ultra lichte zeteltjes, parasolletjes ... iedereen was goed geluimd..
de johnny weismullers van de jaren stillekens samen met hun pin-ups waren ook present, de heersers van de plage, hier is hun biotoop sinds jaar en dag, hier laten ze hun lichamen door de zon roosteren tot geolied perkament van pasen tot september....
de dames wisselen het zonnen af met een wandelingetje, eventjes wat rouge op de lippen, de kurkschoenen met hoge hakken aan en weg zijn ze... over hun badpak losjes en lichtjes gekleed, arm in arm gaan ze braaf op het ritme van hun rinkelende juwelen, en de klanken van de plaatselijke senioren zender paraderen op de promenade... ze kennen alles en iedereen.. groeten en wuiven...
voor de mannen is het anders, zij zijn hun macho allures nog lang niet vergeten en proberen hun afgetrainde en spierloze lichamen uitstraling te geven door fanatiek te staan turnen... deze dames en heren maken deel uit van het geheel...
wij zaten ook te genieten... door de grote toeloop kregen we gezelschap aan ons tafeltje.. geen probleem, hoe meer zielen hoe meer vreugde.. maar die vreugde werd wat al te letterlijk genomen door een van onze nieuwe "compagnon".. bestellen deed hij per twee, .. twee bollekes en 1 cola en chocomelk voor zijn dame.. voor ons wilde hij ook een dubbele lading bestellen, geen probleem hij zou betalen.. dit weigerden wij vriendelijk..
onze rust en het genieten waren voorbij toen hij aan een eindeloze monoloog begon, doorspekt met hier en daar een vraag.. maar geen van ons beiden begreep hem , menigmaal moesten we hem laten herhalen, hetgeen hij absoluut niet erg vond...
het niveau van hun drankjes was inmiddels duizelingwekkend gedaald en mevrouw riep hem ter orde, en zo ook hoorden we voor het eerst haar stem.. we wisten wat er ging gebeuren, ... tijd om op te krassen... met veel diplomatie namen we afscheid en bedanken voor het gezelschap... ik kreeg nog een handkus alvorens ze hun nieuwe bestelling plaatsten...
hoop ik, want mijn beeld springt hier regelmatig eens weg.
na mijn fustratie gisteren te hebben neergeschreven en de regen gestrotseerd, zou ik eens lekker niets doen, ... had inspiratie.. want mijn tekst stond al klaar in word, de gekozen foto was doorgemaild... en met de juiste bril op mijn neus, mijn lenzen had ik maar gelaten voor wat ze waren, ging ik aanbellen bij sennet... ze lieten mij binnen... mocht verder... maar niet tot mijn eigen territorium... ????
zonder argwan herbegon ik heel de operatie,... maar niets... rien de knots... was zeker van mijn "gegevens" maar heb ze toch nog eens aangevraagd... als ik me ergens in vastbijt dan geef ik het niet op...
maar uiteindelijk heb ik de wapens moeten neerleggen....
ben dan maar boodschappen gaan doen, de sluizen waren toch dicht...
graag wil ik iedereen bedanken die mij een seintje heeft gegeven....
mijn laarzen staan er maar zielig bij, deze tekst wou ik erbij zetten ...
10u deze morgen nat... natter
wat kan je anders zeggen, zitten we hier allemaal te wachten op wat zon en lekkere temperaturen, en wat krijgt een mens te zien bij het opentrekken van de gordijnen ? enkel de tranen van een ontroostbaar verdriet hierboven... maar was is er toch mis ? wat hebben we verkeerd gedaan ????
sinds weken zijn de ijverige huisvrouwen hun huisjes binnenste buiten aan het keren ... zo kunnen de zonnestralen rustig neerstrijken op de geboende meubeltjes.... t gras is gemaaid.. het onkruid en verdorde takken liggen bij de compost... aan ons zal het niet liggen...
ijverig hebben we onze winterkleren op rust gestuurd... om ze nu terug te roepen.... de verwarmingsketel mag 's avonds wat overuren doen...
och waarom zit ik dat hier allemaal te vertellen... wel uit pure frustratie...
nu de vrije tijd ons toelacht, we naar buiten zouden kunnen en doelloos genieten... welnee we mogen een vervolg breien aan onze winter.... maar trop is teveel en teveel is trop ....
wel nu neem ik mijn paraplu, regenmantel , botten en ga ik "10min doorstappen" iedere plas kan zich verwachten aan een lekkere "pletsbeurt"....
jullie moeten mij toch gelijk geven, ik heb niet de beste periode gekozen om te beginnen... ja ik hou vol.
maar ik zou ik niet zijn moest ik het nuttige niet aan het aangename verbinden... en aangezien ik een "lange tong heb" en graag een babbeltje sla ben ik mijn netwerk hier beneden aan het uitwerken.
maar mijn praatjes beperken zich niet tot "goede morgen" alles goed"... daar ik ook nog grote oren heb, ben ik nogal eens " dikwijls" een klantbord... kan goed luisteren zeker ?....
mijn wederhelft verwacht mij na mijn kwartiertje stappen terug boven..., liefst zou hij mij met een overlevingspakket en alarmsignalen naar beneden sturen...
en ja zaterdagmorgen liep de sessie toch serieus uit...de dame had het hard te verduren, wel was ik zo slim geweest zo te gaan staan dat ik vanop ons terras te "ontdekken" was... dus geen reden om ongerust te zijn daarboven....
dat is de boodschap die ik steeds weer, vriendelijk, maar met aandrang, van mijn geliefden te horen krijg als ik mijn kaduke knieen aanhaal om met hen niet mee te gaan stappen ....
die versleten lichaamsdelen komen mij eigenlijk goed uit, zoals mijn behandelende dokter mij gisteren op de neus drukte, en ze heeft nog gelijk ook...
kan ik niet naar hartenlust lezen, teksten schrijven, schilderen, informatie opzoeken, mailen... ben wel verplicht, ocharme... want mijn knieen !!!!
heb nu de opdracht gekregen dagelijks 10 min. te gaan doorstappen... om zo sterkere spieren te ontwikkelen...
gisteren met volle moed gestart, ik liep op wolkjes, oh, dat gaat hier als een fluitje van een cent zei ik bij mezelf... maar deze morgen was het serieus op de tanden bijten.. maar toch heb ik vol gehouden...
Sinds enkele tijd heb ik moeite al mijn aankopen netjes in mijn keukenkastjes op te bergen... dus tijd om daar eens grondig in te gaan neuzen.. met mijn 1m55 kom ik natuurlijk nooit in de bovenste kasten... wel weet ik dat mijn reserve chapelure en maizena regelmatig bijgevuld word, want dat zijn zo van die producten die men vergeet te kopen alhoewel ik ze zeer weinig gebruik..
toen ik maandagmorgen mijn wederhelft met het laddertje zag afkomen wist ik hoe laat het was,benny backx op inspectie ronde.. volgens de laatste berichten is er niet direct dreiging tot oorlog, maar hier is wel wat gehamsterd... maar ik heb er een uitleg voor... (als oorlogskind zit dat natuurlijk in de genen..) van de dagelijks gebruikte voeding heb ik graag 1x reserve, sinds ik met jeroen in de keuken sta is mijn manier van koken wel veranderd, en heb ik andere ingredienten nodig..
maar waar ben ik aan begonnen... ieder recept is een uitdaging.. neemt tijd... toch voel ik me er goed bij..
de kruiden doen het beeldig op het " provencaals "terras, lavendel, thym, laurier, munt, basilicum... ijveren om de meeste geur te verspreiden... met mondjes maat pluk ik er wat af om mijn gerechten te verfijnen en te kruiden... eens mijn menu voor de week opgemaakt gaan we boodschappen doen.. maar er zijn nogal wat producten die ik niet gebruikte... heb ook enkele kleine electrische hulpmiddelen gekocht... en zo komt het dat mijn kastjes overbevolkt geraken... deze week enkel te bereiken in de keuken.... !!!!!
tot vervelens toe blijf ik maar zeuren over koffiegeur.. maar hij achtervolgt mij overal ..... zo vorige vrijdag, een dagje uit met onze oudste... naar de kapper,parfum kopen, een hapje eten... maar eerst moesten we naar de lingerie afdeling van een bekend warenhuis... een bh kopen. dat trok ons geen van beiden aan... zoeken...passen... enfin de hele sante boutique.. we konden natuurlijk naar een specialiseerde winkel gaan, maar daar stonden we ook niet voor te springen ...
dan maar vlug de korte pijn....
opeens van tussen de massa satijnen, zijden,katoenen grote en kleine borsten ....de alles overheersende geur van verse opgeschonken koffie... begon ik te hallucineren door de verveling? een lokkertje voor twijfelende dames...?
- ruik jij dat ook ? tegen S het antwoord kwam van de dame naast ons : - komt uit mijn boodschappentas...ben juist koffie gaan kopen .... - zijn dat bonen ? dat waren ze..
deze winkel kan mijn bezoek verwachten,het aanbod ongemalen koffie is zeer beperkt in de grootwarenhuizen.
van mijn voornemens, beschreven in mijn blog van 5/03 ll, is niets in huis gekomen.. IK HEB GEEN KOFFIEBEURS GEVONDEN....een alom bekende winkel heeft zijn leveranciers gebeld... zelfs in oostvlaanderen zijn ze op zoek gegaan... ik heb dus het strijdbijl ,met pijn in het hart, begraven en een supersonische koffiezet gekocht... maalt zelf .. ik programmeer de sterkte en de hoeveelheid... van 1 tot 12 tassen.. ben nog aan het experimenteren...
van grote wandelingen kunnen we nog juist dromen.. onze vier lastpotten willen niet meer mee, nachtans hebben we ze vroeger laten zweten... regelmatig glippen we er enkele dagen tussenuit om ons te laten verwennen in een of ander hotel, in het centrum van een stad, midden in de duinen, of andere groene oorden m.a.w ergens dicht bij...
waar kan je je ogen de kost geven zonder moe te worden... juist... de ontbijt ruimte. iedereen die binnenkomt is goed geluimd, naar gelang hun outfit kan je met zekerheid zeggen uit welke contreien ze komen ....
de dames van onze noorderburen spannen de kroon, zo uit een doosje, chemisier.. pantalon.. balerines, een pulletje over de schouders gegooid, de juwelen doos al geplunderd... mijnheer met fel gekleurde broek, hemd van een bekend polomerk, ceintuur in "cuir naturel" en de nodige docksides... echt chic allemaal...
het wandeltype heeft zich alvast klaar gemaakt, de geitewolle sokken strak over de trekkers contrasteren fel met het wit damasten tafelkleed, allebei identieke groene kleding, of is het camouflage..ze zijn er klaar voor....
het boekhouders typetje met pensioen, argusoogjes, hoofd tussen de opgetrokken schouders alsof hij de hete adem van de belastingscontroleur voelt, moeder de vrouw, hier zonder short, pendeld tussen tafel en buffet op zijn wenken... smeert zijn broodjes...ze voelt zich beeldig met de vers gezette permanent en haar mantelpakje pas terug van de droogkuis in 't dorp....
de mooie blonde mama die alvast met haar kroost komt..papa slaapt nog wat verder...straks maakt hij wel een opvallend entree.. bermuda, lacostje, ray ban, weerbarstige krullen door gel onder dwang gehouden...na het ontbijt verdwijnt hij steevast naar de spa... mama gaat wel naar 't strand...
de dame, duidelijk van welstand, discreet, in gezelschap een jonge adonis.. of zou ik durven zeggen gigolo ?
OCH, iedereen is speciaal op zijn manier... leven en laten leven ....
niemand hoeft zijn thuisgewoontes opzij te schuiven, er is aan iedereen gedacht.. maar HOE er gegeten word is ook nog een ander verhaal, weer komen de verschillende gewoontes boven...
zo de deftige dame die graag haar pistolleke geroosterd had... en de klassieke broodrooster niet vond...
va.... daar stond een soort bakje met roostertje; ze legt haar half broodje erop en activeert alles, wachtend op de goudgekleurde lekkernij, maar daarbinnen was niet alles koek en ei.. op een corpulente massa waren ze niet voorbereid.. er werd nog extra gestookt... maar daar kon de korst dan weer niet tegen .. de eerste rook sliertjes ontsnapten, kleine, weggewuift door een waaiende hand en serviette, onze dame was radeloos, stond, met gratie te trappelen van onmacht.. haar waardigheid verbood haar te roepen en tieren...te vloeken... steeds werd de damp intenser, zocht een weg naar het afzuigsysteem.. de rookmelder was alert en stond binnen de kortste keren te kelen...
rennend en in spappig west vlaams riep de eigenares naar de zaalverantwoordelijke,in pinguin kostum ,"pak da hire es vaste en smit da buten" (sorry vr de vertaling)terwijl ze een van de grote ramen open trok... het oventje belande in de duinen waar het stilaan terug op zijn positieven kwam...
iedereen at rustig verder..
zo zie je maar dat de "aktie" soms naar je toe komt...
(daar kan ik ze terugsturen als ze me niet aanstaan!!!!)
