Ik ben gvdn, en gebruik soms ook wel de schuilnaam gabrielle.
Ik ben een vrouw en woon in antwerpen () en mijn beroep is gelukkig gepensioneerd.
Ik ben geboren op 25/08/1943 en ben nu dus 80 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen schilderen schrijven.
naar de franse chansons gaat mijn voorkeur, poalo conte en rocco granata voor het italiaanse genre, amalia rodigues ea brengt mij in beroering met de fado, de klanken van cesaria evrora brengen mij rust. wereld muziek kan mij ook boeien ...
7 december 2012 KLAAGLIED over een taart, vandaag zou het de dag worden, ingesneeuwd zo hoopte ik, zou ik mij hier eens rustig bezig houden, kan dat natuurlijk iedere dag, maar die sneeuw gaf mij een bijzonder gevoel...aan eten maken ging ik niet veel tijd besteden, kalfslever met een madeira sausje... onmiddelijk klaar... sinds ik dagelijks op de schoolbanken bij jeroen zit, spendeer ik meer tijd in de keuken met mijn huiswerk...
in mijn voorraadkast stond nog een pakje mengsel om een frangipanetaart te maken en in de frigo nog bladerdeeg....dit zou ik wel op 1 2 3 fixen... dacht ik, want alles wat mis kon gaan, ging ook mis............ om te beginnen met de taartvorm, ingesmeerd met boter, zoals mijn moeder mij voordeed, leg ik er de deeg in, druk de zijkanten aan, verwijder het overtollige, prik met een vork de nodige gaatjes.... NEEEEEEEEN de bloem vergeten.... dit krijg ik hier zonder brokken niet uit !!!!! dus maar knoeien en zuchten om de deeg voorzichtig, stukje voor stukje op te tillen en er bloem onder te stoppen... gelukt...
boter smelten en samen met de eieren in de mix... en dan maar de kloppers activeren, eerst traag dan op volle kracht... maar het deeg ging een eigen leven leiden en viel mij aan, ze kroop omhoog langs haar beulen... nooit meegemaakt... vlug alles afgezet anders stond ik daar met een handschoen....
de over op 180 ° geen probleem.... de taartvorm was vlug gevuld... NEEEEEN de perenconfituur met gember( zelf gemaakt) vergeten op de bodem te strijken...maar ik ben een harde en geef niet op... dus nog wat knoeien... niet zonder moeite.... eindelijk kon ik dat misbaksel opsluiten in de oven...
ik laat jullie verbeelding spreken om de toestand van mijn keuken in te schatten, wel dat mijn keukenhulp/plongeur standby was....
ook mijn keukenwekker zei zut... kon de baktijd in mijne glazen bol aflezen...
de taart zelf gaf zich nog niet gewonnen want nu had ze de vorm van een open paraplu aangenomen... kreeg een venijnige donkere kleur.... ik was haar voor en joeg haar, uit mijne mini sauna... gedaan... ze schrok van al die koude en trok haar paraplu dicht en kreeg een normale vorm....ik heb haar oneffenheden weggeschminkt met een laagje glazuur...
nu staat ze daar te pronken..... en ik ben KAPOT...
de feestdagen zijn weer in aantocht...we maken ons klaar om deze tijd aangenaam door te komen... we zoeken naar de juiste kleding, geschenken, denken diep na of we de kerstboom nu met rode of witte strikken zullen versieren... of de genodigden niet te warm zullen hebben, de open haard kan je niet regelen...zullen we dit jaar de champagne toch eens proberen te "sableren".... vuurwerk ....
NONSENS tegenover...
HOE KOMEN WE DEZE DAGEN DOOR ?...de stille kreet bij vele mensen zonder toekomst, beperkt in alles...,de daklozen, de marginalen levenlang gevangen in een vicieuze cirkel zonder kans deze te doorbreken... bewoners van bouwvallige, gevaarlijke, vochtige, onverwarmde, ongezonde woonsten van schaamteloze huisjesmelkers.... daar waar de deurwaarder de enige bezoeker is...
OOK ZIJ HEBBEN DROMEN...
zeker er zijn vele organisaties en vrijwilligers die goed werk leveren.. en voor hen buig ik diep en nederig !...
maar anderen denken alleen aan hun ego, halen er de pers en tv bij.... kom mensen van de 4de wereld WIJorganiseren een kerstfeest voor jullie... zang/muziek... jullie krijgen soep, kroketten met varkenvlees op een plastiek bord..aan grote lange tafels met witte papieren tafelkleren... er zullen geschenken zijn....
de camera draait gulzig als ze verlegen binnen schuifellen.... de opgetutte gastvrouw, zojuist neergedaald uit hogere sferen vraagt bekakt naar hun welzijn...
maar ziet nu toch eens aan,daar is franske, al niet meer gezien sinds vorig jaar, maar jonge toch, al zo oud..!!! en mariette is er ook weer bij..geen tanden meer ! awel joske je hebt weer zelf uwe mise en plis gezet zeker.. en nog een nieuw kleed op de kop toe.. van bij de kringloop zeker...?
waarom niet in alle stilte, waarom moeten deze mensen opgevoerd worden... ook zij hebben recht op privecy en respect.... geen voorbeeld van nederigheid....
dit moest ik even kwijt...ik wens iedereen het allerbeste
om twee voorbeelden te volgen zal ik ook eens wat over mijn persoontje vertellen. ik ben absoluut geen schminkdoos behangen met nepjuwelen, valse wimpers, geblondeerde haren, en van valse nagels krijg ademnood...
neem, mijn haren zijn zéér kort (korter dan hierboven), en nog even donkerbruin als een eeuwigheid geleden, na het douchen een voedend cremeke met licht kleurtje, lenzen in, vlotte kleding, iestje apart maar wel één maatje meer...!!!, en de dag kan beginnen...
mijn zwakke punten: schoenen, sjaals, parfum en om de twee maanden laat ik mijn haartjes kortwieken in een "sterren kapsalon"... sinds jaar en dag ben ik daar vastgeroest en denk niet aan veranderen....ik zit namelijk met een "kapperstrauma" uit mijn jeugd...( dra meer daarover) .
met mijn 1m55 loop ik verloren tussen de massa, trouwens ik heb een hekel van grote bijeenkomsten en volkstoeloop... stap uit de lift als er meer personen instaan dan mij lief zijn, monsieur claustrophobe en madame vertige hebben mij in hun greep...
koffie drink ik nooit uit een mok of plastiek beker, altijd uit een tas met schoteltje, bij mij het juiste glas bij de juiste drank, nooit bier of champagne...dagelijks één aperoke op basis van gin.... eten op een leisteen, houten plank met de nodige kleine potjes saus.... brrh niks voor mij
ik ben een rare vogel, dit alles tot groot jolijt/ergernis van mijn lieverdjes....
als econoom zal kanaal Z mij niet vragen om wat rond de pot te komen draaien... maar als volwaardig huis tuin en keuken bankier stel ik vast dat het huwelijk met de bankdirecteur niet meer over rozen loopt.. zeg nu zelf, hier gebruik ik het cliché terecht, vroeger was het beter, er werd voor ons gezorgd, nu zorgen wij voor hen.
wij zijn externe werknemers geworden, onder het mom van vooruitgang hebben ze al het werk naar ons geschoven, HOME BANKING, hiervoor moeten we trouwens nog betalen, eigen personeel buiten gebonjourd. ze maken grote sier met onze centjes, de rest beleggen ze, oh wee als je even in de rode zone komt, dan tikt de teller op maximum, iets met ons delen ????... swanst niet..
wij moesten, enkele jaren terug onze kantoordirecteur uitwuiven, door zijn professionalisme en het zeer goede kontact volgden we hem bij twee van zijn overplaatsingen ... maar toen hij naar de hoofdstad moest verzamelden we onze dossiertjes en gingen aankloppen bij een buurtfiliaal... onmiddelijk zagen we het verschil in mentaliteit .... geen persoonlijk onderhoud meer, héél familiair, mijnheer en mevrouw werden op 't schap gezet, onze voornaam klonk als een klok door de ruimte... met nadruk werden ons allerhande aanbiedingen gedaan waarvan we ons afvroegen wie hier de meeste voordelen zou uithalen.. een aanvraag tot herziening van een hypothecaire lening van de kinderen niet behandel.. reden... niet trouw genoeg... beleggingen ergens anders ondergebracht...
de kantoorforten zijn vervangen door open ruimtes... met eilanden... alles open en bloot... roddeltantes in nood neem plaats op een van de design zetels en luister mee... 't is de uitstap waard...
cash aan het loket afhalen "forget it"... illico presto naar de bancontact... geeft deze niet genoeg... begeef je gewoon naar een van de eilanden, de babe van dienst, met half ontblote boezem tikt dan, of liever haar nagels met nepdiamantjes, op haar klavier en geeft je een tijdelijke geplafonneerde kaart... dan mag je naar de distributeur.... heb je meer nodig... wel dan speel je nog eens terug.... en nog eens..... je krijgt enkel kleine coupourekes....
met een bolle sacoche kan je veilig de straat op.... gemakkelijk toch !!!!
de klok sloeg reeds 9u, en toch is het hier nog muisstil, alsof de mits buiten de geluiden dempt, stilzet... uiteraard zal de hele heksenketel al op volle toeren gedraaid hebben.... zelf heb ik al heel wat " nieuws verwerkt " in brussel zijn ze nog altijd aan het proberen hoe ze veel eurokes uit onze lege zakken gaan halen... onze kroonprins voelt zich beter bij de aussies na zijn flauwte... obama in miramar... onze minister mengt zich met de alfluisterzaak... greet de keyzer gaat frietjes bakken in NY... niet letterlijk.. annemie struyf gaat met haar zusterkes terug naar de reyerslaan... justin bieber heeft last met zijn lief ....studentegrap uit 1951 terug bovengehaald, filmpje op youtube..
om de vogeltjes wat wegwijs te maken heb ik alvast de lichtjes van mijn boompje op het terras aangestoken... neen geen kerstboom... een echte "japanse kerselaar", ieder lichtje is een bloempje... nog eventjes en de stad krijgt haar feestkleed aangetrokken en de kerstmannen kunnen weer de gevels beklimmen, dat laatste is voor mij wat afgezaagd... enfin ik mijn kerselaar en de andere... als de sfeer er maar is...
ik hoor wat hiernaast.... tijd om mijn dagelijkse draaimolen in gang te zetten.....
bij gebrek aan inspiratie heb ik dit blogje terug opgevist, ik schreef het enkele dagen voor de boeken beurs, heb het toen niet gepubliceerd omdat de aandacht voor deze persoon in de media te veel aan bod kwam... het ging over ...
ASTRID 25/10/2012 lang geleden de naam van onze geliefde,de veel te vroeg ontvallen koninging van het volk, altijd zal zal ze in onze harten blijven...
de vergelijking gaat natuurlijk niet op, maar weer galmt de naam over vlaanderen, je bent ervoor of je maakt brandhout van al dat gedoe...
ik heb de persoon achter de ACTRICE met overacting stilaan leren doorgronden ...
onze vlaamse meid heeft zich een perfect "image" aangemeten, met haar ongeevenaard nasaal, arrogant, verbasterd LA/ANTWAARPS ENGELS hangt ze echter niet de supersexy dell uit... ze blijft bereikbaar voor iedereen met haar snuiten trekken, haar was en plas, haar 1000 bouillon blokjes, ze eet het koekjesmonster onder tafel, knabbelt het beentje af van haar kippepootje... de lau die ze bemoederd als een mother kloek...
vrouwen zijn niet jaloers als manlief vol bewondering, voor eenmaal de sport vergeet en zich mee voor het XXL scherm nestelt... en de pubers.. dromen....
en alles mag dan "amazing" zijn, maar hoog op haar louboutin schoenen houd ze,for sure , de touwtjes van een goed geolied bedrijf strak in handen....
DE GROTE K, HEEFT SINDS EEN TWEETAL MAANDEN MIJN BROER IN ZIJN HARNAS .... WELDRA MEEMT HIJ HEM MEE... EN TOCH ZAL DE WERELD BLIJVEN DRAAIEN... gabrielle
is het jullie opgevallen er is toch een en ander veranderd, zou Benidorm bastards er voor iets tussen zitten ?...ik heb het over mensen die "moeilijk te been zijn", zoals ze in de volksmond zeggen.... in alle geval ben je serieus uit de mode als je nog zeult met een regenscherm, omwikkeld door een halve autoband bij 30° graden in de schaduw..
neen,al komen we allen uit "den oorlog" wij blijven niet bij de pakken zitten, weg met de blauwe spoelingen, geplamuurde gezichten, de deux pieceskes, de witte bloezen, de pecari handschoenen... de gaines, jartelles ( alhoewel !!!)
we hebben dat harnas afgesmeten en kijk daar zien we hippe oma's, louboutin schoenen zal astrid ons niet gemakkelijk verkopen... kwestie van veiligheid... anders liepen we allen op stelten...WIJ weten hoe je ermee loopt....de jeugd van nu, dat is wat anders ..... en gaat het wat moeilijker, wel dan nemen we toch een wandelstok... een caddy met allure is ook niet mis, niet zo een grijze muis vanuit een zwart/wit film, het nadeel is dat je ze niet onbewaakt kan achter laten ...maak ze met een ketting vast aan het fietsenrek.. (mijn caddy is olijfgroen versierd met enkele zijden goudgele bloemen)
een combinatie van de twee is de rollator... ze gaan tegenwoordig de deur uit als warme broodjes die eigentijdse, toffe, gemakkelijke, seniorvriendelijke lichtgewichten, zonder begeleiding op avontuur... bus op tram af.. naar een date.. de ziekenkas is gul met de tussenkomst, maar wegens groot sukses zou er wel verandering in kunnen komen... dus jullie zijn verwittigd...
en dan heb het neusje van de zalm....
de gemotoriseerde troon maar ja, wel erg beperkt, of je moest over een bestelwagen beschikken om hem op verplaatsing mee te nemen... anders is het baantjes rijden voor je voordeur... zo zie je maar....
... .110 november 2012 uitkijken.....paraplu in aantocht
heel lang geleden, in de tijd dat de kippen nog tanden hadden, en de regenschermen als decoratie meegenomen werden, paradeerden wij, onze jongedames en ikzelf afwisselend met een originele regenbeschermer... wijnrode en donkerblauwestof, grote en kleine baleinen, alles vastgemaakt aan een beeldige wandelstok waarop een dieperode appel spronkte... met het rode lederen koordje kon je hem aan je schouder hangen zo had je de handen vrij...
die middag waren we gaan stappen, oh 't was geen trendy buurt, maar wel een warme mengeling van felle kleuren, klanken, geuren van exotische samenhorigheid, de terrasjes waren druk bezet en een koffie en cigaretje smaakten daar als nergens anders... er werd gepast, gemeten, overlegd, gewikt en gewogen...
zo ook in de winkel van de veritas ... alles wat glitterde lieten we zijdelinks liggen, 't moest uit de natuur komen.. keuze in overvloed.. oorringen, sjaaltjes, lange en korte halssnoeren...alles vakkundig en smaakvol gepresenteerd o.a aan een houten grootmoeders kapstok...
terwijl mijn oogappels druk in de weer waren had ik wat staan draaien en keren... toch beslisten we niets te kopen.. ook omdat het nogal prijzig was... voldaan trokken we huiswaarts... geregend had het niet..
toen ik mijn maatje af mijn schouder tilde en hem netjes wilde oprollen viel er EEN HALSNOER uit... eentje van die mooie die we niet kochten..!!. die pikkendief had ongezien de kapstok van de moemoe geplunderd, het prijskaartje van 850 bf ( 21 ) lachte me toe ..
van mijn uitleg aan de telefoon begreep mevrouw naald en draad niets... een collier terugbrengen ??? HEB JE WEL JE KASTICKET NODIG...!!! eerlijk bracht ik de buit terug en kon op mijn twee oren slapen...
De boekenbeurs kermis is weer losgebarsten.. alle gekheid op een stokje maar in mijn ogen absurd.. als onversadigde boekenfanaat weiger ik aan deze kermis deel te nemen...
met de trein, bus,tram, fiets, gehuurde fiets, brommer, te voet met of zonder rollator, allen daarheen... sluit maar aan ... een lange rij brengt de honderden pseudo lezers naar de kassa... allen bereid een flinke duit te spenderen aan inkom ,kook- en BV litteratuur .. gracieus voorzien van een handtekening van hun idool ...( toch veralgemeen ik niet...)
en om die ontmoeting en krabbeltje is het juist te doen... stel je voor, oog in oog met.... ach !!!! wat enig....
eerlijk een recept uit een gesigneerd boek is als het ware door de chef gemarineerd... niet te vergelijken met een simple print van internet...
ook moet het een mooie uitgave zijn,je vrienden zullen het graag recenseren tijdens "komen eten", beeldig passen in de stofvrije boekenkast naast de ongelezen vintage encyclopedie die nonkel firmin ook op de boekenbeurs kocht , maar zonder handtekening....
het aanbod is groot, hou rekening met bepaalde voorzieningen: caddy een must - geen tijdslimiet - stevige ingelopen schoenen, liefs reserve paar - voldende flesjes water - geen alcohol - kleding in laagjes - lichte tussendoortjes... een flesje 4711 bij eventuele flauwte...pijnstiller- naam en adres, telefoon, bloedgroep goed zichtbaar... een massa kan moordend zijn ...
toch heb je, gans het jaar door, van vroeg tot laat de kans boeken ,te keuren, te zoeken,te vergaren, te wikken, te wegen,te betasten...IN ALLE rust en stilte in de BIB, gespecialiseerde boekenwinkels... zonder inkom te betalen
26./10/2012 NAAR DE CINAMA IN B (eentje uit de oude doos)
dat ik een fervente bezoekster was van onze twee dorpsbioscopen dat konden jullie lezen in mijn blogje van 17/09/2011...
maar de kers op de taart was natuurlijk naar de grootstad gaan "bioscopen" keuze genoeg, zalen bij de vleet,
het straatbeeld werd er voor een groot deel ingenomen door de immense, met de handbeschilderde panelen, de ene suggestiever dan de andere..,tot 16j. was het kinderen niet toegelaten, en daar werd niet mee gelachen... (zelf 14-15j)
de vertogningen waren doorlopend... samen met mijn moeder gingen we nogal regelmatig winkelen naar de hoofdstad, dolgraag wilde ik naar binnen... 't was bijna altijd njet... het lag haar niet zo.. ze ging liever naar een of andere klasse patisserie, ze wist ze wel uit te kiezen...
je ging naar binnen wanneer het je paste... of de hoofdfilm nu juist begon, halfweg of bijna gedaan was... de ouvreuse loodste je, met pillamp, naar een rij met hier of daar wat lege stoelen , trapje op trapje af... terwijl ze nog een programmaboekje in je handen duwde, waarvoor jezelf dan nog in je buideltje mocht schieten om haar te betalen.. je mantel deed je in de vestiaire, anders zeulde je hem mee als ballast naar je zitje... tot gelaten ongenoegen van de toeschouwers.... oef, daar zat je... alles nog even ordenen en proberen de draad van het verhaal op te vissen..... bij het gaan en komen van de nieuwkomers, het gekrungel van de anderen die , zonder hulp ditmaal de zaal proberen te verlaten !!en hun sappige commentaar niet inslikten....
blijkbaar vonden de bezoekers het aangenaam, de sfeer was gemoedelijk,... het geritsel van gedeelde zakjes snoep , het kraken van de nootjes, het mixen van appelsien-en tabaksgeur... en dan de apotheose,bij gedempt licht een zwoele stem "mesdames - messieurs - frisco -chocola- vanille- pralines"...chocolaglacé... frisco (pour les flamands la meme chose...)
bij het zien van het vrachtvervoer tussen school en thuis trek ik toch grote ogen... als kleine dappere muilezeltjes sleuren ze dagelijks met hun intellectuele voeding ....
als moeders mooiste en toekomstige ceo's enz... worden ze voorzien van alles wat mooi , cool en keitof is ....
het lijkt afgezaagd maar , ik stond er anders voor... wel mocht ik uitgelezen scholen bezoeken,maar mijn hulpmiddelen waren spartiaans...
(breitas die ik graag wilde maar niet kreeg)
mijn boekentas was al aan de derde generatie... kleurpotloden werden door de slijper gehaald... voor de puntloze passer was er geen pensioen... een vulpen uit cigarendoos, erfenis van nonkel payzan.. kon best nog dienst doen... en dan de boeken... niet er handig als je constant naar de juiste bladzijde moet zoeken omdat je in het bezit bent van een oude, doorleefde, verlopen uitgave van je broer.. de halfvolle schriften, met ringetjes, mocht ik verder vol schrijven...
maar ja, zijn materieele dingen geen bijzaak, het heeft mij niet weerhouden een levenslange honger naar kennis te ontwikkelen...
geven we onze kleinkinderen niet te veel .. ik kies voor de gulden middenweg...( met soms een uitschuivertje...)
14 OKTOBER 2012 ( met een knipoog, zonder een of andere politieke voorkeur) niet erg indrukwekkend om zo een ambstermijn te beginnen... maar och, ja, de mens was zenuwachtig... wilde zijn ei leggen... 't zal je maar gebeuren ...je overwinning is gekend en nu de eerste speech..
je komt de zaal binnen... een ijverige dj die bij het woordje "start", zoals gevraagd, het liedje "happiness" in volle glorie op de juichende, uitgelaten massa loslaat...
dit moet je moment worden... je haalt diep adem... een of andere illustere latijnse uitspraak laat je achterwege.. vrienden..vrienden.. vrienden... de ambitieuze dj wacht op "stop" .... de massa blijft juichen.. dan maar een nieuwe poging... vrienden, vrienden,vrienden.. dit gaat de verkeerde kant uit... de dj zet door... de nieuwe burgervader ook... vr....vr..
en hier,geachte heer BDW mis je je entree grandioos met het historisch statement ZET DEE PLOAT AF ....ONN....
Op een blauwe maandag besliste ik, toen 14j., dat ik mijn tijd, in de vakantie, wat nuttiger wilde gebruiken.. een hulpje in het huishouden bij de boer die landerijen van de graaf pachtte zou ideaal zijn... volgens mijn ouders..
mijn broer, 6j ouder, had als student, en nu in afwachting van zijn legerdienst, al zijn vrije tijd doorgebracht op de vierkantshoeve, hij voelde er zich de koning te rijk als inwonende knecht.
op een namiddag gingen mijn moeder en ik mij aanbieden, de boer en boerin waren lang geen onbekenden, wel had ik moeite met hun "zuiver west vlaams"...
't was een fikse onderneming, een wandeling van meer dan 1u tussen de historische velden... napoleon bivakkeerde er... zijn ultieme veldslag.. verslagen door wellington...
en zo begon ik als "hulpje" met een vergoeding van 10bf per uur.. het huis was statisch.. immense keuken... schone plaats.. slaapkamers leken balzalen.. ik werd aan het werk gezet in de keuken... aardappelen schillen... afwassen.. dweilen.. stof afnemen in de kamers... wat babysitten... noem maar op !! allemaal zaken die ik nog nooit gedaan had en geen te grote aanleg voor had... maar de boerin was blijkbaar tevreden.
tussen de middag kwam iedereen de warme maaltijd nuttigen aan de enorme keukentafel.. ook ik zat daartussen maar durfde niet de draaien of te keren zo verlegen was ik, wist me geen houding te geven tussen al deze ruwe maar vriendelijke bolsters..
ik had 1u vrij tussen de middag, dus bracht ik mijn boterhammetjes mee en ging die opeten in een van de stallen die een oude dorpsgenoot aan het verbouwen was...
de afspraak was gemaakt voor 1 maand, en die heb ik ook nagekomen, nu en dan was er wel een duwtje in de rug nodig.. een woord is een woord was de boodschap.. soms met de moed in de schoenen, vooral als het regende, begon in aan mijn trektocht... de glorieuze Engelse overwinning kon mij gestolen worden...
ik ben er niet rouwig om dat mijn ouders me lieten doorzetten.. met mijn maandloon van 1500bf nam mijn moeder me mee naar de grootstad waar ik kleding kocht ... tot de laatste fr.
1979/1980 maken we kennis met de bancontact/mister cash,nieuwe hype, geld uit de muur halen... maar ja daar vertel ik niets nieuw mee....
we wilden er als de kippen bij zijn om het uit te proberen... maar ik was er toch een beetje te vlug bij...
op een mooie dag wandel ik een bankfiliaal binnen... mijn portefeuille had dringend wat voeding nodig... begin van de maand, zoals toen de gewoonte stond de bank vol met klanten die oa overschrijvingen en/of geld binnen brachten, naar de stand van hun rekening kwamen informeren of zoals ik, wat cash nodig hadden... 't was wachten geblazen...tijd genoeg om alles wat te observeren... iets wat mij niet echt stoorde...
plotseling tussen de wachtende heen zie ik iets schitteren...knipperend met mijn oogleden draai ik naar rechts... leun wat naar voren.. zet een stapje opzij en meen
HEM te zien ,achter in het kantoor, DE spiksplinternieuwe geldautomaat.. waren mijn co-wachtenden allemaal blind.. ontwetend.. versleten ze graag hun tijd in deze overbevolkte muffe ruimte.... maar ik zag wel en binnen de 2min zou ik buiten staan met mijn belgische frankskes....
discreet maar kordaat richt ik mijn passen naar mijn redder... doch pas nu zag ik, tot mijn grote verwondering, EEN NEP BANCONTACT VAN PLASTIEK OP WARE GROTE... daar stond ik... aan de grond genageld, helemaal alleen voor dat "misbakel"... mijn kaart in aanslag...een koude douche had minder effect op me gehad...
madame beweter was serieus gefopt, tientallen ogen priemenden in mijn rug.... met de moed in de schoenen draaide ik me om, toverde een geforceerde glimlach te voorschijn en mompelde, volgende keer beter...geld hoefde ik niet meer.. wel de frisse lucht van buiten....
zaterdag was zo een dag dat ik afleiding nodig had, en ja wat werkt er best bij een vrouw... "faire du leche vitrines"... met in het achterhoofd "kopen"...
de laatste tijd richt ik mijn pijlen al eens op E-winkels, je zit lekker binnen voor je pctje, kies je favoriete winkel zoekt connectie ... en de modeshow kan beginnen... 't zijn vooral mijn knieen die blij zijn... denkt niet dat het vlug gaat, je moet tijd hebben... maar hebben we die niet... zoals jullie al kunnen vermoeden heb ik ook niets meer om aan te doen.... langs deze weg heb ik de laatste maanden gretig zomer-/winterschoenen gekocht...ze passen perfect; aangezien ik sinds mijn val vorig jaar niet meer op stelten loop ben ik toe aan verandering... ik was op jacht gegaan naar kleding, ook ni simpel, wil graag iets" niet alledaags"niet te duur.... mijn zoektocht was alles behalve vruchteloos geweest en in verschillende e-winkels had ik een gevuld mandje ... toch wilde ik nog even controleren of alles me wel beviel... pcke aan, op zoek... maar IEDER mandje was LEEG.... de moed zonk mij in de schoenen...GEDAAN met spelen ik moest al niets meer ...
naar 't shopping center gingen we eigenlijk om wat te slenteren, een terrasje, tapatje, wijntje... doelloos wandel ik een winkel binnen...na enkele minuten had ik , bij wijze van spreken,een halve kleerkast gekocht... (neen ik ben niet mme rotschild, de kortingen swingen nog de pan uit en ik koop maar EENMAAL, of NIETS per seizoen) thuis gekomen kon ik het niet laten nog vlug een paar elegante ,licht grijze"daim"schoentjes te bestellen, kwestie een bepaalde outfit te vervolledigen......
12 november 2012 MOBIEL..... 
...
