Ik ben gvdn, en gebruik soms ook wel de schuilnaam gabrielle.
Ik ben een vrouw en woon in antwerpen () en mijn beroep is gelukkig gepensioneerd.
Ik ben geboren op 25/08/1943 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen schilderen schrijven.
naar de franse chansons gaat mijn voorkeur, poalo conte en rocco granata voor het italiaanse genre, amalia rodigues ea brengt mij in beroering met de fado, de klanken van cesaria evrora brengen mij rust. wereld muziek kan mij ook boeien ...
26./10/2012 NAAR DE CINAMA IN B (eentje uit de oude doos)
dat ik een fervente bezoekster was van onze twee dorpsbioscopen dat konden jullie lezen in mijn blogje van 17/09/2011...
maar de kers op de taart was natuurlijk naar de grootstad gaan "bioscopen" keuze genoeg, zalen bij de vleet,
het straatbeeld werd er voor een groot deel ingenomen door de immense, met de handbeschilderde panelen, de ene suggestiever dan de andere..,tot 16j. was het kinderen niet toegelaten, en daar werd niet mee gelachen... (zelf 14-15j)
de vertogningen waren doorlopend... samen met mijn moeder gingen we nogal regelmatig winkelen naar de hoofdstad, dolgraag wilde ik naar binnen... 't was bijna altijd njet... het lag haar niet zo.. ze ging liever naar een of andere klasse patisserie, ze wist ze wel uit te kiezen...
je ging naar binnen wanneer het je paste... of de hoofdfilm nu juist begon, halfweg of bijna gedaan was... de ouvreuse loodste je, met pillamp, naar een rij met hier of daar wat lege stoelen , trapje op trapje af... terwijl ze nog een programmaboekje in je handen duwde, waarvoor jezelf dan nog in je buideltje mocht schieten om haar te betalen.. je mantel deed je in de vestiaire, anders zeulde je hem mee als ballast naar je zitje... tot gelaten ongenoegen van de toeschouwers.... oef, daar zat je... alles nog even ordenen en proberen de draad van het verhaal op te vissen..... bij het gaan en komen van de nieuwkomers, het gekrungel van de anderen die , zonder hulp ditmaal de zaal proberen te verlaten !!en hun sappige commentaar niet inslikten....
blijkbaar vonden de bezoekers het aangenaam, de sfeer was gemoedelijk,... het geritsel van gedeelde zakjes snoep , het kraken van de nootjes, het mixen van appelsien-en tabaksgeur... en dan de apotheose,bij gedempt licht een zwoele stem "mesdames - messieurs - frisco -chocola- vanille- pralines"...chocolaglacé... frisco (pour les flamands la meme chose...)
bij het zien van het vrachtvervoer tussen school en thuis trek ik toch grote ogen... als kleine dappere muilezeltjes sleuren ze dagelijks met hun intellectuele voeding ....
als moeders mooiste en toekomstige ceo's enz... worden ze voorzien van alles wat mooi , cool en keitof is ....
het lijkt afgezaagd maar , ik stond er anders voor... wel mocht ik uitgelezen scholen bezoeken,maar mijn hulpmiddelen waren spartiaans...
(breitas die ik graag wilde maar niet kreeg)
mijn boekentas was al aan de derde generatie... kleurpotloden werden door de slijper gehaald... voor de puntloze passer was er geen pensioen... een vulpen uit cigarendoos, erfenis van nonkel payzan.. kon best nog dienst doen... en dan de boeken... niet er handig als je constant naar de juiste bladzijde moet zoeken omdat je in het bezit bent van een oude, doorleefde, verlopen uitgave van je broer.. de halfvolle schriften, met ringetjes, mocht ik verder vol schrijven...
maar ja, zijn materieele dingen geen bijzaak, het heeft mij niet weerhouden een levenslange honger naar kennis te ontwikkelen...
geven we onze kleinkinderen niet te veel .. ik kies voor de gulden middenweg...( met soms een uitschuivertje...)
14 OKTOBER 2012 ( met een knipoog, zonder een of andere politieke voorkeur) niet erg indrukwekkend om zo een ambstermijn te beginnen... maar och, ja, de mens was zenuwachtig... wilde zijn ei leggen... 't zal je maar gebeuren ...je overwinning is gekend en nu de eerste speech..
je komt de zaal binnen... een ijverige dj die bij het woordje "start", zoals gevraagd, het liedje "happiness" in volle glorie op de juichende, uitgelaten massa loslaat...
dit moet je moment worden... je haalt diep adem... een of andere illustere latijnse uitspraak laat je achterwege.. vrienden..vrienden.. vrienden... de ambitieuze dj wacht op "stop" .... de massa blijft juichen.. dan maar een nieuwe poging... vrienden, vrienden,vrienden.. dit gaat de verkeerde kant uit... de dj zet door... de nieuwe burgervader ook... vr....vr..
en hier,geachte heer BDW mis je je entree grandioos met het historisch statement ZET DEE PLOAT AF ....ONN....
Op een blauwe maandag besliste ik, toen 14j., dat ik mijn tijd, in de vakantie, wat nuttiger wilde gebruiken.. een hulpje in het huishouden bij de boer die landerijen van de graaf pachtte zou ideaal zijn... volgens mijn ouders..
mijn broer, 6j ouder, had als student, en nu in afwachting van zijn legerdienst, al zijn vrije tijd doorgebracht op de vierkantshoeve, hij voelde er zich de koning te rijk als inwonende knecht.
op een namiddag gingen mijn moeder en ik mij aanbieden, de boer en boerin waren lang geen onbekenden, wel had ik moeite met hun "zuiver west vlaams"...
't was een fikse onderneming, een wandeling van meer dan 1u tussen de historische velden... napoleon bivakkeerde er... zijn ultieme veldslag.. verslagen door wellington...
en zo begon ik als "hulpje" met een vergoeding van 10bf per uur.. het huis was statisch.. immense keuken... schone plaats.. slaapkamers leken balzalen.. ik werd aan het werk gezet in de keuken... aardappelen schillen... afwassen.. dweilen.. stof afnemen in de kamers... wat babysitten... noem maar op !! allemaal zaken die ik nog nooit gedaan had en geen te grote aanleg voor had... maar de boerin was blijkbaar tevreden.
tussen de middag kwam iedereen de warme maaltijd nuttigen aan de enorme keukentafel.. ook ik zat daartussen maar durfde niet de draaien of te keren zo verlegen was ik, wist me geen houding te geven tussen al deze ruwe maar vriendelijke bolsters..
ik had 1u vrij tussen de middag, dus bracht ik mijn boterhammetjes mee en ging die opeten in een van de stallen die een oude dorpsgenoot aan het verbouwen was...
de afspraak was gemaakt voor 1 maand, en die heb ik ook nagekomen, nu en dan was er wel een duwtje in de rug nodig.. een woord is een woord was de boodschap.. soms met de moed in de schoenen, vooral als het regende, begon in aan mijn trektocht... de glorieuze Engelse overwinning kon mij gestolen worden...
ik ben er niet rouwig om dat mijn ouders me lieten doorzetten.. met mijn maandloon van 1500bf nam mijn moeder me mee naar de grootstad waar ik kleding kocht ... tot de laatste fr.
1979/1980 maken we kennis met de bancontact/mister cash,nieuwe hype, geld uit de muur halen... maar ja daar vertel ik niets nieuw mee....
we wilden er als de kippen bij zijn om het uit te proberen... maar ik was er toch een beetje te vlug bij...
op een mooie dag wandel ik een bankfiliaal binnen... mijn portefeuille had dringend wat voeding nodig... begin van de maand, zoals toen de gewoonte stond de bank vol met klanten die oa overschrijvingen en/of geld binnen brachten, naar de stand van hun rekening kwamen informeren of zoals ik, wat cash nodig hadden... 't was wachten geblazen...tijd genoeg om alles wat te observeren... iets wat mij niet echt stoorde...
plotseling tussen de wachtende heen zie ik iets schitteren...knipperend met mijn oogleden draai ik naar rechts... leun wat naar voren.. zet een stapje opzij en meen
HEM te zien ,achter in het kantoor, DE spiksplinternieuwe geldautomaat.. waren mijn co-wachtenden allemaal blind.. ontwetend.. versleten ze graag hun tijd in deze overbevolkte muffe ruimte.... maar ik zag wel en binnen de 2min zou ik buiten staan met mijn belgische frankskes....
discreet maar kordaat richt ik mijn passen naar mijn redder... doch pas nu zag ik, tot mijn grote verwondering, EEN NEP BANCONTACT VAN PLASTIEK OP WARE GROTE... daar stond ik... aan de grond genageld, helemaal alleen voor dat "misbakel"... mijn kaart in aanslag...een koude douche had minder effect op me gehad...
madame beweter was serieus gefopt, tientallen ogen priemenden in mijn rug.... met de moed in de schoenen draaide ik me om, toverde een geforceerde glimlach te voorschijn en mompelde, volgende keer beter...geld hoefde ik niet meer.. wel de frisse lucht van buiten....
zaterdag was zo een dag dat ik afleiding nodig had, en ja wat werkt er best bij een vrouw... "faire du leche vitrines"... met in het achterhoofd "kopen"...
de laatste tijd richt ik mijn pijlen al eens op E-winkels, je zit lekker binnen voor je pctje, kies je favoriete winkel zoekt connectie ... en de modeshow kan beginnen... 't zijn vooral mijn knieen die blij zijn... denkt niet dat het vlug gaat, je moet tijd hebben... maar hebben we die niet... zoals jullie al kunnen vermoeden heb ik ook niets meer om aan te doen.... langs deze weg heb ik de laatste maanden gretig zomer-/winterschoenen gekocht...ze passen perfect; aangezien ik sinds mijn val vorig jaar niet meer op stelten loop ben ik toe aan verandering... ik was op jacht gegaan naar kleding, ook ni simpel, wil graag iets" niet alledaags"niet te duur.... mijn zoektocht was alles behalve vruchteloos geweest en in verschillende e-winkels had ik een gevuld mandje ... toch wilde ik nog even controleren of alles me wel beviel... pcke aan, op zoek... maar IEDER mandje was LEEG.... de moed zonk mij in de schoenen...GEDAAN met spelen ik moest al niets meer ...
naar 't shopping center gingen we eigenlijk om wat te slenteren, een terrasje, tapatje, wijntje... doelloos wandel ik een winkel binnen...na enkele minuten had ik , bij wijze van spreken,een halve kleerkast gekocht... (neen ik ben niet mme rotschild, de kortingen swingen nog de pan uit en ik koop maar EENMAAL, of NIETS per seizoen) thuis gekomen kon ik het niet laten nog vlug een paar elegante ,licht grijze"daim"schoentjes te bestellen, kwestie een bepaalde outfit te vervolledigen......
een avondje tv kijken heeft mij altijd aangesproken, lekker onderuit in de zetel met de nodige kussentjes rondom verpreid... na een dag vol allerhande bezigheden eindelijk de beloning, wat nieuws... kort kookprogramma, docu,film, hier en daar wat duiding ... alles op enkele zenders en de avond was weer mooi geweest.. maar dit is verleden tijd.....
nu zit je letteriljk in een geestelijk werkkamp, 't begint al met analoge en digitale tv, je handen vol met bedieningskastjes, beter gezegd twee pistolen waarmee je uit honderden zenders programmeert .... gaat vlot... vol verwachtingen kijk je uit naar zoveel kijkgenot.. toch moet je altijd voorbereid zijn op een of ander " mankement" want, een uitstap naar je favorite reparateur zit er gelukkig niet meer in, nee dat los je zelf op... je drukt op wat knopjes, zet je digibox af, trekt alle stekkers uit... ga even naar toilet.. zet alles terug aan, en 9/10 heb je terug klank en beeld... zoniet wacht je even... met wat geluk verschijnt er op je scherm "software aan het bijwerken-even geduld" 't is daar doorgedrongen dat er iets niets klopt.... blijft hij koppig weigeren ... dan bel je de hulplijn... je krijgt wat andere richtlijnen... rood lichtje zus groen lichtje zo enz... en dan weten ze wat er niet klopt...daarna helpt je digibox je wel verder... héél misschien komt de tvdokter dan toch, zeker als een van zijn collega's per vergissing je aansluiting heeft afgesloten...
maar er zit nog een addertje onder het gras.. vergeet de "conflicten" niet bij het opnemen, je moet bij de pinken zijn, naar het uur kijken, een verwittiging aanvragen, annuleren, wissen, terug herbeginnen, pen en papier nemen om te noteren wat je analoog moet bekijken... voorzien welke uitzending kan uitlopen... heel belangrijk : met het juiste kastje schieten tijdens het kijken, anders alles " foetsie".... dus werk voor de grijze materie, best tijdens de dag .....
je hebt er goede moed in en de voorstelling kan starten.... de cinema begint letterlijk en figuurlijk... 't nieuws : voor mensen die nooit van onder hun kerktoren komen... "koereur" zus of zo heeft gewonnen of gesnoven... frietketel in brand.. militair vliegtuig in panne enz.. wel beelden van de gruwel in het buitenland...de amerikaanse poppenkast bij de verkiezingen.. waar zijn de topjournalisten van weleer? ja, ik weet het.. met pensioen !
de klank moet je constant bijstellen, iedere uitzending heeft zijn eigen decibels...
over de herhalingen zullen we maar zwijgen.. er gebeuren andere dingen... ik juich toe dat onze vlaamse acteurs gecast worden...maar niet voor ieder feuilleton... daar komt verdorie denkwerk aan te pas... momenteel lopen er vier/vijf reeksen... bv : hoofdcommissaris uit aspe zit in vol ornaat aan zijn bureau... een half uur later, als ruig typetje ergens in een achterbuurt zie je hem staan trippelen als bokscoah in zijn marcelleke, 's anderdaags als zielig "corrupte" politieman op zoek naar zijn verdwenen dochter dan ...ook marijn de valk ging op zoek, maar boma worst is niet ver... enz
de series zijn goed 't is kwestie van programmatie .... een formule die werkt blijven ze uitmelken... koken zus en koken zo... piet mag niet meer komen... laat de zwangere sofie maar binnnen...van njam kan je je een ganse dag ziek eten .... 't begint allemaal serieus over te koken !!!
de detective reeksen worden niet alleen herhaald maar ze breien er andere aan vast, neem nu bv morse, de acteur ging spijtig genoeg naar de eeuwige jachtvelden, geen nood lewis gaat wel verder... en plotseling zien we een jonge morse zijn loopbaan beginnen in oxford ... waar blijven de films met stevige recensies...
maar ja ,DE kijfcijfers.... de reklame.... daar ben ik absoluut ALLERGISCH voor en probeer het hier zoveel mogelijk buiten te houden... opnemen is de boodschap.. alhoewel dit precisiewerk is om je programma er tussenuit te vissen, ofwel stop je te vroeg ofwel te laat.. in beide gevallen ben je de klos, je ziet niet alleen reklame maar ook een deel van 't vervolg; héél vervelend als het juist het slot is..
waarom onderbreken , als het toch moet, geef ons ineens de volle lading, bv één kwartier of twee of drie... dan hebben we de tijdvoor een telefoontje, een tasje koffie.. voilà fini en we spreken er niet meer over.... de zender die juist van naam veranderde kondigde een andere belijd aan.... maar pas op 't is nie simpel... het eerste ogenblik heb je niet door dat "HET" begonnen is en denk je verder naar het programma te kijken... dus verwarring..
misesrie, miserie... ik denk er serieus aan mijn avonden anders in te richten, 't is geen ontspanning meer, te meer ik dolgraag lees... mijn lieve zetelbuurman heeft het al lang opgegeven en duikt in de kranten... zal ik ze ook 's avonds lezen ipv 'one line 's morgens???
NEEN 't is niet mijn bedoeling iedere dag open deur in mijn keuken te houden, vandaag maak ik een uitzondering...maar deze morgen zijn we serieus te keer gegaan met een knolselder... met man en macht moet je zijn om van zo een gedrocht iets deftig op je bord te toveren...maar geduldig al hij is (!) heeft mijn wederhelft er mooie blokjes van gemaakt... een deel geraspt.... ik had er zeker het bijl in gezet met alle gevolgen van dien....knolselderpuree., de blokjes heb ik netjes geblancheerd (chic hé, ook de eerste keer) na afkoeling heb ik ze laten kennis maken met noordpool toestanden. de geraspte slierten worden straks smeuig gemaakt met wat mayo en mosterd met zaadjes, en platte peterselie... om de zoveel weken vries ik ook krulpeterselie in, dus nu ook platte peterselie, ben toch even gaan opzoeken wat het verschil tussen de twee is - wel de eerste heeft zogezegd zijn smaak verloren en dient enkel als decoratie...zeggen de kookpausen, ik krijg andere signalen van mijn smaakpapillen.... ook dit hebben we tot een goed einde gebracht, we hadden alles opgeruimd na die selderij toestanden...
maar nu mag je nog zo secuur zijn maar verwerk eens drie busseltjes,( zonder elastiekje het dubbele), in een tussenmaatse blender... weer geduld en toewijding...., resultaat twee potjes gevuld klaar voor je vrieskast..... maar je mag ook mister proper gaan wakker maken, je aanrecht heeft veel weg van een groene weide.... ook dat kwam in orde.
straks maak ik van deze lievertjes ( 1/2 kg) nog confituur
onze keuken was een echt plaatje, alles blonk, van de grond kon je eten, de terrasdeur op een kiertje, nu en dan ontsnapte een zonnestraaltje van achter de wolken en gaf de volslanke perziken in de fruitschaal een onweerstaanbare goudrode kleur....
maar ik was niet alleen... een grote kolonie fruitvliegjes was me aan het bespieden...
toen ik een tijdje later terug kwam was het daar dolle anarchie... dit kon ik niet dulden, de appelsienen, peren, kiwi's waren te redden maar de tere huid van de overijpe perziken kon ik moeilijk aan een grondig schuurbeurt onderwerpen... er was maar één oplossing... ik ging er CONFITUUR van maken....lekker voor mij alleen, en met dikke stukken, daar ben ik dol op..... enkele potjes (700gr fruit) zou ik best wel de baas kunnen... wat overschot,zonder stukjes, deed ik in een plastiek potje ,onze kleindochter wilde wel weten wat erin zat...confituur.... proefde ......heerlijk mammie.... maar de strijd was nog niet gestreden want er mochten geen stukken in zitten... en dan zouden haar mama en papa hem ook lusten ...
ik was de hemel te rijk en maakte 's anderendaags een nieuwe lading "zonder stukken".... en zo heb ik nu 4 klanten - 3 willen confituur zonder stukjes, de gestoofde aardbeien zijn voor n°4
coco was uiterst tervreden met zijn verbijf in een hotel gelegen in de groene Landes...
als eregast verbeef hij in de weelderige orangerie , vol exotische planten , hij kon vrij in en uit , boven op zijn kooi zat hij het liefst zijn nootjes te pellen en de gasten rustig te observeren die nu en dan even kwamen verpozen in de uitnodigende zetels...
maar coco had aardige gewoontes, zolang hij met rust gelaten werd was hij uitsterst lief, zijn gedistingueerde,internationale woordenschat rolde eruit samen met nu en dan een ondeugend gefluit naar een mooie dame... zo voelde hij zich goed...
oh wee als je naar zijn grote vogelkooi toestapte...en hem met lieve woordjes wilde paaien,...in schril contrast met daarjuist begon hij schel te schreeuwen, met een woordenschat om rode oren van te krijgen verwenste hij je naar onherbergzame oorden, vloekend als een ketter klom hij terug naar binnen, trok zijn deurtje dicht en ging op zijn stok zitten.
zijn rust was onderbroken en het duurde uren voor bij terug zijn deurtje opende.....
ik kan natuurlijk niet voor iedereen getuigen, maar bij onze trouw waren we ,wat electrische toestellen betreft, niet rijker dan : een frigo (tafel model) gasvuur met oven... gekregen van de huwelijkslijst een koffiemolen ,broodrooster, schotel verwarmer, een strijkijzer... het mechanisch rollertje moest de tapijt netjes houden... stilaan kwam er al iets nieuws in ons huishouden... met de komst van een baby kochten we, voor de kleine wasjes,de grote ging naar de wasserij, onze eerste "wasmachien"... de alom bekende
mini wash... grijs van kleur... tijdschakelaar .. een darm om het vuile water te lozen... mijn liefste klusser kocht een mooie plank, gaf haar een kleedje van witte plastiek, legde het op 't bad en daar stond onze hulp te pronken... het water koud... 30° 60°.. kwam uit de sproeier...
deze installatie werd natuurlijk afgebroken bij het nemen van een bad, douchen ging nog juist, doch was er dagelijks " droogwerk" aan verbonden..
het spinde als geen ander bij juiste dosering, stak je er teveel in dan klaagde het steen en been van inspanning... oplossing... half overladen in een emmer.. te voorzien bij aanvang....
maar de operatie "wassen" ging onverstoord verder.. er was ook een zwierdertje bijgekomen..
gretig verdween het wasje in haar buikje... en als een volleerde derwisj volbracht ze haar taak, het overtollige water kwam met een plons, langs de afvoer, in een klein badje... was dit , per ongeluk, wat verschoven... wel dan had je dikke pech ....
het was letterlijk en figuurlijk "wassen en plassen"...
we waren jong,het leven lachte ons toe , fier op elke aanwinst ...
stond het huis in rep en roer, wel langs de straten was het niet beter... er waren vele meubelmakers in ons dorp, op verschillende plaatsen langs de weg van de processie bouwden ze altaars, een rustpunt,waar de pastoor de gelovigen zegende... de groendienst hielp ook een handje, op eigen tempo probeerden ze de dag rond te krijgen door her en der wat te schoffelen... rond de kerk was het helemaal een mierennet... maar het kermisvolk was, sinds jaar en dag, vertrouwd met de dorpelingen..virginie met haar frietkot kennen jullie al (zie blog 6/08/2011) het roma koppel van de botsauto's, charles bronson en zwarte lola... de decibels vlogen de lucht in als ze haar micro nam en de ritjes aanprees, ze was ook fan van elvis, paul anka, little richard, de everly brothers, tom jones...dolle ritmes waarop haar bolides elkaar te lijf gingen...
dan had je de familie met de kindermolen en rattekot
verder kwamen er nog andere maar die waren geen "habitués"
. de handelaars maakten een mooie etalage , zetten schragen buiten voor de lotjes of tombola... oude winkels dochters waren eindelijk van straat..... de fotograaf bouwde zijn studio/garage om tot bioscoopzaaltje met wat oude stoelen en draaide doorlopend filmpjes van den dikke en den dunne... voor 5 bf kon je zolang blijven zitten als je maar wilde...
5/09/2012 tiener je borstjes klaar om te ontluiken je haren gouden draden je benen, lang, krachtig de levensloop je open blik speurend,alert je woordenschat kinderlijk volwassen
jij,een tiener
maar...
je warme nestje zoete gedachten liefde,terderheid je veilige haven lossen van balast wederkerig vertrouwen alles blijft voor jij.... onze tiener
en als alles blonk, moest er aan het eten gedacht worden... de taarten kwamen als eerst aan de beurt... de vanille pudding was al in grote hoeveelheid gemaakt en stond aftekoelen....enkele confituur potten werden erbij gehaald... mijn moeder werkte snel, twee soorten maakte ze, simpel maar oh zo lekker.. en als ze met een zucht haar bebloemde handen aan haar schort afveegde, stonden er een twintal exemplaren, netjes afgedekt in de kelder...
zondagmorgen moest er nog flink doorgewerkt worden de kinderen gingen naar de processie, vader ook, maar vertrok pas op het laatste ogenblik . de tafel was dan als mooi gedekt... moeder kon verder met de "koude schotels"...
volgens de huidige normen was het allemaal wat gewoon, erwtjes en worteltjes waren de basis,samen met de sla.. daarop bouwde ze verder..een schotel met vlees.. een met zalm uit blik en dan DE tomat garnaal... koude aardappeltjes met mayo en frans brood.... witte wijn"entre deux mers" spoelde alles door...
rond 14U kwam grootmoeder, samen met tante Y en tante B. ... er werden fotos gemaakt.. en zo begon een fijne kermismiddag...de kinderen kregen wat geld,( en had je 100 bf dan was je de miljonair van de kermis),.. soms, als het bezoek vertrokken was gingen we met onze ouders nog eens naar het dorp...
sinds jaar en dag is het de laatste zondag van de oogstmaand, kleine kermis in mijn geboortedorp...de grote juist een maand later.... onnodig te zeggen dat deze evenementen op sterven na dood zijn....
maar vroeger ..... het hoogtepunt van het jaar.... weken op voorhand werd alles in gereedheid gebracht....
de grote kuis van het voorjaar kreeg een staartje, waar nodig ,een likje verf op deur of venster ,... de stoep, alhoewel, iedere week geschrobd, kreeg nog een extra lading bleekwater over zich...
de zondagse kleren werden opgefrist , ongeduldig de eerste danspasjes te zetten waren de meisjes zenuwachtig, telden de dagen af, hun balkleed lag klaar, de mise en pli gezet, bij moeder de jaarlijkse permanent, beiden hadden een "friction",geurend naar anjers gevraagd, maar op avond zelf zouden ze elkaar benevelen met "soir de paris" van bourgeois..moeder was natuurlijk van de partij als chaperonne...
bij de plaatselijke boer was het een drukte van gewelst... de eieren voor de koude schotel mochten niet te vers zijn om ongehanvend uit hun schelpje te komen...soepkippen moest geslacht worden voor de "vol au vent " alsook de piepkuikentjes, amper 8 weken oud... maar ja dat was vooruitstrevend...
handen tekort bij de bakker, de gist ging als zoete broodjes over de toog, de huismoedertjes maakten er een erezaak van zelfgemaakte taarten op tafel te zetten... wie thuis geen oven had bracht zijn juweeltjes naar de bakker, hij had speciale rekjes om ze te transporteren.
waar de processie langs kwam werden bloemen geknipt, vooral rozen, de blaadjes samen met kleurrijke papiersnippers sierden de straat op zondag
27 augustus - avondritueel (dank u natoken -ani) bij ons ging het er zo aan toe....
als mijn ouders beslisten te gaan slapen, en dat was vroeg, rond 21u zeker... dan hoopten de eerst geborenen en ik dat we nog even samen bij hen in bed mochten... en als het ja was dan waren we de hemel te rijk... mijn ouders hadden het dan over dagelijkse gebeurtenissen..ik luisterde, met duimpje in de mond, zonder één woord te zeggen , als er gestopt werd, vroeg ik "en dan ?"....
hoe lang dit ritueel duurde weet ik niet meer... maar alvorens naar onze kamers te gaan moest er gebeden worden, mijn vader nam het woord :
kruisteken de tien geboden van God de vijf geboden van de kerk akte van geloof - hoop - liefde - berouw het onze vader drie weesgegroetjes
...en nu naar bed was de boodschap....
kinderen worden groot..... vanuit mijn kamer heb ik nog menigmaal het geprevel van mijn vader gehoord...
