Ik ben gvdn, en gebruik soms ook wel de schuilnaam gabrielle.
Ik ben een vrouw en woon in antwerpen () en mijn beroep is gelukkig gepensioneerd.
Ik ben geboren op 25/08/1943 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen schilderen schrijven.
naar de franse chansons gaat mijn voorkeur, poalo conte en rocco granata voor het italiaanse genre, amalia rodigues ea brengt mij in beroering met de fado, de klanken van cesaria evrora brengen mij rust. wereld muziek kan mij ook boeien ...
wel ik geef toe zo enkele dagen verplicht huisarrest kan deugd doen... niet alleen kan je de klok helemaal stop zetten, je kan ook lekker in losse kleren rond "sleffen" geen schoenen, zo lang je wilt aan je pctje zitten, vanmorgen gekokkereld ,mijn mand met verse groenten leeg gemaakt, er steekt nog wat meer in de diepvries... maar dagelijks neem ik er wel wat lekkers uit....
ik denk dat dit alles een positieve invloed heeft op mijn wederhelft, maanden geleden kocht ik in mijn e-winkel " een set messen" in een echte diplomatencase...(koopje van het jaar) beeldig stonden ze daar in mijn kast...
tot ik er gisteren een kreet uit de keuken kwam...KOM EENS KIJKEN.... daar hingen mijn moordwapens aan de muur met daarnaast een glunderen handyman.....
zo dat hebben we vandaag weeral gehad.... tijd voor erntige dingen.... aperitieven en jullie allen een fijne avond te wensen....
over de trein nemen weet ik alles, niet de internationale treinen van loes, neen bij mij was het een bommeltrein die vanop de taalgrens walen en vlamingen naar de hoofdstad bracht... een allegaartje van vooral ambtenaren ... enfin alles wat in de administratie zat...
de eersten gingen wat werken, aanwezig zijn, wat koffiepauze houden of werden de straat opgestuurd om te gaan wuiven naar een of andere illustere onbekende die zijn geloofsbrieven aan de koning kwam aanbieden.. de anderen klopten hun uren en wij als jonge schoolverlaters waren uit onze theoretische kennis uit te proberen en verder "met de ogen te stelen"...
't was ook een manier om de bekrompenheid van het dorp te ontvluchten, met een middagpauze van 2u hadden we ruimschoots de tijd onze horizonten te verruimen... af en toe werden onze boterhammen thuis gelaten en vervangen door een croque of toast cannibal ,onbekend tot voor kort !,? we leerden terrasjes "doen" maw andere collaga's hielpen "die van den buiten in alle eer de stad op te snuiven....
zonder het te beseffen waren we geprogrammeerd... als om 7u30 de voordeur achter me dicht viel stapte francois; de vlijtige grijze muis bij de spoorweg al voorbij... uit de volgende straat verschenen "die van de rollebaan" ... 't leger was ook stand by ... jef soldaat na 20 j dienst corporaal en drankorgel...martin stond op zijn vele strepen en waakte niet alleen op het land maar ook op het vrouwelijk schoon...
jeanke was journalist en buiten eigen wil, vrijgezel..
mariake, een al wat ouder muurbloempje, was sponster bij het ministerie, gans de dag breien en 's avonds overuren kloppen...
herman was van het sabena volk... gratis met de vlieger de wereld rond...
renée, met lederen vest en heren kapsel was alles behalve een vrouwelijk type.. was ze lesbisch..? eerder bi? had wel een aanbidder in het dorp...
franske zijn wederhelft was een doodgewone lieve vrouw, maar voor geen cent sexy.. hij ging met een gerust hart van huis vertelde hij, zij zou hem nooit ontrouw zijn... maar of zij zo gerust mocht zijn... ??? hij was er als de kippen bij om met een leuke vrouwelijke collega door het stadspark te wandelen op weg naar kantoor....
jeanine zat in de showbizwereld, receptioniste bij een opname studio van een zeer bekend muzieklabel, alle dagen wist ze wel iets te vertellen over de BV s...
een lange rits naar de trein van 7 u 47... semi-direct tot brussel-noord.. we wisten juist waar onze wagon zou stoppen...die van eerste klas ook.... de walen hadden zich al gesetteld, lazen het dagblad, kaarten of sliepen.. maar ze hadden wel gezorgd dat onze plaatsen vrij waren, een vreedzame verbroedering die niet verder ging...
de slapers werden tijdig op eigen krachten wakker, nooit of te nimmer heb ik iemand gezien die voorbij zijn bestemming reed.. eens aangekomen trok de stad de groepen uiteen om ze 's avonds terug gedeeltelijk te vereningen..en er andere aan toe te voegen...
iedereen had wel iets te vertellen.... eigenlijk een dagelijkse soap avant la lettre waarin we de hoofdrolspelers waren....
. heb ook ervaring met de intercity zoals ze dat nu noemen, van A naar de hoofdstad 3j. .. ... aangenaam, .. wegens de afstand betaalde mijn werkgever de verplaatsing per trein 1ste klas ...eigenlijk dezelfde soap maar veel gereserveerder en toch samenhangend... anders, later misschien meer.....
het is hier terplaatse rust... letterlijk en figuurlijk... geraken maar niet terug op ons plooi... de spierpijn viert hoogtij en de bussen refexspray hebben geen tijd om te ademen... onze beste vrienden zijn tegenwoordig... kussens... kussentjes plaids... zetels... relax.. bed... niet ongerust zijn 't lijkt erger dan het is ...
de toestand van onze diepvries is onveranderd... of bijna, ik neem er uit wat vlug klaar is, vanavond kalfslever met ajuin in madeirasaus... maar het konijn, de hazerug, het schapeboutje ...laat ik links liggen...niet dat het niet zou smaken, maar ik ben te " lui" om ze klaar te maken...
onze S ( dochter ) is welgeteld EEN dag gaan werken,na een verlof van drie weken... koorts, hoesten, geen stem... enfin gans het menu... voor haar verlof hetzelfde maar ZONDER koorts.. kwestie van eens af te wisselen...
bij onze kleindochter weten we eindelijk wat haar sinds een tweetal maanden plotseling hoge koorts en andere symtomen gaf... een griep en twee bloedafnamen brachten aan het licht dat ze klierkoorts heeft... sinds gisteren, en op advies van de dokter, is ze terug naar school en koortsvrij sinds enkele dagen... ook dat moet slijten..
zal maar stoppen met zeuren en klagen want dat is niet van mijn gewoonte...
als ik zo de blogjes lees kom ik tot de vaststelling dat jullie allemaal toch ook "klant van ..." zijn..... 't best voor iedereen
en stilaan begint het nieuwe jaar zich in te burgeren... de kerstbomen hebben de kanpvuren aangewakkerd.. staan terug in de tuin bij hun maatjes... opgeplooid in de bergruimte...
zelf het zonnetje is opgedoken, de terraslampjes zijn terug wakker , voeden zich gretig met het licht van haar stralen , zorgen in de vroege avond voor een aangename sfeer..,
ook de vriezeman is in aantocht met een lading pluimzachte vlokken die speels de natuur gaan witten...
de zieken van het eerte uur beginnen stilaan te herstellen van de wekenlange slaaploosheid... het hoesten.. de verstopte neus.. keelpijn... pillen en siroopkes eigenlijk tevergeefs... wel zakdoeken en nog eens zakdoeken...
uitzieken was/is de boodschap...
en jeroen zijn best maar doen om ons wat bij te leren... maar de eetlust was er niet... de diepvries is nog altijd rijkelijk gevuld, tijd om daar een aanslag op te plegen...
vandaag ook weer aan het coconen... maar straks gaan we kijken en luisteren naar het reisverslag van S&D... pas terug van een ontdekkingsreis door Oman..
de drie koningen hebben hun opwachting gemaakt... in antwerpen waren gisteren de worstenbroden en appelbollen weer aan de orde.... verloren maandag zeggen ze dan en eten gans de dag gigantische opgeblazen baksels met één of twee worstjes in gebakken,... als je er met je mes en vork in steekt zak alles als een plumpudding ineen.. en je zit met een bord vol maxi kruimels.. met wat gehakt, wie tegenslag heeft zit met een curryworst... pers en tv zijn bij de pinken om verslag uit te brengen... de bakkers staan klaar om over hun drukste nacht van het jaar te vertellen...tijd ,uur, aantal zijn genoteerd... moeder de vrouw heeft hulp gevraagd aan enkele vriendinnen en met witte short laten ze zich vereeuwigen met het resultaat van hun gebundelde krachten... professioneel verpakt met gebruikaanwijziging en al ....verwarmen in een oven van 180°... en dan vlug naar huis.... genieten !!!!
cuberdons leopold... tijdens mijn internetshoppen kwam ik dit tegen :
Kostbaar kistje : de cuberdons léopold worden behandeld als echte kroonjuwelen. ze worden opgeborgen in een cilindervormig kistje dat met grote zorg en met de hand vervaardigd is; een satijnen lint benadrukt de kostbaarheid..de kistjes met 21 cuberdons worden aangeboden in een kartonnen handtas die fungeert als geschenkverpakking ... (tekst van cuberdonslepold .com) dit alles voor de prijs van VIJENTWINTIG (25) !!!
en daar staat dat kleine meisje :
iedere zondag, na de mis, mochten we een snoepje gaan uitkiezen... we hadden elk EEN FR bij... wat zou het worden... minutenlang stonden we voor het raam van rosalie haar snoepwinkeltje om dan ineens als een zwerm bijen binnen te stormen.... voor mij dit en voor mij dat.... 't menske kwam juist met haar hoofd boven de toog en haar brilletje had moeite in evenwicht te blijven op haar glimmende neus... rustig nam ze een voor een de frankskes aan in ruil voor wat lekkers....degene die "een neus" gekocht had was daar zéér zuinig op, eerst het puntje en dan beetje bij beetje tot aan de "siroop".... dat moest iedereen dan bewonderen.... wisten we veel dat we een cuberdon aan het eten waren !!!!!
4 januari 2013 bijna ... alles weer normaal.......
't is nog niet zover, voor de mensen die nog met verlof zijn wens ik hun dagen van 48u of nog langer tot as maandag... maar ik ben het kotsbeu en wou dat het al zover was....
pas op alle eer aan onze kinderen die voor een fijne nieuwjaarsdag zorgden... nieuwjaarsbrief door A, dochter I assisteerde schoonzoon lief bij het klaar toveren van de gastronomische gerechten... ( en schoonzoon lief gaat mee dingen naar een koks titel op tv,... hij moet daar volgende week al op het matje komen...)
geef toe, te veel van het goed eis ook niet alles !!!! ik heb er al geen inspiratie meer van ....
ik voel mij zeker GEEN MOEDER KLOEK,maar als onze kinderen op reis gaan ben ik PAS gerust als ik weet dat ze aangekomen zijn... dat mag dan 100 km of 9000 km zijn, met de auto, vliegtuig, trein of motorhome...
even een smsje en klaar is kees... van ons verwachten ze hetzelfde.. en zo gaan en komen we, in de loop der jaren is alles veel gemakkerlijker geworden en goedkoper.... want telefoneren vanuit de vakantie bestemming was oh zo leuk, maar als de rekening in de bus viel was het baasje wel minder kontent... maar daar lag ik niet wakker van... maar nu is er skype GRATIS, of bijna, vorig jaar gedurende 10 dagen iedere dag naar italie en meer dan " dag, hoe is't ? "... 2 maar er is nog meer via email volg ik nu het opstijgen en landen, momenteel ben ik verbonden met Abu DHABI airport en als alles goed gaat landen ze nu ongeveer... een uur later terug vliegtuig in naar een andere bestemming.... en zo blijft mamie op de hoogte.... oh neen, ik zou kunnen smsen... neen ze zijn op reis...., maar ik ben toch ook gerustgesteld....!!!!
van kerst hebben we weeral afscheid genomen.. binnenhuis was het harmonieus, de verzamelde kaarsjes gaven een gloed van warmte ,rust, lieten hun vlammetjes dansen op de tonen van de zachte muziek, buiten guur, de regen duidelijk in een slechte bui schrok niet om straat en tuin onder te dompelen .. . de geschenken vonden hun bestemmelingen, de tafel getooid met damast, porselein en zilver... het koud buffet, wachtend op de wandelende gasten ,met veel verfijning klaargemaakt door S&D, voor het dessert had onze kleindochter in haar eentje gezorgd: citroentaart met een bodem van speculaas... fijn en met allure...
en nu zitten we bij wijze van spreken te wachten op nieuw....
't zijn zowat dagen zonder uren.. alles mag niets moet... cjapo voor de mensen die iedere morgen de huiselijke warmte achter hun laten om de " boterhammetjes" te gaan verdienen,waaronder onze jongste.I.. amerika is dan wel het land van de jingle bell , HO HO HO.. christmas hier en christmas daar maar op 2 januari moet er gerapporteerd worden, en hun jingle' s bellen niet als ze geen goede cijfers krijgen.... maar op 1 januari staan de deuren weer wagewijd open bij I.D.A... waar ze de messen al aan 't slijpen zijn....
dit zijn dus de donkerste dagen van het jaar, maar ook de meest sfeervolle,
kaarsjes, lichtjes, open haard, led lampen, oude lampen... ze doen hun uiterste best om de stemming erin te brengen..
zon, maan en sterren te zwak om door het donkere gordijn te dringen... zelfs de regendruppels blijven glinsterend op het raam bengelen... kijken ons gretig aan vol hoop naar binnen te mogen..
minepoes en clepske hebben vrede gesloten en liggen rug aan rug onder de kerstboom ....
de bacillen zijn er nog in geringe getalle, maar ik negeer ze... heb de zoete plakkerige siroop waarvan ik, naar mijn gevoel LITERS naar binnen moest kappen ,en de ganse nacht rondwandelde op 't schap gezet ... ik mag van geluk spreken geen klant te zijn bij de WW... anders had ik het nogal mogen uitleggen waarom ik zoveel POINTS verbruikt had....
dus beste mensen geen "dolorosa" berichten meer... vandaag moesten we de nodige boodschappen doen, neen mijn oorlogsvoorraad is nog intact, maar in het vooruitzicht van de feesten... niet dat er hier veel vreemd volk over te vloer gaat komen...maar een mens mag zichzelf ook al eens wat verwennen.. en zoals in de volksmond gezegd wordt " we mogen onze voeten onder tafel gaan steken bij de kinderen"... met kerstavond bij S&D, nieuwjaarsdag bij I&D1&A....
tijd voor mijn "medicijn" - 1 campari, met gin, ijs, enkele schijfjes appelsien, een vingerhoedje sap....
alles stond klaar, de valiezen van de bacillen waren gepakt,gisteren zouden ze met de eerste bus vertrekken terwijl ik lekker zou niksen ....ipv te vertrekken zijn ze versterking gaan halen...
een nieuwe lading is vannacht aangekomen en heeft van mijn reukorgaan een kraantje gemaakt... hoop deze nacht wat te kunnen rusten, want al zittend slapen is ook geen aanrader... het goede nieuws ? mijn keel is beter maar ik SPREEK ik als SCHUURPAPIER....
als je geen koorts hebt, maar je heb spierpijn, van het puntje van je mooiste krul tot het topje van je kromme teen, rillingen als je op je radiator zit, een keel van schuurpapier, wel dan ben je ook ziek... begin deze week kreeg ik ongevraagd, maar wel aangekondigd door hun bezoek bij mijn dierbaren, een bende bacillen binnen.. .als mijn vader zaliger zich 's avonds moe te rusten legde zei hij dikwijls.. waarom is er nooit een standbeeld gezet voor degene die het bed heeft uitgevonden.... wel dat dacht ik ook maandagavond toen ik daar letterlijk en figuurlijk lag "ziek te zijn"... gans de nacht niet geslapen...enfin na 24 u wat beter, en ik besliste dat het welletjes was geweest.... neusdruppels ,hoestsiroop, paracetamol, pastillen voor de keel zouden me wel door mijn slavenwerk helpen... DAT LUKT DUS NIET... je moet uitzieken zeggen ze ; wel dat ga ik vandaag doen.... ik voel mij te ziek om te werken maar wel goed om me te laten verwennen.....
7 december 2012 KLAAGLIED over een taart, vandaag zou het de dag worden, ingesneeuwd zo hoopte ik, zou ik mij hier eens rustig bezig houden, kan dat natuurlijk iedere dag, maar die sneeuw gaf mij een bijzonder gevoel...aan eten maken ging ik niet veel tijd besteden, kalfslever met een madeira sausje... onmiddelijk klaar... sinds ik dagelijks op de schoolbanken bij jeroen zit, spendeer ik meer tijd in de keuken met mijn huiswerk...
in mijn voorraadkast stond nog een pakje mengsel om een frangipanetaart te maken en in de frigo nog bladerdeeg....dit zou ik wel op 1 2 3 fixen... dacht ik, want alles wat mis kon gaan, ging ook mis............ om te beginnen met de taartvorm, ingesmeerd met boter, zoals mijn moeder mij voordeed, leg ik er de deeg in, druk de zijkanten aan, verwijder het overtollige, prik met een vork de nodige gaatjes.... NEEEEEEEEN de bloem vergeten.... dit krijg ik hier zonder brokken niet uit !!!!! dus maar knoeien en zuchten om de deeg voorzichtig, stukje voor stukje op te tillen en er bloem onder te stoppen... gelukt...
boter smelten en samen met de eieren in de mix... en dan maar de kloppers activeren, eerst traag dan op volle kracht... maar het deeg ging een eigen leven leiden en viel mij aan, ze kroop omhoog langs haar beulen... nooit meegemaakt... vlug alles afgezet anders stond ik daar met een handschoen....
de over op 180 ° geen probleem.... de taartvorm was vlug gevuld... NEEEEEN de perenconfituur met gember( zelf gemaakt) vergeten op de bodem te strijken...maar ik ben een harde en geef niet op... dus nog wat knoeien... niet zonder moeite.... eindelijk kon ik dat misbaksel opsluiten in de oven...
ik laat jullie verbeelding spreken om de toestand van mijn keuken in te schatten, wel dat mijn keukenhulp/plongeur standby was....
ook mijn keukenwekker zei zut... kon de baktijd in mijne glazen bol aflezen...
de taart zelf gaf zich nog niet gewonnen want nu had ze de vorm van een open paraplu aangenomen... kreeg een venijnige donkere kleur.... ik was haar voor en joeg haar, uit mijne mini sauna... gedaan... ze schrok van al die koude en trok haar paraplu dicht en kreeg een normale vorm....ik heb haar oneffenheden weggeschminkt met een laagje glazuur...
nu staat ze daar te pronken..... en ik ben KAPOT...
de feestdagen zijn weer in aantocht...we maken ons klaar om deze tijd aangenaam door te komen... we zoeken naar de juiste kleding, geschenken, denken diep na of we de kerstboom nu met rode of witte strikken zullen versieren... of de genodigden niet te warm zullen hebben, de open haard kan je niet regelen...zullen we dit jaar de champagne toch eens proberen te "sableren".... vuurwerk ....
NONSENS tegenover...
HOE KOMEN WE DEZE DAGEN DOOR ?...de stille kreet bij vele mensen zonder toekomst, beperkt in alles...,de daklozen, de marginalen levenlang gevangen in een vicieuze cirkel zonder kans deze te doorbreken... bewoners van bouwvallige, gevaarlijke, vochtige, onverwarmde, ongezonde woonsten van schaamteloze huisjesmelkers.... daar waar de deurwaarder de enige bezoeker is...
OOK ZIJ HEBBEN DROMEN...
zeker er zijn vele organisaties en vrijwilligers die goed werk leveren.. en voor hen buig ik diep en nederig !...
maar anderen denken alleen aan hun ego, halen er de pers en tv bij.... kom mensen van de 4de wereld WIJorganiseren een kerstfeest voor jullie... zang/muziek... jullie krijgen soep, kroketten met varkenvlees op een plastiek bord..aan grote lange tafels met witte papieren tafelkleren... er zullen geschenken zijn....
de camera draait gulzig als ze verlegen binnen schuifellen.... de opgetutte gastvrouw, zojuist neergedaald uit hogere sferen vraagt bekakt naar hun welzijn...
maar ziet nu toch eens aan,daar is franske, al niet meer gezien sinds vorig jaar, maar jonge toch, al zo oud..!!! en mariette is er ook weer bij..geen tanden meer ! awel joske je hebt weer zelf uwe mise en plis gezet zeker.. en nog een nieuw kleed op de kop toe.. van bij de kringloop zeker...?
waarom niet in alle stilte, waarom moeten deze mensen opgevoerd worden... ook zij hebben recht op privecy en respect.... geen voorbeeld van nederigheid....
dit moest ik even kwijt...ik wens iedereen het allerbeste
om twee voorbeelden te volgen zal ik ook eens wat over mijn persoontje vertellen. ik ben absoluut geen schminkdoos behangen met nepjuwelen, valse wimpers, geblondeerde haren, en van valse nagels krijg ademnood...
neem, mijn haren zijn zéér kort (korter dan hierboven), en nog even donkerbruin als een eeuwigheid geleden, na het douchen een voedend cremeke met licht kleurtje, lenzen in, vlotte kleding, iestje apart maar wel één maatje meer...!!!, en de dag kan beginnen...
mijn zwakke punten: schoenen, sjaals, parfum en om de twee maanden laat ik mijn haartjes kortwieken in een "sterren kapsalon"... sinds jaar en dag ben ik daar vastgeroest en denk niet aan veranderen....ik zit namelijk met een "kapperstrauma" uit mijn jeugd...( dra meer daarover) .
met mijn 1m55 loop ik verloren tussen de massa, trouwens ik heb een hekel van grote bijeenkomsten en volkstoeloop... stap uit de lift als er meer personen instaan dan mij lief zijn, monsieur claustrophobe en madame vertige hebben mij in hun greep...
koffie drink ik nooit uit een mok of plastiek beker, altijd uit een tas met schoteltje, bij mij het juiste glas bij de juiste drank, nooit bier of champagne...dagelijks één aperoke op basis van gin.... eten op een leisteen, houten plank met de nodige kleine potjes saus.... brrh niks voor mij
ik ben een rare vogel, dit alles tot groot jolijt/ergernis van mijn lieverdjes....
als econoom zal kanaal Z mij niet vragen om wat rond de pot te komen draaien... maar als volwaardig huis tuin en keuken bankier stel ik vast dat het huwelijk met de bankdirecteur niet meer over rozen loopt.. zeg nu zelf, hier gebruik ik het cliché terecht, vroeger was het beter, er werd voor ons gezorgd, nu zorgen wij voor hen.
wij zijn externe werknemers geworden, onder het mom van vooruitgang hebben ze al het werk naar ons geschoven, HOME BANKING, hiervoor moeten we trouwens nog betalen, eigen personeel buiten gebonjourd. ze maken grote sier met onze centjes, de rest beleggen ze, oh wee als je even in de rode zone komt, dan tikt de teller op maximum, iets met ons delen ????... swanst niet..
wij moesten, enkele jaren terug onze kantoordirecteur uitwuiven, door zijn professionalisme en het zeer goede kontact volgden we hem bij twee van zijn overplaatsingen ... maar toen hij naar de hoofdstad moest verzamelden we onze dossiertjes en gingen aankloppen bij een buurtfiliaal... onmiddelijk zagen we het verschil in mentaliteit .... geen persoonlijk onderhoud meer, héél familiair, mijnheer en mevrouw werden op 't schap gezet, onze voornaam klonk als een klok door de ruimte... met nadruk werden ons allerhande aanbiedingen gedaan waarvan we ons afvroegen wie hier de meeste voordelen zou uithalen.. een aanvraag tot herziening van een hypothecaire lening van de kinderen niet behandel.. reden... niet trouw genoeg... beleggingen ergens anders ondergebracht...
de kantoorforten zijn vervangen door open ruimtes... met eilanden... alles open en bloot... roddeltantes in nood neem plaats op een van de design zetels en luister mee... 't is de uitstap waard...
cash aan het loket afhalen "forget it"... illico presto naar de bancontact... geeft deze niet genoeg... begeef je gewoon naar een van de eilanden, de babe van dienst, met half ontblote boezem tikt dan, of liever haar nagels met nepdiamantjes, op haar klavier en geeft je een tijdelijke geplafonneerde kaart... dan mag je naar de distributeur.... heb je meer nodig... wel dan speel je nog eens terug.... en nog eens..... je krijgt enkel kleine coupourekes....
met een bolle sacoche kan je veilig de straat op.... gemakkelijk toch !!!!
lui" om ze klaar te maken... 
19 december 2012 terug aan de slag ......
