Ik ben Tonnie van Riel
Ik ben een vrouw en woon in Breda (Nederland) en mijn beroep is ..........
Ik ben geboren op 19/11/1931 en ben nu dus 92 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Natuurlijk de computer, lezen, taal en wetenswaardigheden, een beetje handwerken, kaarten maken en nu mijn blog. Zou nog graag eens een keer een boek schrijven, maar of dat er van komt
Tonnie
De familie van Sjef zijn kant kwamen op 1 zus met haar man na, want die heeft ook pas een aneurysma operatie gehad, en dat doen ze tegenwoordig , als de ader niet gesprongen is via de lies Als het een beetje beter met hem gaat komen ze samen even. Hopelijk zijn de bloemen dan nog mooi. Eerst allemaal naar de bloemen en kaarten gekeken,( ik heb ongeveer 80 kaarten ontvangen). Elke dag brand ik er enkele kaarsjes, en probeer de bloemen met een klein beetje water mooi te houden. Zijn zus Annie heeft foto's gemaakt van alle bloemen, leuk hoor. Het was echt gezellig ondanks alles. Een echtpaar belde ook aan, maar die komen een keer terug omdat ik al veel visite had. Ze waren toevallig tijdens de carnaval enkele dagen afwezig. Jammer, maar ja daar is nu eenmaal niets aan te doen. Het gebak en de broodjes die ik allemaal in de diepvries had heb ik opgemaakt, zo weer wat ruimte gemaakt voor andere dingen.
Zaterdag 20 februari 2010, fris weer, maar boven het vriespunt, nadien weer wat motregen.
Ik zat de krant te lezen en toen belde mijn nicht Lia, want ze was op de dag van crematie verhinderd, heel leuk hoor, om zo ook eens samen te kletsen, haar man was niet meegekomen, nou ja, Lia geeft het wel door, hoe ik er over denk, want je moet je gewoon verplaatsen en wat wil je dan?? Ze bood nog aan enkele boodschappen te halen, maar de familie moet morgen maar gewoon alles mee opmaken, uit de vriezer, want wil die diepvries leger hebben om wat andere dingen in voorraad in te vriezen, zoals groenten en nasi en macaronie. Mijn vriendin Corrie belde ook nog, maar omdat ik visite had, komt ze deze week een keer tussendoor.
19 februari 2010, smiezerig weer, maar ik houd er de moed in, althans dat probeer ik, en met steun van onze kinderen en kleinkinderen, zussen en zwagers moet het gewoon lukken. Ook mijn digitale contacten zijn geweldig.
Mijn zus Jo kwam vanmiddag gezellig wat kletsen, ook kwam onze Ronald en Jolanda nog, want hij bracht voor mij een overlijdingsverklaring even naar de verzekering, want hij rijdt in de auto van Sjef en ja, zonder verzekering is onverantwoord. Ik had het ook op kunnen sturen, maar nu weten we zeker dat alles in orde is.
Ook belde de maatschappelijk werker van de nierdialyse nog, om me te condoleren. Ik heb beloofd haar nog eens te komen bezoeken.
Ook heb ik de broer en zussen van Sjef gebeld of ze zondagmiddag allemaal willen komen, zodat ze alle bloemen en kaarten kunnen bekijken.
Woensdag 17 februari 2010, het zonnetje wilde ons toch een klein beetje helpen, zoals Sjef zelf hier het zonnetje in huis was.
Ronald kwam me al om half tien ophalen, vandaar naar de kamer waar Sjef opgebaard lag, en onze kinderen en Theo (begrafenisonderneming) hebben de kist gesloten. De kleinkinderen waren er ook allemaal bij.
Vandaar werd hij naar de aula gebracht waar de plechtigheid gehouden zou worden en ook de bloemen gingen mee. Wij werden in de koffiekamer ontvangen, en degene die gekomen waren om ons te steunen werden bij binnenkomst ontvangen totdat het tijd was om de dienst te beginnen.
Donderdag 18 februari 2010 moest ik nog even bloed laten prikken, en Ronald kwam me ophalen en heeft me thuisgebracht, zelf nadien nog het een en ander geregeld.
Woensdag 17 februari 2010 droog weer maar wel koud.
Intussen is er heel wat gebeurd. 12 februari 's nachts om 1.20 belden ze vanuit het ziekenhuis, dat het slecht ging met Sjef. Sjef was aan een hartaanval overleden, althans dat is volgens de nachtdienst, ass. arts de doodsoorzaak, maar ze vroeg of ze obductie (sectie) mogen doen, dit heb ik toegestaan, want je weet nooit met die slechte nieren, ook leren ze er van en kan het voor iemand anders of misschien wel voor onze kinderen in de toekomst van belang zijn. Wel heb ik gevraagd om het in gewoon Nederlands rechtstreeks naar mij te sturen, anders gaat het in Latijn naar de huisdokter. Rond de middag zou iemand van Begrafenisondernemer Zuylen komen, en hebben we het een en ander afgesproken, De enveloppen bracht hij nog diezelfde dag en onze Christ heeft ze mee naar huis genomen en de adressen gelijk op de enveloppen getypt. Nadien heb ik er nog enkele geschreven, omdat we er over hadden. Ook een advertentie voor kennissen en buren, de crematie is goed bezocht, en dat doet een mens toch wel goed. Ook gingen Ronald en ik naar de kamer waar Sjef opgebaard was, Theo van de begrafenisonderneming, zou ons daar opvangen, hij lag keurig in de kist, en Christ en Marcel met Kim kwamen ook. We kregen 2 sleutels zodat we zo vaak konden gaan als we wilden. Christ bracht de enveloppen mee, en zondags bracht iemand de kaarten en die heb ik erin gedaan, en 's avonds heb ik ze samen met Ronald naar de post gebracht, nadien reed hij naar zijn thuis want ik zou bij hun blijven eten. 's Avonds bracht Ronald mij naar huis. 15-02 kwam Theo J. nog even i.v.m. het prentje, dat ik had uitgeprint. Ik moest nog wel een digitale foto opsturen. Christ kwam ook nog en nog even gekletst over het een en ander. Dinsdag waren er veel van de familie die Sjef bezochten, ons Riet met haar zoon Hans kwamen even bij ons langs, want haar man is ziek en moet aansterken, en die heb ik die flesjes drinkvoeding die ik over had van Sjef voor hem meegegeven. Dat is beter dan alles weggooien zoals het gaat met wat er over is.