Bezoek aan mijn zus Coby, en even aandacht voor de anderen.
Als ik binnenkom hebben ze zojuist hun middageten op en zijn de tafels al opgeruimd. Eerst ga ik mijn zus begroeten, en vraag om haar deeltaxipasje, want leg ik uit, de chauffeur heeftzondag de pasjes per abuis verwisseld.
Oh, dat zit niet in dit tasje (aan de rolstoel) maar in het andere. Inderdaad in haar kamer zit het mijne in haar tas en ruil ik ze even om.
Ook neem ik haar handwerk alvast mee, en ze begint gelijk eraan te werken, alsof haar leven ervan afhangt.
De mevrouw van "de knoppen" zit nu met een krant aan de lange tafel en ik zie dat ze een klein stukje aan het lezen is, voor zover het gaat, ze is nl. dementerende, als ze bij de pagina van de TV programma's aangeland is, geeft ze krant aan haar buurvrouw, die met haar speelgoedhondje in haar handtasje, en zegt: "hier kun je ook wat lezen, dan kun je zien wat er op TV komt " en slaat met haar platte hand op de TV programma's.
Ze gaat met de rolstoel, die ze met haar voeten voortbeweegt weg.
Die mevrouw die nu de krant heeft kijkt me eens aan, en ik ga er even naar toe, ze wijst onderaan de TV programma's, daar staat iets wat 's avonds komt. Wat is dit, vraagt ze? Ik zeg: Oh, dat is een kinderprogramma. Dat komt vanavond op TV.
Nadien ga ik naar Trees, even goedendag zeggen, die alleen maar "Ja" zegt, en erbij knikt.
Er is een "nieuwe" mevrouw bijgekomen, die heel de tijd gilt, echt erg, maar niks aan te doen.
De zusters zijn bezig de mensen naar toilet te laten gaan die nadien naar bed willen. Langzaam schuivelt een vrouw achter de rollater met daarachter een verzorgster om naar toilet te gaan.
Ik vraag even of mijn zus ook nog geholpen moet worden voordat we naar handwerken gaan, en ja ik kijk direct wel of het nodig is. Fijn, dank je wel, zeg ik.
Aan een ronde tafel aan de rechterzijde van mijn zus zit er een man en twee vrouwen, alle drie in een rolstoel,druk te discuseren over de politiek, als ze weer ieder in hun eigen wereldje na zitten te denken, vraag ik aan een van de dames of ik de stola ( zo noem ik het maar), die ze gebreid heeft mag zien, want dat is er een met mouwen volgens mijn nicht zeg ik tegen haar, nee zegt ze helemaal niet met mouwen, gewoon met manchetten, daar ligt hij, kijk maar. Het is heel eenvoudig, maar volgens mij ideaal, als je in een rolstoel moet zitten. Ik meet de breedte even aan mijn taille, waarop de naast gezeten dame zegt, zo moet je die niet aan hoor, nee zeg ik, maar dat is de breedte dus van deze shawl/stola.
Intussen is mijn zus ook geholpen en gaan we samen naar het handwerken, nadat ik bij de receptie 2 theebonnetjes heb gevraagd en gekregen. Onderweg in de gang zit mw. Smit, ik rijd voorzichtig, maar ze zegt het gaat wel hoor! Ik wacht op de therapeut, die komt me hier direct halen.
Als het handwerken afgelopen is ga ik weer naar de huiskamer. De knoppen mevrouw zit midden in de kamer in de rolstoel,
een man met een rolstoel komt van de andere kant binnen en blijft in de deuropening en vraagt aan mij, zit haar haar niet netjes, ja inderdaad, ja zegt ze, mijn dochter had al opgegeven dat het geverfd moest worden, want ze wil me niet met grijze haren zien.
De man lacht en zegt je bent nu wel een dubbeltje meer waard, waarop de vrouw zegt, nou een gulden zeiden ze vroeger, maar het kostte wel 40 euro, dus ze had even een helder ogenblik.
Achter de man komt mw Smit, ik zeg versperring, ja ik heb tijd genoeg hoor, je verveelt je hier rot, maar ik kan niks met mijn linkerkant. De therapeut heeft me goed bijgewerkt, dat merk je wel hoor.
Beiden gaan naar hun vaste plaats en ik weer naar mijn zus, nadat ik haar handwerk in haar kamer heb gelegd.
Dat handwerk moet op een kussen gespeld worden, anders kan ze helemaal niets uitvoeren met haar linkerhand.
Als ik terugkom, wijst mijn zus naar een mw, die parkinson heeft, ze zegt:
"zij heet ook Tonnie" ik ga er even naar toe want ik kan haar niet verstaan, ze praat heel erg zacht, ben jij ook Tonnie?
Ik zeg ja. Ze komt ook uit Prinsenbeek, waar ik oorspronkelijk vandaan kom, een zoon van haar is ongeveer 1 1/2 jaar geleden overleden aan een hartstilstand, nadien vliegt ze achteruit.
Bijna alle patiënten komen uit Prinsenbeek of afkomstig uit vroeger jaren, zoals mijn zus.
lieve groet Tonnie
|
Ik ben Tonnie van Riel
