Ik ben Tonnie van Riel
Ik ben een vrouw en woon in Breda (Nederland) en mijn beroep is ..........
Ik ben geboren op 19/11/1931 en ben nu dus 92 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Natuurlijk de computer, lezen, taal en wetenswaardigheden, een beetje handwerken, kaarten maken en nu mijn blog. Zou nog graag eens een keer een boek schrijven, maar of dat er van komt
Tonnie
Kees is 23 december 's middag terug naar het ziekenhuis gegaan i.v.m. het losraken van de drain, en toen hebben ze het slangetje eruit gehaald, dat er nog inzat, en hij kreeg een elastisch soort corsetje omdat het vocht zich niet zou ophopen.
Vandaag 28 december moest hij terug om de wond te laten zien en om verder af te spreken, voor een eventuele nabehandeling. Het elastisch "corsetje" hoeft hij niet meer te dragen, de wond zag er goed uit en de hechtingen zijn van binnenuit opgelost. Ze hebben nog vocht afgetapt, hij dacht van 4 buisjes.
Ze hebben 6 lymfklieren verwijderd, waarvan 4 aangetast, doch alle snijranden waren mooi schoon. Misschien bestralen, maar daar bellen ze a.s. donderdag voor naar zijn huis, dus dat is wel fijn. Ook zal hij dan 1 tabletje per dag erbij moeten nemen, i.v.m. de hormonen, nu er lymfklieren verwijderd zijn. Dat tabletje heet arimidex van 1 mg.
De operatie had 1 1/2 uur geduurd zei Kees.
Hij voelt zich goed en mag alles weer gewoon doen wat hij gewend is. Op naar de oliebollen of iets dergelijks! Tonnie
Maandag 20 december 2010, de hulp kwam tevoet i.v.m. de sneeuw, 's middags kwam Ronald nog, ik was in de stoel in slaap gevallen, en toen heeft hij eerst de oprit sneeuwvrijgemaakt, de rest had ik zelf al gedaan, alvorens weer te kijken hoe het met me was, ik was intussen wakker geworden.
Dinsdag 21 december 2010 hadden we om halftwaalf een kerstviering van de KBO, het was leuk en om 16.30 kwam de taxi mij ophalen.
Woensdag, donderdag en vrijdag thuisgebleven, het was echt wintersweer, met veel sneeuw te ruimen. Vrijdag avond kwam Ronald mij ophalen voor een lekker etentje bij hem thuis en 's avonds cadeautjes onder de kerstboom. Ik kreeg een tuin-scheurkalender en een oplaadschijfje van 4GB voor het digitaalfotolijstje.
Zaterdag 1e kerstdag kwam Ronald mij weer ophalen voor een brunch bij hun thuis en nademiddag vertrokken we om 15.00 uur naar het restaurant waar de anderen ook samen zouden komen. We waren met 12 personen.
Zondag 2e kerstdag bleef ik thuis en dat was maar goed ook, want Daniëlle en haar vriend waren bezoeken aan het afleggen en kwamen eerst bij mij, die het verste van hun af woont, nadien naar de andere Oma en Opa. Echt fijn, want ze hebben heel veel werk, zodat we de sint niet hebben gevierd, maar we gaan zo snel als het voor hun uitkomt een keer uit eten.
Donderdag 16 december 2010 stond er weer een heel stuk over babysterfte in dagblad BNDeStem.nl.
De specialisten en vroedvrouwen spelen elkaar de zwarte Piet toe, doch 50 jaar geleden was het aantal babysterfte ook al zo, doch nu maken ze er meer bekendheid over.
Ze hebben dus in 50 jaar niets bijgeleerd, en ik schrijf hier uit ondervinding.
Als nu ieder eerst eens bij zichzelf te rade zou gaan:
Geef ik de a.s. moeder tijdens de bevalling niet onnodig een injectie, waardoor het kindje een hersenbloeding krijgt?
Zijn we alert genoeg op kleine geluidjes die aantonen dat het kind op sterven ligt, of een tekort aan zuurstof heeft, of omdat zelfs de bloedsomloop niet op gang kan/wilt komen?
Zijn we niet te nonchalant, en denken we niet te gemakkelijk, dat alles vanzelf wel goed komt?
Staat de bedje nog wel bij de moeder overdag, zodat die alarm kan slaan indien nodig, of misschien als ze zelf angstig is dat er iets met haar kindje is?
Zo kun je maar doorgaan, want met thuisbevallen is echt niets mis mee, ik kom uit een gezin van negen kinderen, allen zijn in de vroegere moeilijke omstandigheden ter wereld gekomen, zonder warm water uit een put of pomp, zonder centrale verwarming, alleen in de huiskamer een plattebuiskachel, van voren sta je in brand en achter bevries je bij wijze van spreken.
Zelf heb ik 5 kindjes op de wereld gebracht, waarvan ik er nog slechts 2 in leven heb.
Ons eerste was een achtmaands zoontje en is thuis geboren, toen was je nog 10 dagen kraamvrouw, maar nu moet alles vlug, vlug, vlug. Daar ik practisch zelf geen voeding had, en de verpleegkundigen het niet wilden geloven was hij uitgedroogd, doch alles is thuis in orde gekomen door hem ook 's nachts een extra voeding te geven.
Ons tweede kind was een 7 maands zoontje en is in een kliniek geboren, doch na 12 uur overleden, omdat zijn longetjes niet voldoende ontwikkeld waren, volgens de verloskundige en die moest als doodgeboren opgegeven worden, iets wat ik nooit begrepen heb, maar ja het is niet anders.
Ons derde kind was denk ik 2 weken te vroeg, doch ik kreeg niet mijn eigen verloskundige en het was bovendien op zondag, die verloskundige wilde snel zijn en kwam met een spuit, die ik niet wilde, doch die zat er al in voordat ik het tegen kon houden. Bij een kennis had de baby een hersenbloeding gekregen, dus ik was gewaarschuwd, dat kind heeft 35 jaar in een tehuis vertoefd, die moeder had gelijk, want ook ons zoontje had een hersenbloeding. Ik vroeg dit zodra hij ter wereld was, doch de vervangster-vroedvrouw ontkende, maar 's avonds werd ons zoontje naar de kliniek bij ons aan de overkant gebracht en bleek het wel degelijk een hersenbloeding te zijn, na 30 uur is hij overleden.
Ons vierde kindje was een dochtertje en is in de kliniek geboren, doch ze deed de 10e dag pas haar oogjes open, ze woog 6 pond met de geboorte en was 570 gram afgevallen, ze spuwde erg veel, dus na 12 dagen (ik had 2 dagen langer moeten blijven) durfde ik haar niet mee naar huis te nemen, ik mocht haar daar laten, doch enkele dagen nadien werd ik al gebeld of ze naar een groot ziekenhuis mocht, want ze dachten aan de uitgang van de maag, nou ja, dan heb je echt geen keus. Ze werd daar gelijk op 10 voedingen gezet,( in de kliniek had de verpleegkundige daar geen toestemming voor gekregen) en toen ging het heel goed. Toen ze 10 weken was zou ze de week erop naar huis mogen, doch ze is juist in die week gestorven omdat ze een dubbele longontsteking gekregen had. (Dit bleek nadat we sectie hadden laten verrichten).
Ons vijfde kind was een zoontje en is in de kliniek geboren, alles bleek goed en hij wopog 7 pond, doch gelukkig stond zijn bedje aan het voeteneind en ik had natuurlijk geen rust, ik hoorde hem ook een beetje kreunen, vroeger zeiden we als iemand op sterven lag, hij heeft de reutel in de keel, en daar leek het bij hem ook op. Toen de andere kindjes eten kregen mocht ik hem, nadat ik het gevraagd had, even vasthouden, ik zei gelijk: "hij is niet goed", och dat denk je maar kreeg ik als antwoord, doch ik zei gewoon: "ik zie het toch zelf, zijn neus is blauw, ik wil de huisdokter of mijn man" . De verpleegkundige ging weg, maar binnen een half uur kwam ze terug en nam ons zoontje met bedje en al mee. Het bleek dat zijn bloedsomloop niet op gang wilde komen, bij het hartje moet er een nieuwe verbinding ontstaan en dat lukte gelukkig met een injectie, wel moest hij zes dagen in de coufeuse, dat was niet een coufeuse zoals je die jezelf nu kunt voorstellen, maar ja het was een geel andere tijd, nu zou een moeder niet wachten, doch zelf bellen met een mobiel, toen had bijna niemand telefoon, laat staan een mobieltje.
Conclusie: 2 kinderen thuis geboren, 3 in de kliniek, overlevende zoons: 1 thuis geborene en 1 in de kliniek.
Maandag 20 december 2010 moest Kees al om half negen nuchter in het ziekenhuis zijn, doch er waren weer spoedgevallen schijnbaar, en zodoende werd hij pas kort na de middag aan zijn borst en klieren geopereerd.
Toen hij bijkwam heeft hij het uitgegild van de pijn, maar gelukkig gaven ze hem snel een beetje narcose, hij was te snel wakker geworden, en was het snel verholpen.
Dinsdag middag 21 december 2010, heeft mijn neef samen met mijn zus (zijn moeder), Kees al op mogen halen, wel komt dan een verpleegkundige om de wond te verzorgen.
We zijn allen zeer benieuwd hoe dit verder verloopt, maar gelukkig houdt ook hij er de moed in.
Donderdag 23 december 2010, het slangetje van de drain is uit de wond losgeraakt en nu moeten ze vanmiddag om 15.00 uur naar het ziekenhuis om het te laten herstellen. Erg hoor met dit slechte weer.
Maandag 13 december 2010, droog weer gelukkig. Nadat de hulp geweest was en ik gegeten had, ben ik naar mijn oudste zus in Prinsenbeek gegaan, want we zouden samen naar de schoonheidspecialiste gaan. Ze deed het heel goed, en nadien hebben we nog boodschappen bij de Lidl gedaan, want daar kwamen we voorbij, dus gemakkelijker kan niet.
Dinsdag 14 december, gewoon thuis gebleven de temp. was -2 graden, gelukkig geen sneeuw.
Woensdag 15 december naar de kapper, wilde eerst bij ons Cobi gaan in het verpleeghuis, doch de weersverwachting was ijzel.
Donderdag en vrijdag thuisgebleven. Het had veel gesneeuwd.
Christ kwam nog een kerststukje brengen, dat zijn vriendin voor mij gemaakt had, wel lief vind ik. Ook nam Christ enkele betalingen die ik nog moest doen mee, zodat het op tijd afgehandeld kan worden.
Zaterdag naar mijn zus Riet en haar man Kees, want hij is jarig geweest en a.s. maandag moet hij geopereerd worden, omdat hij borstkanker heeft, ja ze vinden het natuurlijk wel erg angstig. Het komt niet zo vaak voor bij mannen, maar je kunt het maar hebben. Gelukkig was hij niet zo bang, zei hij.
Zondag naar een verjaardag van een broer van Sjef, Trees had geen vervoer kunnen regelen, omdat ze bij het afsprakencentrum in gesprek bleken te blijven. Dat had ik ook, maar een tijdje later lukte het wel. De taxi heeft me netjes gebracht en gehaald, dus was ik weer op tijd thuis. Het sneeuwde heel de middag en het had al zoveel gesneeuwd, echt te gek.
Een kennisje F.belde nog dat ze weer thuis was. Gelukkig alles ook weer goed verlopen.
Maandag 6 december 2010 kwam mijn vaste hulp weer.
Dinsdag 7 december 2010 belde er iemand, dat er een pan niet goed lag op het dak, en hij wilde dat in orde brengen, maar die zaak ken ik helemaal niet, dus vraag ik het maar aan degene die ook de goten gemaakt heeft.
Woensdag 8 december kreeg ik een brief van Mathilde, ook belde ons Riet, want bij Kees hebben ze borstkanker geconstateerd en ze morgen moet hij voor bloedprikken en andere onderzoeken naar het ziekenhuis en dan is het wachten op een oproep.
Donderdag 9 december belde ons Riet dat de onderzoeken en ook het gesprek met de narcotiseur goed verlopen waren. Mathilde belde 's avonds dat de chemo behandeling goed verlopen was, het was een pak van haar hart. Het had een klein beetje gesneeuwd, maar was snel weg. Ronald kwam nog wat boodschappen brengen, en vrijdags bracht hij een nieuwe TL-lamp voor de keuken en ook haalde hij de lamp die in de aanbouw kapot was eruit, deze was losgeraakt van de fitting, dus moest voorzichtig gebeuren. Vrijdag, zaterdag en zondag thuis gebleven, wel kwam Corrie 's zaterdags, het had gedooid. 's zondags eens extra veel gewassen, daar ik ook wollen truien in de was had, tevens al het andere ook gewassen.
Maandag 29 november 2010 kwam de hulp weer zoals gewoonlijk.
's avonds sneeuwde het behoorlijk en 's morgens sneeuwde het ook, de buurman heeft het aan de voorkant geruimd, wel fijn zo.
Dinsdag 30 november 2010 kwam onze Christ even op bezoek, maar de sneeuw had ik achter zelf al geruimd, met een grote veger en een sneeuwschuiver gaat het redelijk vlug als er niet over gelopen is.
Woensdag 1 december, de verjaardagsdatum van Sjef, Trees kwam op bezoek en iets later zijn broer Christ met Ria en 's avonds belde Jo nog. Trees en Ria hadden beiden een handwerkje bij zich, wel leuk zo, en nadien ben ik ook maar begonnen een muts te breien. Ronald kwam ook nog even en heb gelijk met hem afgesproken voor 2 december i.v.m. de verjaardag van zijn vrouw Jolanda.
Donderdag 2 december, Ronald kwam me ophalen, ruimde de sneeuw hier achter en toen gingen we naar zijn huis, Hij bracht me ook weer rond de middag terug, ik had daar genoeg gesnoept dus maar geen boterham meer gegeten.
Vrijdag 3 december weer sneeuwgeruimd en het NordicWalking was afgelast.
Zaterdag 4 december was hjet weer sneeuwruimen geblazen, maar de buurman hielp aan de voorkant mee. Heb hem gelijk uitgenodigd voor een bezoek 's avonds, en we hebben gezellig zitten kletsen, ook al ging het over het verlies van zijn zoontje, en zijn vrouw en natuurlijk ook over Sjef.
Zondag 5 december kwam mijn oudste zus, ze had de rollater maar niet meegebracht want het was geen wandelweer, veel te vies op straat, want het dooide eerst wel, maar tegen de avond werd het glad. Ze had thuis haar sleutel afgebroken, maar kon dat stuk gelukkig nog net uit het slot halen, hier maar een van de dochters gebeld, en die kwam haar hier ophalen nadat we de deeltaxi geannuleerd hadden.
Ik ben Tonnie van Riel
Maandag 13 december 2010, droog weer gelukkig. Nadat de hulp geweest was en ik gegeten had, ben ik naar mijn oudste zus in Prinsenbeek gegaan, want we zouden samen naar de schoonheidspecialiste gaan.
