Vakantie op Texel 2012 (vervolg)deel2

Zaterdag 12 mei 2012, had ik Jola mijn presentjes ook alvast gegeven, een lederen A4-tas, een groot boek over Madagaskar in het Pools, veel te moeilijk voor mij, een blauwe koffermodeltas, 2 kop en schotels, en 1 tegeltje. Ook Cees had nog een tegeltje dat ik vorig jaar al aan hem gegeven had voor Jola.

In Raamsdonksveer aangekomen eerst lekker weer wat gebabbeld en nadien hebben we samen zakjes met snoepjes gevuld voor de winkel van Cees zijn schoondochter.

Na het middageten zijn we naar die schoondochter van Cees gegaan, omdat die dinsdags 15 mei jarig is, en wij dan niet thuis zouden zijn. Ook enkele familieleden van haar vanuit Limburg waren overgekomen, en het was gezellig.

Nadien gingen we naar de chinees voor een menu’tje, maar Jola en ik bleven in de auto wat in het Pools en Nederlands kletsen. We hebben het over van alles gehad en natuurlijk het woordenboek erbij.

Na gezellig na het eten nog wat nagekletst te hebben kwam Maartje, de dochter van Cees, om Jola te begroeten en alvast afscheid van ons te nemen voor de vakantie.

Ze is erg bezorgd om haar vader, en ik moet goed voor hem zorgen zegt ze altijd.

Ik begrijp haar heel goed, want ze was thuisgebleven toen haar moeder op het vakantieadres in 2009 was overleden, ze had er niet bij stilgestaan dat het zo erg met haar moeder gesteld was, en ze dacht haar thuis te kunnen verwelkomen.

Jola en ik hadden een Jägermeistertje genomen en sliepen snel in.

Maandag 14 mei ’s morgens was Cees natuurlijk weer de eerste vroege vogel, en had voor ons allen het ontbijt al klaar.

Nadien werden de spullen bij elkaar gezet en laadde Cees alles in de auto en dan op naar Texel.

Het was stralend weer , niet al te warm maar wel fijn zo. De TomTom zat er volgens Cees enkele keren naast, maar dat zal wel aan onze onkunde gelegen hebben. Alles moet je leren. Het ging al stukken beter dan de eerste keer.

We hadden een fijne rit zonder file, onderweg dronken we koffie/thee bij Cheque Point Charlie

U zult zich afvragen Cheque Point Charlie op de weg naar den Helder?

De kwestie is dat we vanwege de interesse van Jola, voor het waterige Nederland met zijn bijzondere waterwerken een ommetje hebben gemaakt. Niet de weg langs Amsterdam –Alkmaar- den Helder, maar via Lelystad over de Houtribdijk naar Enkhuizen, en door de Beemster naar den Helder. Halverwege Tussen het IJselmeer en het Markermeer is op de oude werkhaven Cheque Point Charlie.

Het was een eenvoudige koffietent, waar je wel je auto in de gaten kon houden, en de koffie/thee smaakte heel goed.

De reis werd voortgezet naar Den Helder, daar moesten we een half uur wachten voordat we op de boot konden. Jola en ik gingen op zoek naar een toilet, maar dat was een behoorlijk end lopen, en Cees zou nadien wel naar ons uitkijken op de boot.

We zagen hem de boot oprijden, maar wij als voetgangers moesten een aparte strook nemen en naar beneden, op de boot gingen we naar boven en even later zagen we die lieverd al zwaaiend naast zijn auto staan. Wij ernaar toe en Jola en Cees gingen even terug naar boven om enkele foto’s te kunnen nemen. Ik bleef liever bij de auto, i.v.m. al onze spullen die ze zo zagen liggen.

Kort nadien toen hun nog maar net terug waren konden we al van de boot en Cees wist de weg naar ons huisje op zijn duimpje, dus binnen niet al te lange tijd waren we bij Landal, en Cees ging even naar de receptie voor de sleutel van ons huisje. Wij kregen nummer 189.

De kamers waren ongeveer even groot, maar een had een wastafel, die gaven we maar aan Jola, want je kon net zo goed in de badkamer terecht.

Daar was een bad, douche en wastafel.

De tassen werden uitgepakt en we deden alles in de kasten, de bedden werden door Jola en mij opgemaakt.

Ik maakte rijst klaar, bakte enkele uien en vlees erbij, een pakje nasigroenten, als toetje een puddinkje die we nog over hadden van onderweg, en dat was onze eerste maaltijd. Na het eten zijn we op het park bij “De Spar” boodschappen gaan doen en Cees liet ons de wilde zee zien, doch wij wilden wel naar ons huisje, want het goot en waaide, het was erg koud.

Thuisgekomen een skuumkoppe (dit is Texels bier)gelijk uitgeprobeerd. Jola en ik ook een klein glaasje, Cees een flesje.

Nog even een paar mailtjes op Cees zijn laptop gelezen en verzonden en toen naar bed.

Uitslapen Jola!!!!

Vakantie op Texel 2012

Via de mails, hadden we met Jola afgesproken welke tijd we naar Texel zouden gaan, en natuurlijk als het haar uitkwam, want zij werkt tenslotte en wij zijn vrij in tijden, we hebben immers altijd vakantie.

Vrijdag kwam Cees naar mij, en deden we wat boodschappen, en zaterdag 12 mei zou Jola komen. Omdat ze in Breda aan zou komen gingen we ze van mij uit ophalen, en Jola was daar van op de hoogte, zodat ze mij een berichtje kon sturen via de mobiel.

 Zaterdag 12 mei berichtte ze vanuit Enschede, dat ze in Nederland was en nadien vanuit Amsterdam, dat ze om 13.30 in Breda zou zijn. We hoorden niets meer, ik zei tegen Cees, volgens mij is ze al in Breda en gaat ze er vanuit dat we dat weten.

Daar het intussen half twee was berichtte ik “gdzie jestes?” Waar ben je? Ze berichtte in Breda, dus belde ik maar even, en zei: “we komen eraan” .

Wij direct er naar toe, dat is gelukkig maar 10 minuten rijden, dus was er nog geen paniek hoor.

Die lieve meid stond daar moederziel alleen op ons te wachten.

Koffer erin en wij, nadat we natuurlijk wat kusjes hadden uitgedeeld en op naar mijn huis. Je mag daar niet parkeren, zie je.

De koffer naar binnen, thee en koffie gezet en even gezellig wat gebabbeld samen, daarna mijn tuin en prachtige bank bezichtigd, wat allemaal het werk van Cees (dziadek=opa) is.

Het huis ook even doorlopen, zodat ze wist waar wij en waar zij kon slapen. In onze kamer het kastje en de 3 aquarelletjes die Cees gemaakt even geshowd, nadien al het spul dat bij mij hangt en staat dat van Poolse afkomst is.

Jola verwende ons met presentjes, maar we hadden het tevens over de Mis, want ze wilde naar de Mis had ze geschreven, en dat kwam goed uit, want in Breda was er zondags om 9.15 uur een H.Mis in het Pools.

Cees vond het ook een goed idee, want in Raamsdonksveer is dat moeilijker.

’s Avonds samen friet gehaald, zodat ze het kleine Poolse winkeltje even kon bekijken, dat daar tegenover is.

We zijn niet al te laat naar bed gegaan, want we wilden wel op tijd in de kerk zijn.

’s Zondags wel met de auto naar de Poolse Mis, de kerk zat helemaal vol, echt niet te geloven, daar kunnen de Nederlandse priesters jaloers op zijn. Hieronder Sacramentskerk Breda Ginnekenweg 333.

Nadat ik de afwas gedaan had (in de machine hoor!) zijn we naar Raamsdonkveer gereden.

Tonnie