Ik ben Tonnie van Riel
Ik ben een vrouw en woon in Breda (Nederland) en mijn beroep is ..........
Ik ben geboren op 19/11/1931 en ben nu dus 92 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Natuurlijk de computer, lezen, taal en wetenswaardigheden, een beetje handwerken, kaarten maken en nu mijn blog. Zou nog graag eens een keer een boek schrijven, maar of dat er van komt
Tonnie
Vandaag, vrijdag 28 juli teruggeweest met zijn middelvinger waar hij een stuk, net boven de nagel, er praktisch afgekneld had. 4 hechtingen rondom, die zijn er vandaag uitgehaald en de nagel is intussen gebroken, dus zal er wel afgaan. Wat een geluk dat het er nog aan kon en lukte, want we waren 10 uur nadat het gebeurd was en eigenlijk moet je binnen 6 uur erbij zijn.
Dat is even toevallig, zeg. Zaterdag, morgen dus gaat onze jongste zoon met zijn gezinnetje op vakantie en zondag de oudste met zijn vriendin. Hopelijk maken ze het goed. De oudste is al 11 jaar weduwnaar en heeft sinds een tijdje een vriendin, hopelijk worden/zijn beiden gelukkig zo.
Hopelijk hebben ze toch nog goed weer al zal het gelukkig hier in Europa afkoelen en een buitje meebrengen.
Wat een hitte zeg. We hebben een pruimenboom en het is niet te geloven, maar emmers pruimen komen er vanaf en ja zijn snel rot als ze niet in de koeling kunnen.
Iedereen in de buurt maar gauw wat gegeven en nog enkelen wat meer, omdat ze toch eters kregen kunnen zie die uitdelen, en ik ben begonnen met sap ervan te maken, want het is toch te gek om zoveel weg te gooien.
Dus zijn mijn man en ik snel boodschappen wezen doen, want daar gebruik ik gewone suiker voor, zo kan ik nog iets er van maken. Nadien verdun ik het half/om half met water, en dat smaakt reuze goed, maar het is wel erg vermoeiend met dit weer, maar ja een paar flessen en dan weer maar rusten. Morgen weer maar verder. In de koeling blijven ze wel een week goed. Deze keer in 2 1/2 week haast alles er al af.
Onze zoon zou van vrijdag op zaterdag om 24.00 landen in Eindhoven, helaas het was maar even 20 1/2 uur vertraagd, volgens teletekst.
Uiteindelijk zijn ze geland om 19,30 zaterdagavond 22-07-2006. Wat bleek? Met het vertrek was het vliegtuig al kapot en nu nog, dus moest er een ander vliegtuig nog eerst naar Kreta toe alvorens iedereen in kon stappen.
Ze zijn vanaf Kandahar, via de emiraten (als ik het goed heb) naar Kreta gereisd om daar wat nazorg te krijgen en nog even lekker samen met de collega's te relaxen. De meesten gingen net zo lief gelijk naar huis, maar nee dat mocht niet.
Onze schoondochter had voor ons allen (familie en vrienden) een Barbecue georganiseerd en liet alles gewoon doorgaan, want dat had ze besteld via een Catering.
Gelukkig ging een vrien onze zoon in Eindhoven afhalen anders was hij erg laat thuis geweest en nu kon hij nog iets van de bb meepikken.
Hij kwam achetrlangs via de garage zo in de tuin waar wij zaten. Zijn kinderen vlogen hem tegemoet en wij gingen allen staan en klappen. Een op schoot en tussen zijn knieën en de raporten laten zien en alles vertellen. Hij zat op een speciale stoel de de jongste heel snel buiten had laten zetten en die ze snel een beetje versierd had met slingers. Dat was een zeer fijne thuiskomst!! Het was reuze gezellig. Alle kinderen waren heel lief en speelden ook met elkaar. tonnie
Woensdag door zwager naar het ziekenhuis gebracht en de deeltaxi terug.
Zo te zien gaat het toch lukken dat het stuk eraan groeit, gelukkig.
Vrijdag weer terugkomen.
We moesten deze keer bij Dr, Krause zijn, schijnbaar omdat het te druk is, want volgende week weer bij Trauma-afdeling, gek hè, als het een ongelukje is, blijt het bij trauma-afdeling. Met de taxi terug, die man vroeg hoog of laag tarief, nou ik heb een WVG-pasje dus zei ik een laag tarief, maar nu blijkt dat als je niet op bezoek maar naar een arts gaat, ook als het je man is, een hoog tarief moet betalen. Helaas gaf mijn pasje nu aan dat het ongeldig is.
Aan de telefoon heeft die man nog wel iets gezegd, maar ja het is zo moeilijk met die 2 hoortoestellen alles te horen in een ziekenhuis zeg.
Je moet soms gewoon in de WC gaan staan.
Volgens mij heeft die chauffeur dat ingecheckt, want ja mijn man zei dat hij naar de dokter was geweest en ja dat was zo wel te zien ook met zijn hand, morgen komt onze zoon uit Afghanistan thuis en we zijn benieuwd of we het pasje kunnen gebruiken. We zien wel hoe het afloopt.
Zondagavond 16 juli '06 om 2400 uur, had Sjef een ongelukje, hij klemde een stuk van zijn middelvinger net boven de nagel, ik schrok er wel van.
Ik zei daar moet je mee naar het ziekenhuis, maar ja hij heeft iets tegen dokters en ziekenhuizen volgens mij, want nee, ik moest maar even flink duwen en verbinden, nou zo gezegd zo gedaan. een steriel gaasje en van dat plakverband, blijft het goed zitten.
's morgen wilde hij wel een schoon verbandje, want met het wassen was er toch bloed door gekomen. Nou dat deed ik niet hoor, ik zei ook, nee, ik ben niet gek, want ik trek alles los hoor, gewoon naar het ziekenhuis, we kunnen daar te voet naar toe.
Hij liet het toch maar even goed tot hem doorwerken en jawel, even later, ja dat kunnen we wel doen.
Nou daar zeiden ze dat hij eigenlijk te laat was, want dat moet binnen zes uur, maar omdat het nog goed doorbloed was, zouden ze het hechten met een smalle opening, als er eventueel pus uit zou komen het weg zou kunnen, en twee dagen later moeten we terugkomen. Je had echt gisteravond moeten komen, ze komen hier voor een schaafwondje, en dit is echt nodig.
Ook kreeg hij nog een Tetanusspuit, nou wat dat betreft kan hij er dan 10 jaar tegen.
Morgen is het woensdag en dan gaan we om 11.15 er weer naar toe, ik ben wel benieuwd. tonnie
Ze is een gelukkige jonge moeder (18). Op de foto houdt ze haar pasgeboren zoon Alex vast. Maar het geluk duurde niet lang. Drie dagen na zijn geboorte werd Alex door de dienst van de jeugdrechter opgehaald en bij pleegouders geplaatst.
De reden "omdat de jonge moeder door haar handicap niet in staat is haar kind op te voeden." Welke handicap? Slechthorendheid.Dat werd bij haarmaar laat ontdekt en leidde tot een zekere ontwikkelingsachterstand. Dat komt wel vaker voor, maar voor de jeugdrechter stond dit gelijk met een "geestelijke handicap"
Voelt die rechter wel wat dat betekent? Dit is toch te gek! Eerst laten blijken dat ze niet geschikt is.
We kregen een heel epistel thuisgestuurd en heb er een klein gedeelte uitgehaald. Ook hele humoristische delen, heel leuk.
Wie zijn dan WIJ. Dit is een groep techneuten die bestaat uit 29 mannen.
Deze 29 mannen hebben gedurende de afgelopen 3 ½maand het voor elkaar gekregen om als een sterke technische groep met elkaar een 6-tal Apaches in de lucht te houden.
Dit gebeurt natuurlijk niet zonder slag of stoot. Dat heeft U natuurlijk kunnen zien in onze begin periode, toen er onverwachts 1 helikopter van ons om viel. Dat dit kon gebeuren was ook voor ons een verassing.
Op vrijdag 30 juni werden we opgeschrikt door een raketaanval. Hoewel slechts twee raketten werden afgevuurd, viel er dit keer een raket op de eetzaal. Een toevalstreffer, maar wel met het resultaat dat er tien gewonden bij vielen, waarvan twee ernstig. Onder de gewonden waren geen Nederlanders, maar een aantal militairen van het 300 Squadron was zeer dicht in de buurt toen de raket insloeg. Deze mannen hebben ook geholpen bij de initiële behandeling van de slachtoffers, waarvoor ik grote waardering heb, zeker gezien het feit dat ook zij enorm geschrokken waren! Vóór die raketaanval was het drie weken bijzonder rustig geweest, maar een dergelijke aanval maakt wel duidelijk dat ook nu in de laatste weken geen moment van verslapping mag optreden.
ISAF herinneringsmedailles UITGEREIKT
Kandahar Zondagmorgen 2 juli hebben ruim 350 militairen van de Deployment Task Force de ISAF-herinneringsmedaille ontvangen. Op de flightline van Kandahar Airfield reikte de Commandant Deployment Task Force, Kolonel H. Morsink, de medailles uit. De herinneringsmedaille ISAF wordt aan een militair toegekend die tenminste een onafgebroken periode van 30 dagen in een uitzendgebied heeft gewerkt.
Het Kabinet is gevallen en ik ben benieuwd of er snel doorgestart gaat worden zoals Dhr. Lubbers denkt.
Intussen heb ik de brief van het Ministerie al weer even geleden beantwoord, maar nog geen antwoord op mijn 2e brief.
Ik heb die en ook hun antwoord naar de Ombudsman gestuurd, want ze doen als je ouder bent alsof je gekke Henkie bent, maar zo is het gelukkig nog niet, als dat zo was, zou het echt niet in mijn hoofd op komen om te schrijven naar het Ministerie, denk ik zo.
De lotgenoten hebben ook vaak klachten over van alles en nog wat.
-De prijzen, omdat er geen concurentie is, de verzekering maakt uit wat iemand moet betalen.
-De sevice, Hans Anders, beweert dat hij goedkope toestellen kan leveren! Maar oh wee als je onverwacht er naar toe moet, dan is er niemand aanwezig om je toestellen harder of zachter of wat dan ook er aan te verstellen, dus dat bespaart heel veel, zo kunnen wij het ook. De cliënt kan onverrichterzake naar huis.
-Tegenwoordig de ongevraagde "pakketten" die betaald moeten worden.
-Iemand rustig op een extra hulpmiddel laten wachten. enz.
De computer is mijn tweede vriend. Waar die dit aan verdient? Aan het leveren van veel informatie, en vergeet vooral niet de communicatie. Door chatten, mailen en noem maar op. Moet ik mijzelf toespreken en regelmatig zeggen; stop Nu eerst eens wat anders gaan ondernemen, ga maar eens even in de benen. Echter even later ga ik toch weer naar mijn bureau. Start de computer lekker op en denk zo, eens kijken wie er iets te melden heeft. Gezellig weer e-mail binnen, t lijkt of de computer leeft. Vertrouw hem alles toe, al is het in een worddocument. Laat ons maar, t is reuze gezellig, echt sentiment.?. ArianeP.
Ik ben Tonnie van Riel
Ze is een gelukkige jonge moeder (18). Op de foto houdt ze haar pasgeboren zoon Alex vast. Maar het geluk duurde niet lang. Drie dagen na zijn geboorte werd Alex door de dienst van de jeugdrechter opgehaald en bij pleegouders geplaatst. 
