Ik ben Tonnie van Riel
Ik ben een vrouw en woon in Breda (Nederland) en mijn beroep is ..........
Ik ben geboren op 19/11/1931 en ben nu dus 92 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Natuurlijk de computer, lezen, taal en wetenswaardigheden, een beetje handwerken, kaarten maken en nu mijn blog. Zou nog graag eens een keer een boek schrijven, maar of dat er van komt
Tonnie
Donderdag 11 februari 2010, het had erg gesneeuwd bij ons, gelukkig had onze buurman van 2 deuren verder 3 stoepen gedaan, achter heb ik het wel zelf gedaan, maar geweldig toch.
Met Sjef gaat het in mijn ogen heel slecht, weer aan de zuurstof, het sondeslangetje zat niet goed, hebben ze een nieuw geplaatst, en dat is geen lolletje hoor. Ze hebben het nu dieper geplaatst omdat het anders via dat buisje volgens mij terugschiet.
Was voor de middag al naar de podotherapeut gegaan en na het bezoek moest ik op de dokter wachten, maar helaas teveel afspraken in een korte tijd, dus de deeltaxi gebeld en een uur verzet.
Eerst gevraagd of zijn long al goed was, nee zei ze, ik zei volgens mij komt er bloed van zijn long, volgens mij wist ze dat nog niet. Nee de long is nog niet helemaal goed, ook is het gaatje nog niet helemaal dicht.
Ik vroeg de overlevingskans, wat de kanker betreft zou hij nog maanden mee kunnen overleven. Maar toen ik vroeg en zijn nieren, ja toen was het ineens toch wel anders, want hij zou eigenlijk aan de dialyse moeten. Ik zei nou volgens mij heeft hij juist door de angst aan de dialyse te moeten van de stress kanker in de slokdarm gekregen. En dat is niet niks 3 x per week, en als het dan niet meer gaat laten ze je aan je lot over, het gaat niet meer en dan maar afwachten tot de dood.
Ze wil proberen hem binnen enkele weken (nu kan het nog niet) zo voor te bereiden om naar huis te gaan. Volgende week een gesprek met Sjef, de dokter en mij en onze zoon komt dan ook, wanmt dat heb ik hem gevraagd.
Maar toen ik Sjef vanavond zag, nou hij hoestte akelig, waarschijnlijk is er iets in de longen gekomen met dat slangetje plaatsen, zei de zuster, ook is de longslang losgeschoten en ondergoed onder het bloed, en hij heeft al te weinig bloed. De arts van de afdeling kwam nog even en zou de longarts laten komen zei ze. Toch willen ze de voeding van de infuus halen, en via de sonde geven, we moeten afwachten, maar nu alles nog niet in orde is, zoals long en fistelafsluiting, vind ik het wel akelig.
Hij heeft nu een morfine pleister 50mg en ook de 6 zetpillen nog, want als ik het goed heb werkt dat niet direct, maar moet langzaamaan in de bloedbaan komen. Bijwerkingen zijn ook niet al te leuk. Alles is bovendien slecht voor de nieren, dus wat wil je, pijn of geen pijn. Hij heeft nu zelf voor geen pijn gekozen omdat het niet uit te houden is. Hij is echt niet kleinzerig, dus weet ik wel dat het verschrikkelijk moet zijn.
Woensdag 10 februari 2010, er laag een dun laagje sneeuw, maar 's middags sneeuwde het en heb tegen de avond hier achter de sneeuw geruimd, doch nadat ik thuis was van bezoek aan Sjef sneeuwde het weer. Morgen vroeg kijk ik wel.
De man van mijn zus Riet is ook opgenomen, dus even afwachten wat het zal worden.
Sjef zijn zus Annie met haar man bezochten Sjef vanmiddag ook, ook mijn zwager Jan was er al voordat ik kwam. Hij was helder, maar wel moe/lui, maar had pijn, en nu had hij zelf om iets voor de pijn gevraagd maar kreeg eerst niets, want diclofenac mag hij niet meer hebben voor zijn nieren. Nu moesten ze het eerst aan de assistent-arts vragen, nou ik zei ook, nou komt mijn man eindelijk voor zichzelf op, jullie zeggen je hoeft geen pijn te lijden, maar jullie laten hem wachten. Nou ja uiteindelijk toch die assistent opgetrommeld en ja hoor er kwam een spuitje aan, daar zit volgens mijn man ook morfine in. Morgen heb ik een afspraak met de arts en zal het er over hebben, ik heb gezegd geen pijn is belangrijk en mijn man zei het ook, de vrolijke zuster, zei: Mhr. van Riel u moet dat zelf morgen ook zeggen, want het gaat erom wat u wilt. Ze zei ja het is best moeilijk, maar ja we mogen niet alles, ik zei ja heb het net gezien, iedereen trekt aan jullie, daarom dacht ik ook even geduld.
Annie en Piet gingen nog even naar een schoonzus van hem, en Jan en ik gingen naar een zwager van ons, want Jan wilde al naar beneden gaan, bang dat hij te laat zou zijn voor de taxi, maar ik had op dezelfde tijd afgesproken, dus heel even naar Kees 2 etages hoger, ja hij was er nu, en met die sneeuw weet je nooit.
Vanavond was er brandalarm, we moesten met de trap, liften waren buiten dienst. Mijn zus Riet was toch via de trap gegaan, wel 4 hoog, vind het best goed van haar ze is ook al 80 jaar. Sjef was ontzettend moe en lui volgens mij, want hij heeft geen 5 minuten zijn ogen open kunnen houden, we zijn vroeg weggegaan en ons Riet die nog even langs gegaan was, zei dat hij sliep en is toen weggegaan. Nathalie was ook meegegaan met haar vader, dat vond Sjef wel leuk. Vanmiddag hebben ze nog foto's gemaakt volgens Sjef, want alle toeters en bellen hangen er nog aan, en er is niets veranderd. Ze moeten zekerheid hebben en twijfelen nog.
Hopelijk wordt ik morgen wijzer, heb een hele lijst gemaakt wat ik allemaal vragen wil, want je moet alles wel in korte tijd kunnen vragen volgens mij.
Dinsdag 4 februari 2010, droog, koud, een akelige wind, maar wel wat zon.
Vanmiddag met de taxi en vanavond met Christ.
Jan en zijn zus Jo kwamen ook op bezoek, helaas moesten we wel snel weg, want 14.15 werd hij met bed en al gehaald om de sonde erin te doen, dat was geen prettig werkje voor Sjef, want het deed goed pijn en het duurde ongeveer 1 1/2 uur eer hij terug was. Hij was kei-kapot teruggekomen zei hij. Morgen gaan ze waarschijnlijk proberen of het lukt via het slangetje, met een kleine hoeveelheid, ik meen 1/2 liter, of het lukt. Heb een van de dokters ontmoet en ik heb maar een afspraak gemaakt, het is wel problematisch, maar omdat hij nog zo sterk is doen we er nog alles aan, zei ze. Niet te geloven toch. Vanavond was hij lui, maar ja geen wonder, dan piept er iets bij hem, dan weer ergens anders, dan komen ze er weer een flesje aandoen of zak afhalen enz. De kalium is nog steeds te hoog. Wij zijn niet tot het laatst gebleven, want zijn ogen vielen dicht.
Nog even met de dokters assistente van Dr. Bakker en met de diëtiste gesproken, die zijn echt geweldig, want ik moest op mijn taxi wachten. Tonnie
Maandag 8 februari 2010, erg koude wind en -4 graden.
Mijn zwager Jos en jongste zus Adrie hebben me opgehaald om naar het ziekenhuis te gaan, nadien nog even samen bij ons thuis wat gepraat, en ze wilden weer tijdig thuis zijn.
Even bij de verpleegsters gevraagd, hoe het met Sjef is (had al gebeld, maar ze mogen haast niets zeggen). Bloeduitslagen uitprint mag alleen als de arts (verburg als ik het goed heb) de afdelingsarts het goed vindt, nou ja die zie je dus niet op bezoekuren. Ze zei wel, dat ze Dr. Bakker zouden vragen en overleggen of hij nog aan de dialyse zou moeten. Ik zei ook, in 2 1/2 jaar is de kalium niet zoveel gestegen als nu in ruim 1 week, nou ja het is weer iets omlaag 6.1, ook de HB is iets boven de 6, en dat met 4 zakken bloed binnen 8 dagen. Onder het bezoekuur gingen ze met hem deze keer met de rolstoel een longfoto maken, hij had zelf nog gezegd dat ze het altijd met bed en al deden, maar nee, met de rolstoel en dan dat zware pompgeval bij Sjef zowat op zijn schoot.
Nou ja morgen willen ze toch beginnen met sondevoeding, de slang gaat door zijn neus maar moet wel behoorlijk diep, zeiden ze (vanwege het buisje in de maag/slokdarm??) Hij is nog sterk genoeg zei de arts. Dus de voeding via de infuus wordt dan gestopt. Ik vraag me af of dit met het plan van dialyse te maken heeft, want daar kan de dialyse aangesloten worden.
We moeten afwachten, och Sjef was gelukkig bij de moed.
Ik ben Tonnie van Riel
Donderdag 11 februari 2010, het had erg gesneeuwd bij ons, gelukkig had onze buurman van 2 deuren verder 3 stoepen gedaan, achter heb ik het wel zelf gedaan, maar geweldig toch.
