Mijn vriendin, die in dit gebouw woont opgezocht, want ze heeft geen kinderen meer, haar enigst kind is op 31jarige leeftijd aan kanker overleden, en haar man een goed jaar daarna als ik het goed heb.

Ze heeft pas in het ziekenhuis gelegen en nadien op de afd. revalidatie, ze moet constant zuurstof hebben, ze is dus wel aan huis gebonden, want ze loopt ook slecht.

Ze loopt het appartement door met een slang, die aan een groot apparaat verbonden is, voor buiten heeft ze wel een fles, maar ze durft niet naar buiten.

Ze wil graag iets automatisch betalen bij CAK, maar ik kan dar niet via de PC, zelf heeft ze er geen, dat is in dit digitaal tijdperk toch niet normaal? Ik had willen vragen of ze aan haar iets wilden sturen dat zij natuurlijk moet kunnen ondertekenen, maar nee, alleen als je van de rechtbank een volmacht hebt, dus als je bewindvoerder bent.

Ze vergeten dat er mensen zijn die nog heel goed bij hun hoofd zijn, maar het lichaam wilt niet zoals je zou willen.

Dus worden het twee brieven, een voor haar om het schriftelijk aan te vragen en een klacht van mij.

Hopelijk wordt het in de toekomst gemakkelijker om iets voor een ander te regelen, ik snap het wel, want er is veel fraude en oneerlijkheid, maar ik sta daar ook bekend, dus dat moet schelen.

Tonnie

Op mijn vorige adres was het een drukke straat,

Hier hoeft niemand te zijn paraat,

Daarom is het hier ontzettend stil,

Misschien gedeeltelijk ook door de Coronacrisis, dat ieder dat zo wil,

Heel af en toe kom je op de gang iemand tegemoet,

En een praatje op afstand is dan zoals het moet

Sommige mensen zijn oh zo bang,

Dat het virus hen neemt in de tang,

Met angst te leven is ook niks,

Daarom ga ik gewoon verder zoals het is.

Tonnie