Intussen ben ik weer naar de internist en cardioloog geweest, slecht nieuws bij de cardioloog, want mijn hartklep wordt slechter. Ik had niet anders verwacht want ik ben enkele weken geleden gevallen, maar weet er zelf niks van, wat de vallen betreft, maar ik kwam bij op de stoep, gelukkig niks gebroken en kon ik zelf weer opstaan.

Ik was op weg naar mijn zus, dus heel langzaam mijn weg vervolgd en ben ik bij haar goed aangekomen.

Mijn vrijwilligers werk bij de KBO heb ik beeindigd, heb 2 november mijn laatste bingo gedraaid.

Niet leuk maar van de 4 klepjes op mijn klep werkt er één totaal niet en de andere 3 een beetje.

Ja, ik weet het dat bewusteloos vallen is het begin van het einde, helaas, want ik heb nog overal zin in en ben nog lekkeroptimistisch.

Mijn kindere heb ik wel gevraagd of ze me meer in de gaten kunnen houden, en dat kan tegenwoordig met die elektronica, als ik altijd mijn I-Phone bij me heb kan onze jongste zoon opzoeken waar ik me bevind.

Gisteren is er iemand geweest om kleding op te halen voor Walonië, daar is een flinke overstroming geweest en de mensen zitten in nood.

Met 3 vuilniszakken en een grote tas is ze weggegaan. Ik heb ook zelf gebreide sloffen voor kinderen meegegeven, dan hebben ze in ieder geval warme voetjes.

Ik ben dan alleen altijd benieuwd waar het terecht komt en of de kinderen het leuk vinden.

Tonnie