Ik ben Tonnie van Riel
Ik ben een vrouw en woon in Breda (Nederland) en mijn beroep is ..........
Ik ben geboren op 19/11/1931 en ben nu dus 92 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Natuurlijk de computer, lezen, taal en wetenswaardigheden, een beetje handwerken, kaarten maken en nu mijn blog. Zou nog graag eens een keer een boek schrijven, maar of dat er van komt
Tonnie
30 augustus kwam na een lange tijd mijn vriendin weer eens, ja dan kon ik niet en dan had zij weer iets, het was heerlijk weer maar Sjef sliep buiten in een stoel, dus hebben we eerst even een tijdje binnen gezeten, nadat hij wakker geworden was, gingen wij ook buiten zitten en even later kwam Sjef zijn schoonzus nog, dus we konden lekker babbelen samen. Koffie erbij en dan zijn we tevreden, wat wil een mens nog meer van Sjef 80, vriendin77, ik 76 ,schoonzus 59 jaar?? Na de koffie ging manlief een spelletje op de PC doen, hij is nog zo actief, of knutselen, lezen, TV, PC, echt alleen als hij een dutje wil doen, maar verder altijd bezig, heel goed vind ik.
28 augustus belde onze schoondochter of we Nathalie van de bus op konden halen, want ze moest wat langer werken, en de bus stopt hier bijna bij onze voordeur, om enkele andere kinderen uit te laten stappen. De bus was best laat, bovendien kwam hij van een andere kant, wat best vervelend was, maar gelukki stapt er altijd een begeleidster uit, dus ik even gillen, want anders rijdt de bus weg. Nathalie, de lieverd, ze zei ja maar ik moet naar dansen, ik zei, och geeft niet dan dansen wij wel samen. Ze kleurt en tekent graag, dus verveelt ze zich niet. Om 18.00 uur hoefde ze pas op balletdansen te zijn en het was pas half vier, dus je bent best op tijd hoor, want papa komt je halen, anders brengt opa je wel naar huis. (ze had wel een sleutel) dan kun je je spulletjes ophalen. Het eten was niet zo bijzonder voor een kind i.v.m. dieet van Sjef, maar ook nog gauw rijstepap gekookt, haar lievelings gerechtje, dat maakt dan weer veel goed.
Ik had een brief naar Daan geschreven en ik wilde toch wel graag weten hoe het met hem ging dus maar even gebeld, het gaat naar omstandigheden redelijk, als je aan de laatste fase van je leven bent, moet je al blij zijn dat je geen pijn hebt, wel erg, maar het is zo.
Hij was toch blij geweest met de brief die ik geschreven had, zei Jo, zijn vrouw, ze zei: jij kunt wel een boek gaan schrijven, nou zei ik, dat zou ik inderdaad nog best willen, maar dan gewoon over vroeger.
Oh, wat erg als je man zo moet lijden, hopelijk kan ze hem tot het laatst zelf, met wat hulp, verzorgen.
Maandag 25 augustus kwam Ria even de kranten ophalen, want bij haar bezorgen ze heel onregelmatig de krant en nu heeft ze de krant opgezegd, nou ik heb beloofd dat ik ze voor haar en Christ bewaar, dan hebben ze toch wat te lezen, al is het wat later.
Het schijnt heel moeilijk te zijn goede bezorgers te krijgen, bovendien is de krant tegenwoordig best duur, maar ja een mens moet wat, en mijn man puzzelt er iedere dag in.
Donderdag 14 augustus bracht Ronald de auto spic & span terug, de papieren was hij vergeten, maar hindert niet, gaan we zelf wel halen.
Vrijdag 15 augustus De autopapieren wezen halen en gezellig een kopje koffie blijven drinken. De boeken van Nick ook even bekeken, want die gaat naar het gymnasium, hopelijk lukt het. Nathalie was de koekjes voor de manage in een bakje aan het toen en plaagde haar opa even met, "ook een koekje"? Nadien kreeg de poes ook eten van haar, echt een lieverd.
Zaterdag 16 augustus hebben we familiedag, zoals wij het noemen bij ons thuis gevierd, het was heerlijk weer, dus buiten alles klaar gezet. Een extra grote tafel erbij, de bank nu ook kussens erop en we hebben nog opvouwbare stoelen dus moesten die ook voor de dag komen, want normaal hebben we maar 4 stoelen bij de tuintafel. Kleine tompoucejes en slagroomsoucejes een snoepje koffie of thee, en nadien een drankje en hapje, eindigend met stokbrood en allerhande beleg en weer koffie en thee voor de liefhebbers. Ze vonden het toch fijn, want Sjef wilde niet naar een restaurant, wat we normaal wel doen.
Dinsdag 19 augustus Christ en Sanda brachten een bezoekje, nadat ze terug waren van vakantie. Leuk en gezellig even bijgekletst.
Donderdag 21 augustus Een bezoekje naar mijn zus in het verpleeghuis gebracht. Wat een doordouwer, die zat met haar linkerhand te borduren, ik had ze gemaild dat we zouden komen, want ze krijgt hulp om iets op de PC te bekijken en te lezen. Ja dat was 2 dagen ervoor, en dat was ze vergeten. Gewoon geweldig wat die allemaal nog wilt met haar 82 jaar en geheel verlamd aan de rechterzijde, na een herseninfarct. Als iedereen zo tevreden was... Ze was zo doof als een kwartel, ik vroeg of ze een nieuw batterijtje moest hebben, (ik heb zelf ook 2 apparaten) maar nee, mijn oor zit vol olie, want vrijdag zou de dokter het uit komen spuiten, dat wist ze dus weer wel. Daar kregten wij ook koffie en ze zetten ons aan een tafeltje in een ruimte voor de huiskamer, waar ook de PC' s staan. Er zijn er maar 2 die iets van de PC willen weten/kennen.
Vrijdag 22 augustus Naar ons Riet en Kees geweest, want die vinden het fijn als we eens aankomen. Nadien nog even naar de groentenman daar en even naar de littl en toen naar huis eten koken, het stond wel al klaar, dus dat is dan snel genoeg klaar.
Zaterdag 23 augustus Ik ging tevoet naar mijn vriendin en Sjef zou gaan fietsen. Dat was best lang geleden dat ik daar geweest was, want was het niet bij mij dan bij haar dat er iets tussen kwam, nou ja daar maken we geen probleem van, dan gewoon de week erop. Gezellig bijgekletst, ja ze woont maar alleen, maar gelukkig in een steunpunt en daar is best vaak iets te doen, daar gaat ze tegenwoordig gelukkig wel naar toe.
Zondag 10 augustus, alsnog naar de verjaardag van Ria. Ze waren op vakantie geweest en zodoende haar verjaardag gewoon later vieren, dat is geen probleem. De familiedag moet er ook nog aankomen, wij zijn aan de beurt om het te organiseren, maar Sjef wil niet meer uit eten, met de groep, want veel mag hij niet hebben of moet erg opletten, maar omdat ik geen spelbreker wil zijn zei ik: "nu we hier toch allemaal samen zijn, willen wij jullie voor de familiedag bij ons uitnodigen, ze vonden het niet allemaal even leuk, maar op het einde van de middag werd Sjef ziek en moest overgeven en daar schrokken we allemaal van, Sjef volgens mij ook, en toen dachten ze er toch al iets anders over volgens mij. Wij gingen even later naar huis en ik zei toen, ik hoor het wel welke dag, want wij zijn heel de week thuis.Het was wel een gezellige middag, maar eindigde echt niet zo leuk. 's avonds heeft hij eerst een tijd geslapen, nadien thee gezet en een snee ontbijtkoek en toen was hij toch weer iets opgeknapt. Nou het zou zaterdag 16 augustus worden.
's avonds was Nick op de chat, en wat denk je die waren al thuis. De kinderen hadden geen zin meer om nog een paar dagen in Zwitserland te blijven en roken de stal, dus dat was een lange zit voor onze Ronald, maar ze waren heelhuids thuisgekomen en dar gaat het om.
Woensdag 6 augustus nog even met Nick vanuit Italië gechat en gelijk laten weten dat we op donderdag 7 augustus naar Schoten zouden gaan. Dan weten ze dat i.v.m. mailen en bellen eventueel.
Gisteren naar Schoten bij Antwerpen geweest, want de nicht van Sjef met haar man waren daar bij hun zoon om op de dieren te passen. Hij heeft nu ook een laptop aangeschaft, maar internet nog niet, want hij wil eerst wat wegwijs worden. Zij wil ook leren om te mailen voor de rest heeft ze niet zoveel zin, maar dan kan ze toch naar hun kinderen en naar ons mailen. Het was best gezellig, maar toch best vermoeiend voor Sjef, omdat hij gewend is 's middags een dutje te doen. Uiteindelijk heeft hij wel heel even in een gemakkelijke feauteil gezeten en was toch even weg gedut. Hij neemt dan naar mijn zin wel iets teveel, maar dat heb ik vandaag weer rechtgebreid, zeg ik altijd maar.
Wat is dat toch moeilijk om niet teveel eiwitten en kalium naar binnen te krijgen, maar we moeten volhouden, als hij niet aan het apparaat wil. Je kunt het niet helemaal tegenhouden, maar we proberen wel zo lang mogelijk natuurlijk.
Toen we thuiskwamen om kwart over 7 sliep hij een half uurtje later al wel weer. Zeker 2 uur geslapen. Tonnie
Even Jo de vrouw van Daan gebeld, want die heeft longkanker, en is opgegeven.
Nou in die korte tijd dat het geleden is dat we er geweest zijn is hij ver achteruit, want hij ligt heel de dag op bed in de kamer. Ze heeft een speciaal bed laten komen van de thuiszorg, gelukkig had hij niet veel pijn, omdat hij morfine en paracetamol krijgt. Niet niks allemaal, ze vindt het fijn als ik af en toe bel, mailen heeft ze geen zin in, ik kan zoiets wel begrijpen, je kunt je niet concentreren, heel erg, hopelijk kunnen ze nog een klein beetje van elkaar genieten, zover er nog een sprankje te genieten valt, want veel kan dat niet zijn. Hij is er nog, maar daar is alles meegezegd volgens mij. Hopelijk heeft ze de kracht om de verzorging vol te houden.
Mw.V die heeft kanker gehad in haar hals met uitzaaiïngen in het hoofd, 4 maanden op bed gelegen en nu kwam ze eindelijk zelf eens aan de telefoon. Ik heb haar een paar keer een brief geschreven waar ze gelukkig heel blij mee was, en ik belde haar man altijd even voordat ik die brief schreef. Nu is ze zo ver dat ze 4x per dag een kleine wandeling maakt en ze vroeg of ik haar ook een keer op wilde zoeken. Ze heeft nog wel therapie, want ze kon eerst niets onthouden, ze weest eerst nog niet eens van wie de brief afkomstig was. Heel fijn dat ze zo opknapt. Een kaarsje en een gebedje voor beiden is niet overbodig.
Onze Ronald en de kleinzoon waren via het internet op de PC aanwezig, vanuit Italië, wat een vooruitgang in vergelijking met vroeger, en fijn dat ook wij, zijn ouders het allemaal nog mee mogen maken. Christ vertrekt 2 augustus met zijn vriendin naar Tsechië.
Wout is 1 augustus 75 jaar geworden en heeft het vandaag gevierd, heel fijn was het, ze hadden buiten een tent over de gehele plaats zodat we droog konden zitten, er waren te veel gasten om het in de kamer te doen. Nou was dat even een genot, want er kwam me toch een bui opzetten!!
Wout ziet er best goed uit, maar is wel behoorlijk aan de sukkel, prostaatkanker (we weten niet of dat helemaal genezen is) ook nog hartproblemen, dus zo kan het wel.
Volgend jaar gaan ze naar een apartementje.
We waren met de taxi gegaan en mochten met Jan en Jo terugrijden. Sjef was volgens mij behoorlijk moe, want kort nadat we thuis waren sliep hij al in de bank.
Ik ben Tonnie van Riel
