Ik ben Tonnie van Riel
Ik ben een vrouw en woon in Breda (Nederland) en mijn beroep is ..........
Ik ben geboren op 19/11/1931 en ben nu dus 93 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Natuurlijk de computer, lezen, taal en wetenswaardigheden, een beetje handwerken, kaarten maken en nu mijn blog. Zou nog graag eens een keer een boek schrijven, maar of dat er van komt
Tonnie
Zondag 28 september heeft Sjef de urine van heel de dag verzameld, en gaat morgen dat inleveren en bloed laten prikken, dat moet een week voor de afspraak, maar dinsdag 30 september hebben we van de KBO een dagreisje, dus dan maar iets eerder.
Vandaag 25 september moest Gerda naar het universiteitsziekenhuis in Brussel. Die specialist vond wel dat ze er al snel werk van gemaakt had, en wilde alle gegevens hebben, die er zijn, want ze is ook nog in Leuven geweest, en daar hebben ze ook nog een kleinigheid verwijderd, maar daar was niet van bij de gegevens. Ze moet 1 en 2 oktober terugkomen, om een MRI te laten maken van haar lever en ze moet ook door een Pet-scan, zodat hij kan zien of er uitzaaïngen zijn. Ze komt dan even naar Nederland, want haar moeder, die in een verpleeghuis woont, is erg bezorgd, en misschien kan ze niet alles bevatten zei Gerda, daarom wil ze haar moeder uitleg geven, wat het precies is, ze wil gewoon open kaart spelen, want ze komt er toch vroeg of later achter. Ik had ze gebeld en haar man nam de telefoon op, en Gerda belde nadien terug, heel lief van haar, ik ben uiteindelijk maar een tante.
Jo, de vrouw van Daan, die overleden is, even gebeld, want het is toch niet niks, als je alleen overblijft. Het ging naar omstandigheden goed, en Daan, haar overleden man, had gezegd dat ze hjet wel zou redden. Nou daar twijfel ik ook geen minuut aan, maar ze kan zoals ik vorig jaar toen Sjef zo ziek was, zich heel slecht concentreren. Dat blijft best een tijd duren, en ja er zijn zoveel momenten dat je hem mist volgens mij. Jo sterkte meid, ze moet verder.
Dinsdag 23 september 2008, crematie van Daan. Eerst naar de kerk voor de eucharistieviering en nadien naar de crematie. Jo, zijn vrouw, heeft hem tot het laatst kunnen verzorgen met wat hulp, en ook de huisdokter heeft haar goed geholpen, dat mag tegenwoordig wel extra vermeld worden. Haar kinderen en kleinkinderen hebben het een en ander voorgelezen, en een klein kordaat manneke, 8 jaar is hij denk ik, ging met Jo naar het Maria-altaar om een brandende kaars daar weg te zetten.
81 jaar een mooie leeftijd, maar oh wee als het binnen je eigen deuren is, dan is het wel even wat anders, dat doet pijn en je concentratie vermogen is ver naar beneden, Jo zal het wel redden, maar wel met up en downs, want na al die jaren samenzijn is het niet niks, als je man/of vrouw je ontvalt.
Wij, mijn man en ik, wensen haar heel veel sterkte en de kinderen en kleinkinderen ook.