Ik ben Tonnie van Riel
Ik ben een vrouw en woon in Breda (Nederland) en mijn beroep is ..........
Ik ben geboren op 19/11/1931 en ben nu dus 93 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Natuurlijk de computer, lezen, taal en wetenswaardigheden, een beetje handwerken, kaarten maken en nu mijn blog. Zou nog graag eens een keer een boek schrijven, maar of dat er van komt
Tonnie
Woensdag 23 januari 2008 - BREDA - Ron Magielse (42) en Mirjam van Rooij (43) zijn trots op elkaar. Ron, omdat zijn Oosterhoutse vriendin haar ziekte, borstkanker, zo moedig heeft gedragen. Mirjam, omdat haar Bredase vriend met foto's die hij tijdens haar ziekte maakte in de prijzen is gevallen.
Afgelopen zondag kreeg de fotograaf, die onder andere werkt voor BN/DeStem, er de tweede prijs voor in de categorie Dagelijks Nieuws van de Zilveren Camera fotowedstrijd. ,,Dat ik genomineerd was, vond ik al een eer", reageert hij, ,,maar dit is natuurlijk helemaal mooi." Zijn vriendin waarschuwt daarom ook meteen: "U maakt er toch geen kankerverhaal van, hè? Het gaat om de foto's.
Professioneel als Magielse is, zag hij in haar ziekte meteen momenten om te fotograferen. "Er gebeurt zo veel in een relatief korte periode: de diagnose, de operaties, de chemokuur, de bestraling. We hadden al snel het plan om er voor onszelf een fotoboek van te maken."
,,Met teksten van mij", vult Mirjam aan, " zodat ik het een beetje kon verwerken."
In de tussentijd bleef het iets intiems, voor henzelf. ,,Ik heb tijdens het fotograferen nooit de intentie gehad om ze in te sturen", blikt Ron terug. Aarzelde hij daarom aanvankelijk om de beelden mee te laten dingen naar de prestigieuze Zilveren Camera fotowedstrijd, zij vond het meteen een goed idee: ,,Er rust nog steeds een taboe op kanker. Ik vind dat dat doorbroken moet worden."
,,Het was ook anders geweest", vult hij aan, ,,als jij intussen niet een stuk was opgeknapt."
De foto's heeft hij zo puur mogelijk gehouden: ,,Bestaand daglicht, en zo weinig mogelijk in scène gezet, daar hou ik van." ,,Ik wist niet eens dat jij mij in de douche hebt gefotografeerd", vertelt Mirjam.
De beelden zijn gemaakt vanaf de dag in december 2006 dat bij haar ná de borstoperatie een bloeding werd geconstateerd tot en met een uitje met haar vader. Daarmee geeft de serie de indruk van 'eind goed, al goed'.
,,Dat is ook de opzet geweest", zegt Ron. Mirjam: ,,Ik heb er nooit een slecht gevoel bij gehad, nooit het idee gehad dat het slecht zou aflopen. Je moet gewoon maar vertrouwen op de wetenschap."
Ron: ,,Jij vond het alleen maar frustrerend dat je haast niks kon doen." Mirjam, lachend: ,,Misschien dat het kwartje nooit gevallen is, dat zou kunnen."
Het leven gaat intussen op volle kracht door voor het stel dat samen vijf kinderen heeft - hij twee dochters uit een eerdere relatie, zij twee dochters en een zoon.
Ron: ,,We hebben hen vanaf dag één op de hoogte gehouden. Ze zitten altijd op onze lip, dus zomaar wat verhaaltjes eromheen ophangen, dat werkt toch niet."
Bron: BN De Stem Breda (zie voor meer foto's BN De Stem)
Vrijdag 18 januari komt die lieve schat van ons logeren. Haar papa komt zondag vanuit Afghanistan eindelijk thuis. Haar moeder moet de 19e werken omdat een collega een ongeluk heeft gehad, nou dat kan er nog wel bij hoor! Het dieet menu van Sjef vindt ze helemaal niet erg, wat een lieverd. Nadien wil ze leren breien en jawel rose breinaalden had ik nog en rose garen, dus echt naar haar zin. Maar daar komt nu niets van, want eerst doen we een paar spelletjes en daarna wil ze de film van Peter Pan zien en dat heeft haar moeder goedgekeurd, want het duurt tot half elf, maar het is weekend. Na de film snel naar bed. Zaterdag 19 januari, dus de andere morgen hoorden we niks, maar ze was net voordat ik ging kijken schijnbaar al naar beneden gegaan en zat lekker TV te kijken. Toen eerst ontbeten, 2 spelletjes mens erger je niet, want ze vindt het oh zo leuk mij eraf te gooien, maar dat deert niet we winnen tenslotte ieder een spelletje, dan maar weer rummikub ook 2 spelletjes. Toen 20 steken opgezet en is ze begonnen om te proberen te breien, wat valt dat tegen zeg, steken laten vallen, niet breien, dus een lus enz. Er gaat me een lichtje branden, want zo leert ze het niet, dus ze moet de naalden zelf vasthouden, maar niet zo krampachtig, en ik help haar met het insteken en omslaan, maar met haar handjes, nou, toen had ze het snel door, en moest ze een naaldje breien en dan deed ik een naaldje om de eventuele steken die niet goed zaten weer op de naald te krijgen zoals het hoort. Wat ging het toen al snel goed zeg, en trots als een pauw was ze. Af en toe nam ze pauze, maar dan werd er toch weer iets anders gedaan. Samen eten gekookt, want dat wil ze ook leren. Om ongeveer 19.00 kwam haar moeder haar ophalen en haar broer was bij de andere opa en oma, want die had daar eigenlijk moeten voetballen, maar vanwege het slechte weer was het afgelast. Zo vliegt een dag voorbij.
woensdag 16 januari zijn we allen naar Trees gegaan, want het was de verjaardagsdag van Drik. Niet zo leuk als je daar voor de eerste keer mee geconfronteerd wordt, maar ze moet verder. Alle bloemen die ze ontvangen had met het overlijden van Drik had ze in de serre heel leuk opgesteld en het grote aantal kaarten ook netjes op de grond uitgestald, dat waren er ongeveer twee honderd zei ze, nou dat geeft wel troost en een foto van Drik en wat kaarsjes erbij, ja nog even met de gedachten bij haar man. Toch naar omstandigheden nog gezellig gekletst en natuurlijk bij het weggaan weer heel veel sterkte toegewenst, want dat heeft ze echt wel nodig. Zo was die dag ook weer voorbij.
Ik ben Tonnie van Riel
