Vakantie Texel 2012 deel 5.

Donderdag 17 mei. Nadat we allen weer lekker geslapen hadden, gingen we thee zetten en de tafel dekken en hebben we gezellig aan tafel de broodjes gegeten. Jola vond de krentenbol lekker.

Cees heeft nadien koffie gezet, na de koffie gingen we naar de Slufter.

Bij de Slufter aangekomen moesten we een behoorlijk aantal treden op en af om ons doel te bereiken.

De Slufter is ontstaan door de aanleg van stuifdijken, het was bedoeld als een polder, doch er is een niet te dichten gat, waardoor het water van de Noordzee, een grote vlakte kan overstromen. Eb en vloed doen hier hun werk.

Het zoute water heeft natuurlijk veel invloed op de plantengroei.

Zand, gras en andere planten wisselen elkaar af op de grote vlakte. Er is een kwelder vegetatie ontstaan.
Zout minnende planten zoals Zoutmelde, Lamsoor die in Augustus hele velden blauw kleurt en Zeekraal wat men tegenwoordig als groente serveert o.a. bij mosselen.

Jola wilde graag schelpen, maar bij de Slufter waren er geen van waarde, dus nadat we weer de nodige trappen op en af gegaan waren, volgens mij wel 2x 100 treden kwamen we weer bij de auto en Cees had weer wel een idee, waar er wel schelpen waren.

Dus op naar…..paal 12 “De Koog”.

Ik raapte eigenlijk ook voor Jola, maar die was erg kieskeurig in kleur, ik zei, nou dan raap ik ze wel voor mezelf, er zijn er altijd wel die ze graag hebben om de kinderen wat bezig te houden.

Jola maakte ook foto’s van alles wat los en vast zat, daar is ze heel goed in. Zelfs een kwal werd gefotografeerd.

Ik vond ook een paar mooie stenen, die zijn wel geschikt voor een kerststukje zei Cees.

Alsof dat alles nog niet genoeg was op een dag, gingen we naar het winkelcentrum in het stadje Den Burg (dat is de hoofdstad van Texel) en deden ook enkele boodschappen bij de supermarkt Albert Hein.

In een nostalgisch winkeltje kocht ik voor Jola een droplekstok en in een ander winkeltje een zoethoutstokje, die had ze nog nooit gezien en geproefd, dus was dat weer eens wat anders, iets uit onze z.g. goede oude tijd.

Cees tracteerde nog op een ijsje en nadat we dat opgesmuld hadden gingen we met de boodschappen huiswaards.

Thuisgekomen zette Cees de parasol op, en ik ging wat fruit snijden om dat buiten gezellig samen op te eten, nadat ik limonade voor ons allen ingeschonken had.

Binnen no-time was Cees in slaap gevallen, maar wat slaapt lijdt niet, dus lekker laten slapen!

Onderweg had Cees nog aan Jola gevraagd, nadat we beiden gezegd hadden dat we moe waren, Jola ben je ook moe? Ja, antwoordde ze. Gelukkig zei Cees.

Na een tijdje buiten gezeten te hebben werd het te koud en gingen we maar naar binnen, maar de deur lieten we nog wel open.

Jola en ik hadden de schelpen en stenen gewassen en die lagen buiten te drogen.

Na nog even binnen gerust te hebben gingen we het eten klaarmaken, het werd Spaghetti met uien en verse groenten met gekookte worst in stukjes gesneden en rode saus uit een pot. Het ging erin als koek, en als toetje choc/vanille vla, uit een liter pak, daar bleef wel iets van over. Het werd wel bewaard, want Cees wilde het in eerste instantie weggooien.

De tuttifrutti, waar Cees gek op is had ik ’s avonds alvast gekookt en liet Cees maar even proeven of het goed was.

Jola en ik dronken nog wat thee, en nadien namen we allen nog een drankje, Cees een biertje en wij een borreltje.

Jola zat heel veel in een Libelle te lezen, en ze begreep het nog ook.

Ze vroeg of ik even wat voor wilde lezen, dat was natuurlijk voor de uitspraak, dus dat was eens niet voor de kinderen maar nu aan een volwassen vrouw een stukje voorlezen voordat we gingen slapen, want zo laat was het intussen al.

Om 11.00 uur gingen we naar bed.

De dag was goed besteed geweest en met zon, wat wil je nog meer!