Overlijden mijn zus Annie
24 december’05. Vanuit het Amphia Molengracht wordt er gebeld, dat ons Annie een hersenbloeding heeft gehad en of ik de kinderen wil waarschuwen, dus is het heel ernstig. Ik vraag is het zo erg? Uit voorzorg zegt de neuroloog, ja dan weten we het wel, ze maken ons niets wijs!xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ja hoor, nadat ik ons Riet heb gebeld en het nummer van Carola heb gebeld, rijden we naar het “Ignatius”, zoals het voorheen heette, het was ongeveer 21.00 uur.

Ze was gelukkig niet alleen toen het gebeurde en ook in het ziekenhuis niet, ze waren met z’n drieën onderweg naar een kerstviering, en ze viel eerst op haar knieën en toen ze haar op wilden rapen viel ze op haar lip en neus en bloedde heel erg uit haar lip. Nadien zijn ze met z’n drieën met haar in het midden toch verder gegaan. Aangekomen daar, zag er een arts geen kwaad in, alleen haar lip schoongemaakt en toen kregen ze eerst eten, Haar vriendin zag dat ze geen controle meer had met het eten van een lepel soep en zei, hier is meer aan de hand, en dus de weekendarts erbij, die liet direct een ziekenwagen komen en haar vriendin ging ook mee. Die kent ons en zodoende belden ze ons, want ze had haast niets bij zich, wat adressen betreft niets. (alleen eigen paspoort)

Als wij bij de Eerste Hulp aankomen ligt ze daar als een hoopje ellende, heel zielig, een hemd  van het ziekenhuis. Af en toe iets overgeven en een beetje benauwd, ze had zuurstof.

De neuroloog zegt: “ze zal het niet overleven ze heeft nog ongeveer 6 uur, en ze heeft  2% overlevingskans, maar dan zou ze totaal niets kunnen, omdat de bloeding zo groot als een tennisbal is en zich nog steeds uitbreidt, en dan heel de motoriek aangetast is. Ja een kasplantje zou ze echt niet willen, dat weten wij ook wel.

Ze kan nog een beetje praten, het merendeel kan ik helaas niet verstaan, maar wel dat Carola morgen, dus 1^e Kerstdag zal komen.

Ja zeg, een zieke zonder gebit en de bezoekster(ik) met 2 hoortoestellen, nou dat is niet alles hoor! Ik hield haar hand vast, maar ineens zegt ze je hebt koude handen. Dus laat ik haar maar los. Ik vraag of ze hoofdpijn heeft, ze gaat met haar rechterhand rechts net boven haar voorhoofd “koppijn”zegt ze. Even later zwaait ze met haar hand, ik houd haar hand weer vast, want misschien vindt ze dat toch wel wat geruststellend, want de neuroloog zei, dat ze het heus wel voelt dat ze gaat sterven. Zal ik het zeggen dat ze ons gaat verlaten?? Nee toch maar niet, je weet echt niet wat het beste is.

Als Carola aankomt is haar moeder al in diepe coma. We omhelsden elkaar innig, want ik houd ook zo veel van haar, en ze moest helemaal uit Purmerend komen, en het was heel erg mistig, dus was ik zo blij dat ze heelhuids aangekomen waren, die lieve Raymond, haar vriend was er  ook bij gelukkig. Arno was niet te bekennen, had weer een ander telefoonnummer schijnbaar en was ’s nachts om 2.00 uur nog niet thuis, althans dat dachten we, maar bij nader inziens lagen ze gewoon op bed, maar had niet open gedaan, omdat er wel meer aangebeld wordt door mensen die daar in de buurt in die psychiatrische instelling wonen. Als iemand uit de buurt die al aan de deur was geweest nog eens lang op de bel drukt komt Arno kwaad naar beneden en doet de deur open, oh ben jij het? Die mevrouw zou hem brengen, dus gaat hij snel mee, maar denken er niet bij na dat de vriendin die nog op bed ligt er ook bij moet zijn, dus isdie mevrouw  alsnog ook haar gaan halen.

We waren tot 2.00 uur ongeveer in het ziekenhuis gebleven, thuis nog even wat samen gepraat nog even gemaild naar onze kinderen dat tante Annie op sterven lag en ongeveer om 3.00 uur naar bed.

25 december 2005 Carola belde ons om ongeveer 9.00 uur dat haar moeder, mijn zus, om 4.30 was overleden. We zijn nog in bed gebleven, Ook Sjef heeft het er moeilijk mee, want hij weet dat het mijn lievelingszus is, maar ja ik heb hem gelukkig nog.

Ons Riet gebeld, en die had helaas niemand iets laten weten, wat een toestand!! Ze waren zo geschrokken??? Ik niet dan!!

Nou toen hebben we maar afgesproken dat ik ons Jo en Naan zou bellen en zij de anderen. Naan stond klaar om naar José te gaan, en had eigenlijk geen zin meer, maar ik zei ook gewoon gaan en dan kun jij het alvast doorgeven. Ja ze heeft het van haar man, mijn broer,  nog niet verwerkt. Die is afgelopen september pas overleden. Ons Annie had zich nog wel afgevraagd of ze nu, omdat ze bijna de jongste is, heel het rijtje van zussen nog voorbij moest zien komen, alvorens ze zelf zou overlijden.

Arno belde nog even of ze het bij ons allemaal al wisten, ik zei ja vanmorgen hebben wij gebeld en iedereen weet het nu, dat ze is overleden. Een mailtje naar kinderen van ons Jo en ook naar Marion, want die leeft echt mee, al zit ze zelf met haar darmen die behandeld moeten gaan worden. Kanker?? Marion toch!!

Maandag 26 december2005. Trees mijn schoonzus kwam nog op de chat en vroeg hoe het ging, of ik nog wat had kunnen slapen, ik zei ja, maar nu zit ik te janken. Ze zei ik kan wel mee janken want Drik, Haar man ging 1^e kerstdag om half  negen naar bed en lag er 10.45 2^e kerstdag nog op. Dat is niet normaal. Ze denkt dat hij dement aan het worden is. Alzheimer???

Ik belde ons Riet en zij zal voor een tak zorgen, Carola had alle enveloppen al klaar, en Arno en Carola hadden het eten wat ons Annie allemaal al klaar had gemaakt voor de 1^e kerstdag samen opgegeten en de rest in de diepvries. Hopelijk kunnen heel goed met elkaar overweg. Carola heeft aan ons Riet gevraagd of wij na de crematie nog even bij hen in huis komen.

De kinderen van ons Coby zouden het 2^e kerstdag aan haar gaan zeggen, maar nee ze hadden het toch de 1^e kerstdag al gedaan. Ja ze was natuurlijk erg geschrokken wie niet! Ik had Petra nog even gebeld en die vertelde het.

Toch had ons Coby het weer over mij, dat ik nu aan de beurt zou zijn, maar daar denk ik gewoon niet aan, niemand weet het.

Dinsdag 27 december 2005 Carola en Raymond komen nog even naar ons en wij zeggen dat wij voortaan hun thuis zijn, ze kunnen ook blijven slapen en ik laat even de slaapkamer zien. Ik had nog iets op papier gezet voor ons Annie, maar gaf het maar aan Carola.

Woensdagavond 28 december 2005 Avondwake en afscheid van mijn zus. Nee ze ziet er heel anders uit, een te dik gezicht. (opgevuld met watten misschien??) en een dikke buik, maar ja er is toch niets aan te doen, en ieder heeft zijn eigen gedachten, dat merk je.

Donderdag29 december 2005 de crematie. Op onze 53^e trouwdag! Hoe krijgt ze het zo uitgekiend, mijn lievelingszus, ze zal altijd een beetje bij ons willen zijn? Eerst naar de kerk, wat is het toch stil daar, volgens mij zijn we wel veel te vroeg, laat ons maar naar het huis gaan, en ja daar zijn de kinderen, en het klopt een uur te vroeg. Ik neem altijd de kaart of advertentie mee, maar ja gisteravond had Sjef die meegenomen, maar helaas vandaag niet. De kerk was goed vol, dat doet je goed, en nadien naar de crematie, veel familieleden, nadien daar broodjes met koffie/thee. Wij gingen allen mee naar het huis en de kinderen willen wat ze zelf niet willen aan ons geven, en de rest voor het goede doel.

Heel lief van hun!