Er is weer heel wat gebeurd afgelopen tijd, en niey altijd het allerleukste.

Gelukkig geen Corona, maar het kan soms net zo erg overkomen.

Mijn zwager kreeg een herseninfarct en moet 35 km verderop naar een revalidatiecentrum, hij is wel 91, maar ieder voelt het zijne. Zijn hand geeft geen teken van leven, maar gelukkig gaat z'n been iets vooruit, nou ja, hij kan z'n voet verzetten, maar daar heb je het wel mee gehad.

Nu komt het zware werk, want dat is niet niks hoor!

En dan nog al die maatregelen vanwege de corona. Nog geen 3 jaar geleden een dochter afgegeven en nog geen jaar geleden zijn vrouw, zodoende is hij vaak neerslachtig, want hij zit het al voor hem, dat hij niet meer thuis komt.

Dan mijn zus van 98, die had teveel vocht achter de longen, gelukkig weer redelijk opgeknapt, naar omstandigheden, maar ze blijft moe, wel minder, want toen kon ze nog geen bord afwassen en wegwerp vindt ze niks.

Dan mijn zus die deze maan 91 wordt, die kon haast niet lopen, maar dat was geen wonder, ze had maar een HB van 2.7, dus levensgevaarlijk, ze heeft 4 liter bloed gekregen en volgens mij heeft ze een shock gehad, maar het gaat niet weg, dus is haar geest drastisch aan het verminderen door dit alles.

Ja lieve mensen ik heb ook wat kwalen en zo zie je oud worden is wel fijn, maar oud zijn kan soms moeilijk zijn.

Ik houd er de moed in, want kan me nog redelijk verplaatsen met de deeltaxi, wel met mondkapje. Kan ook nog lekker bezig zijn, PC, lezen en handwerken.

Tot heden nog redelijk bevoorrecht met mijn 89.

Tonnie