Hallo lezers,

Dat is lang geleden, ja het is een rot jaar, dit jaar is het niet met corona dan is het wel kanker.

Vandaag de 4e crematie dit jaar, mijn zus van 91. Ja het ging echt niet langer, want ze liep al heel slecht, zag slecht en hoorde haast niks, moest elke maand naar de KNO-arts, omdat haar oren dan vol zaten. Als ze naar mij kwam, moest ik de taxi bestellen en stond het bij haar al op de kalender. Uiteindelijk ook nog een kanker gezwel in haar buik, niet niks, ze had al een keer een bloedtransfusie gehad, en was er weer aan toe, ze heeft nu de rust gevonden, en is ze hopelijk bij haar man. Niemand weet het, hoe dat misterie in elkaar zit.

Gisteren heb ik mijn zwager bezocht die in de verpleging woont, na een herseninfarct. Mijn vriendin zit nu ook in de verpleging, met zuurstof en na de heupoperatie kan ze ook na de therapie nog steeds niet lopen, maar ze is nu extra haar best aan het doen, omdat ze toch terug wilt naar haar appartementje hier bij mij in de flat.

Het valt niet mee, bij velen, oud worden is niks, maar oud zijn.

Ik kan nog veel, maar een afstand lopen wordt het moeilijkst, omdat ik aortaklepstenose heb, maar niet getreurd, we roeien met de riemen die we hebben.

Wel heb ik afgelopen tijd nog met webinar meegedaan, dat is dus via de PC een beetje les, je wordt er niet dommer van, dus zo lang ik van alles nog kan doe ik mee.

De meeste in de familie hebben nu de vaccin al genomen en hopelijk kunnen wij ouderen alles weer gaan doen. Ik zie er al naar uit, want ik doe nog vrijwilligers werk, de bingokaarten verkopen en afroepen, en ik ga nu ook al regelmatig weer met de deeltaxi mee.

Ik zal toch eens proberen om weer meer op mijn dagboek te zetten, want die luie streken moeten maar eens afgelopen zijn.

Tonnie