Vandaag mijn vriendin Corrie bezocht in het verpleeghuis, dat is niet niks zo te moeten leven in een klein kamertje.

Mijn zoon Ronald gaat bij haar een TV en een vaste telefoon aanbrengen, want een andere persoon had gezegd dat je daar geen vaste telefoon kon nemen, gelukkig was het in haar woning nog niet afgesloten en hoopt Ronald dat het een verhuizing kan worden zodat ze haar oude nummer kan behouden.

Het valt niet mee als je helemaal afhankelijk van een ander bent, en geen eigen zussen, broers en zelfs geen kinderen meer hebt. 

In oktober wordt ze 91, en ik in november 90, maar wat een verschil in mobiliteit, wel heb ik een deeltaxi, maar naar omstandigheden loop ik heel goed, doch kan geen lange afstand, maar door heel langzaam te lopen kan ik nog ongeveer 500 meter lopen zonder te rusten, en zonder rollator, dus voel ik me ondanks alles nog erg gezegend met die mogelijkheid.

Morgen ga ik een dag handwerken thuis, daar heb ik echt zin in.

Verder zie ik wel wat er plaatst vindt, want er kan altijd een onverwacht berichtje van iemand komen, of lekker Appen met iemand.

Tonnie