Val op 26 mei 2005
Nadat ik bij de kapper was geweest wilde ik weten of onze dokter ook staakte en bij het afstappen van mijn fiets verloor ik mijn evenwicht en viel met een smak met mijn rechter oor (hoortoestel) op het kozijn, en nadien verder op de grond. De mevrouw van de zaak ernaast kwam naar me toe, omdat ik op wilde staan, maar zij zag dat mijn oor ernstig bloedde, en zei: “je oor bloedt, je moet blijven liggen hoor!” Ja daar had ze gelijk in, dus bleef ik liggen en iemand haalde voor mij mijn handtas uit de fietstas, zodat ik mijn hoortoestel, dat geheel onder het bloed zat, in mijn tas kon doen, zelfs het batterijtje was beschadigd. Mijn been deed verschrikkelijk veel pijn, en de wond was helemaal niet abnormaal groot, maar een pijn niet te vertellen.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ze belde 112 en gaf mijn gegevens alvast door en haar man ging mijn man halen, daar hij de telefoon niet hoorde, omdat hij in de tuin zat. De ziekenwagen was er best vlug en die legden me op de brancard en hup de ziekenwagen in op weg naar “De Baronie” tegenwoordig Amphia-Langendijk naar de Eerste Hulp.

De broeder van Baal, die diverse keren bij mij een aderlating heeft gedaan was er ook en deed een soort lijm op de wondjes achter mijn oor, mijn been werd verbonden met een rondverband en drukverband er overheen, nadien naar de KNO-arts, er zat bloed achter het gehoorvlies en moest de andere dag terugkomen om een test te doen. Drie weken geen hoortoestel in doen aan de rechterzijde. Heel de dag klapte het vlies, als ik maar durfde te slikken was het al raak. Ik vond het wel angstig. Ik kreeg een beetje hoofdpijn en moest daarom ook een paar foto’s van mijn hoofd laten maken zei de KNO-arts, dus dat gedaan. Ik moest mijn gebit in een kartonnen bakje leggen en kon het gebit er nadien weer uitpakken, vreselijk geen water bij de hand. Toch niet normaal dat je een droog gebit zo weer in je mond moet doen. Mijn been zat in het verband van net onder mijn knie tot net boven mijn schoen. Voor de zekerheid moest mijn man me elke twee uur wakker maken en als ik prikkelingen aan mijn tenen kreeg moest ik terugkomen. Mijn been deed enorm veel pijn zeg. Ik kon pijnstiller Gliffanan krijgen met een maagbeschermer, doch ik gebruik al maagtabletten dus wilde ik die troep niet De chirurg vroeg of ik wel eens een maagbloeding had gehad, ik zei: "nee, maar dat hoop ik ook niet te krijgen. Mijn voet deed ook zeer, maar daar werd niet naar gekeken.
Tonnie