Ik heb besloten dat, gevorderde leeftijd, een geschenk is.
Ik ben nu, waarschijnlijk voor de eerste keer in mijn leven, de persoon die ik altijd had willen zijn. Oh, niet mijn lichaam! Ik ben soms wanhopig over mijn lichaam
. De rimpels, de wallen onder mijn ogen, en de afgezakte derrière.
Vaak word ik van mijn stuk gebracht door die oude persoon die in mijn spiegel leeft, maar ik kwel mezelf niet lang over die dingen.
Ik zou nooit mijn geweldige vrienden, mijn mooi leven, mijn liefhebbende familie, willen ruilen voor minder grijs haar of een slankere buik.
Bij het ouder worden, ben ik vriendelijker geworden ten opzichte van mezelf, en minder kritisch over mezelf. Ik ben mijn eigen vriend geworden.
Ik berisp mijzelf niet omdat ik dat extra koekje eet, of omdat ik mijn bed niet heb opgemaakt, of omdat ik die onnodige gekke betonnen gecko heb gekocht, omdat het zo avant garde staat op mijn patio.
Ik heb het recht te veel te eten, slordig te zijn, extravagant te zijn.
Ik heb veel te veel goede vrienden gehad die deze wereld veel te vroeg hebben verlaten; vóórdat zij begrepen dat de grote vrijheid komt met het ouder worden.
Wiens zaak is het als ik ervoor kies om te lezen of met mijn computer bezig te zijn tot 4 uur smorgens, en dan uit te slapen tot 12 uur overdag?
Ik zal met mezelf dansen naar de mooie deuntjes van de jaren 60, en als ik tegelijkertijd wens te huilen over mijn verloren liefde
. Ik zal het doen.
Ik zal op het strand wandelen in een zwempak dat uitgestrekt is over mijn uitpuilende lichaam, en ik zal met ongedwongenheid in het water duiken als ik het zo wil, niettegenstaande de medelijdende blikken van de bikini generatie.
Zij óók, zullen eens oud worden.
Ik weet dat ik soms vergeetachtig ben.
Maar dan, sommige levenservaringen kunnen we net zo goed vergeten
.
En uiteindelijk herinner ik me de belangrijkere dingen.
Zeker is dat mijn hart is gebroken over de jaren.
Hoe kan jouw hart niet gebroken zijn als je een geliefde verliest,
of wanneer je een kind ziet lijden, of zelfs wanneer een geliefd huisdier wordt overreden door een auto? Maar het zijn de gebroken harten die ons sterkte, begrip en mededogendheid geven. Een hart wat nooit gebroken is, is oor-spronkelijk en steriel en zal nooit het geluk ervaren dat onvolmaaktheid met zich mee brengt.
Ik ben zo gezegend dat ik zo lang heb mogen leven totdat mijn haar grijs werd, en omdat mijn jeugdig gelach voor altijd is geëtst in diepe rimpels op mijn gezicht. Zo velen hebben nooit gelachen en zo velen zijn overleden vóórdat hun haar grijs kon worden.
Ik kan neen zeggen en het ook menen. Ik kan ja zeggen, en ik meen het.
Hoe ouder je wordt, hoe gemakkelijker het is om positief te zijn.
Het doet er niet zoveel toe wat andere mensen zeggen.
Ik twijfel niet meer aan mezelf.
Ik heb zelfs het recht verworven om verkeerd te zijn.
Dus, als antwoord op jouw vraag, ik hou van het ouder worden.
Het heeft me gevrijwaard.
Ik hou van de persoon die ik geworden ben.
Ik zal niet voor altijd leven maar zolang als ik hier ben, zal ik mijn tijd niet verspillen met het treuren over wat ik had kunnen zijn,
Of me zorgen maken over wat komen zal.
En ik zal iedere dag dessert eten.
Onbekende auteur!
Ik ben Tonnie van Riel
